Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2017

Πορεία από το βούρκο προς τα άστρα!


Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την Ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν!
"Ο Μικρός Πρίγκηπας"

"Πρέπει να ξεμάθεις ό,τι έχεις μάθει!"
Ξερίζωσε από το είναι σου κάθε εμφυτευμένη δημοφιλή πεποίθηση, κάθε ιδεολογική-νοητική βδέλλα που σου αποστερεί την πολύτιμη ζωτική ενέργεια, κάθε θρησκευτική φαντασίωση-μηχανισμό καθημερινής μαζοχιστικής υποταγής και ψυχικής υποβάθμισης.



Μη διστάζεις ν'αγαπήσεις τους ψιθύρους του Μυστηρίου!
Αντίκρισε με "άλλα μάτια" τον κόσμο, από τα πιο βαθιά κι αυθεντικά βάθη του εαυτού προς τα έξω, εκεί όπου βρίσκεται η πηγή των θαυμάτων και της αέναης μαγείας που εισχωρεί μέχρι τις πιο μύχιες κι ανεξερεύνητες πτυχές του εαυτού. Σκέψου σαν παιδί που ανακαλύπτει από την αρχή τον κόσμο, ακολουθώντας τα ένστικτά του και ανακαλύπτοντας το θαυμαστό εκεί που η μυωπία και μονολιθικότητα του ενήλικα δεν βλέπει τίποτα το άξιο αναφοράς. Θα ανταμειφθείς με πρωτόγνωρης σοφίας διαπιστώσεις.



Και οι λεωφόροι προς τον έναστρο ουρανό -ο "κόσμος" σύμφωνα με την αρχαιοελληνική σημασία- θα σου γνέψουν γεμάτοι υποσχέσεις αλλά και ρίσκο. Όμως τι αξίζει η ζωή χωρίς την ανάληψη ρίσκου, άρα επιλογών κι ευθυνών που τις συνοδεύουν; Τι είναι η ύπαρξη δίχως την αίσθηση της περιπέτειας, δίχως δύσβατους δρόμους; Το μόνο δηλαδή πεπρωμένο που υψώνει τον ανθρωπο από το βούρκο προς τα άστρα!



Κι αν στην πορεία που επέλεξες με καθαρή καρδιά, γενναία ψυχή και ανοιχτούς ορίζοντες να υποδέχονται το μυαλό, σε χλευάσουν, αν δοκιμάσουν να σε περιορίσουν ή να σε "καταρρίψουν"-"Εσωτερικός ήλιος", αν σε στιγματίσουν ως troublemaker, αιρετικό, αθεράπευτο ου-τοπιστή κι ανεδαφικό οραματιστή - Η ΟΥ-ΤΟΠΙΑ ΕΙΝ'ΕΔΩ!, χαλαστή της επίπεδης και προβλέψιμης και λεπτομερώς εποπτευόμενης "πιάτσας"; Κι αν σε κυνηγήσουν, σε λιθοβολήσουν; Αν ψάξουν επίμονα και βρούνε τρόπο και λόγο να σε πετάξουν στην πυρά ως επικίνδυνο "μάγο ή μάγισσα" ενός μεσαίωνα που μπορεί να ενδύθηκε ψευδαισθήσεις κι άνισες εικόνες προόδου αλλά ποτέ δεν έφυγε από τη μεγάλη τους "φάρμα"; Μα δεν έχεις παρά διατηρήσεις το γέλιο σου και να φύγεις δίχως να φοβάσαι ή να λυπάσαι -ειδικά αν ξέρεις πως είχε σημασία το γεγονός ότι έζησες- , ίσως και με μιά φράση ως τελευταία κουβέντα, εφόσον το κρίνεις χρήσιμο και για αυτούς που παρατηρούν και επεξεργάζονται τις εντυπώσεις τους:


Ο Ένοικος...

"Όλοι μας ζούμε μέσα στο βούρκο, αλλά κάποιοι από εμάς κοιτούν προς τα άστρα"
OΣΚΑΡ ΓΟΥΑΪΛΝΤ

 - Oι εικόνες αυτής της ανάρτησης, εκτός της πρώτης,  έχουν παρθεί από εδώ -

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου