Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2019

Για να απαλλαγούμε από τον κόσμο τον παλιό...



Η Αυτοκρατορία της ματαιοδοξίας και του χρήματος!

Γεμάτη φέουδα: Κολοσσοί των ΜΜΕ, των εκδόσεων, της μουσικής βιομηχανίας, της ενέργειας, της στρατιωτικής βιομηχανίας, του ιατροφαρμακευτικού κατεστημένου, του διατροφικού (βλέπε μεταλλαγμένα δηλητήρια) κατεστημένου, του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου κτλ.
Άραγε και μόνο η τόσο συχνή (και καθόλου άδικα) χρησιμοποίηση σε γραπτό και προφορικό λόγο του όρου "κατεστημένο"... τι  δηλώνει για τις αλήθειες, τα δικαιώματα, τα πραγματικά συμφέροντα και την ίδια την ελευθερία των ανθρώπων;

Και μέσα στις φεουδαρχικές, ιδιωτικοποιημένες επικράτειες να αλωνίζουν οι διάφοροι "βαρώνοι" που απολαμβάνουν τη χλιδή μέσα στα προσωπικά τους "κάστρα", μετρώντας τους θησαυρούς τους και περηφανευόμενοι για τον (κλεμμένο) πλούτο τους και με ιδιωτικές φρουρές να τους φυλάνε από την "πλέμπα":
τραπεζικοί βαρώνοι, ναρκοβαρώνοι και σωματέμποροι, βαρώνοι των όπλων και των σύγχρονων μορφών δουλείας,  βαρώνοι της πολιτικής και της διαπλοκής, βαρώνοι της ενημέρωσης, βαρώνοι της εργολαβίας και των κατασκευών και η λίστα μοιάζει και είναι μεγάλη...

Ποιος είπε ότι τέλειωσε ποτέ ο κόσμος ο παλιός; Μήπως απλά άλλαξαν οι εξωτερικές μορφές αλλά η ουσία παραμένει αναλλοίωτη; Και με τη συνδρομή μιας φανερής αλλά και κρυφής και άγνωστης για τον κόσμο τεχνο-επιστήμης, με ασύλληπτες και επί το πλείστον μισάνθρωπες κι εχθρικές εφαρμογές για τους ανθρώπινους πληθυσμούς; Και η "ψάξε να την βρεις μέσα στη μεγάλη εικόνα", σαν μαγική κρυμμένη εικόνα, η δημοκρατία (που πραγματική δημοκρατία= η άμεση και μόνο δημοκρατία, όλα τα άλλα είναι ευτελείς παραχαράξεις) πού χωράει μέσα σε όλα αυτά; Μόνο στα σχολικά εγχειρίδια και τα λογίδρια των έμμισθων μάνατζερ (βλέπε πολιτικάντηδες) των πολυεθνικών και των σύγχρονων παρασιτικών ΝΕΟ-φεουδαρχικών οργανισμών και υποστηρικτικής τους φιλοσοφίας;

Ο πόλεμος έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ, περισσότερο απ'ότι νομίζουμε, καιρό και οι αντίπαλοι έχουν ονόματα: οι υπερ-άπληστες φατρίες της διεθνούς ελίτ vs του παγκόσμιου πλήθους ανέργων, φτωχών, απασχολήσιμων και ημιαπασχολήσιμων δούλων και των ναυαγών της πάλαι ποτέ μεσαίας τάξης των "αναπτυγμένων" κρατών...

Kαι η μόνη λύση για να απαλλαγούμε από όλη τη στοιχειωμένη κατάρα αυτού του γεμάτου πνευματικές, τοξικές και χημικές αναθυμιάσεις, άψυχου κι επικίνδυνου παλιού κόσμου μήπως είναι αυτή, τελικά(;):



...ώστε μέσα από τις στάχτες του παλιού και σάπιου να ανθίσει κάτι ολοκαίνουργιο κι αυθεντικό. Υπέρ του ανθρώπου!!

ανιχνευτής 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου