Σαν σχόλιο από εμάς παρατίθεται αυτό που έγραψε ένας κύριος, στα σχόλια που ακολουθούν την ανάρτηση του βίντεο στο youtube, το οποίο και συνυπογράφουμε με το να το αναδημοσιεύσουμε:
"...Ω ! Πόσο όμορφο πράγμα είναι να βγάλει ο άνθρωπος το φόβο από την καρδιά του. Και να τους τον πετάξει στα μούτρα τους, δείχνοντας την περιφρόνησή του απέναντι σ' αυτόν και σ' αυτούς. Μα πόσο όμορφα αισθάνεται εκείνη τη στιγμή, καθώς ένα χαμόγελο, ένα αληθινό χαμόγελο, τον γεμίζει μέχρι πάνω ολόκληρο. Του φεύγει όλο αυτό το απαίσιο βάρος κι αμέσως αισθάνεται να πετά, απελευθερωμένος, καθώς σκορπά όλους αυτούς τους τόνους ψεύτικων ενοχών από μέσα του. Και, ω, ένα τεράστιο φώς ζεσταίνει το κορμί του και το πλημμυρίζει με μια τεράστια δύναμη. Λάμπει ΟΛΟΣ. Έναν ολόκληρο στρατό εκείνη τη στιγμή τον βλέπει σαν σκόνη. Κι είναι τόσο τρομερά τα στήθια του που αστράφτει σαν Θεός. Γίνεται Θεός. Δεν τον βαραίνει πλέον τίποτα, είναι ολοκάθαρος και λαμπερός σαν ήλιος΄ είναι ΗΛΙΟΣ.". [ Σελίδες 23 & 24 από τη "Σκέψη"(πρώτο μέρος) του Γιάννη Πετρόπουλου, εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 1993 ].
Συνδέστε, φυσικά, όλα τα παραπάνω και με αυτό: Φόβος...φόβος...φόβος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου