η διαυγής ακοίμητη επανάσταση

Μέσα στα τσιμεντένια των πόλεων κλουβιά, μέσα στις ευμετάβλητες σήραγγες του μυαλού, έξω στα σοκάκια και μέσα στις κάμαρες, πίσω από ψιθύρους, κουβέντες, καλωδιωμένες κι ασύρματες ροές ιδεών και φλυαριών..δεν είμαστε μονάχοι. Ηλεκτρομαγνητικοί κατάσκοποι και βελούδινοι ή σιδηρόφραχτοι φύλακες μας αφουγκράζονται κάθε λεπτό. Για λογαριασμό των φατριών που παίζουν τις τύχες και ζωές μας στα ζάρια της διανομής μεριδίων μεταξύ τους. Και μας παρατηρούν, μας εμφυτεύουν πεποιθήσεις, φοβίες και τραύματα, μας υπνωτίζουν. Τρέφονται απ'την άγνοια και την ανασφάλειά μας. Για να μας έχουν σιδηροδέσμιους με υλικές και μη αλυσίδες, γυροφέρνοντας προβλέψιμους αναλώσιμους κύκλους γύρω από τον άξονα της μεγάλης παραίσθησης. Γύρω από το "χρυσό μόσχο".

 Κι αλίμονο σε όσους μένουν σταθερά και πεισματικά ξυπνητοί, τους αληθινούς ήρωες. Και ακόμα πιο αλίμονο αν γυρέψουν με τους δικούς τους κάθε φορά τρόπους να φέρουν και στους άλλους λίγο από τη μεταμορφωτική κι απελευθερωτική αίσθηση του να είσαι ξύπνιος. Να σφύζεις από κραδασμούς, από χρώματα, από ανησυχία, από ιδέες που δεν μένουν ποτέ ναρκωμένες, απαράλλαχτες και στατικές. Αλλά γυρεύουν να κάνουν τον κόσμο αυτό που του άξιζε πάντοτε:

μια πραγματικότητα σε διαρκή κίνηση,  προσφερόμενη για εξερεύνηση σε κάθε της στρώση και υποσχόμενη τις πιο εξαίσιες προοπτικές, για τη μορφοποίηση των πιο ανείπωτων "θαυμάτων", την αξιοποίηση κάθε ευκαιρίας απόκτησης Γνώσης.

 Αληθινοί επαναστάτες είναι αυτοί που, παίρνοντας κάθε ρίσκο της περιπέτειας έξω από τα τείχη του οικείου και ψευδούς, γκρεμίζουν τον κόσμο των εξωτερικών ειδώλων και των εξαρτήσεών τους. Αρχίζοντας από το γκρέμισμα όλων των πλαστών αντικατοπτρισμών τους στoν εσωτερικό τους κόσμο.

Και η διαυγής ακοίμητη επανάσταση δεν έφυγε ποτέ από εδώ. Ακόμα κι όταν φεύγουν οι επαναστάτες. Τις περισσότερες φορές αφανείς, απαρατήρητοι κι άγνωστοι στα πλήθη. Όχι όμως και οι κραδασμοί που αφήνουν πίσω τους και γίνονται αισθητοί σε όσους είναι έτοιμοι να τους εισπράξουν.

Ο Ένοικος...