Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2019

Το Μυστηριώδες Φρούριο «Από Αλλού»



 Ένας παράξενος και περίεργος αρχαιολογικός χώρος που λες και εμφανίστηκε ξαφνικά από το πουθενά. Φαίνεται λες και είναι εγκαταλελειμμένο για αμέτρητες χιλιετίες.
Βρίσκεται μέσα σε μια λίμνη της Σιβηρίας μακριά από τον σύγχρονο πολιτισμό και «αναπαύεται» σε μία από τις πιο επιστημονικά περίεργες τοποθεσίες που βρίσκονται οπουδήποτε στον πλανήτη Γη …
Έχει υποστηριχτεί ότι είναι μόνο 1300 ετών, αλλά δεν υπάρχουν επικείμενες αποδείξεις που να στοιχειοθετούνται από ορισμένους οργανισμούς του ιστορικού ακαδημαϊκού χώρου. Επιπλέον, δεν προσφέρουν καμία πραγματική λογική εξήγηση για την ύπαρξη αυτού του αρχαιολογικού χώρου, τους λόγους της εγκατάλειψής του αλλά και της κατασκευής του.

Αν και υπάρχουν λίγα στα χέρια μας για να προχωρήσουμε, ορισμένες ομάδες με περιοριστικές πρακτικές μάθησης, θα ήθελαν να κάνουν τον κόσμο να πιστέψει ότι αυτή η περίπλοκη περιοχή
χτίστηκε μόλις πριν από περίπου 1000 χρόνια . Άλλες ομάδες αμφισβητούν όχι μόνο τις πρακτικές αλλά και τα ίδια συμπεράσματα.
Ο λόγος για το Por-Bajin, ένα τεχνητό, ανθρωπογενές νησί των 3.5 εκταρίων. Βρίσκεται σε μια απομακρυσμένη, ανώνυμη λίμνη της Σιβηρίας, ανάμεσα στις εκτάσεις Sayan και Altai, περίπου 3.800 χιλιόμετρα από τη Μόσχα κοντά στα σύνορα της Μογγολίας. Ο χώρος ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1891 και ο σκοπός του νησιού δεν έχει εξηγηθεί ακόμα.

Μια διεξοδική αρχαιολογική εξερεύνηση έλαβε χώρα το 2007, με αρχαιολόγους να ανακαλύπτουν πήλινα δισκία ανθρώπινων ποδιών και ξεθωριασμένα έγχρωμα σχέδια πάνω σε γύψο. Αυτά χρησιμοποιήθηκαν στη συνέχεια για την χρονολόγηση της περιοχής επιτρέποντας στους εμπειρογνώμονες να πουν με ανακούφιση ότι το νησί χτίστηκε κατά την περίοδο του Uighur Khaganate, δηλαδή μεταξύ 744 και 840 μ.Χ.
Την περίοδο εκείνη υπολογίζεται και η ξυλεία, οι κορμοί δέντρων που χρονολογούνται κατά το 770-790 μ.Χ. – την εποχή που ο αυτοκράτορας Bö-gü¸ έφερε τη θρησκεία του Μανιχαϊσμού υπό την επιρροή της Κίνας, η οποία έπειτα την έκανε επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας του Uighur. Κατά συνέπεια, το μέρος υποστηρίζεται ότι μπορεί να αξιοποιήθηκε για μοναστικούς λόγους, ή ως αυτοκρατορικό παλάτι.


Ωστόσο, όπως ενδεχομένως να αντιλαμβάνεστε τα ευρήματα δεν αποτελούν μέρος του νησιού, δεν αποτελούν κομμάτι του καθώς, κάλλιστα μπορούν να έχουν μεταφερθεί επάνω σε αυτό, πολλούς αιώνες αργότερα από την κατασκευή του. Το ίδιο ισχύει και για τα δέντρα.
Τέτοια στοιχεία δεν φαίνεται να μπήκαν ούτε καν στο σκεπτικό να εξεταστούν, πόσο μάλλον με υπαρκτές μεθόδους χρονολόγησης όπως του άνθρακα 14, της θερμοφωταύγειας ή και άλλες.
Η απόρριψη και η κριτική είναι εύκολο πράγμα. Το δύσκολο είναι να δώσει κάποιος μία σαφή εξήγηση σχετικά με τα κίνητρα της κατασκευής ενός τέτοιου φρουρίου, σε ένα τόσο μοναχικό μέρος, τόσο μακριά από τις εμπορικές διαδρομές, μακριά από τον κοντινότερο πολιτισμό. Κανείς επιστήμονας, ούτε ένας εμπειρογνώμονας, δεν έχει καταφέρει να πει σε τι χρησίμευε η δαιδαλώδη μορφή του, ούτε να αποκωδικοποιήσει τα σχέδια που βρέθηκαν, τις παράξενες τοιχογραφίες ή τις γιγάντιες ξύλινες πύλες.

Όπως συμβαίνει με πολλά άλλα σύγχρονα και μέχρι τώρα ανεξήγητα ερείπια σε όλο τον κόσμο, οι μόνες αρχαιολογικές εκτάσεις που προτιμά περισσότερο η  ακαδημαϊκή κοινότητα να εξετάσει, είναι εκείνες που εμπίπτουν σε γνωστά  χρονολογικά πλαίσια. Περιοχές ή ευρήματα που μπορεί να ξεφεύγουν από αυτά τα όρια, που οι ίδιοι έχουν θέσει, αγνοούνται ή/και καταστρέφονται.
Άραγε, υπάρχει κάτι επιλήψιμο σε αυτές τις διαδικασίες, ή αποτελούν φαντασίες όσων λατρεύουν τα μυστήρια και τις πιθανές λύσεις τους πέρα από τα πραγματικά και τα δεδομένα στοιχεία;
Τον χώρο επισκέφθηκε ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν  με τον πρίγκιπα Αλβέρτο του Μονακό το 2007. Είχε δηλώσει τότε: «Έχω πάει σε πολλά μέρη, έχω δει πολλά πράγματα, αλλά δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο».

Bor-Bazhin, Republic of Tyva (Russian Federation)

το δανεστήκαμε από ΕΔΩ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου