Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

Είμαστε καλοί από τη φύση μας..(;)

(Παλιότερο κείμενο που αναδημοσιεύεται εμπλουτισμένο...)


" O άνθρωπος είναι το χειρότερο ζώο", " η κτηνωδία είναι στην ανθρώπινη φύση" και άλλα παρεμφερή πορίσματα για τη φύση του ανθρώπου ακούγονται συνέχεια, σε "σοβαρές συζητήσεις" στα τηλεπάνελ, πάνω στην κουβεντούλα της παρέας, στα εμπόδια και ζόρια που η ζωή παρατάσσει στο δρόμο του ανθρώπου, ο οποίος δεν είναι πάντα άμοιρος ευθυνών. Ατάκες που διατυπώνονται γενικώς αβασάνιστα με αποτέλεσμα να παγιώνονται στο συλλογικό ασυνείδητο σαν θέσφατες αλήθειες που δημιουργούν κι ανάλογες αντιλήψεις. Με αποτέλεσμα αυτές να εκφράζονται και ως καλλιτεχνικά ρεύματα: στη ζωγραφική, τη φωτογραφία, (π.χ. ξεχνιέται εκείνη η έκθεση στο Γκάζι, αν θυμάμαι καλά, με γδαρμένα ανθρώπινα σώματα στα τσιγκέλια σαν αρνιά;), τον κινηματογράφο. Εκεί όπου έχουμε μπουχτίσει από " cult " ταινίες με σκηνοθέτες σαν τον Ταραντίνο να πασχίζουν να μας πείσουν ότι η ωμή βία και παράλογη βαρβαρότητα, στυλιζαρισμένες, με καρτουνίστικη συχνά αισθητική και με ευφράδεια λόγου, μπορούν να γίνουν της μόδας και γιατί όχι; άξιες μίμησης. Ως πρότυπα παροχής ριζικών λύσεων, ελκυστικής "μαγκιάς"("be cool"), ακόμη και ως συνταγές κοινωνικής ανέλιξης.
Βάλτους να σκοτώνονται μεταξύ τους, δηλαδή, εφόσον είναι "θέμα γονιδίων" ή "DNA" ή βαθυστόχαστων δηλώσεων από λογής "ειδικούς" (από το συμπαθή περιπτερά της γειτονιάς ως τον περισπούδαστου προσωπείου ακαδημαϊκό ή εγκληματολόγο που βγαίνει σε τηλεοπτικό παράθυρο) και έτσι θα τους ελέγχουμε καλύτερα. Φυσικά!
Θα τους σέρνουμε σε ιδεολογικοποιημένους πολέμους για διάτρητα πομπώδη και δολοφονικά ιδανικά και σύμβολα-ψυχαναγκαστικά εργαλεία ελέγχου των αντανακλαστικών τους...Ώστε να θησαυρίζουν οι ολιγάρχες του χρηματοπιστωτικού & στρατιωτικοβιομηχανικού καρτέλ!
 Θα τους πουλάμε εμείς μέσω των εξυπηρετικών συνεργατών-αποβρασμάτων μας τα ναρκωτικά (και τι έγινε που αποτελούν θανατηφόρα κοινωνική μάστιγα;) και μετά θα αφήνουμε τις συμμορίες των δαιμονοποιημένων συνεταίρων μας να σφάζονται μεταξύ τους για το ποιος θα έχει τα πιο επικερδή πόστα στον έλεγχο και τη διακίνηση.
Θα τους εξαθλιώνουμε με οικονομικές ασυναρτησίες ως άλλοθι πανίσχυρο, με γελοίες δικαιολογίες και παράλογες αιτιάσεις και σατανικά στημένες μυστικές επιχειρήσεις ("false flag")  που αφήνουν πίσω τους άφθονο το αίμα αθώων να ρέει από τις δράσεις και ενέργειες των "τρομοκρατών" (εκπαιδευμένων από εμάς) και τον τρόμο να εξαπλώνεται σαν αθεράπευτος ιός. Και μετά θα εκφράζουμε αποτροπιασμό για την αύξηση της εγκληματικότητας και την ανάγκη πιο "σφιχτής" (βλέπε φασιστικής) καταστολής και αστυνομοκρατίας.
Εφόσον γενικώς " η θηριωδία είναι στη φύση του ανθρώπου" και δεν έχει καμιά σχέση η απόλυτη φτώχια και πείνα με τα φαινόμενα βίας στις κοινωνίες!

 Πόσο βολικό, πόσο αναπόφευκτο και πόσο "επιστημονικά τεκμηριωμένο"..!

 Έλα όμως που μια επιστημονική έρευνα που έκαναν από κοινού τρία πανεπιστημιακά ιδρύματα στις ΗΠΑ ( Καίμπριτζ, Χάρβαρντ και Μασαχουσέτης), απέδειξε πως όταν λαμβάνουμε αποφάσεις γρήγορα και άρα αυθόρμητα, η τάση που επιδεικνύουμε είναι να συμπεριφερθούμε με τον πιο ανοιχτό, συνεργατικό και πιο γενναιόδωρο τρόπο! Ο ανυποχώρητος, καταστροφικός εγωισμός μπαίνει στο παιχνίδι από τη στιγμή που θα ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε! Με συνέπεια και να υπολογίζουμε με συμφεροντολογικό τρόπο ή παραδομένοι σε δημοφιλείς πεποιθήσεις που οι ιδεολογικοί μηχανισμοί (ΜΜΕ, παιδεία, τέχνη) της εξουσίας μάς έχουν εμφυτεύσει από τα μικράτα μας, αντί να πράττουμε σύμφωνα με το ένστικτό μας. Ή τη διαίσθησή μας, να προσθέσω.
 Όπως μάλιστα κατέληξαν οι επιστήμονες, όσο πιο πολύ σκέψη καταναλώνουμε σε κάτι, τόσο μειώνεται η γενναιοδωρία μας...και αυξάνονται τα δεινά μας, να προσθέσω πάλι.

Τα παραπάνω, δεν νομίζω βέβαια ότι σημαίνουν πως ο άνθρωπος πρέπει να πάψει να είναι σκεπτόμενο ον και να ενεργεί επιπόλαια ή "εν θερμώ!". Παντού υπάρχει η ιδανική μέση λύση, η εναλλακτική οδός, η σανίδα σωτηρίας όταν με την πρώτη εκτίμηση φαίνεται να πνιγόμαστε μέσα στα κύματα αδιεξόδων. Ωστόσο αποδεικνύουν, ειδικά τώρα στην εποχή των smart phones-ασύρματων δικτύων και PCs-sosial media-ατελείωτων γκάτζετ που μειώνουν την ευστροφία του ανθρώπου, την καλλιέργεια των δεξιοτήτων του για επίλυση των προβλημάτων και τον μετατρέπουν σε μια αυτόματη μηχανιστική-ρομποτική οντότητα, ότι: ο άνθρωπος έχει χάσει κάτι ιδιαίτερα ζωτικό! Που δεν είναι άλλο από την επαφή με τη σοφία του ενστίκτου. Και τη συμπόνοια ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΥΤΗ στην υπόστασή του.

 Και άσε τα κτήνη της εξουσίας να προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε σαν τα μούτρα τους...
Αυτό όμως δεν σημαίνει κι ότι θα τους συγχωρέσουμε για τις ακατανόμαστες φρίκες που έχουν προκαλέσει στην ανθρωπότητα...


ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου