-Ώστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας; -Στην κόλαση βαθιά!

Απόσπασμα από το τραγούδι των Διάφανων Κρίνων "Στην κόλαση βαθιά" (από το δίσκο "Κι η αγάπη πάλι θα καλεί") και του ποιήματος του Charles Bukowski "Ώστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας" (από το βιβλίο "Να περιφέρεσαι στη τρέλλα").

Ωστε θέλεις να γίνεις συγγραφέας

αν δεν βγει από μέσα σου με ορμή
σε πείσμα όλων,
μην το κάνεις.
αν δεν έρθει απρόσκλητο
απ' την καρδιά
κι απ' το μυαλό
κι από το στόμα
κι από τα σωθικά σου,
μην το κάνεις.
αν κάθεσαι μπρος στην οθόνη
του υπολογιστή σου
και την κοιτάζεις με τις ώρες
και γέρνεις σαν καμπούρης
πάνω από τη γραφομηχανή σου,
γυρεύοντας με κόπο
τις λέξεις που δεν έρχονται,
μην το κάνεις.
αν το κάνεις για τα λεφτά
ή
για τη δόξα,
άσ' το καλύτερα.

Όσκαρ Γουάιλντ – Ο καλλιτέχνης

Ένα βράδυ ήρθε στην ψυχή του η επιθυμία να φτιάξει ένα καλλιτέχνημα: «Τη χαρά της στιγμής».

Και βγήκε στον κόσμο γυρεύοντας μπρούντζο. Γιατί μονάχα μπρούντζινη τη φανταζόταν.

Μα οι μπρούντζοι ολουνού του κόσμου είχαν χαθεί και πουθενά αλλού δεν μπορούσε να βρει, εκτός από το δημιούργημά του: «Η αιώνια έγνοια».

Και το έργο του αυτό το είχε τελειώσει ο ίδιος με τα δυο του χέρια και το είχε στήσει στο μνήμα του μόνου προσώπου που είχε αγαπήσει στη ζωή του, για να δείξει μ’ αυτό πως η αγάπη του ανθρώπου ζει αιώνια και για να συμβολίσει την ανθρώπινη έγνοια που ποτέ δεν τελειώνει. Σ’ όλο όμως τον κόσμο δεν υπήρχε άλλος μπρούντζος εκτός απ’ αυτόν.

Και πήρε το καλλιτέχνημα που είχε φτιάσει, το ’ρίξε σ’ ένα μεγάλο φούρνο και του ’ βάλε φωτιά.


Κι απ’ τον μπρούντζο της «Αιώνιας έγνοιας» δημιούργησε «Τη χαρά της στιγμής».

 

 

 

 Από antikleidi μέσω Υπόγειας Τάξης

Η δική μας πρωτομαγιά που θα τιμάται κάθε ξεχωριστή ολόφρεσκη στιγμή κάθε καινούργιας αυγής.

Ξέσκισμα.

Της ψυχής. 

Των ίδιων των ενστίκτων. 

Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης.

Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο.

 Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. 

Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων κύναιδων. 

Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών. 

Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.

Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές. 

Της ψυχαγκαστικής εισόδου μας στην αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους. 

Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.

Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Κι αφού μας φόβισαν με τις στρατιές από σκιές, μπαμπούλες και αναπόφευκτες προσφερόμενες από αυτούς επιλογές κι αφού μας έχωσαν μέσα σε κλουβάκια ωρίμανσης, στολές καθηκόντων υπέρ των δικών τους αξιών, στενόχωρες ριγέ φόρμες εργασίας για λογαριασμό της ευημερίας των αφεντικών τους κι αφού μας κλείδωσαν μέσα σε θεοφοβούμενα υπάκουα ποίμνια και σε ευπρόβλεπτα μονολιθικά ιδεολογικά πρόσημα κι αφού μας έσυραν μέσα σε οργίλες συμμορίες και φιλήσυχες παλινωδίες και καθωσπρέπει ανίες κι αφού μας κούνησαν τα καρότα συνταγών ευτυχίας και ευκαιριών καριέρας μιας ψυχοπαθητικής επιτυχίας...

...Τελευταία προσπαθούν να υφαρπάξουν, εκτός από την ήδη λεηλατημένη από παλιά υπεραξία της εργασίας και τα τελευταία ψήγματα εσωτερικής ελευθερίας. Κι άρα υπόσχεσης για αυτονόμηση των συνειδήσεων και κινήσεών μας, έστω και δυνητικής. Με επαναλαμβανόμενο βομβαρδισμό από τελεσίγραφα:

- "Να καταδικάσουμε τη βία απ'όπου κι αν προέρχεται!" "Να μην αμφισβητούμε τη νομιμότητα".
Κι άρα να μετατραπούμε σε πειθήνιους υπέροχους καρπαζοεισπράχτορες και μόνιμους στόχους στα τοπικά και παγκόσμια χέρια και πυρά ενός ατέλευτου πολιτικού, κοινωνικού, διανοητικού bullying (sic)

- Nα επιδεικνύουμε "σεβασμό" κι άρα υποταγή στους "κανόνες" εταίρων κι εταιρειών τους. Ώστε η επέλαση της φιλαργυρίας να συνεχίζεται απρόσκοπτα και το πλιάτσικο της μεταλλαγμένης και ποτέ φευγάτης αυτοκρατορίας να αφήνει πίσω ερείπια και τάφους.

 

Στην πραγματική πραγματικότητα δεν έχουν χρεωκοπήσει οι λαοί.  Αλλά οι διαμορφωτές και κλειδοκράτορες των πραγματικοτήτων που επέβαλλαν στους λαούς και μετακύλησαν τη χρεωκοπία τους σε αυτούς.

Δεν μας μένει παρα να σκίσουμε όλα τα πλαστά συμβόλαια αυτής της "πραγματικότητας". Να βάλουμε φωτιά σε όλες τις παράνομες κι άκυρες επιταγές, να πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων όλα τα υποσχετικά τους σημειώματα. Να σταματήσουμε να τα υπογράφουμε με τη θέλησή μας, τη νοθευμένη από τη σωρεία των "ναρκωτικών ουσιών" και ψευδαισθήσεών τους.

Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, εκεί που ανήκε από την αρχή.

Να μην κολλήσουμε στο στάδιο του προλετάριου, του εργάτη, όσες αμοιβές κι αν μας τάξουν μέσα βέβαια στα "λογικά πλαίσια". Tης δικής τους άθλιας, αποτροπιαστικής, παράλογης ολότελα, εξευτελιστικής για ανθρώπινα όντα, δολοφονικής λογικής.
Αλλά να στήσουμε το δικό μας εργοτάξιο κατασκευής της πραγματικότητας που μας αξίζει. Κι όπου θα γίνουμε συνάμα εργάτες και συνεργάτες και σχεδιαστές και διευθυντές και συνδιαχειριστές-ιδιοκτήτες της...

 Την άνοιξη η φύση οργιάζει.

Ας ακολουθήσουν οι καρδιές μας το παράδειγμά της!

Η δική μας πρωτομαγιά  θα τιμάται κάθε ξεχωριστή ολόφρεσκη στιγμή, κάθε καινούργιας γεμάτης ελπίδες και χρώματα αυγής.

ανιχνευτής

Η ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΣΟΦΗ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ. ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ...ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ

Και κάποιες επισημάνσεις από εμάς: Προσοχή στις "σοφές κουκουβάγιες". Που τρέφονται από το σκοτάδι και δεν συμπαθούν το φως της ημέρας, παριστάνουν τις πολύξερες και παντογνώστριες και βρίσκονται παντού γύρω μας. Και προσοχή στα "ζώα" που ελκύονται και πείθονται από τα καλέσματά τους, αναπαράγοντας και αναμασώντας τα άδεια κι ανόητα λόγια τους και μετατρέπονται σε τυφλούς ακόλουθούς τους.
Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να κρατιέστε μακριά τους.

Η ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΣΟΦΗ ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ. ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΚΑΙ ...ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ

«Μια φορά και ένα σκοτεινό μεσονύχτι, ήταν μια κουκουβάγια που καθότανε πάνω στο κλαδί μιας βελανιδιάς. Δύο τυφλοπόντικες προσπάθησαν να γλιστρήσουν από δίπλα, απαρατήρητοι. «Γιού-χου!» είπε η κουκουβάγια. «Μας είδατε;» τραυλίσανε εκείνοι, φοβισμένοι και κατάπληκτοι, γιατί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ήταν δυνατό κανείς να τους διακρίνει στο σκοτάδι. «Ου!» είπε η κουκουβάγια.. Οι τυφλοπόντικες τόβαλαν στα πόδια και είπανε στα άλλα ζώα του κάμπου και του δάσους ότι η κουκουβάγια ήταν το σπουδαιότερο και σοφότερο από όλα τα ζώα, επειδή μπορούσε να βλέπει στο σκοτάδι κι επειδή μπορούσε να απαντάει σε οποιαδήποτε ερώτηση. «Αυτό θα το δούμε», είπε ένα πουλί, ένας καρδινάλιος, και κάλεσε μια νύχτα την κουκουβάγια, όταν ήταν πάλι πολύ σκοτάδι. «Τι σχήμα φτιάχνω τώρα με τα δάχτυλά μου;» είπε ο καρδινάλιος. «Χι», είπε η κουκουβάγια, και λάθος δεν έκανε. «Μπορείτε να μου αναφέρετε λέξιν συνώνυμον του γελώ ή καγχάζω;» ρώτησε ο καρδινάλιος. «Χω», είπε η κουκουβάγια. «Διατί οι άνδρες επιμένουν συνήθως σε αποτυχημένους έρωτας;» «Χούι», είπε η κουκουβάγια..

Ο καρδινάλιος πέταξε στα άλλα ζώα και ανακοίνωσε ότι η κουκουβάγια ήτανε όντως το σπουδαιότερο και σοφότερο πλάσμα στον κόσμο, επειδή μπορούσε να βλέπει μέσα στο σκοτάδι και επειδή μπορούσε να απαντάει σε οποιαδήποτε ερώτηση. «Βλέπει και με το φως της ημέρας το ίδιο καλά άραγε;» ρώτησε μια κόκκινη αλεπού.

ένα ξεχωριστό βιντεάκι από το μακρινό Νεπάλ

Ένα πολύ ανθρώπινο και ζεστό βιντεάκι που ανακαλύψαμε ψάχνοντας στο youtube. Η κοπελιά που το ανέβασε είναι προφανώς εθελόντρια που μαζί με κάποιους άλλους -δεν γνωριζουμε αν είναι και αυτοί από την Ελλάδα- βρέθηκαν στο φτωχικό χωριουδάκι Gaunshahar, στο πολύ μακρινό Νεπάλ. Για να διδάξουν, απ'όσο καταλάβαμε, αγγλικά στα παιδάκια, στα πλαίσια κάποιου προγράμματος εθελοντικής προσφοράς!

Το βίντεο είναι γυρισμένο πριν από το φονικότατο χτύπημα του εγκέλαδου στο Νεπάλ, που αφαίρεσε τόσες ζωές. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι όλοι όσοι εμφανίζονται στο βίντεο είναι καλά στην υγεία τους. Και να δώσουμε πολλά συγχαρητήρια στην κοπελιά και τους άλλους νεαρούς εθελοντές που βρέθηκαν τόσο μακριά από τα σπίτια τους για να προσφέρουν αυτό που μπορούν στα πανέμορφα και τρισχαριτωμένα αυτά προσωπάκια..

Ευτυχώς, υπάρχουν νέοι άνθρωποι με γεμάτη χρώματα την καρδιά τους και διάθεση προσφοράς στους άλλους, όπου κι αν εκείνοι βρίσκονται. Μας κάνουν να νιώθουμε ότι τίποτα δεν έχει ακόμα χαθεί. Ότι η παγωμάρα της αδιαφορίας, η μπόχα του φιλοτομαρισμού και η πλάνη της εχθρικότητας θα υποχωρήσουν στο τέλος από τη δύναμη της αλληλεγγύης, το σθένος της γενναιοψυχίας και το φως του οράματος ενός κόσμου ανθρώπινου και αδελφωμένου.

Παράδοξα

Βλέπω γύρω μου την πραγματικότητα –κρύα και στέρεα σαν μάρμαρο, όπως πάντα– να συνθλίβει τους ανθρώπους, αργά και βασανιστικά. Ο κλοιός της σφίγγει όλο και πιο πολύ, απορροφώντας αθόρυβα κάθε προσπάθεια απόδρασης.

1) Όλοι οι άνθρωποι του πολιτισμένου κόσμου είναι χρεωμένοι στις τράπεζες, ελάχιστοι δεν έχουν ένα χρέος σε κάποια τράπεζα, αλλά ακόμη κι αυτοί θα χρεωθούν μέσα στα επόμενα χρόνια. Πρόκειται για το λεγόμενο «χρέος στην κοινωνία» που έχει κάθε ευσυνείδητος πολίτης.

2) Όλοι οι άνθρωποι του πολιτισμένου κόσμου βλέπουν τηλεόραση αρκετές ώρες της ημέρας, έτσι ώστε να υπνωτίζονται από τα πρότυπα και τις παραπλανητικές αξίες των διαφημιστικών εταιριών. Ελάχιστοι είναι αυτοί που δεν βλέπουν καθόλου τηλεόραση, αλλά ακούνε ραδιόφωνο, που μοιάζει άκακο αλλά δεν είναι παρά το πρώτο βήμα για πιο σκληρά ναρκωτικά.

3) Όλοι οι άνθρωποι ελέγχονται από την εφορία και από τα ασφαλιστικά ταμεία, και με το πρόσχημα αυτό ελέγχεται απόλυτα κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία τους, η οποία πρέπει να εντάσσεται στα προβλεπόμενα κανάλια και στους νόμους τους για να της επιτραπεί να αναπτυχθεί, κάτι που απλά και λαϊκά σημαίνει: «Θα κάνεις ό,τι θέλεις και θα ασχολείσαι με ό,τι θέλεις, αρκεί να το κάνεις όπως το θέλουμε εμείς κι εκεί που το θέλουμε εμείς, δίνοντας μας φυσικά και ένα καλό ποσοστό».
Ένα καλό παράδειγμα είναι ότι, στην Ελλάδα, για να κάνεις ελεύθερα οποιαδήποτε μικροδουλειά που θα σου αποφέρει π.χ. 20-30.000 δρχ., πρέπει να έχεις δελτίο παροχής υπηρεσιών, που για να το έχεις πρέπει να είσαι στο ΤΕΒΕ και να πληρώνεις τουλάχιστον 50.000 δρχ. κάθε μήνα! Αυτό αποτρέπει τους ιδιώτες από το να είναι ιδιώτες και τους ωθεί είτε να δουλέψουν στο δημόσιο, είτε να γίνουν υπάλληλοι σε μία μεγάλη εταιρία. Όσοι δεν ελέγχονται ακόμη από τα ασφαλιστικά ταμεία και από την εφορία και τις μεγάλες εταιρίες, είναι πολύ μικροί στην ηλικία και δεν είναι ώριμοι ακόμη για σεξ.

4)  Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν οικογένεια, και άρα πρέπει να θυσιάσουν τη ζωή τους και να υποστούν ατέλειωτους εξευτελισμούς της προσωπικότητάς τους και της υγείας τους, για να προστατεύσουν και να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Εκείνοι οι άνθρωποι που δεν έχουν κάνει οι ίδιοι οικογένεια, προέρχονται από μία, οπότε πρέπει να λογοδοτήσουν στους γονείς τους για τον εξευτελισμό που εκείνοι υπέστησαν για να τους μεγαλώσουν.

5) Όλοι οι άνθρωποι –ή οι περισσότεροι, έστω– ζουν όλοι μαζί, ο ένας πάνω στον άλλο, αλλά, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, αγνοούν ο ένας τον άλλον, αδιαφορούν πλήρως για τους γείτονές τους ή για τους ανθρώπους με τους οποίους ποδοπατούνται στο δρόμο ή στα λεωφορεία. Προσπαθούν να σβήσουν από την αντίληψή τους όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω τους, υποβιβάζοντάς τους στο ρόλο του κομπάρσου στη βαρετή ταινία τους. Οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν υπάρχουν στ’ αλήθεια…

6) Όλη η ανθρωπότητα υποφέρει από τους πολέμους κάθε είδους. Παντού διεξάγονται πόλεμοι για την ειρήνη! Και κανείς δεν επισημαίνει απλά αυτό το παράδοξο και τίποτε άλλο (διότι τίποτε άλλο δεν χρειάζεται για να καταλάβει κανείς τι συμβαίνει). Οι ισχυροί του κόσμου θέλουν ειρήνη, δεν θέλουν πόλεμο, είναι αλήθεια αυτό. Για να μπορούν να κυβερνούν τον κόσμο εν ειρήνη. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι μόνοι τους σε αυτό το παιχνίδι. Υπάρχουν και άλλοι επίδοξοι ισχυροί που θέλουν να κυβερνήσουν τον κόσμο εν ειρήνη.

Κι έτσι πολεμούν μεταξύ τους για το ποιος θα φέρει τη δική του ειρήνη.

Αυτός ο κόσμος και το χρήμα του. Και οι ταγοί του, τα πρότυπά του, οι αντιρρησίες του και το χυμένο αίμα του...

 O Στάλιν θα πει:
"Δώστε μας περισσότερο κράτος για να καταργήσουμε το κράτος και προσφέρετε περισσότερη εθελοντική εργασία, ακόμα και το Σαββατοκύριακο -εννοείται δίχως οποιαδήποτε, έτσι κι αλλιώς πενιχρή, αμοιβή- για να θεμελιωθεί η επανάσταση"
Τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι που είχαν πέσει σε δυσμένεια, ακόμη και λόγω υποψίας και μόνο, θα σβήσουν από τι κακουχίες στα γκούλαγκ της "επανάστασης". Εκεί όπου η "εργασία απελευθερώνει", μια ιδέα που λίγο μετά την έκανε και επιγραφή στα δικά της στρατόπεδα η "συμμαχική ναζιστική υπερδύναμη" (σύμφωνα και με τα γραφόμενα του Ριζοσπάστη της εποχής και το ανάλογο πνεύμα των ευρωπαϊκών ΚΚ), πριν η "σύμμαχος" εισβάλλει στρατιωτικά στα χωράφια της "δικτατορίας του προλεταριάτου"...

Ο Mayer Amshell Rothschild, ιδρυτής της τραπεζικής πολυεθνικής δυαστείας των Ροτσάιλντ, θα πει:
 "Δώστε μου τον έλεγχο του νομίσματος μιας χώρας και δεν με νοιάζει ποιος κάνει τους νόμους της"
Και πράγματι οι μεγαλοτραπεζίτες και τα μαγαζιά τους μετατράπηκαν σε θεμέλιες δοκούς της οικονομίας των τοπικών κοινωνιών και της παγκόσμιας κοινότητας και οι γύπες όρμησαν με πρωτοφανές μένος πάνω στις σάρκες του κόσμου. Δημιουργώντας χρήμα ουσιαστικά από το απόλυτο τίποτε, μια κολοσσιαία φούσκα γεμάτη κοπανιστό λογιστικό αέρα και, μετατρέποντάς το σε χρέος, σφράγισαν με την έκκριση τόνων δηλητηριώδους χολής για την ανθρωπότητα, την ατομική και συλλογική υποταγή του κόσμου.

O πρoκαθήμενος της (είτε δυτικής είτε ανατολικής) εκκλησίας θα πει:
"Ο Θεός με το ένα χέρι δίνει και με το άλλο παίρνει!"
Και μετά, φορώντας τα χρυσοποίκιλτα άμφιά του εισέρχεται στο πολυτελές όχημά του, με τη συνοδεία ασφαλείας του, για να μεταβεί στη δεξίωση των φιλάνθρωπων επισήμων. Που με το κοντό, ατροφικό τους χέρι δίνουν κάτι ψιχουλάκια τα οποία δεν φτάνουν ούτε να κουκουλώσουν έστω και προσωρινά τη μεγάλη κοινωνική αταξία. Και με το μακρύ, αρπαχτικό χέρι τους, προέκταση συχνά του αόρατου χεριού των εντολοδοτών τους, παίρνουν-καταχρώνται-υπεξαιρούν-λεηλατούν-στοχοποιούν-συλλαμβάνουν-εξοντώνουν...

Ο εξτρεμιστής ισλαμιστής, με την τρέλα στο βλέμμα και τα σάλια της λύσσας έξω απ'το στόμα, θα στριγκλίσει: "Ο θεός (γνωστός κι ως Αλλάχ) είναι μεγάλος!".
Και μετά θα κάψει σπίτια και ανθρώπους, θα σκοτώσει ακόμη και γυναικόπαιδα με φριχτά ευρηματικούς τρόπους, θα βιάσει ανήλικα κοριτσάκια και ανυπεράσπιστες γυναίκες, θα αποκεφαλίσει αθώους ομήρους, γιατί είναι "θέλημα θεού" το οποίο θα ασπαστούν θέλοντας και μη οι άπιστοι, σ'έναν "ιερό πόλεμο" ως τη νίκη ενάντια στο διεφθαρμένο φιλοχρήματο σύστημα της Δύσης.

Ο χρηματιστής θα πει:
"Τι άλλο υπάρχει σε αυτό τον κόσμο εκτός από το να βγάζεις λεφτά;"
Μη δίνοντας φυσικά δεκάρα για το τίμημα σε ανθρώπινες απώλειες.

Ο αρχισυνδικαλιστής θα πει:
"Καλύτερες αμοιβές για τον κόσμο της εργασίας, που χωρίς αυτόν τα αφεντικά δεν θα κολυμπούσαν στο χρήμα!"
Και μετά θα συναντηθεί σε φιλικό κλίμα με τους εκπροσώπους των αφεντικών, καταλήγοντας στον "έντιμο και λογικό συμβιβασμό" που δεν θα ενοχλήσει καθόλου τα κέρδη των δεύτερων ούτε θα ταράξει τα τετελεσμένα-κλειδιά στα λουκέτα των κελιών του "κόσμου της εργασίας".

Ο επιστήμονας θα πει με ενθουσιασμό:
"Χρειαζόμαστε χρηματοδότηση για να συνεχίσουμε, να εξελίξουμε και να ολοκληρώσουμε τις έρευνές μας. Για το καλό του κόσμου, κυρίως!"
 Για να έρθει ο προσγειωμένος στο πνεύμα του...κόσμου συνεργάτης του και να τον προσγειώσει κι αυτόν από τους αιθέρες στα...γεμάτη λάσπη και κόπρανα εδάφη: "Σωστά. Να'σαι έτοιμος όμως να κάνεις και το απαραίτητο σκόντο όσον αφορά το καλό του κόσμου και να δεχτείς κάποιες...λοξοδρομήσεις και αναθεωρήσεις στην πορεία της έρευνάς μας, γιατί πώς αλλιώς θα βρούμε τις πρέπουσες πηγές χρηματοδότησης; Και τις ανοιχτές πόρτες και κριτικές του χώρου που κινούμαστε...Για το καλό το δικό μας και της...έρευνας!"

Ο ιδεαλιστής ακτιβιστής θα πει:
"Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε από το να μην αφήνουμε σε χλωρό κλαρί αυτούς που βλέπουν τον κόσμο σαν δείκτη χρηματιστηρίου και αέναη δεξαμενή συσσώρευσης υπερ-κέρδους;"
Πρόθυμος να βρεθεί σε οποιοδήποτε μέρος αυτού του κόσμου υπάρχει ανάγκη συμμετοχής σε δράση, όπου θα προσφέρει εθελοντικά και με προσωπικό ρίσκο τη βοήθεια του.

Ο αρχηγός See-at-la της ινδιάνικης φυλής Suquamish του Σηατλ (απ'τον οποίο θα πάρει και το όνομά της η αμερικανική Πολιτεία) θα πει μέσω επιστολής στον πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Πηρς:
"Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγκτον μηνάει πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. Πώς μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό - τη ζέστα της γης; Για μας μοιάζει παράξενο. Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού ωστόσο δε μας ανήκουν. Πώς μπορείτε να τα αγοράσετε από μας; Κάθε μέρος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές, κάθε θολούρα στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει είναι, στη μνήμη και στην πείρα του λαού μου, ιερό."
Δίνοντας έτσι το πνευματικό στίγμα των "απολίτιστων" κι ένα μάθημα (που δεν έπιασε ποτέ φυσικά τόπο) προς τους "εκπολιτιστές" λευκούς. Που μετέτρεψαν τον κόσμο σ'ένα ατέλειωτο μεσιτικό γραφείο, το οποίο πουλάει και αγοράζει (και πλέον ιδιωτικοποιεί με μανία) τους πάντες και τα πάντα.

Ο βουδιστής θα πει:
"Αυτός ο κόσμος και ο πραγματικός του θεός, το χρήμα, δεν υπάρχει! Είναι μια ψευδαίσθηση, μια σκιά του αληθινού κόσμου και μια πορεία υπερκέρασης των υλικών εμποδίων, απαγκίστρωσης από τη "σαμσάρα",  για να κατακτήσεις τη νιρβάνα!"

Ο νεοεποχίτης γκουρού θα πει πάνω κάτω τα ίδια με τον παραπάνω, αλλά διανθισμένα με μπόλικες new age "σάλτσες και πιπέρια" πνευματικής αναζήτησης έξω από τις προσκολλήσεις της ύλης, τη στιγμή που οι υπάλληλοί του (με μόνη τους συχνά αμοιβή την τιμή της υπηρεσίας του..."δασκάλου") δέχονται τα πλούσια ή προερχόμενα από το υστέρημα δώρα των μαθητών του και τις χρηματικές τους εισφορές. ΄Ώστε ο "οδηγός" τους να μη χρειάζεται να κυλήσει στον "κόσμο της υλικής εργασίας" και να μπορεί απερίσπαστος  να εργάζεται πνευματικά.

Ο ... που αυτοκτόνησε πριν λίγο καιρό, κάπου στην Αθήνα, πέφτοντας από την ταράτσα του σπιτιού του που πλέον ανήκε στην τράπεζα, είχε γράψει δυο λόγια σ'ένα πρόχειρο σημείωμα:
"Σιχάθηκα και αυτό τον κόσμο και τον πραγματικό του θεό, το χρήμα. Μα πιο πολύ δεν υποφέρω τον εαυτό μου που πιάστηκε χωρίς καλά καλά να το καταλάβει στα δίχτυα τους"

ανιχνευτής

“Girl Against the Jungle”

Summary of “Girl Against the Jungle” by Juliane Koepcke

Juliane, the narrator, lived with her mother at Lima. Her father was at Pucallpa, across the Andes. He had written to Juliane and her mother to come over to Pucallpa. They would celebrate Christmas there. On Christmas Eve Juliane and her mother boarded a lock heed Electra at Lima. The plane was scheduled to start at seven a.m. It looks off at 11.15 a.m. The narrator was not worried. She knew it was nothing unusual in Peru. There were about 80 passengers in the plane. She had managed to get a window seat. The plane took off well. It nicely curved over the Pacific, gained height and was flying over the Andes. They passengers were served a meal. Some passengers went to sleep after the meal.

Half an hour after a storm arose. The plane began to roll. The passengers were advised to faster their seat belts. Even then the narrator was not afraid. She knew that such storms were nothing unexpected in the Andes region. It started raining heavily. The shower began beating against the window panes. The plane was thrown about vertically. The passengers shouted it fear.

The narrators looked out and saw lightning flashing very near the plane. The aircraft started rocking more violently. There were more screams-lightning had struck the right wing of the plane and the plane was on fire. There was sudden explosion. The plane was crashed. The narrator, on her seat, was thrown into the open air outside. She saw that she was flying through the air. She was running round in the air. Here seat belt was pressing on her stomach. She could not breathe. She lost consciousness.

The rain brought her back to her sense. She could hear the roar of thunder. It was still daylight. She found herself lying under her seat. The seat next to hers was empty. Her mother was nowhere there to be found. There was no trace of the plane. She was all alone, lying in a forest. She did not despair. She had no fears. She calmly assessed the situation. Her seatbelt was gone. One of her shoes, her ring and glass were missing. A bone was sticking out from beneath her neck. One of her eyes was swollen. She had a bump on her head and a wound on her foot. In spite of such injuries she did not feel any pain, but she did not have the strength to get up and look around. She remained lying under the seatbelt dazed. Mi

She was feeling dizzy when she got up in the morning. She found a small parcel beside her. She opened it. It had some toys and a Christmas cake. This reminder her that it was Christmas Day. She remembered her father. He had probably lost his wife. He must not lose his daughter. The narrators decided that she must stay alive.

Her parents had taught her that the big animals were not the real danger in the jungle.

Σε φοβάμαι Ανθρωπάκο - Βίλχελμ Ράϊχ

" Όταν ζεις για μακρύ διάστημα στο βάθος μιας σκοτεινής σπηλιάς

θα σιχαθείς το φως του ήλιου. Και το πιθανότερο είναι ότι τελικά

τα μάτια σου θα χάσουν τη δύναμη αν αντέχουν.

Να γιατί καταλήγουμε να μισούμε το φως του ήλιου "

" Δε σʼαγαπούν ανθρωπάκο, σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό του. Σε ξέρουν απʼ έξω κι ανακατωτά. Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ. Σε θυσίασαν σʼ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σʼ εξουσιάζουν. Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους. Στο είπαν κατάμουτρα: «Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη». Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις «ζήτω, ζήτω»» ……»Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εσύ γιʼ αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς. Θα ʽχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου»….
…..»Θα σου πω γιατί γελούν μαζί σου, ανθρωπάκο: επειδή σε παίρνω στα σοβαρά, πολύ στα σοβαρά. To σκεπτικό σου πάντα χάνει την ουσία. Μου θυμίζεις δεινό σκοπευτή που σκόπιμα χάνει το κέντρο του στόχου, από καπρίτσιο. "

 από Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών

 

H ωραία κοιμωμένη που δεν είναι καθόλου ωραία...

H ωραία κοιμωμένη τρέμει μήπως και νιώσει μοναξιά 

μέσα στην παγωμένη μοναξιά του πλήθους.

Γιατί ποτέ δεν έμαθε πώς να αφουγκράζεται 

τη δημιουργική ανάγκη της μοναξιάς.

Γιατί ποτέ δεν έμαθε

 πώς να συμφιλιωθεί με τη μοναξιά και την ίδια την ύπαρξη.

Η ωραία κοιμωμένη φοβάται να αγαπήσει και ν'αγαπηθεί.

Γιατί ποτέ δεν έμαθε να σέβεται και ν'αγαπάει τον εαυτό της.

Η ωραία κοιμωμένη μοιάζει με πλαστικό χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Που αν του αφαιρεθούν όλα τα όψιμα στολίδια, τα λαμπιόνια, τα φτιασίδια,

χάσκει απελπιστικά γυμνό και άνεϋ χρησιμότητας.

Η ωραία κοιμωμένη ενίοτε λογοκρίνει εκείνη την πού και πού

παράξενη κι αγκαθωτή από τα μέσα της κραυγή.

Πως τίποτε σ'αυτήν και τον περίγυρό της δεν είν'ωραίο.

Πως αν θέλει ν'αδράξει την ομορφιά
 απ'τη θωράκισή της πρέπει να βγει

για να πάει να τη γυρέψει, να την αναδείξει, να την εισπνεύσει.

Μα εκείνη πάντοτε φοβότανε την Κίνηση.

Πόσες φορές το στοχασμό δεν τον δαιμονοποίησε;

Κι άλλες τόσες το ταξίδι δε χλεύασε της αναζήτησης;

Πόσες φορές δεν έσπευσε η ίδια σαν υπόδειγμα πολίτη

να στηρίξει τους χωροφυλάκους, να συνδράμει τους πυροσβέστες

του σβησίματος, του μαρασμού, του θαψίματος της φωτιάς

ενός αδούλωτου μυαλού και μιας ολάνθιστης ευωδιαστής καρδιάς;

Νάτηνε πάλι! Τη βλέπω:

να βάζει τρικλοποδιές στων οραματιστών τις δρασκελιές,

να χαζεύει με απάθεια τα συντρίμια των ανθρώπων,

να εξαπολύει μύδρους επανάστασης, αυτάρεσκες φλυαρίες, παρηγορητικά ευχολόγια,

μπας και ρίξει κάνα γκομενάκι ή πιάσει κάνα πόστο  καλό

στη Μηχανή μέσα που αέναα πλάθει "ωραίες κοιμωμένες"...

Όμως όχι! όχι!

Η κοιμωμένη ήτανε ωραία μόνο στο παραμύθι.

Αλλιώς σιγά μη τηνε ξύπναγε ο πρίγκιπας!

Ετούτες δω όμως οι κοιμωμένες και οι πρίγκηπές τους μαζί,

αυτές οι ρέπλικες του επιπέδου της "κανονικότητας",

ακόμη κι απ'την ανάποδη πλευρά μεν-επίπεδη σε όλα της δε,

δεν φέρουν ίχνος από όποιο κάλλος...

ανιχνευτής

" Life's so incomplete /Here on the street/ Live in a doom town/ Nothin ever change/ Alway's stay the same/ Live in a doom town/ Doom town/ People with blank stare's/ No one who care's/ Live in a doom town/ You can never win/ Living innocent/ Live in a doom town...Doom town "

H "απομυθοποίηση του Αη Βασίλη": Νομίζετε ότι τα έχετε ακούσει όλα γύρω από το πολύ μεγάλο, και σκόπιμα υποβαθμισμένο από ΜΜΕ και "ειδικούς", θέμα των A.T.I.A. ;

 "Δεν πρέπει να αρνούμαστε το ενδεχόμενον τα ΑΤΙΑ να λειτουργούν υπο ξένο έλεγχο... Πολλές τεκμηριωμένες εμφανίσεις έγιναν στον Μεσαίωνα.. όχι μόνο έλειπε από τους αρχαίους η απαραίτητη ορολογία για την περιγραφή αυτών των σύνθετων μηχανημάτων, αλλά τους έλειπαν και οι έννοιες που ήταν απαραίτητες για να καταλάβουν την αληθινή φύση των πραγμάτων, όπως πύραυλος, τηλεόραση, ατομική ενέργεια και οι επιδράσεις της ραδιενέργειας. Για μερικούς, η πιο εξελιγμένη ιδέα στον τομέα της τεχνολογίας ήταν έναν άρμα με μαχαίρια στις ρόδες του" Εκθεση της ακαδημίας της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ για τα ΑΤΙΑ. Αναφέρεται στο "Ξένοι απο το διάστημα, η αληθινή ιστορία των ΑΤΙΑ" του Πλωτάρχη Donand Keyhoe, σελ 270-275
 "Eίμαι πρόθυμος να μελετήσω τα UFOs, αλλά πριν το κάνω, θα πρέπει να επιμείνουμε σε μια πλήρη πρόσβαση στους δίσκους που έχουν ανασυρθεί. Για παράδειγμα στην περίπτωση του Λος Αντζελες, ο στρατός παρέλαβε το αντικείμενο και δεν μας επέτρεψε την οποιαδήποτε εξέταση"
Hoover, J. Edgar. Αρχηγός του FBI: επιστολή στον Clyde Tolson, July 15, 1947.
"Η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών γνωρίζει την κατάσταση που αφορά τα ΑΤΙΑ, η οποία έχει προκαλέσει τεράστιο ενδιαφέρον στον τύπο και έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης από κυβερνητικούς οργανισμούς.....Απο το 1947 είχαμε περίπου 2000 αναφορές εκ των οποίων ένα 20% παραμένει ανεξήγητο. Η άποψη μου είναι πως το θέμα έχει άμεση εμπλοκή στην εθνική μας ασφάλεια... Θα πρέπει να υπάρξει μια ευρύτερη επιστημονική έρευνα για την κατανόηση του φαινομένου που αφορά όλες αυτές τις αναφορές" Στρατηγός Walter Bedell Smith. Διευθυντής CIA , 1950-1953, : Υπόμνημα στο Συμβούλιο εθνικής ασφάλειας, 1952.

Από τη δεκαετία ήδη του 1940 έως τις ημέρες μας, με αυξητικές τάσεις καθώς τα τελευταία 3-4 έτη έσπασαν το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ εμφανίσεως Α.Τ.Ι.Α. -Αγνώστου Ταυτότητας Ιπτάμενα Αντικείμενα- παγκοσμίως, οι επίσημες πολιτικές σε κυβερνητικό επίπεδο και στρατιωτικές δηλώσεις για το πολύπλευρο αυτό φαινόμενο είναι αποκαλυπτικές και καταιγιστικές και όλο και πιο πρωτοφανείς! Και συγχρόνως ηχηρότατα απούσες από τα κατεστημενα ΜΜΕ, τα οποία είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στις ανοησίες και καμώματα των "αστεριών" ενός ανούσιου και βλακώδους σταρ σύστεμ.

Ήδη από τα τέλη του'40 και τις αρχές του'50 η αμερικανική Πολεμική Αεροπορία είχε οργανώσει την ερευνητική υπηρεσία "Project Blue Book" για την επιστημονική  μελέτη κι έρευνα του φαινομένου κι εξαγωγή συμπερασμάτων όσον αφορά και την "εθνική ασφάλεια" της χώρας. Την στιγμή που από τότε υπήρχαν κι εξακολούθησαν κι αργότερα να γίνονται επίσημες δηλώσεις από τα πλέον αξιόπιστα χείλη. Eνδεικτικά μόνο:
"Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι ιπτάμενοι δίσκοι, εφόσον τα στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχουν, δεν έχουν κατασκευαστεί δεν έχουν κατασκευαστεί από καμία γήινη δύναμη" ΧΑΡΥ ΤΡΟΥΜΑΝ, πρόεδρος των ΗΠΑ.
 "Είμαι πεπεισμένος ότι αυτά τα αντικείμενα υπάρχουν και δεν κατασκευάζονται από κανένα έθνος της γης"  ΛΟΡΔΟΣ DOWNING, γενικός διοικητής της βασιλικής βρετανικής αεροπορίας στον Τύπο, το καλοκαίρι του 1954 Η πλήρης δήλωση:
“More than 10,000 sightings have been reported, the majority of which cannot be accounted for by any ‘scientific’ explanation, e.g. that they are hallucinations, the effects of light refraction, meteors, wheels falling from aeroplanes, and the like…. They have been tracked on radar screens…and the observed speeds have been as great as 9,000 miles an hour…. I am convinced that these objects do exist and that they are not manufactured by any nation on earth. I can therefore see no alternative to accepting the theory that they come from some extraterrestrial source…. I think that we must resist the tendency to assume that they all come from the same planet, or that they are actuated by similar motives. It might be that the visitors from one planet wished to help us in our evolution from the basis of a higher level to which they had attained.” -
"Σε παρασκηνιακό επίπεδο, οι υψηλά διαβαθμισμένοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι ανησυχούν πραγματικά για τα UFO" ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΑΚ ΑΡΘΟΥΡ, στους Νew York Times τον Φλεβάρη του 1960.

Τον Γενάρη του 1954, μια επιτροπή εκ των κορυφαίων επιστημόνων και αξιωματούχων της πανταχού παρούας CIA, απέρριψαν μετά από έλεγχο τα αποδεικτικά στοιχεία που είχαν συγκεντρωθεί. Αλλά αντί να ανακοινώσουν στο κοινό, που ανέμενε με μεγάλο ενδιαφέρον τα αληθινά πορίσματα της έρευνας, όπως είχαν ήδη διαρρεύσει από κάποιες δηλώσεις και κείμενα εκπροσώπων του ίδιου του Πενταγώνου -πχ του Albert Chop- για το μεγαλεπήβολο αυτό Project, εκείνοι πρότειναν ότι το κοινό οφείλει να..."re-educated"! Δηλαδή να "ξανα-εκπαιδευτεί".  Έτσι ώστε να του εμφυτευθεί η άποψη ότι όλες οι θεάσεις των ΑΤΙΑ οφείλονταν σε φαινόμενα φυσικά, παρεξηγήσεις και παρερμηνείες και παραισθήσεις -ακόμη και μαζικές- κι άλλες ευτράπελες εξηγήσεις. Όλα τα αρχεία με τις έρευνες και τα πορίσματα της αμερικανικής Αεροπορίας σφραγίστηκαν και με διαταγή απαγορεύτηκε στο προσωπικό της και γενικά στο προσωπικό των Ένοπλων Δυνάμεων να συζητούν ανοιχτά για στοιχεία και πληροφορίες σχετικά με τα ATIA! Όπως ήταν φυσικό φούντωσαν από τότε τα συνωμοσιολογικά σενάρια -κι όχι άδικα!- και άρχισαν να θεριεύουν οι διαμαρτυρίες για στυγνή λογοκρισία και συγκάλυψη του τεράστιου αυτού και πέρα πάσης αμφιβολίας υπαρκτού ζητήματος.
Μάλιστα, η περίφημη RAF -η βρετανική βασιλική αεροπορία- λόγω και των αυξανόμενων θεάσεων και στην Αγγλία, είχε οργανώσει παρόμοια έρευνα και εκεί από τη δεκαετία του 1940. Τον Απρίλιο του 1955 ο εκπρόσωπός της ανακοίνωσε στον Τύπο πως η έρευνα αυτή ολοκληρώθηκε αλλά τα πορίσματά της δεν θα αποκαλυφθούν στο κοινό, γιατί η ικανοποιητική τους εξήγηση θα...αποκάλυπτε απόρρητα "Τop Secrets"!
Αλλά μέχρι αυτές τις ημέρες οι επίσημες δηλώσεις όχι μόνο δεν φιμώθηκαν αλλά ξεπέρασαν κάθε όριο, δικαιώνοντας πανηγυρικά τους "συνωμοσιολόγους"!
Eκπρόσωποι της βρετανικής Βουλής των Λόρδων επέδειξαν, από το 1979, ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το -"πολύ μεγάλο" όπως το χαρακτήρισαν- ζήτημα,την αδιαμφισβήτητη θέαση χιλιάδων αγνώστου τεχνολογίας ιπτάμενων αντικειμένων, την αποκάλυψη εγγράφων σχετικών με αυτό και την παρουσία των..."Ξένων" και τις συνολικές παράξενες ή επικίνδυνες πτυχές του και την εμπλοκή της κυβέρνησης: THE HOUSE OF LORDS DEBATES FLYING SAUCERS (pdf), απ'όπου διαβάζουμε και τα εξής:
On Thursday, January 18th, 1979, a unique event in the political history of the world took place in the House of Lords, Westminster, London, between 7:10 p. m. and 10:30 p. m. The
following motion put forward by the Earl of Clancarty was debated. "To call attention to the increasing number of sightings and landings on a worldwide scale of Unidentified Flying Objects (U. F. O. 's) and to the need for an intra-governmental study of U. F. O. 's and to move for papers."
Μελετήστε και αυτό: Revisiting the famous 1979 UFO Debate at the House of Lords

To Μάρτη του 2001 ο καθηγητής John Wells της ΝASA, υπεύθνος για την ασφαλή λειτουργία τότε του προγράμματος Columbia,  δήλωνε στο CNN: "τα UFOs αποτελούν ένα πολύ σοβαρό φαινόμενο στο οποίο έχει γίνει αναφορά από όλους σχεδόν τους αστροναύτες μας σε τροχιά και το θεωρούμε προφανώς έναν "εξωγήινο παράγοντα", λόγω της παρουσίας του στο διάστημα, με μια συμπεριφορά τόσο παράξενη που είναι αδύνατον η προέλευσή του να είναι από οποιαδήποτε από τις δυναμεις της Γης"
Ο πρώτος αστροναύτης που μίλησε ανοιχτά για θέαση Α.Τ.Ι.Α. στο διάστημα και τράβηξε και ευκρινείς φωτογραφίες του ήταν ο James McDivitt του Gemini IV, το 1965: Gemini 4 / Astronaut James McDivitt sighting of cylindrical object in space

Kαι ας δούμε τι είχαν να πούνε και οι Σοβιετικοί, όντας και το "αντίπαλο δέος" των ΗΠΑεκτός από την κυριαρχία της γης και στην κυριαρχία του διαστήματος. Τελείως ενδεικτικά λοιπόν, ανατρέχοντας στο παρελθόν, ανάμεσα σε πληθώρα δηλώσεων μέχρι σήμερα:
"Τα UFO είναι σοβαρό θέμα που πρέπει να μελετήσουμε πλήρως. Κάνουμε έκληση στους θεατές να μας στείλουν λεπτομέρειες των παρατηρήσεων παράξενων ιπτάμενων σκαφών θεαθέντων υπεράνω χωρών επικρατείας της Σοβιετικής ενώσεως. Πρόκειται περι σοβαράς προκλήσεως στην επιστήμη και χρειάζεται η συνδρομή όλων των Σοβιετικών πολιτών."Αντιστράτηγος Στολυάρωφ και Δρ Φέλιξ Γιούρεβιτς Ζίγκελ. Κεντρική τηλεόραση Μόσχας, 10 Νοεμβρίου, 1967 (ATS 233)
"Εχουμε δει αυτά τα UFO υπεράνω της Σοβιετικής ένωσης : Σκάφη κάθε δυνατού σχήματος , μικρά, μεγάλα, σφαιρικά, επίπεδα. Δύνανται να παραμένουν ακίνητα στην ατμόσφαιρα ή να εκτινάσσονται με 100000 χλμ την ώρα...Κινούνται χωρίς να παράγουν τον παραμικρό ήχο, δημιουργώντας πέριξ αυτών ατμοσφαιρικό κενό που τα προστατεύει απο τον κίνδυνο αναφλέξεως στην ατμόσφαιρά μας. Τα σκάφη τους έχουν επίσης την ικανότητα να εμφανίζονται ή να εξαφανίζονται κατά βούληση. Δύνανται επίσης να επηρεάζουν τις ενεργειακές μας πηγές, να διακόπτουν τις μονάδες ηλεκτρικής ενέργειας, τους ραδιοσταθμούς και τις μηχανές μας, χωρίς όμως να προκαλούν βλάβη. Τέτοια τεχνολογία μπορεί μόνο να είναι καρπός μιας νοημοσύνης όντως ανώτερης απο τον άνθρωπο" Δρ Felix Zigel, συνέντευξη στο ιταλικό περιοδικό Gente, 31/12 και 17/13 1981

Toν Γενάρη του 2011 στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ -Global Competitiveness Forum- στη Riyadh της Σαουδικής Αραβίας, όπου συμμετείχαν κορυφαία επιχειρηματικά στελέχη απ'ολο τον κόσμο, το ζήτημα της εξωγήινης ζωής και των UFΟ βρίσκονταν σε σημαντική θέση μέσα στα θέματα που συζητήθηκαν! Ανάμεσα σε Φυσικούς, συγγραφείς, δημοσιογράφους και ουφολόγους που μίλησαν γι'αυτό, βρισκόταν και ο παγκοσμίως κορυφαίος εν ζωή ερευνητής του πολύπτυχου αυτού ζητήματος και επιστήμονας αστρονόμος, ο "πολύς" δρ. Ζακ Βαλλέ. Ακολουθεί σχετικό βίντεο:

Και θα κλείσουμε επίσης με ένα σημαντικό βίντεο. Η Citizen Hearing (Ακρόαση Πολιτών) είναι μια κίνηση πολιτών ασφαλώς, που στόχο έχει να ασκήσει πιέσεις στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, να κάνει αποκαλύψεις και να πει τις αλήθειες που πρέπει να γνωρίζουν οι λαοί. Εκεί λοιπόν βρέθηκε και μίλησε ο πρώην υπουργός Άμυνας του Καναδά Πολ Χέλιερ, με πάνω από 23 χρόνια παρουσία στη Βουλή και την πολιτική σκηνή της χώρας του. Αυτά που δήλωσε ήταν εκπληκτικά! Ούτε λίγο ούτε πολύ.. μίλησε για τη συγκάλυψη από τα πάνω της παρουσίας των "Άλλων" στον κόσμο μας, για διάφορες φυλές τους με διαφορετικές "ατζέντες", για την συστηματική και αντιδημοκρατική απόκρυψη πολύ μεγάλων μυστικών για την ανθρωπότητα, αλλά και για άλλα θέματα -όπως η μη χρήση της "καθαρής ενέργειας"- που άμεσα ή έμμεσα συνδέονται με το πολύ μεγάλο ζήτημα της εξωγήινης ζωής και τεχνολογίας και τη διαπλοκή της ως ένα βαθμό με γήινες κυβερνήσεις όπως αυτή των ΗΠΑ που λειτουργούν με μια μυστικοπαθή και δικτατορική νοοτροπία..

"Αλλά όπως τα παιδιά αντέχουν την απομυθοποίηση της νεράιδας και του Αη Βασίλη όταν μεγαλώνουν, θεωρώ πως οι φορολογούμενοι πολίτες είναι ικανοί να αποδεχτούν τη νέα και ευρύτερη πραγματικότητα ότι ζούμε σ'ένα σύμπαν που σφύζει από διάφορα είδη ζωής"
απόσπασμα από το παραπάνω βίντεο.
Συνυπογράφουμε κι εμείς αυτά τα λόγια!

-για την παραπάνω ανάρτηση βοηθηθήκαμε και από ειδικό άρθρο ("ΤΙ ΛΕΝΕ ΓΙΑ ΤΑ UFO") του "παράξενου" περιοδικού Strange τεύχος 151 και από το Αρχείο επίσημων δηλώσεων για τα ΑΤΙΑ-

(Ξανα)διαβάστε και αυτά: 
Ένα "καθόλου βαρετό" άρθρο: "Η υπόθεση για τα UFO (Morris K. Jessup) "
 "Κοσμοσυρροή" πάνω από τον πλανήτη γη!

O Ένοικος...

Το ρευστό τοπίο της ανθρώπινης ψυχής: μια ιστορία του Χόρχε Μπουκάι κι ένας ινδιάνικος μύθος

Σ΄ ένα μαγεμένο βασίλειο όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν, ή ίσως όπου οι άνθρωποι μεταφέρονται αδιάκοπα χωρίς να το καταλαβαίνουν …Σ΄ ένα βασίλειο μαγεμένο όπου τα αφηρημένα πράγματα γίνονται χειροπιαστά …
΄Ηταν μια φορά κι έναν καιρό μια πανέμορφη λίμνη
΄Ηταν μια λίμνη με νερά κρυστάλλινα και καθαρά όπου κολυμπούσαν ψάρια όλων των χρωμάτων, κι όπου όλες οι αποχρώσεις του πράσινου λαμπύριζαν διαρκώς…Σε εκείνη τη μαγική και διάφανη λίμνη έφτασαν η θλίψη και η οργή για να κάνουν μπάνιο παρέα.
Κι οι δυο έβγαλαν τα ρούχα τους και, γυμνές, μπήκαν στη λίμνη.
Η οργή, που βιαζόταν (όπως συμβαίνει πάντα στην οργή χωρίς να ξέρει γιατί), έκανε μπάνιο στα γρήγορα, κι ακόμα πιο γρήγορα βγήκε από το νερό …
Αλλά η οργή είναι τυφλή – ή, τέλος πάντων, δεν βλέπει ξεκάθαρα την πραγματικότητα. ΄Ετσι, γυμνή και καθαρή, φόρεσε βγαίνοντας από το νερό, το πρώτο ρούχο που βρήκε…
Και συνέβη εκείνο το ρούχο να μην είναι το δικό της αλλά της θλίψης…
Κι έτσι, ντυμένη θλίψη, η οργή έφυγε.
Πολύ ήρεμη, πολύ γαλήνια, διατεθειμένη όπως πάντα να παραμείνει σε όποιο μέρος βρίσκεται, η θλίψη τελείωσε το μπάνιο της και – χωρίς καμιά βιασύνη – ή, καλύτερα, χωρίς συναίσθηση του χρόνου που περνάει, τεμπέλικα και αργά, βγήκε από τη λίμνη.
Στην αρχή συνειδητοποίησε ότι τα ρούχα της δεν ήταν πια εκεί.
΄Όπως όλοι ξέρουμε, αν υπάρχει κάτι που δεν αρέσει καθόλου στη θλίψη, είναι να μένει γυμνή. ΄Ετσι φόρεσε το μοναδικό ρούχο που υπήρχε δίπλα στη λίμνη: το φόρεμα της οργής.
Λένε ότι από τότε, πολλές φορές συναντάμε την οργή τυφλή, σκληρή, τρομερή, θυμωμένη. Αλλά αν σταματήσουμε για λίγο και κοιτάξουμε καλύτερη, καταλαβαίνουμε ότι αυτή η οργή που βλέπουμε είναι μόνο μια μεταμφίεση, κι ότι πίσω από την όψη της οργής, στην πραγματικότητα, κρύβεται η θλίψη.

Από το βιβλίο «Ιστορίες να Σκεφτείς» του Χόρχε Μπουκάι

Το διαβάσαμε ΕΔΩ

Kι ένας ινδιάνικος μύθος για την αναμέτρηση μέσα στην ανθρώπινη ψυχή εκείνων των δυνάμεων που καθορίζουν το ποιόν και τον ίδιο το βαθμό πολιτισμού του ανθρώπινου ζώου.
 

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ!

Σσσσσσστ! Μη μιλάς δυνατά! Και μας ακούσουν οι φύλακες και οι έμπιστοί τους. Οι υπεράνω υποψίας πράκτορες και οι επαγγελματίες καταδότες...
Άκου...Το φτερούγισμα! Έρχεται μέσα από τα στήθη μου και τα δικά σου! Έρχεται με το σφύριγμα των ανέμων, με τα ανεμοτράγουδα των πουλιών, με το παραλήρημα των μελλοθάνατων, με τους ψιθύρους των αδικαίωτων νεκρών...
Δραπετεύοντας μέσα από τις ευθείες γραμμές και τρισδιάστατες γεωμετρίες της επιπεδούπολης, μέσα από τα ραπίσματα των δυναστών, μέσα από τα μανιφέστα των καθοδηγητών, μέσα από την επίταξη των μυαλών, μέσα από τα μοιρολόγια των μοιραίων...

Να ξέρεις, ε; Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ!

"όσες κι αν χτίζουν φυλακές

κι αν ο κλοιός στενεύει

ο νους μας είναι αληταριό

που όλο θα δραπετεύει..."

ανιχνευτής

" Η ιστορία είναι από το βιβλίο του Εντουάρντο Γκαλεάνο "Días y noches de amor y de guerra" ("Μέρες και Νύχτες αγάπης και πολέμου", 1976).

Libertad (Ελευθερία) λεγόταν η μεγαλύτερη φυλακή της δικτατορίας της Ουρουγουάης..."

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΟΡΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ: "ΝΤΙΣΚΟΤΕΚ"

ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ - ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΟΡΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ [ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ - ΝΤΙΣΚΟΤΕΚ]
ΠΡΟΒΟΛΗ : Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014 στις 19.15 απο την ΝΕΡΙΤ

Στη ντισκοτέκ ο ρυθμός έχει τώρα αλλάξει, ξένος μου μοιάζει ο χορός που μου ΄χες διδάξει
(Στη ντισκοτέκ. Ερμηνεία: Ελπίδα/ Στίχοι-Μουσική: Κώστας Τουρνάς)

«Καρυάτιδες», «Video», «Jacky O», «Boom Boom», «Barbarella». Αμέτρητες ντισκοτέκ ανοίγουν τις πόρτες τους για να υποδεχτούν τα παιδιά της σούζας, της βάτας, της νεανικής αφέλειας και αθωότητας. Το «λούνα παρκ των μεγάλων» τα έχει όλα: Πολύχρωμα φώτα, ντισκομπάλες, καθρέφτες, δυνατή ρυθμική μουσική και την πίστα της απογείωσης! Χορευτικές φιγούρες και ρυθμικά μπλουζ, νεανικά φλερτ, άγριες κόντρες με μηχανάκια, εκτυλίσσονταν στον χώρο των ντίσκο μετατρέποντάς τες στο απόλυτο νεανικό στέκι.
Οι ντισκοτέκ άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην δεκαετία του 80. Αποτέλεσαν φυτώριο ανάδειξης των ντίσκο μουσικών αστέρων και djs της εποχής ενώ συνδέθηκαν και με την βιομηχανία του θεάματος αφού η παρουσία τους ήταν δεδομένη στις εκατοντάδες βιντεοταινίες με τους αγαπημένους νεαρούς πρωταγωνιστές να «τα δίνουν όλα» στις πίστες για τα μάτια της αγαπημένης τους.
Ο χρόνος πέρασε. Οι θρυλικές ντίσκο έβαλαν λουκέτο και έδωσαν τη θέση τους σε ερειπωμένα χαλάσματα και απρόσωπα κτίρια. Κι όμως κάποιες επιβιώνουν ακόμη σε πείσμα των καιρών και όσων τις συνέδεσαν με το κιτς και το lifestyle της υποκουλτούρας. Παραμένουν ζωντανές, έχουν φανατικούς οπαδούς, αναβιώνουν γλυκές μνήμες του παρελθόντος και τις μεταφέρουν αναλλοίωτες σε χρόνο ενεστώτα. Είναι εκείνες που χαρίζουν λίγη χρυσόσκονη στο μουντό σκηνικό της σύγχρονης απρόσωπης ελληνικής πραγματικότητας.
Ο μικρόκοσμος της ντισκοτέκ ζωντανεύει επί της οθόνης με εκλεκτούς επιζήσαντες. Με τις εξομολογήσεις τους θα μας συντροφεύσουν (με αλφαβητική σειρά) οι: Γιώργος Αδαμόπουλος (ιδιοκτήτης της ντισκοτέκ Vinilio), Δημήτρης Βόγλης (promoter), Σταμάτης Γαρδέλης (ηθοποιός), Γιούλη Ζήκου (ηθοποιός), Χρήστος Κάλοου (ηθοποιός), Σούλης Καραγιαννίδης (ιδιοκτήτης της ντισκοτέκ Boom Boom), Πέτρος Καντιάνης (δημοσιογράφος-παρουσιαστής), Σταύρος Κιπ (dj της ντίσκο Angela), Πέτρος Μπρατάκος (dj στην ντισκοτέκ Barbarella), Στηβ Ντούζος (ηθοποιός), Χαράλαμπος Παϊκόπουλος (χορευτής-γκεράπας), Piero (dj Αυτοκίνηση), Νίκος και Βασίλης Σπυρόπουλος (συγκρότημα Σπυριδούλα), Ελένη Φιλίνη (ηθοποιός), Άκης Φλωρεντής (ηθοποιός-μουσικός), Κώστας Χαριτοδιπλωμένος (συνθέτης- τραγουδιστής).

ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ - Ιστορίες Αγοραίου Πολιτισμού

O σκαντζόχοιρος στο μακρύ του ταξίδι

Σκαντζόχοιρος, σημειώματα κριτικής

Ο Σκαντζόχοιρος μόλις ξεκίνησε το ταξίδι του την ίδια στιγμή που η κουκουβάγια σταμάτησε το δικό της πέταγμα. Την αυγή! Έχει μαζί του την ικανότητα της άρνησης που προέρχεται από μια συνθετική, κριτική στάση καταφέρνοντας έτσι να αποφεύγει όλες τις κακοτοπιές που συναντά στον δρόμο του. Η κουκουβάγια ξεκινάει την πτήση της κάθε σούρουπο, γι αυτό και στον ρου της Ιστορίας παρέμεινε άτολμη, γιατί πίστευε πως μόνο μετά το τέλος μιας εποχής μπορούσε να συνειδητοποιήσει πραγματικά τι είχε συμβεί. Ο Σκαντζόχοιρος δεν τρέφει αυτή την αφέλεια. Ξαποσταίνει για λίγο στρέφοντας το κεφάλι του στον πρωινό ουρανό για να θαυμάσει τα σμήνη των πουλιών που πετάν ελεύθερα στον άπλετο χώρο του και αναστοχάζεται το μεταίχμιο της δικιάς του εποχής. Είναι μια γέρικη εποχή που προσεγγίζει τα όρια της. Ελάχιστοι συνοδοιπόροι του φανερώνουν την ενσυναίσθηση τους για τούτη την κρίσιμη καμπή. Εξ ου και ο Σκαντζόχοιρος αισθάνεται με την λεπταισθησία που τον διακατέχει την χαρμολύπη. Χαρά για την αποφασιστικότητα του να συμμετέχει ενεργά με την κριτική του στην διαμόρφωση της πραγματικότητας. Μελαγχολία για την περιορισμένη διορατικότητα των γύρω του. Ακόμα κι έτσι όμως δεν το βάζει κάτω. Εξάλλου δεν είχε ποτέ σαν στόχο να διαφυλάξει κάποια υστεροφημία. Τέτοιες υπερφίαλες κι ανόητες στοχεύσεις απέχουν έτη φωτός από την κοφτερή συνείδηση του. Εάν η κριτική στάση γεννιέται όπως ο Φώτης Τερζάκης γράφει στο πρώτο τεύχος του, από την ανάγκη της ανθρώπινης συνείδησης «να ανοίγει δρόμους εκεί όπου η απελπισία και η απειλή του αφανισμού λίγο-λίγο την παγιδεύουν, εγκλωβίζοντας τις προοπτικές της» τότε και η αποτύπωση των σκέψεων του είναι το πιο πολύτιμο υπάρχον που μεταφέρει επιμελώς, στο ταξίδι μέσα στο δισάκι του. Ο κύριος λόγος που εμείς οι συντάκτες του πήραμε την απόφαση να γράψουμε για όσα μας απασχολούν. Για να περισώσουμε -μέσα σ' ένα κόσμο που παραπαίει- ό,τι έχει απομείνει από την ανθρώπινη υπόσταση μας!

Το διαβάσαμε στο ΔΉΘΕΝ

playing music in their own way - παίζοντας μουσική με το δικό τους τρόπο...

Roberto Bolaño – Το τρίτο Ράιχ

Δεύτερος Παγκόσμιος Χαρτοπόλεμος 

Γιατί μερικές φορές φοβάμαι τόσο πολύ; Και γιατί όσο πιο πολύ φοβάμαι τόσο το πνεύμα μου φαίνεται να φουσκώνει, να ανυψώνεται και να παρατηρεί τον πλανήτη ολόκληρο από ψηλά;[…] Μήπως στην πραγματικότητα θέλω να δραπετεύσω μαζί με την Ίνγκεμποργκ και όχι μόνο από ετούτο εδώ το χωριό και από τη ζέστη αλλά από αυτό που το μέλλον μας επιφυλάσσει, από τη μετριότητα και την ανοησία; Κάποιοι άλλοι ηρεμούν με το σεξ ή με τα χρόνια. Για τον Τσάρλυ αρκούν τα πόδια και βυζιά της Χάννα. Μένει ήσυχος. Εμένα, αντιθέτως, η ομορφιά της Ίνγκεμποργκ με αναγκάζει να ανοίγω τα μάτια μου και να χάνω τη γαλήνη μου. [σ. 107 – 108]

Αυτός που αναρωτιέται εξομολογούμενος τον φόβο του είναι ο νεαρός Γερμανός Ούντο Μπέργκερ· η Ίνγκεμποργκ είναι η φίλη του, με την οποία μοιράζονται τις διακοπές τους, το ζεστό χωριό βρίσκεται στην ακτή της καταλανικής Κόστα Μπράβα. Ο Ούγκο επέλεξε ως κατάλυμά τους το ίδιο ισπανικό ξενοδοχείο όπου μικρός πήγαινε διακοπές με τους γονείς. Και το Τρίτο Ράιχ; Πρόκειται για ένα από τα επιτραπέζια παιχνίδια πολεμικής στρατηγικής που αποτελούν μέγιστη εμμονή του ήρωα. Πρωταθλητής της χώρας του στο παίγνιο της αναπαράστασης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου όπως θα μπορούσε να έχει συμβεί, ο Ούγκο επιλέγει να μένει κλεισμένος στο δωμάτιο για να μελετάει.

 

Το επιτραπέζιο αυτό παιχνίδι καθορίζει οριστικά τις ζωές των παικτών του, άρα και του ήρωα. Οι νεωτερικές προσλήψεις του ευρηματικού αυτού θέματος είναι πολλαπλές. Από την μία η προσήλωση σε σημείο εμμονής και η τελική ιδεοληψία του παίκτη, μοιάζουν να αντιστοιχούν με την σύγχρονη διαδικτυακή εξάρτηση, όχι μόνο ως προς τα εξωτερικά στοιχεία αλλά και την ίδια την διάβρωση του ψυχικού. Ύστερα από τις αναπόδραστες, πολύωρες εμπλοκές μας με την ηλεκτρονικότητα, είμαστε πλέον άλλοι· το ίδιο και ο Ούγκο, καθώς βυθίζεται στο ταμπλώ του δικού του χάρτινου πολέμου.

Αλλά είναι μια άλλη παράμετρος που αιχμαλωτίζει τους παίκτες αυτών των παιγνίων και συνακόλουθα εμάς που τους ακολουθούμε: με τις κάρτες του Τρίτου Ράιχ μπορεί κανείς έστω και φαντασιακά να αλλάξει την Ιστορία. Κι έτσι ο Ούγκο – ήμασταν σχεδόν βέβαιοι – επιλέγει να πάρει το μέρος των Γερμανών, ώστε να αποφύγει τις στρατιωτικές ήττες και να καταφέρει να βγει νικητής τους. Την προσωπική του ιστορία όμως μπορεί να την αλλάξει κανείς, όταν έρχεται με τα φάσματα του απρόσμενου και του κακού;

Ιστορίες για τον Φόβο με τον τρόπο του Εντουάρντο Γκαλεάνο

" Eάν η Φύση ήταν τράπεζα, θα την είχαν ήδη σώσει "

Ένα βίντεο ως ελάχιστο φόρο τιμής σε έναν από τους αγαπημένους μας συγγραφείς. Που "δραπέτευσε" από την "επίγεια φυλακή" αφήνοντάς μας πίσω τα "κλειδιά" για να εγκαταλείψουμε τα κελιά μας και να μεταμορφώσουμε τη φυλακή σ'εναν τόπο άξιο για ανθρώπους με εσωτερική ελευθερία, αυτοεπίγνωση, ανεξαρτησία διανοητική και υλική.

Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο "μας διηγείται με το δικό του τρόπο κάποιες ιστορίες του φόβου που εξουσιάζει τον κόσμο." Αναρωτούμενος μήπως ο κόσμος του καιρού μας μάς μετατρέπει σε ινδικά χοιρίδια, εθισμένα στον εγκλεισμό και μην ξέροντας τι να κάνουν αν βρεθούν, τρέμοντας από το φόβο της ελευθερίας, έξω από το οικείο κλουβί τους.


Τι μπορεί όμως στ'αλήθεια να συμβεί στα ανθρώπινα πλάσματα, αν ξεριζώσουν κάθε φόβο από την καρδιά τους, συνυφασμένο με τον εκφυλιστικό και παρανοϊκό τρόπο με τον οποίο έχει στηθεί και δικαιολογηθεί και υμνηθεί ο σύγχρονος "πολιτισμός"; Αν αποβάλλουν από τις αντιλήψεις και τις κινήσεις και τις "επιλογές" τους κάθε αυτοματισμό, ο οποίος έχει εμφυτευθεί στην υπόστασή τους από την πολύ πρώιμη παιδική ηλικία; Τι θα συμβεί, τι θα χάσουν και τι θα κερδίσουν οι άνθρωποι, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά, αν τα πετάξουν όλα αυτά στα μούτρα των "οδηγών" και "προστατών" τους;

Ο Ένοικος...

Η ευτυχισμένη γάτα – Αζιζ Νεσίν

Η ευτυχισμένη γάτα – Αζιζ Νεσίν
redflecteur

Χτες ήμασταν στα εγκαίνια έκθεσης κεραμικής μιας πολύ γνωστής γλύπτριας. Είχαν μαζευτεί εκεί πολλοί ξακουστοί διανοούμενοι και η συζήτηση είχε ανάψει πάνω σε διάφορα θέματα. Παίρνει τον λόγο μια πολύ γνωστή καλλιτέχνιδα και λέει:
– Παιδιά χτές είδα ένα όνειρο.
– Τι ρωτάει ένας ποιητής:
– Ήταν τρομαχτικό το όνειρο;
– Δεν ξέρω, είπε, μήπως είναι εδώ κανένας ονειροκρίτης; Άρχισε να διηγείται το όνειρο της:
– Ήταν λέει μέγα πλήθος… οι άνθρωποι πήγαιναν στις δουλειές τους. Κόσμος πολύς κυκλοφορούσε. Ήταν ένας κεντρικός δρόμος. Ήμουνα και εγώ εκεί πήγαινα κάπου. Ξαφνικά φώναξε κάποιος από το πλήθος: «Εγώωω!…».
Όλοι γύρισαν προς το μέρος της φωνής. Ο άνθρωπος που φώναξε «Εγώ» πρόσταξε:
«Και τώρα, όλοι να μείνουν εκεί που βρίσκονται!..» Κανείς μας δεν κουνήθηκε.
Ένας γλύπτης που άκουε το όνειρο, ρώτησε:
– Γιατί σταθήκατε;
– Που να ξέρω, να, σταθήκαμε ! … Σταμάτησαν όλοι, σταμάτησα κ΄εγώ… Αφού ήταν όνειρο. Ύστερα εκείνος ο άνθρωπος φώναξε: «Ο καθένας να χαράξει γύρω του, εκεί που βρίσκεται, έναν κύκλο με κιμωλία». Ξαφνικά όλοι τους βρέθηκαν με μια κιμωλία στο χέρι. Όνειρο δεν είναι αυτό; Μερικοί από το πλήθος φώναξαν: «Εμείς δεν έχουμε κιμωλία». Τότε εκείνος ο άνθρωπος λέει: «όσοι δεν έχουν κιμωλία να χαράξουν τον κύκλο με τα μολύβια τους». Μερικοί με μολύβια και μερικοί με στυλό χάραξαν γύρω τους πάνω στα καλντερίμια από ένα κύκλο.
Έψαξα κι΄εγώ στις τσέπες μου και την τσάντα μου, αναποδιά, δεν είχα μαζί μου ούτε κιμωλία, ούτε μολύβι. Άρχισα να τρέμω. Ήταν κι άλλοι σαν έμενα χωρίς μολυβί. Μερικοί απ αυτούς φώναξαν: «Δεν έχουμε μολύβια!». Τότε ο άνθρωπος αυτός φώναξε: «Όσοι δεν έχουν μολύβι, να χαράξουν ένα κύκλο στον αέρα με το δάχτυλο τους !» Κι΄ εγώ πήρα μια στροφή ολόκληρη και χάραξα με το χέρι μου έναν κύκλο στον αέρα.
Κάποιος συγγραφέας που άκουγε τα όνειρο:
– Γιατί δεχτήκατε να χαράξετε κύκλους;

Καλή μας έξοδο και ανά-σ-ταση!

Aν ο κόσμος της "ύλης" είναι μια φυσαλίδα που παρασύρεται από περιστρεφόμενες δίνες και πάλλεται σε ηλεκτρομαγνητικές δονήσεις μέσα σε ενεργειακές θάλασσες, τότε άλλο πεπρωμένο δεν υπάρχει από το να γίνουμε οι δαμαστές αυτής της ενέργειας. Ένα ατομικό για τον καθένα κι ένα συλλογικό για εκείνους που αρχίζουν να "φλέγονται" κβαντικό άλμα συνειδητότητας! Ακολουθώντας ή και..ωθώντας, γινόμενοι ένα με αυτήν, την ροή της μέσα σε μυστικές - για τους ανεπίδεκτους δεσμώτες της υλιστικής παράκρουσης- και παλιές όσο το σύμπαν διαδρομές. Έως τις πιο απόμακρες θαυμαστές και τρομαχτικές εσχατιές. Ώστε να μας αποθέσει σαν αφρό κοσμικών κυμάτων στις πιο παράξενες πιθανές-απίθανες στεριές.

Κι όπως έχεις φωνάξει εσύ ανιχνευτή: "Αεεεέ! Αοοοό! Σήμερα οι λύπες δεν χωράνε στο εγερτήριο αυτό! Αϊεεεέ! Αϊοοοό! Τίποτα δεν είναι μόνο του, τίποτα δεν μένει στατικό, τίποτα δεν είναι συνηθισμένο, τίποτα δεν παραμένει ίδιο! Και τίποτε δεν είναι νεκρό!"

Ο "Θεός των Κεραυνών", όχι ο υπερφίαλος καζανόβας Δίας αλλά ο θαυματοποιός μέσα στη μεγαλειώδη μοναξιά του Νίκολα Τέσλα, το είχε οραματιστεί αυτό. Είχε αφουγκραστεί, είχε πειραματιστεί, είχε αδράξει αυτό το πεπρωμένο. Και πριν τον θάψει το μένος των μισάνθρωπων ιερατείων της σκόπιμης άγνοιας για τις μάζες και της απομύζησης του ανθρώπινου πνεύματος και των δυνατοτήτων του, μας άφησε σαν σύγχρονη Αριάδνη το μίτο της απελευθέρωσής μας. Οδοδείκτες εξόδου και υπέρβασης, έξω από τον λαβύρινθο του σκοταδισμού -ακόμη και με επιστημονικό κύρος- της στρεβλής γνώσης, των κίβδηλων υποσχέσεων ευημερίας, των Σειρήνων της αντι-εξέλιξής μας στην ουσία ως είδος και της κατανάλωσής μας από βουλιμικούς σύγχρονους "Μινώταυρους", όπως το παρασιτικό χρηματοπιστωτικό καρτέλ και η σωρεία των γελοίων, κατασκευασμένων από τους πάνω, διαφορών μας.

Με αυτή και μόνο με αυτή τη λογική ή "μετα-λογική", εύχομαι καλή μας έξοδο από τα λαγούμια της σερνάμενης στο χώμα καθήλωσής μας.
Κι άρα καλή μας ανά-σ-ταση!



Ο Ένοικος...

Εξερευνήστε το μαγικό κόσμο του DR. SHAMBALA!

{ Ναι!-αχά!- εκείνες οι σκέψεις του Ε.Τ.Α. Χόφφμαν, νομίζω τα λένε όλα:
" Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συνασθάνονται πως είναι φυλακισμένοι μέσα σ'ενα γυάλινο μπουκάλι, είναι πεποισμένοι πως είναι ελεύθεροι. Η δυστυχία του ανθρώπου πoυ έχει βαθύτερη αντίληψη από τους άλλους είναι να συνειδητοποιήσει πως είναι φυλακισμένος. Η μεγαλύτερή του χαρά πηγάζει από το γεγονός της πιθανότητας ότι το γυάλινο μπουκάλι ίσως είναι δυνατόν να σπάσει."
 Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα έξω από το "μπουκάλι" στο οποίο είναι κλεισμένος ο κάθε άνθρωπος...Αλλά, φαντάζεσαι αυτό το "μπουκάλι" να σπάσει ξαφνικά, πολύ ξαφνικά και ο ανυποψίαστος άνθρωπος να βρεθεί...στην αρχαία υπόγεια λίμνη κάτω από τη Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου; ή στις επάλξεις του Αγιάζ Καλά όπου τις νύχτες ο άνεμος ακούγεται σαν το θρήνο του μεγάλου Αλεξάνδρου μετά το φόνο του Κλείτου; ή να βρεθεί έντρομος στο Κενοστάσιο για να συνομιλήσει με τον ίδιο του τον εαυτό; Φαντάζεσαι να βρεθεί να κολυμπά στα σκοτεινά νερά του Λοχ Νες, μπροστά στο τέρας; ή ξαφνικλα να μεταφερθεί στην κορυφή του μαύρου αερόλιθου της Κάαμπα, στη Μέκκα, την ώρα που οχτακόσιες χιλιάδες πιστοί του Προφήτη περιστρέφονται ολόγυρά της;  Ή να βρεθεί στην κορυφή του Ουλούρου, ένα σούρουπο που αυτός ο παράξενος βράχος της Αυστραλίας θα βαφόταν κόκκινος από τις ακτίνες του ήλιου, καθώς ανοίγουν οι πύλες του Dreamtime; Ή να βρεθεί μέσα σε μια παλιά δεξαμενή απομόνωσης του δρα Τζον Λίλλυ, έτοιμος να εισέλθει σε εναλλακτικές καταστάσεις συνείδησης; Ή μέσα στο σπίτι με τους έξι χιλιάδες καθρέφτες πουέφτισξε ο Σιν-Γιου στη Σαγκάη; Ή να βρεθεί στο λόφο Πέτριν, στην Τσεχία, στη "Νύχτα των Μαγισσών', να πηδά πάνω από τις φλόγες; Ή μέσα στα παράξενα σπήλαια Μπάτου, στη Μαλαισία, μαζί με ένα εκατομμύριο Ινδουιστές που συγκεντρώνονται εκεί για τον εορτασμό του Θαϊπουσάμ που μνημονεύεται την ημέρα που η θεά Παρβάτι έδωσε στο γιο της ένα μαγικό ακόντιο με το οποίο νίκησε τους μοχθηρούς υποχθόνιους δαίμονες Ασούρα; ή να βρεθεί να περιπλανιέται μέσα στις αχανείς δαιδαλώδεις στοές του μετρό της Νέας Υόρκης και να τον κυνηγούν οι Mole-People, οι Άνθρωποι-Τυφλοπόντικες; ...Να σπάσει ξαφνικά το "μπουκάλι", φαντάσου, και να βρεθεί...οπουδήποτε! }

DR. SHAMBALA - περιοδικό "Strange" τεύχος 152, Φεβρουάριος-Μάρτιος 2015
  Ο oποίος διατηρεί τη μόνιμη δική του πολύ-μα πολύ ιδιαίτερη και "ταξιδιάρα" και γεμάτη από παράξενες πληροφορίες και "απαγορευμένες γνώσεις", εναλλακτικές εξαίσιες κινηματογραφικές προτάσεις και -κάτι όπου "δίνει ρέστα"!- κι εξαιρετικές playlist με τραγούδια από ΟΛΑ σχεδόν τα είδη μουσικής, απ'όπου ανακαλύπτεις "διαμάντια" των οποίων πιθανώς αγνοούσες την ύπαρξη όσο ψαγμένος κι αν νομίζεις πως είσαι μουσικά! Όλα αυτά και άλλα μαζί στο κορυφαίο περιοδικό -κατά τη γνώμη μου- εναλλακτικής αναζήτησης και εξερεύνησης των αχανών πεδίων του Παράξενου, το "Strange", ιδού και η σελίδα του στο facebook: https://el-gr.facebook.com/pages/Strange/287783084603599)
Το παραπάνω βίντεο προέρχεται από το νεοσύστατο κανάλι του στο youtube, πολύ καλό μουσικά και όχι μόνο!

" μαγικο περασμα (nagual) "

Μη δεχτεις εκεινη τη μικρη και την περιοριοσμενη
αποψη για τον εαυτο σου.
Ο ηλιος και ο ωκεανος δεν ειναι τιποτε
μπροστα σε αυτο που εισαι εσυ.
Η ηλιαχτιδα λαμπει μονο
μεσα απο το φως του ηλιου
και τα κυματα χορευουν μονον
καθως αναπαυονται πανω στον ωκεανο.
Και ομως ουτε στον ηλιο, ουτε στον ωκεανουπαρχει η δυναμη που εχεις εσυ μεσα σου....
A Course In Miracles

Eχουμε δημιουργησει συμπαγεις καταστασεις,
συμπαγη συνορα, συμπαγεις ζωες.
Νομιζουμε οτι αξιζει κατι αν μας απασχολει.
Ομως η ουσια βρισκεται σε οτι πιστεουμε,
οχι στην κινηση η στο πνευμα της ζωης.
Μιλερ Μερ

Χωρις να βρεθεις σε ξενες χωρες
μπορεις να γνωρισεις ολοκληρο τον κοσμο.
Χωρις να κοιταξεις απο το παραθυρο
μπορεις να δεις το δρομο του παραδεισου.
..............................................................................
Και το πιο σκληρο δεντρο ειναι
ειναι πανευκολο για το τσεκουρι.
Οι ισχυροι και οι μεγαλοδυναμοι
γκρεμιζονται απο τις θεσεις τους.
Οι ευπλαστοι και οι ευελικτοι ανυψωνονται πανω απο ολους.
Ταο Τε Τσινγκ

Πανω απο τα συννεφα
που απλωνονται στην κορυφη του βουνου
ειναι το ποταμι τοσο κρυο στην πηγη του..
Αν μπορεσεις αυτο να το αντιληφθεις,τοτε σκαρφαλωσε στην κορυφη του βουνου...
Χακουγιο

Εισαι μια πολυδιαστατη προσωπικοτητα
και μεσα σου υπαρχει ολη η γνωση
που μπορει ποτε να χρειαστεις στη ζωη σου
για τον εαυτο σου,τα προβληματα και τα μαθηματα σου.
Σεθ

Πάρθηκε από το espadozero

" να αντιληφθούμε την αγάπη σαν φάσμα "

Για να δεις εναν κοσμο μεσα σε ενα κοκκο αμμου
και εναν παραδεισο μεσα σε ενα αγριολουλουδο
κρατησε το απειρο μεσα στην παλαμη του χεριου σου και την αιωνιοτητα μεσα σε μια ωρα..
 ΑLAN WATS

" ...για να ζεις και να αγαπάς, πρέπει να ρισκάρεις. Σαν αποτέλεσμα και θα απογοητευτείς και θα αποτύχεις και ίσως και να καταστραφείς ακόμη. Με το πέρασμα του χρόνου όμως θα δεις ότι κάπου βγάζει.
Πιστεύω ότι αν αποφύγεις να ρισκάρεις τα αποτελέσματα θα είναι πολύ χειρότερα από οποιαδήποτε μορφή αταξίας μπορεί να χωρέσει το μυαλό σου.
Με το να κάνεις φιόγκο την αγάπη ή να γίνεις εσύ ανίκανος γι'αυτήν, δεν καταστρέφεις την ενέργειά της. Αν δεν αγαπάς ή δεν αφήνεις να εκφραστεί, θα βρει τρόπο να εκδηλωθεί με τη μορφή της αυτοκαταστροφής. Δηλαδή, η εναλλακτική λύση στη φιλαυτία είναι η αυτοκαταστροφή. Επειδή δεν πρόκειται να ρισκάρεις να αγαπήσεις τον εαυτό σου σωστά, θα κληθείς να τον καταστρέψεις.
Λοιπόν, τί είναι προτιμότερο; Ένα ανθρώπινο είδος που δεν τα καταφέρνει πάντα να ελέγχεται και τόσο καλά, ακόμη και αμόκ το πιάνει πότε πότε, αλλά συνεχίζει γενικά να υπάρχει και να κρατά σε ικανοποιητικό επίπεδο την ειλικρίνεια και την ικανότητά του να απολαμβάνει όπου μπορεί να υπάρξει απόλαυση; Ή μήπως είναι προτιμότερο να τιναχτεί στον αέρα το ανθρώπινο είδος και να καθαρίσει ο πλανήτης κι όλα να γίνουν ένας ωραίος άγονος βράχος, απαλλαγμένος από την αρρώστια που λέγεται ζωή;
Το σημαντικό είναι να αντιληφθούμε την αγάπη σαν φάσμα. Δεν υπάρχει καλή και κακή αγάπη, πνευματική και υλική αγάπη, ώριμη αγάπη από τη μια και παράφορος έρωτας από την άλλη. Όλα τούτα είναι μορφές της ίδιας ενέργειας. Και πρέπει να τα δέχεται κανείς και να την αφήνει να μεγαλώνει εκεί που τη βρίσκει. Και αν βρει ότι μόνο μια από αυτές τις μορφές υπάρχει, ας τη θρέψει τουλάχιστον και θ'ανθίσουν και οι υπόλοιπες. Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για ν'αρχίσει κανείς σωστά είναι να αφήνει την αγάπη ελεύθερη να παίρνει τον δρόμο της "

από το βιβλίο του Βρετανού φιλόσοφου και συγγραφέα Alan Wats "Μέσα στα σύννεφα, μακρυά απ'τον κόσμο", που το ανακάλυψα μισοκατεστραμένο και κιτρινισμένο σ΄ένα παλαιοβιβλιοπωλείο, στη θρυλική έκδοση "τσέπης" των εκδόσεων ΩΡΟΡΑ
Όσον αφορά την Αγάπη, να παραθέσω και κάποιες δικές μου σκέψεις: Η εξόριστη ΔΥΝΑΜΗ!

Είμαστε καλοί από τη φύση μας..(;)

(Παλιότερο κείμενο που αναδημοσιεύεται εμπλουτισμένο...)

" O άνθρωπος είναι το χειρότερο ζώο", " η κτηνωδία είναι στην ανθρώπινη φύση" και άλλα παρεμφερή πορίσματα για τη φύση του ανθρώπου ακούγονται συνέχεια, σε "σοβαρές συζητήσεις" στα τηλεπάνελ, πάνω στην κουβεντούλα της παρέας, στα εμπόδια και ζόρια που η ζωή παρατάσσει στο δρόμο του ανθρώπου, ο οποίος δεν είναι πάντα άμοιρος ευθυνών. Ατάκες που διατυπώνονται γενικώς αβασάνιστα με αποτέλεσμα να παγιώνονται στο συλλογικό ασυνείδητο σαν θέσφατες αλήθειες που δημιουργούν κι ανάλογες αντιλήψεις. Με αποτέλεσμα αυτές να εκφράζονται και ως καλλιτεχνικά ρεύματα: στη ζωγραφική, τη φωτογραφία, (π.χ. ξεχνιέται εκείνη η έκθεση στο Γκάζι, αν θυμάμαι καλά, με γδαρμένα ανθρώπινα σώματα στα τσιγκέλια σαν αρνιά;), τον κινηματογράφο. Εκεί όπου έχουμε μπουχτίσει από " cult " ταινίες με σκηνοθέτες σαν τον Ταραντίνο να πασχίζουν να μας πείσουν ότι η ωμή βία και παράλογη βαρβαρότητα, στυλιζαρισμένες, με καρτουνίστικη συχνά αισθητική και με ευφράδεια λόγου, μπορούν να γίνουν της μόδας και γιατί όχι; άξιες μίμησης. Ως πρότυπα παροχής ριζικών λύσεων, ελκυστικής "μαγκιάς"("be cool"), ακόμη και ως συνταγές κοινωνικής ανέλιξης.
Βάλτους να σκοτώνονται μεταξύ τους, δηλαδή, εφόσον είναι "θέμα γονιδίων" ή "DNA" ή βαθυστόχαστων δηλώσεων από λογής "ειδικούς" (από το συμπαθή περιπτερά της γειτονιάς ως τον περισπούδαστου προσωπείου ακαδημαϊκό ή εγκληματολόγο που βγαίνει σε τηλεοπτικό παράθυρο) και έτσι θα τους ελέγχουμε καλύτερα. Φυσικά!
Θα τους σέρνουμε σε ιδεολογικοποιημένους πολέμους για διάτρητα πομπώδη και δολοφονικά ιδανικά και σύμβολα-ψυχαναγκαστικά εργαλεία ελέγχου των αντανακλαστικών τους...Ώστε να θησαυρίζουν οι ολιγάρχες του χρηματοπιστωτικού & στρατιωτικοβιομηχανικού καρτέλ!
 Θα τους πουλάμε εμείς μέσω των εξυπηρετικών συνεργατών-αποβρασμάτων μας τα ναρκωτικά (και τι έγινε που αποτελούν θανατηφόρα κοινωνική μάστιγα;) και μετά θα αφήνουμε τις συμμορίες των δαιμονοποιημένων συνεταίρων μας να σφάζονται μεταξύ τους για το ποιος θα έχει τα πιο επικερδή πόστα στον έλεγχο και τη διακίνηση.
Θα τους εξαθλιώνουμε με οικονομικές ασυναρτησίες ως άλλοθι πανίσχυρο, με γελοίες δικαιολογίες και παράλογες αιτιάσεις και σατανικά στημένες μυστικές επιχειρήσεις ("false flag")  που αφήνουν πίσω τους άφθονο το αίμα αθώων να ρέει από τις δράσεις και ενέργειες των "τρομοκρατών" (εκπαιδευμένων από εμάς) και τον τρόμο να εξαπλώνεται σαν αθεράπευτος ιός. Και μετά θα εκφράζουμε αποτροπιασμό για την αύξηση της εγκληματικότητας και την ανάγκη πιο "σφιχτής" (βλέπε φασιστικής) καταστολής και αστυνομοκρατίας.
Εφόσον γενικώς " η θηριωδία είναι στη φύση του ανθρώπου" και δεν έχει καμιά σχέση η απόλυτη φτώχια και πείνα με τα φαινόμενα βίας στις κοινωνίες!

 Πόσο βολικό, πόσο αναπόφευκτο και πόσο "επιστημονικά τεκμηριωμένο"..!

 Έλα όμως που μια επιστημονική έρευνα που έκαναν από κοινού τρία πανεπιστημιακά ιδρύματα στις ΗΠΑ ( Καίμπριτζ, Χάρβαρντ και Μασαχουσέτης), απέδειξε πως όταν λαμβάνουμε αποφάσεις γρήγορα και άρα αυθόρμητα, η τάση που επιδεικνύουμε είναι να συμπεριφερθούμε με τον πιο ανοιχτό, συνεργατικό και πιο γενναιόδωρο τρόπο! Ο ανυποχώρητος, καταστροφικός εγωισμός μπαίνει στο παιχνίδι από τη στιγμή που θα ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε! Με συνέπεια και να υπολογίζουμε με συμφεροντολογικό τρόπο ή παραδομένοι σε δημοφιλείς πεποιθήσεις που οι ιδεολογικοί μηχανισμοί (ΜΜΕ, παιδεία, τέχνη) της εξουσίας μάς έχουν εμφυτεύσει από τα μικράτα μας, αντί να πράττουμε σύμφωνα με το ένστικτό μας. Ή τη διαίσθησή μας, να προσθέσω.
 Όπως μάλιστα κατέληξαν οι επιστήμονες, όσο πιο πολύ σκέψη καταναλώνουμε σε κάτι, τόσο μειώνεται η γενναιοδωρία μας...και αυξάνονται τα δεινά μας, να προσθέσω πάλι.

Τα παραπάνω, δεν νομίζω βέβαια ότι σημαίνουν πως ο άνθρωπος πρέπει να πάψει να είναι σκεπτόμενο ον και να ενεργεί επιπόλαια ή "εν θερμώ!". Παντού υπάρχει η ιδανική μέση λύση, η εναλλακτική οδός, η σανίδα σωτηρίας όταν με την πρώτη εκτίμηση φαίνεται να πνιγόμαστε μέσα στα κύματα αδιεξόδων. Ωστόσο αποδεικνύουν, ειδικά τώρα στην εποχή των smart phones-ασύρματων δικτύων και PCs-sosial media-ατελείωτων γκάτζετ που μειώνουν την ευστροφία του ανθρώπου, την καλλιέργεια των δεξιοτήτων του για επίλυση των προβλημάτων και τον μετατρέπουν σε μια αυτόματη μηχανιστική-ρομποτική οντότητα, ότι: ο άνθρωπος έχει χάσει κάτι ιδιαίτερα ζωτικό! Που δεν είναι άλλο από την επαφή με τη σοφία του ενστίκτου. Και τη συμπόνοια ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΦΥΤΗ στην υπόστασή του.

 Και άσε τα κτήνη της εξουσίας να προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε σαν τα μούτρα τους...
Αυτό όμως δεν σημαίνει κι ότι θα τους συγχωρέσουμε για τις ακατανόμαστες φρίκες που έχουν προκαλέσει στην ανθρωπότητα...

ανιχνευτής

ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

 

 ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

από την ομάδα Γ.Ρ.Ι.Φ.Ο.Σ.

(και η ΜΕΘΟΔΟΣ Ψ. Π. ΠΟΥ ΣΥΝΙΣΤΑ η ομάδα  Γ.Ρ.Ι.Φ.Ο.Σ.)

Μας δουλεύουν ασύστολα! Και –μέχρι στιγμής– το αποδεχόμαστε, σαν ραγιάδες που είμαστε.

Μας δουλεύουν οι πολιτικοί, τα κόμματα, οι αρχιερείς, οι κρατικοί λειτουργοί, οι γραφειοκράτες, οι δημόσιες υπηρεσίες, οι αστυνομίες, τα δικαστήρια, τα νοσοκομεία, οι εργατοπατέρες, οι τράπεζες, οι εφημερίδες, οι τηλεοράσεις, οι δημοσιογράφοι, οι τρομολάγνοι, οι εργολάβοι, οι ασυνείδητοι επιχειρηματίες, οι επαγγελματίες φιλάνθρωποι, κι ένα σωρό άλλοι – και πάνω απ’ όλα μας δουλεύει ο εαυτός μας, αν πιστεύουμε ότι κάποια από τις παραπάνω ανθρώπινες ομάδες δίνει έστω και μία πεντάρα για τον απροστάτευτο πολίτη.

Αν πιστεύετε ότι κάποιοι από αυτούς νοιάζονται, τότε δεν υπάρχει θεραπεία για σας – είστε ανίατα αφελής, και αντίο σας.

Για όλους τους υπόλοιπους υπάρχει και θεραπεία και λύση.

Όλοι αυτοί μας δουλεύουν, μας ταλαιπωρούν, και πάνω απ’ όλα μας κλέβουν ανεπιστρεπτί πολύτιμο χρόνο από τη ζωή μας…

Ο ΓΡΙΦΟΣ είναι ένας όμιλος ανθρώπων που στόχο τους έχουν να διδάξουν τους ελεύθερα σκεπτόμενους πολίτες πώς να αμύνονται με απολύτως νόμιμο τρόπο, εκμεταλλευόμενοι όχι μόνο τις αδυναμίες, αλλά και τη δύναμη όλων αυτών που μας καταπιέζουν. Και φυσικά, αν και η καλύτερη άμυνα είναι πάντα η επίθεση, η καλύτερη τακτική είναι εκείνη του αιφνιδιασμού. Μένεις αδρανής όταν ο άλλος περιμένει από σένα δράση, δεν επιτίθεσαι όταν ο άλλος περιμένει επίθεση και –φυσικά– επιτίθεσαι όταν ο άλλος περιμένει από σένα άμυνα.

Και όταν το κάνεις αυτό αρκετές φορές ώστε ν’ αρχίσει να γίνεται προβλέψιμο από τον αντίπαλο, τότε παραβαίνεις και τους προαναφερθέντες κανόνες.

Αν όλοι οι παραπάνω δυνάστες μας καλύπτονται πίσω από το γράμμα του νόμου και των κανονισμών, τότε δεν υπάρχει καλύτερη επίθεση από το να χρησιμοποιήσεις τα ίδια τα όπλα τους εναντίον τους. Η δική τους ασπίδα μπορεί να γίνει το δικό σας σπαθί. Τι συνιστούν όλες οι πολεμικές τέχνες να κάνεις, όταν σου επιτίθεται κάποιος κατά πολύ ισχυρότερος; Να πας κόντρα; Όχι δα! Δεν είναι και τόσο έξυπνος τρόπος το ν’ αποκρούεις τη γροθιά ενός επαγγελματία μποξέρ με το κεφάλι σου. Απλώς παραμέρισε, προσθέτοντας και τη δική σου φόρα σ’ εκείνη του αντιπάλου σου, και… άσ’ τον να συνεχίσει ακάθεκτος προς τον τοίχο ή τον γκρεμό.

Ακόμη καλύτερα, βρες το αδύνατο σημείο του ενδεχόμενου αντιπάλου πριν καν συγκρουστείς μαζί του και πριν καν σε κτυπήσει. Με την πρώτη ένδειξη ότι θα το κάνει, χτύπα πρώτος εσύ – στο αδύνατο σημείο του και σε στιγμή που δεν το περιμένει.

Αλλά, πριν αναλύσουμε τη δική μας απλή, αλλά με τρομερές συνέπειες για τον αντίπαλο μέθοδο αμυντικής επίθεσης, ας ρίξουμε μια ματιά στις ήδη εν χρήσει μεθόδους από τον πολύ κόσμο, τόσο τις ήπιες όσο και τις ακραίες, μαζί με δικά μας σχετικά σχόλια ως προς την αποτελεσματικότητά τους.

 ΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΗΠΙΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ

·     Η μέθοδος του να τρέχεις αυτοπροσώπως στις υπηρεσίες για να βρεις το δίκιο σου.
 Καλά τώρα! Θα πρέπει να είστε από άλλον πλανήτη για να το πιστεύετε. Άστε δε που θα δυσκολευτείτε, αν χρειαστεί, να δείξετε στοιχεία ταυτότητας ότι είστε από τον πλανήτη Ζαμπουλβίξ του αστερισμού του Λαγώου.

·     Η μέθοδος του να κάνεις γραπτές αιτήσεις στις υπηρεσίες για να βρεις το δίκιο σου.
 Εντάξει, εσείς είστε σίγουρα από τον πλανήτη Ζαμπουλβίξ του αστερισμού του Λαγώου! Απευθυνθείτε στην πρεσβεία ή το προξενείο σας.

·     Η μέθοδος της προσφυγής στη δικαιοσύνη.
 Γνωρίζετε κανένα μητροπολίτη ή απλώς προσπαθείτε να βοηθήσετε τους αναξιοπαθούντες δικηγόρους; (Εκτός κι αν είστε από τον πλανήτη Ζαλμπουλβίξ, οπότε ισχύουν τα προηγούμενα.)

·     Η μέθοδος της προσφυγής στην τηλεόραση.

 Αρκετά καλή, αν επιλέξετε σωστά και έμπειρα,  αλλά συνήθως καταλήγει να είναι απλώς μια μέθοδος για να γίνετε δημόσια ρεζίλι, και αναποτελεσματική στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων. Στο 99% των περιπτώσεων, αν είστε τυχεροί, το πολύ να εισπράξετε την υπόσχεση κάποιου επισήμου από το χαζοκούτι, η οποία και θα ξεχαστεί αμέσως μόλις το θέμα πάψει να προβάλλεται από το ίδιο χαζοκούτι – δηλαδή την άλλη μέρα.

ΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΑΚΡΑΙΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ: