"Αιρετικό" (;)

 “Heterosexual relationships seem to lead only to marriage, and for most poor dumb brainwashed women marriage is the climactic experience. For men, marriage is a matter of efficient logistics: the male gets his food, bed, laundry, TV, pussy, offspring and creature comforts all under one roof, where he doesn't have to dissipate his psychic energy thinking about them too much - then he is free to go
out and fight the battles of life, which is what existence is all about. But for a woman, marriage is surrender. Marriage is when a girl gives up the fight, walks off the battlefield and from then on leaves the truly interesting and significant action to her husband, who has bargained to 'take care' of her. What a sad bum deal.Women live longer than men because they really haven't been living. Better blue-in-the-face dead of a heart attack at fifty than a healthy seventy-year old widow who hasn't had a piece of life's action since girlhood.” ― Tom Robbins, Even Cowgirls Get the Blues

"Οι ετεροφυλόφιλες σχέσεις φαίνεται να οδηγούν μόνο στο γάμο και για τις περισσότερες φτωχές, ανόητες, έχουσες υποστεί πλύση εγκεφάλου γυναίκες, ο γάμος αποτελεί μια κορυφαίας σημασίας εμπειρία. Για τους άνδρες ο γάμος είναι ένα θέμα αποτελεσματικών λογιστικών:

το αρσενικό εξασφαλίζει το φαγητό του, το κρεβάτι του, το πλυντήριο για τα άπλυτά του, την τηλεόραση, το αιδοίο, τους απογόνους και όλες τις ανέσεις κάτω από μία στέγη, ώστε να μη χρειάζεται να διασκορπίσει την ψυχική του ενέργεια σκεπτόμενος για αυτά πάρα πολύ. Έτσι είναι ελεύθερος να βγει έξω και να αγωνιστεί στις μάχες της ζωής, οι οποίες κι έχουν να κάνουν με αυτό που τελικά είναι η ύπαρξη. Αλλά για μια γυναίκα ο γάμος αποτελεί παράδοση. Ο γάμος έρχεται όταν ένα κορίτσι εγκαταλείπει τον αγώνα, αποχωρεί από το πεδίο της μάχης κι από εκείνη τη στιγμή αφήνει την πραγματικά ενδιαφέρουσα και σημαντική δράση της ζωής στο σύζυγό της, ο οποίος έχει διαπραγματευτεί με αυτήν τη "φροντίδα" της. Tι θλιβερή, δυσάρεστη συμφωνία! Οι γυναίκες ζουν περισσότερο από τους άνδρες επειδή δεν έχουν ζήσει αληθινά. Καλύτερα νεκρή στα 50 από καρδιακή προσβολή παρά μια υγιής 70χρονη χήρα που δεν έχει γευτεί ούτε καν ένα κομμάτι από την αληθινή δράση, την περιπέτεια της ζωής, από τότε που ήταν ακόμη κοριτσάκι" ―Τομ Ρόμπινς: "Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν" (1976)

Αλήθεια...Πόση αλήθεια, πικρή γι'αυτόν ή αυτήν που έχει συναισθανθεί, έστω και για μια φορά απόλυτης και ωμής συνάμα διαύγειας στη μέχρι τώρα πορεία, το βάρος και την ουσία που μεταφέρουν οι παραπάνω "αιρετικοί" στοχασμοί; Αιρετικοί για κοινωνίες οι οποίες στήνουν τη λειτουργία και τη φιλοσοφία τους πάνω σε στερεότυπα που εδράζονται στην απόλυτη
κυριαρχία της πατριαρχίας και των αρχών-προτύπων της. 

 Τα παραπάνω γράφτηκαν πριν από σαράντα χρόνια σε εκείνο το συναρπαστικό μυθιστόρημα του "τριπαρισμένου" Τομ Ρόμπινς. Άραγε πόση ισχύ διαθέτουν και σήμερα, που υποτίθεται ότι οι γυναίκες έχουν επιτύχει, έστω και σ'ένα υποτίθεται αναγνωρίσιμο βαθμό, τη χειραφέτησή τους; Αλλά όλα τα επίσημα (ας μην αναφερθούμε σε ανεπίσημα) στοιχεία αποδεικνύουν ότι εξακολουθούν να γίνονται θύματα διακρίσεων και αντικείμενα εκμετάλλευσης στην απασχόληση, όσον αφορά το εργασιακό πεδίο και δεν έχουν παύσει ν'αποτελούν θύματα κακοποίησης όσον αφορά το οικογενειακό...

 Στην εποχή της παγκοσμιοποιημένης παράκρουσης, στις ημέρες όπου, κυρίως από πατριαρχικής φυσιογνωμίας αδίστακτους μεγαλοαπατεώνες, η τεχνηέντως δημιουργημένη (βαθμιαίως και με ιστορικό υπόβαθρο) οικονομική κρίση μαστίζει λαούς, επηρεάζοντας ακόμα και το γάμο ως θεσμό. Μετατρέποντας την ίδια την ύπαρξη σε υπερ-αγχωτική δοκιμασία, αγωνιώδη πάλη, άνιση μάχη για επιβίωση για όλους ανεξαρτήτως φύλου. Και υπονομεύοντας και δηλητηριάζοντας ακόμα περισσότερο τις ανθρώπινες σχέσεις...