Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2019

The thriller of our times: UTOPIA (the banned TV serie) - Το θρίλερ της εποχής μας: UTOPIA (η απαγορευμένη τηλεοπτική σειρά!)


UTOPIA (2013-2014/ HBO) καθημερική κι απελπιστικά τρομακτική, είναι εξαιρετικά βίαιη -αλλ’ αυτό είναι κάτι που έχουμε συνηθίσει χάρη στις αμερικανιές και τα συναφή. Δεν μιλάμε για βία. Αντίθετα, η ιστορία επιλέγει να αντιμετωπίσει τα μεγαλύτερα ηθικά ερωτήματα με τρόπο που κάνει πολλά στελέχη της εξουσίας να χάνουν τον ύπνο τους. Ετσι μάζεψε μια εκατοντάδα μηνύσεις και δεν συνέχισε. Βυθισμένη στον πυρήνα μιας κεντρικής παρακρατικής συνωμοσίας των Μαύρων Προγραμμάτων, είναι μια άσχημη απάντηση σε μια άσχημη ερώτηση κι αντιλαμβάνεσαι πως ελέγχουν το κοπάδι των δυσλειτουργικών μη τηλεπαθητικών μαϊμούδων της Ουτοπίας. Είναι πολύ απλοϊκό όσο και ηλίθιο ν’ αποκαλείς «θεωρίες συνωμοσίας» το θέμα της παγκόσμιας μείωσης και νοητικού ελέγχου εξ αποστάσεως, της ανθρωπόμαζας, ειδικά όταν αυτές πραγματοποιούνται. Στην μίνι σειρά παίζουν ρόλο τα δηλητηριασμένα εμβόλια επιδημιών, ο έλεγχος των επσιτημών,  οι αεροψεκασμοί, οι δολοφονίες και φυσικά τα Μαύρα Προγράμματα ελέγχου του νου και δημιουργίας στρατιωτών-δολοφόνων κατ’ εντολή των εξουσιαστών.



UTOPIA- Σκηνή κόσμημα. Τρομακτική και ταυτόχρονα εξωφρενικά απλή. Ο πιο δύσκολος μονόλογος στην σειρά και σίγουρα ο πιο αληθινός κι αξέχαστος. Αυτή η σκηνή είναι τόσο προκλητική, γιατί σπάνια την βλέπεις στην τηλεόραση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Utopia είναι τόσο λαμπρή -και μάζεψε μιά εκατοστή μηνύσεις- σε κάνει να αμφιβάλεις για τα πράγματα που η εξουσία σου εμφύτευσε ως σωστά. Στην σειρά, μιλάει για τον άνθρακα γιατί η ανθρωπόμαζα πιστεύει ότι ο άνθρακας είναι κακός.

«Τόσο λυπηρό να επιβεβαιώσω ότι δεν θα υπάρξει μια 3η σειρά #utopia. Τεράστια χάρη στους οπαδούς μας» @C4Utopia / 9 Οκτωβρίου 2014

[…] Τίποτα δεν χρησιμοποιεί τον άνθρακα σαν τον άνθρωπο του πρώτου κόσμου. Ωστόσο δημιουργήσατε έναν. Γιατί; Γιατί να το κάνεις αυτό; Θα παράγει 515 τόνους άνθρακα στην διάρκεια της ζωής του. Αυτό σημαίνει 40 φορτηγά. Έχοντας τον είναι ισοδύναμο με περίπου 6.500 πτήσεις στο Παρίσι. Θα μπορούσατε να πετάξετε 90 φορές τον χρόνο, εκεί και πίσω, σχεδόν κάθε εβδομάδα της ζωής σας, και δεν θα είχε ακόμα τον ίδιο αντίκτυπο στον πλανήτη με την γέννησή του. Για να μην αναφέρουμε τα φυτοφάρμακα, τα απορρυπαντικά, την τεράστια ποσότητα πλαστικών, τα πυρηνικά καύσιμα που χρησιμοποιούσαν για να τον κρατήσουν ζεστό. Η γέννησή του ήταν μια εγωιστική πράξη. Ήταν ωμή. Τον έχετε καταδικάσει σε όλα αυτά τα δεινά. Στην πραγματικότητα, αν πραγματικά νοιαζόσασταν αυτό που θα κάνατε είναι να κόψετε τον λαιμό του τώρα. Ή θα μπορούσα να το κάνω εγώ για σένα. Θα μπορούσα να βγάλω το μαχαίρι μου, να κάνω μια τομή στο λαιμό του και να φύγω μακριά. Θα μπορούσα να το κάνω τώρα. Αλλά κοιτάξτε με … Νομίζω ότι πρόκειται να φύγω. Ελπίζω να ξεπεράσει (το παιδί) αυτή την γρίπη. Αλλά ίσως δεν πρέπει.[…]

αποσπάσματα από το άρθρο Σιωπηλός Ήχος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου