Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018

Αστρική σκόνη...


Tα βράδια μ'αρέσει να χαζεύω τον έναστρο ουρανό, τον "κόσμο" όπως την αποκαλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες. Κατά προτίμηση μακριά από μέρη πολύβουα και αστικά, όπου η φωτοχυσία της ασφυχτούπολης μου κρύβει το αστρικό χάος, λες και το κάνει σκόπιμα, βάσει σχεδίου...

Αν ο άνθρωπος είναι πλασμένος από αστρική σκόνη...
Αν η παλικαριά και η εντιμότητα βρίσκονται στην αλήθεια. Κι αν υπάρχουν πολλοί μα πάρα πολλοί τρόποι να την αντικρίσεις...
Αν μια κουρελού γεγονότων κατακερματίζει και αλλοιώνει τη σειρά και την αφήγηση της αληθινής Ιστορίας του ανθρώπου πάνω στη Γη...

Αν κάποτε ο πλανήτης διέθετε δύο ήλιους και οι άνθρωποι πάνω σε αυτόν διέθεταν άλλη αντίληψη των πραγμάτων και το ηλιακό σύστημα είχε διαφορετική διάταξη σε σχέση με τώρα. Kι αν η σελήνη δεν υπήρχε ακόμη τοποθετημένη εκεί που βρίσκεται τώρα, (όπως δίδασκε ο Αναξαγόρας, ο Δημόκριτος, ο Απολλώνιος ο Ρόδιος και τόσοι άλλοι ανά την υφήλιο, ενώ οι αρχαίοι αποκαλούσαν το πανάρχαιο φύλο των Πελασγών της Αρκαδίας "προσέληνες ή προσελήνιους"), παραβιάζοντας κάθε αποδεκτή γνώση σχετικά με τους πλανήτες και την απόσταση και τροχιά των δορυφόρων τους...

Αν ο άνθρωπος βρίσκεται κλειδωμένος στη Γη και σέρνεται πάνω στο χώμα της σαν σκουλήκι, ποιοι αρχιτσέλιγκες των ανθρώπινων κοπαδιών κρατάνε τα κλειδιά και θέλουν τους "αμνούς" σερνάμενους, κοντόφθαλμους και μικρόψυχους...

"Τρεχάτε να προλάβετε! Τιμές ασυναγώνιστες!", "προσφορές που δεν μπορείς ν'αρνηθείς", "ευκαιρίες θέσεων εργασίας για όλους"... Σε αρένες ξέφρενου καταναλωτισμού και γαλέρες εταιρικής επικυριαρχίας...
Ιδέες (συχνά με σπόνσορες κι ευγενείς χορηγίες από πίσω) και ιδεολογίες προς πώληση και μαζική κατανάλωση. Πρόβαρε τώρα κι εσύ το δικό σου ταιριαστό πιστεύω κι εμπιστεύσου το αφήγημα της καθοδήγησης...
Αν οι επαγγελματίες της ταξικής επανάστασης ήθελαν να παγιώσουν μάζες υπαλλήλων, υποτελών σε κεντρικούς μηχανισμούς κι απεχθάνονταν το ελεύθερο και δημιουργικό πνεύμα....

Μην ονειρεύεσαι, μην κοιτάς τα άστρα-είναι πολύ μακριά κι εσύ πολύ λίγος για να τ' αδράξεις, προσγειώσου στο χώμα, γίνε "ρεαλιστής". Παρέμεινε σκλάβος! Παρέμεινε παγόβουνο που πλέει δίχως ρότα σε σκοτεινά
νερά...Πίστευε σε αποκυήματα ανυπόστατης φαντασίας, αναπόδεικτων θεωριών, διάτρητων ερμηνειών, σε μανιφέστα γεμάτα από δόλο, ψέματα και χολή μίσους...

Κι αν τα άστρα είναι απλώς τρύπες και τρυπούλες πάνω στη μαύρη κουρτίνα της νύχτας; Κι όμως. Πάντα θα υπάρχουν κάποιες ρωγμές, τρυπίτσες, δίοδοι. Για να περνάει το φως...

Σκέψεις πλανεύτρες, ώρες λαθραίες μέσα στην κανονικότητα ενός κάλπικου χρόνου, γεννήτριες αχαλίνωτων πόθων, στιγμές που φτύνουν το αφήγημα της παραχάραξης και τα μυθεύματα πάσης φύσεως δουλείας. Επίγειας...

"Να είσαι το αφεντικό της θέλησής σου και ο δούλος της συνείδησής σου".
Marie von Ebner-Eschenbach

ανιχνευτής

  Mάς έκλεισαν μέσα σ'ένα γιγάντιο θόλο. Η καθημερινότητά μας, η πραγματικότητά μας, υπακούοντας στους κανόνες του εγκλεισμού, έγινε αυτή που μας υποδεικνύουν ότι είναι η μοναδική που μπορούμε να έχουμε.
( πεφταστέρια...)


Κι όμως...Δεν υπάρχει πιο εύπλαστη κατάσταση από την "πραγματικότητα"...!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου