Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2020

Δεν βρίσκεται εκεί πάνω ...


 ...ένα διαστημόπλοιο, καλόβουλων προθέσεων, να μας πάρει από εδώ χάμω; Μακριά από αυτή την παΓΗδα..!

Από αυτό το πλανητικών διαστάσεων πνευματικό, διανοητικό, εννοιολογικό, αξιακό, κοινωνικοπολιτικό, πολιτισμικό, αισθητικό lockdown...

Ο Όσκαρ Γουάιλντ είχε γράψει ότι όλοι μας ζούμε  μέσα στο βούρκο, αλλά κάποιοι από εμάς κοιτούν προς τα άστρα. Εμείς, όμως, αρνούμαστε με όλο μας το είναι να προσαρμοστούμε μέσα στο βούρκο ή στο βόθρο αυτό, είναι το σημαντικότερο όλων για την ψυχική και φιλοσοφική μας υπόσταση, για τη διατήρηση των πιο στοιχειωδών ανθρώπινων ιδιοτήτων μας. Είμαστε τελείως ξένοι εδώ, στο αφιλόξενο, αντιεπιβιωτικό, εχθρικό αυτό περιβάλλον.

Δεν μπορεί! Κάπου θα υπάρχει ένας άλλος πλανήτης, μια άλλη διάσταση, ένα άλλο σύμπαν, που ευνοεί όλες τις δυνατότητες ύπαρξης (όχι επιβίωσης απλώς) ανθρώπινων οντοτήτων, ώστε αυτές να ανθίσουν και να εξελιχθούν ανεμπόδιστα ( " Homo Aνεμπόδιστος ") ... Και προσφέρονται όλες οι ευκαιρίες, ώστε να ανακαλύψουν τις ιδιότητές τους και να

προεκτείνουν τις δυνατότητές τους. όχι να αντιμετωπίζονται ως "ανθρωποκαλλιέργειες" προς ξεζούμισμα και αφαίμαξη, ως αναλώσιμα πειραματόζωα κι ως άνοα ανθρωπόζωα- στόχοι μιας κολοσσιαίας κοινωνικής προπαγάνδας και οικονομικής Χιροσίμας.

Διακτίνισέ μας, το καλό που σου θέλουμε, mr Spock! Απόσπασέ μας από τη χωματερή ψυχών, από τον βαρβαρικό πλανήτη ψυχρόαιμων αφεντάδων και εθελόδουλων, εθελοτυφλούντων, αυτοεξαπατώμενων κι αλληλοεξαπατώμενων δουλοπάροικων. Χωρίς λόγο τόσο στη ζωή όσο και στο θάνατό τους, που οι άθλιοι τρώνε και τις σάρκες τους! 

 Όλος ο πλανήτης είναι ένας τεράστιος φορτισμένος πυκνωτής, το είχες σίγουρα ανιχνεύσει κι εσύ ατρόμητε Βουλκάνε διαστρικέ εξερευνητή και το είχε ανακαλύψει και  ο μέγιστος πανεπιστήμονας Τέσλα (κι άρα μέγας εχθρός των θανατολάγνων οικονομικών επιβητόρων της ανθρωπότητας και των σκατόψυχων τσιρακίων τους), ο οποίος πίστευε ακράδαντα σ' εσένα και τους ομοίους σου! Και η ατμόσφαιρά του σφύζει από διαρκείς ηλεκτρικές δονήσεις, από απελευθερωτικούς ωκεανούς δωρεάν για όλους ελεύθερης ενέργειας, αλλά εμείς σερνόμαστε σαν σκουλήκια ακόμη στο χώμα και πολεμάμε μεταξύ μας. σαν κατευθυνόμενα μυρμήγκια συλλογικής χειραγωγήσιμης νοημοσύνης, για πρωτόγονα ενεργειακά και ιδεολογικά (ακόμη) αδιέξοδα. Ενώ το νέο mind game ορίζει να μας καπελώνουν και με μια γιγάντια κορώνα, παρμένη από τα αόρατα ρούχα του γυμνού αυτοκράτορα του παιδικού γνωστού παραμυθιού. 

Λιμνάζοντα ύδατα και νησίδες ελπίδας που διαβρώνονται μέσα στην νοσηρότητα και βουλιάζουν σαν τον Τιτανικό του πάλαι ποτέ ανθρώπινου μεγαλείου...Σβήνουμε...

Ρίξε την ακτίνα! Kαι μετάφερέ μας...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου