Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο φανταστική από κάθε προχωρημένη επιστημονική φαντασία; " Ong’s Hat ": - η πύλη για τις διαστάσεις

 - Για μελέτη πάνω σε παρεμφερές αντικείμενο, και θυμήσου πως τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους, δεν έχεις παρά να περιηγηθείς και σε αυτό το "Πεδίο": Το ξεκίνημα της πραγματικής επιστήμης: "Το Πεδίο: Η Μυστική Δύναμη του Σύμπαντος - Η Εποχή του Μηδενικού Σημείου" -

«Μπορεί να χρειαστεί να μάθουμε ότι το άπειρο στροβίλισμα του θανάτου και της γέννησης, απ’ όπου δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε, είναι δική μας δημιουργία, δική μας αναζήτηση»
ΛΕΥΚΑΔΙΟΣ ΧΕΡΝ

" Δεν θα το διαβάζατε αυτό αν δεν είχατε ήδη ασχοληθεί αρκετά με το «Ινστιτούτο Σπουδών του Χάους» [Institute of chaos studies (ICS)]. Ψάχνετε για εμάς χωρίς να το γνωρίζετε, ακολουθώντας μπερδεμένες αναφορές σε κακές φωτοτυπημένες και εξεζητημένες απαγορευμένες εκδόσεις, σε περίεργα μυστικιστικά φυλλάδια, στα μαθήματα δι’ αλληλογραφίας του «Kaos Magick»–ένα μονοπάτι χαρτιών και μία σειρά από κωδικοποιημένες φήμες, οι οποίες είναι διασκορπισμένες στους δρόμους μέσα σε κύκλους που εμπλέκονται στην παράνομη διακίνηση συγκεκριμένων ελεγχόμενων ουσιών και στη διάδοση ορισμένων επαναστατικών ενεργειών εναντίον του Planetary Work Machine και του Consensus Reality· ή ίσως μέσα σε διάφορες περίεργες επανεκτυπωμένες τεχνικές σελίδες σχετικά με την «επιστήμη του χάους — μέσα σε πειρατικά διαδίκτυα — ή ακόμα και μέσα στην συγχρονικότητα και στην αναζήτηση των ονείρων. Σε κάθε περίπτωση, γνωρίζουμε κάτι για εσένα, για τα ενδιαφέροντά σου, τις πράξεις σου και τις επιθυμίες σου, τα έργα και τις μέρες σου — και γνωρίζουμε και την διεύθυνσή σου. Διαφορετικά… δεν θα διάβαζες αυτό.

Το Υπόβαθρο

Μεταξύ των δεκαετιών του 1970 και 1980, το «χάος» ξεκίνησε να εμφανίζεται σαν το νέο επιστημονικό πρότυπο σε ένα σημαντικό βαθμό με τη Σχετικότητα και την Κβαντική Μηχανική. Γεννήθηκε σαν το αποτέλεσμα της μίξης πολλών διαφορετικών επιστημών — την πρόγνωση του καιρού, τη Θεωρία Καταστροφής, τη φρακταλική γεωμετρία, και την κατακόρυφη ανάπτυξη των γραφικών στους υπολογιστές που είχαν την δυνατότητα να εισχωρούν στα βάθη των φράκταλ και των παράξενων ελκυστών (strange attractors)· επίσης τα υδραυλικά και υγρά συστήματα αναταράξεων,  η εξελικτική βιολογία, η μελέτη του εγκεφάλου – νου και η ψυχοφαρμακολογία έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του νέου αυτού προτύπου.
Το σλόγκαν «τάξη μέσα στο χάος» αποτελούσε την περίληψη της βασικής αρχής αυτής της επιστήμης, είτε αυτή μελετούσε τις περίεργες φρακταλικές – διαστατικές μορφές των κρυμμένων δακτυλιδιών στον καπνό ενός τσιγάρου, είτε στη διανομή των χρωμάτων πάνω σε τυπωμένο χαρτί με τη μέθοδο marbling, είτε την απασχολούσαν πιο δύσκολα ζητήματα όπως η καρδιακή μαρμαρυγή, οι δέσμες σωματιδίων ή τα πληθυσμιακά διανύσματα. Ωστόσο, μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980 άρχισε να φαίνεται πως αυτό το «κίνημα του χάους» είχε διασπαστεί σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες και εχθρικές μεταξύ τους απόψεις, με τη μία να δίνει έμφαση στο ίδιο το χάος και την άλλη στην τάξη.

Σύμφωνα με την τελευταία άποψη — την ντετερμινιστική — το χάος αποτελούσε τον εχθρό, το τυχαίο σαν μία δύναμη που έπρεπε να ξεπεραστεί ή να απορριφθεί. Η ομάδα των Ντετερμινιστών βίωσε αυτή τη νέα επιστήμη σαν την τελική δικαίωση της Κλασσικής Νευτώνειας φυσικής, και την θεώρησαν σαν το όπλο που έπρεπε να χρησιμοποιηθεί εναντίον του χάους, ένα εργαλείο ικανό να χαρτογραφήσει και να προβλέψει την ίδια την πραγματικότητα. Για εκείνους, το χάος ισοδυναμούσε με το θάνατο και την αταξία, την εντροπία και τη φθορά.

Η αντίθετη μερίδα, ωστόσο, βίωσε το χάος σαν κάτι το φιλάνθρωπο, το απαραίτητο εκείνο μάτριξ  από το οποίο προκύπτουν αυθόρμητα διαφορετικές μορφές επ’άπειρον — είναι το πλήρωμα παρά μία άβυσσος αρχή της συνεχούς δημιουργίας, χωρίς δομές, γόνιμη, όμορφη, το πνεύμα της αγριότητας.  Αυτοί οι επιστήμονες είδαν στη θεωρία του χάους τη δικαίωση της Κβαντικής απροσδιοριστίας και του Θεωρήματος του Gödel, την υπόσχεση ενός ανοικτού Σύμπαντος, Καντοριανά άπειρα πιθανοτήτων…  το χάος ως υγεία.

Είναι εύκολο να μαντέψει κάποιος ποια από τις δύο αυτές σχολές σκέψης θα πάρει τεράστιες χρηματοδοτήσεις και υποστήριξη από τις κυβερνήσεις, τις πολυεθνικές και τις εταιρίες πληροφοριών. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας, η ιδέα του «Quantum /Χάος» έχει υποβιβαστεί υποχρεωτικά και έχει στην πραγματικότητα απαγορευτεί από τα επιστημονικά περιοδικά κύρους, τα οποία δημοσιεύουν εργασίες μόνο των Ντετερμινιστών. Οι διαφωνούντες έχουν βρεθεί στο περιθώριο — και έχουν γίνει μέρος ενός άλλου μέρους του προτύπου, του υπόγειου πολιτικού χάους — οι «μάγοι»–και των πολιτικά χαοτικών- εξτρεμιστών αντιεξουσιαστών «μεταλλαγμένων.»

Σε αντίθεση με τη Σχετικότητα, που ασχολείται με τον Μακρόκοσμο του εξω – διαστήματος και της Κβαντικής που ασχολείται με τον Μικρόκοσμο των φυσικών σωματιδίων, η επιστήμη του χάους έχει να κάνει στο μεγαλύτερο μέρος της με την Μεσόσφαιρα — τον κόσμο όπως των βιώνουμε στην «καθημερινότητα,» από τις βρύσες που στάζουν μέχρι τις σημαίες που κυματίζουν στο φθινοπωρινό ρεύμα. Ακριβώς για αυτό το λόγο χρήσιμη πειραματική εργασία που αφορά το χάος μπορεί να πραγματοποιηθεί και χωρίς το υπέρογκο κόστος επιταχυντών και παρατηρητηρίων που βρίσκονται σε τροχιά.

Έτσι ακόμα και όταν οι πρωτοπόροι θεωρητικοί του «Quantum /Χάους» απολύονταν από το πανεπιστήμιο ή από τις οργανικές θέσεις τους ήταν ακόμα σε θέση να κυνηγήσουν συγκεκριμένους στόχους. Ακόμα και όταν έπρεπε να αντιμετωπίσουν τις πολιτικές πιέσεις και να αναζητήσουν καταφύγιο και χώρο ανάμεσα στους «μεταλλαγμένους» και περιθωριακούς μπόρεσαν να αντέξουν. Ένα από τα παράδοξα της ιστορίας ήταν ότι η φτώχεια τους και η αφάνειά τους ανάγκασε να περιορίσουν το πεδίο της έρευνάς τους ακριβώς σε εκείνους τους τομείς που θα μπορούσαν τελικά να δώσουν συγκεκριμένα αποτελέσματα που σχετίζονται με τα αμιγώς μαθηματικά, και το πνεύμα, πολύ απλά γιατί εκείνοι οι τομείς ήταν σχετικά μη δαπανηροί.

Μέχρι και το crash του ’87, το «εναλλακτικό δίκτυο» ανερχόταν σε κάτι περισσότερο από ένα νεφελώδες κύμα από εκείνους που επικοινωνούσαν με ανταλλαγή μηνυμάτων και αυτούς που ήταν ενθουσιασμένοι με τους υπολογιστές, νοσταλγούς του καταλόγου Whole Earth, φουτουριστές, αναρχικούς, λάτρεις του φαγητού, νεο-παγανιστές και αιρετικούς, αυτο – εκδιδόμενους ποιητές punk, σχιζοφρενείς του καναπέ,  οπαδούς του κινήματος του Survivalism και καλλιτέχνες της Mail art.
Το Crash, ωστόσο, δημιούργησε τεράστιες, αλλά δύσκολα εντοπίσιμες ρωγμές στις κοινωνικές και οικονομικές δομές ελέγχου της Αμερικής. Σταδιακά οι περιθωρικοί και οι «μεταλλαγμένοι» ξεκίνησαν να γεμίζουν αυτές τις σχισμές με τους ιστούς του δικού τους δικτύου. Σιγά σιγά δημιούργησαν μία αυθεντική μαύρη οικονομία, καθώς επίσης και μία μεταλλασσόμενη επουσιώδη «αυτόνομη ζώνη,» που ήταν αδύνατο να τη χαρτογραφήσει κάποιος, αλλά ήταν αρκετά αληθινή στις διαφορετικές εκδηλώσεις της.

Οι «ορφανοί» επιστήμονες της θεωρίας του «Quantum /Χάους» έπεσαν σε αυτήν την αόρατη αντι-αυτοκρατορία σαν καταλύτης — ή ίσως να έγινε το αντίστροφο. Σε κάθε περίπτωση κάτι είχε αρχίσει να κρυσταλλοποιείται. Για να εξηγήσει κανείς την καθίζηση για τη δημιουργία αυτού του κοσμήματος πρέπει τώρα να αναφέρουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις, ανθρώπους και περισταστικά.

Ιστορία

Η Ορθόδοξη Εκκλησία των Μαυριτανών της Αμερικής είναι ένα παρακλάδι του Moorish Science Temple, της πρώτης Ισλαμικής αιρετικής σέκτας του Νέου Κόσμου που ιδρύθηκε στο Newark της πολιτείας New Jersey το 1913 από έναν μαύρο περιπλανώμενο μάγο που ονομαζόταν Noble Drew Ali. Το 1950 κάποιοι λευκοί μουσικοί της τζαζ και ποιητές που είχαν το «διαβατήριο για το Moorish Science Temple ίδρυσαν την Ορθόδοξη Εκκλησία της Μαυριτανίας , η οποία επίσης έχει πνευματική καταγωγή στους διάφορους «Περιπλανώμενους Επισκόπους» που συνδέονται αμυδρά με την Παλαιά Καθολική Εκκλησία και τα σχίσματα της Συριακής Ορθοδοξίας.

Στην δεκαετία του ’60, η εκκλησία απέκτησε νέα γραμμή προερχόμενη από το Ψυχεδελικό Κίνημα και για λίγο καιρό διατήρησε την παρουσία της στο κοινόβιο του Timothy Leary στο Millbrook, της πολιτείας της New York.

we proudly present: Dr. Timothy Leary

" ...a 1980 talk by Dr. Timothy Leary, who by that time had not only survived the wrath of the entire U.S. government, he was thriving. Even luminaries such as Robert Anton Wilson showed up in his audiences. While today, the name of Terence McKenna is more widely known among members of the world wide psychedelic community, it was Timothy Leary who even captured the imaginations of U.S. presidents, such as Richard Nixon, who declared Leary to be “the most dangerous man in America.” In this talk you will hear the Leary at his best, laughing and enjoying himself. A few of my favorite quotes from this talk are:
“The smarter you are, the higher you want to be.” 
“The key to the Sixties, as we see it now, was a period of self-discovery, of self-indulgence, and the refusal to accept the adult hive's over-specialized models.” 
“Show me a taboo, and I'm interested in it.”

και κάτι επιπλέον:
"Ο άνθρωπος πρέπει να εμπιστεύεται τη φύση και η ανθρώπινη φύση είναι ο εκστατικός θαυμασμός, η εκστατική διαίσθηση, η εκστατική ακριβής κίνηση. Μη συμβιβάζεστε με τίποτε το λιγότερο" ΤΙΜΟΘΥ ΛΗΡΥ (1920-1996)

Ένας άλλος παράξενος κόσμος κάτω από τα πόδια μας: Υπόγεια Αθήνα !

ΥΠΟΓΕΙΑ ΑΘΗΝΑ: ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ

«Δεν υπάρχει πόλη που να θέλει να απολαμβάνει τη ζωή και να αποφεύγει τα βάσανα περισσότερο από την Ευσαπία. Για να είναι μάλιστα το πέρασμα από τη ζωή στο θάνατο λιγότερο απότομο, οι κάτοικοι έκτισαν ένα κανονικό αντίγραφο της πόλης τους κάτω από τη γη». Ίταλο Καλβίνο

"Περπατάμε αμέριμνοι σε μία Νεκρή Πόλη. Την Αθήνα. Νεκροί Άνθρωποι και Νεκρά Κτίρια την αποτελούν. Ξένοι σε ένα αφιλόξενο νεκροταφείο, έχουμε χάσει τα κλειδιά της εξόδου. Ίσως δεν τα είχαμε ποτέ. Περιμένουμε τη Ζωή από το Σκοτάδι, μία δροσοσταλίδα δράσης, μία ανακάλυψη από μία Αθήνα που πέρασε στη Λήθη. Την Υπόγεια Αθήνα και τα ξεχωριστά μυστικά της. Αναζητούμε μία Έξοδο, αλλά οι έξοδοι έχουν κλείσει. Χωρίς κλειδιά, αναπολούμε μπροστά από πόρτες άδειες…"

Περιεχόμενα Άρθρου:

• ΚΑΘΟΔΟΣ
• Ο ΝΤΑΒΕΛΗΣ, Ο ΤΡΕΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ
• ΥΔΑΤΙΝΟΙ ΘΕΟΙ ΣΤΑ ΕΓΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
• «ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΗΡΙΟ»(Μητροπολιτικός Σιδηρόδρομος)
• ΥΠΟΧΘΟΝΙΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
• ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΥΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ
• Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΡΑΚΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
• ΑΝΟΔΟΣ

«Η νεομυθολογία δεν είναι τα διαδεδομένα ψέματα. Η νεομυθολογία είναι φαινόμενο στη ροή της πληροφορίας, που περιέχει, μεταξύ πολλών άλλων, και διαδεδομένα ψέματα, αλλά ακόμη πιο πολλές –παραλλαγμένες ή μεταλλαγμένες- αληθινές ιστορίες. (Μια αληθινή κατάσταση μπορεί να λάβει διαστάσεις νεομυθολογίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι αληθινή η κατάσταση)». Παντελής Γιαννουλάκης 

 Η αρχή της στοάς του Ιλισού στην Καισαριανή

ΚΑΘΟΔΟΣ

Κατάδυση στον υπόγειο κόσμο της Αθήνας σημαίνει κατάδυση στη σκοτεινή της πλευρά, στο υποσυνείδητό της. Σημαίνει κατάδυση στους φόβους, στις ανασφάλειες και τις αμφιβολίες της, στην άβυσσο των δοξασιών, των θρύλων και των δεισιδαιμονιών, στην άβυσσο του αρχέγονου τρόμου, ενός τρόμου που καλύφθηκε στο πέρασμα του χρόνου με τόνους μπετόν, πέτρας και χώματος, λωρίδες ασφάλτου και θόρυβο.

Η νεομυθολογία της υπόγειας Αθήνας. Μάλλον δεν χρειάζεται να είναι κανείς «ειδικός» στα θέματα του μυστηρίου για να την γνωρίζει. Ο καθένας πλέον το έχει ακούσει. Άλλωστε είναι ένα ζήτημα που κατάφερε να γίνει πρωτοσέλιδο ακόμη και στην εφημερίδα Espresso (12 & 13/12/2000). Το υπέδαφος της πρωτεύουσας είναι γεμάτο από υπόγειες στοές. Αυτές συνδέονται μεταξύ τους και συνδέουν τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της πόλης, ενώ ποιος ξέρει και τι μπορεί να συμβαίνει τα βράδια σε ορισμένες από αυτές. Η ιστορία έχει ως εξής. Ξεκινάς το ταξίδι σου από κάποια από τις «γνωστές εισόδους» του κέντρου της πόλης. Από τα υπόγεια της Βουλής στο Σύνταγμα, την εκκλησία της Αγίας Δυνάμεως δίπλα στο Υπουργείο Παιδείας στην οδό Μητροπόλεως, την Ρώσικη Εκκλησία στην οδό Φιλελλήνων ή το κτίριο της οδού Ακαδημίας 58a με τον θρυλικό και απομακρυσμένο πλέον υπέρθυρο δράκο. Από εκεί συνεχίζεις το δρόμο και ανάλογα με την πορεία που θα ακολουθήσεις μπορείς να βγεις στους Αγίους Ισιδώρους στον λόφο του Λυκαβηττού, ή στις υπόγειες στοές κάτω από την Ακρόπολη όπου υπάρχει άλλωστε και ο «πραγματικός» μυστικός Παρθενώνας. Αν προχωρήσεις για ώρα μέσα στις σκοτεινές στοές μπορείς να φτάσεις ως το μοναστήρι της Καισαριανής στον Υμηττό, ή φυσικά στην σπηλιά «του Νταβέλη» στην Πεντέλη περνώντας και κάτω από το σπίτι της Δουκίσσης της Πλακεντίας.

Σύμφωνοι λοιπόν, όλοι φαίνεται πως έχουν ακούσει τις σχετικές ιστορίες, ή έστω τις πιο γνωστές απ’ αυτές, όμως πόσοι στ’ αλήθεια έχουν πράγματι προσπαθήσει έστω, να εισέλθουν σε κάποια από τις στοές για να εξετάσουν το θέμα; Πόσοι απ’ αυτούς έχουν στη συνέχεια ακολουθήσει τις περίφημες αυτές διαδρομές και έχουν διαπιστώσει με τα μάτια τους την αλήθεια;

Δυστυχώς οι απαντήσεις, για όσους αγαπούν τα μυστήρια, είναι μάλλον απογοητευτικές. Ελάχιστοι έχουν επιχειρήσει να μπουν σε κάποια από τις εισόδους των στοών, ξεπερνώντας το φόβο τους για το σκοτάδι και το άγνωστο που αυτές συμβολίζουν, καθώς κανείς δεν γνωρίζει τι είναι πιθανόν να συναντήσει στον υπόγειο αυτό κόσμο. Αλλά και για αυτούς τους λίγους, τους περισσότερο παράτολμους, που κάποτε μπορεί να το επιχείρησαν, το τέλος δεν ήταν αυτό που είχαν ονειρευτεί. Το υπόγειο ταξίδι συνήθως δεν προχωρά περισσότερο από μερικά μέτρα και οι στοές φαίνεται να μην οδηγούν πουθενά αλλού. Όταν, λοιπόν, οι περισσότερες είσοδοι της Υπόγειας Αθήνας έχουν ερμητικά σφραγιστεί και κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ανοίξει δύο - τρεις καινούργιες, αρκούμαστε στη Φαντασία μας για να εξερευνήσουμε στοές και λαγούμια. Κυρίες, κύριοι, καλωσήρθατε στην «Κλειδωμένη Υπόγεια Αθήνα».

Ωραία ως εδώ. Οι σκεπτικιστές μπορούν να χαμογελάσουν και τρίβοντας τα χέρια από ικανοποίηση να πουν: «Αν δεν υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις, τότε δεν υπάρχει κανένα ζήτημα. Φαίνεται πως πρόκειται απλά για ένα θέμα που ξεκίνησε από φήμες και συνεχίστηκε παίρνοντας διαστάσεις νεομυθολογίας». Μια στιγμή όμως, είπαμε πως: «Μια αληθινή κατάσταση μπορεί να λάβει διαστάσεις νεομυθολογίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι αληθινή η κατάσταση». Ακόμη κι αν δεν υπάρχουν (ή τουλάχιστον δεν τις γνωρίζουμε) ατράνταχτες αποδείξεις για την ύπαρξη στοών από ανθρώπους που έχουν περπατήσει σε αυτές ή από υπόγειους χάρτες που περιγράφουν με ακρίβεια τις διαδρομές, υπάρχουν, ωστόσο, στοιχεία που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.

Για τον ερασιτέχνη κυνηγό μυστηρίων, κάθε συλλογισμός μπορεί να πυροδοτήσει διαδοχικές διανοητικές εκρήξεις. Μία ερώτηση, ένας συνειρμός μπορούν να αποτελέσουν το κλειδί. Όταν τα κλειδιά για την Υπόγεια Αθήνα έχουν χαθεί ή σαπίζουν σε σφηνωμένα συρτάρια, μόνο μέσο εξερεύνησης είναι οι υπάρχουσες πληροφορίες, η Φαντασία και διάθεση συλλογιστική. Μπορεί κάτι να μας ξέφυγε… 

 Ρωμαϊκό υπόκαυστο Ρωσικής Εκκλησίας

Ανοίγουμε τον χάρτη της Αθήνας και προσπαθούμε να παρατηρήσουμε. Γραμμές, σχέδια, τετραγωνάκια, χρώματα, γράμματα. Αγγίζουμε τον χάρτη, μα το μόνο που νιώθουμε είναι το χαρτί, μία επιφάνεια τίποτα περισσότερο. Κάτω από το χαρτί με τα σχεδιάκια δεν υπάρχει τίποτα, κανένα βάθος. Κάτι ξένο απλώνεται κάτω και πέρα από το χάρτη. Ο Χάρτης δεν είναι η Αθήνα. Το μάτι μας πέφτει στην Ακρόπολη και το αφήνουμε να περιπλανηθεί στους δρόμους γύρω της, όπως το μάτι του δορυφόρου. Εστιάζουμε όπου μας κάνει εντύπωση, ψάχνουμε για άγνωστα μέρη, τοποθεσίες πάνω στον χάρτη που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ, παράξενα ονόματα, η φαντασία μας οργιάζει. Και τα ερωτήματά μας παραμένουν αναπάντητα. Αχαρτογράφητα. Ο χάρτης είναι ελλιπής. Απουσιάζουν τα υπόγειά του, θριαμβεύουν οι ταράτσες του. Ο δορυφόρος ερωτοτροπεί με την επιφάνεια, με το πρόσωπο, δεν ενδιαφέρεται για τα μύχια. Το μόνο που μπορούμε, είναι λάθρα να υποθέτουμε και λάθρα να φανταζόμαστε. Η Υπόγεια Αθήνα κρύβει τα Μυστικά της. Χρειαζόμαστε άλλη όραση για να τα εξερευνήσουμε.

 σπηλιά (λήσταρχου) Νταβέλη στην Πεντέλη: ένα τεράστιο κεφάλαιο της αστικής νεομυθολογίας, αλλά κι ένα από τα πιο παράξενα μέρη της Ελλάδας

Ο ΝΤΑΒΕΛΗΣ, Ο ΤΡΕΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ

Το νερό της βροχής αλλά και ανθρώπινα χέρια κατέσκαψαν τα βουνά γύρω από την Αθήνα. Λατομεία, ορυχεία, λατρευτικές σπηλιές χρωστούν στον άνθρωπο τη διαμόρφωσή τους. Ληστές, επαναστάτες, μοναχοί, βοσκοί, στρατός έχουν χρησιμοποιήσει κατά καιρούς τους πέτρινους όγκους που περικυκλώνουν την Αθήνα. Το πιο φημισμένο βουνό της Αθήνας στο πεδίο των παράξενων μελετών είναι η πολυσυζητημένη Πεντέλη. Στην αρχαιότητα τροφοδοτούσε τους Αθηναίους με το περίφημο πεντελικό μάρμαρο από το οποίο είναι κατασκευασμένος και ο Παρθενώνας. Αιώνες μετά η σπηλιά των Αμώμων που βρίσκεται στο βουνό και κάποτε αποτελούσε λατρευτικό και ασκητικό χώρο, όπως μαρτυρούν και τα μικρά εκκλησάκια που στέκουν στην είσοδό της, συνδέεται με καθοριστικό τρόπο με τον φοβερό λήσταρχο Νταβέλη και έκτοτε γίνεται γνωστή με το όνομα «Σπηλιά του Νταβέλη». Η λαϊκή φαντασία ήθελε τον Νταβέλη να μπαινοβγαίνει απαρατήρητος στην πόλη των Αθηνών χρησιμοποιώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο στοών που με κομβικό σημείο την Πεντέλη οδηγούσε σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, ενώ επέτρεπε και την διαφυγή σε μακρινά σημεία εκτός της πόλης. Μία από αυτές τις στοές μάλιστα υποτίθεται πως οδηγούσε στα υπόγεια της θερινής έπαυλης της Δούκισσας της Πλακεντίας στην Πεντέλη. Η αλληλεπίδραση φαντασίας και πραγματικότητας στο τρίπτυχο Πεντέλη- Νταβέλης- Δούκισσα της Πλακεντίας, με εξαιρετικά γόνιμο τρόπο μας έδωσε τον πιο συναρπαστικό σύγχρονο θρύλο των Αθηνών.

Το ενδιαφέρον για τα μυστήρια της Πεντέλης αναζωπυρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και τις αρχές του ’80, όταν ξεκίνησαν τα θρυλικά στρατιωτικά έργα που έλαβαν χώρα στην περιοχή της σπηλιάς με άκρα τότε μυστικότητα. Οι θεωρίες συνωμοσίας της εποχής μιλούσαν για δημιουργία υπογείων αποθηκών πυρηνικών και για επαφές με εξωγήινους. Μια άλλη θεωρία ήθελε μεγάλες ποσότητες λατύπης από το βουνό να ταξιδεύει για ύποπτους λόγους στην Αμερική. Τα μυστηριώδη μέχρι και σήμερα έργα σταμάτησαν στις αρχές περίπου της δεκαετίας του ’90, όταν η περιοχή εγκαταλείφθηκε μ’ έναν μάλλον βιαστικό και ακατανόητο τρόπο. Τα ίχνη που άφησαν αυτά τα έργα στο χώρο είναι κάτι παραπάνω από εμφανή. Αινιγματικές και σχεδόν κωμικές δυο στοές στέκουν εκατέρωθεν της σπηλιάς των Αμώμων. Μοιάζουν σαν ο στρατός να προσπαθούσε να προσεγγίσει την σπηλιά από …τα πλάγια. Πολλές θεωρίες έχουν αναφερθεί για τη χρησιμότητα αλλά και την παραδοξότητα των ημιτελών, όπως φαίνεται, αυτών έργων. Το σίγουρο είναι ότι κάποτε υπήρξε ενδιαφέρον, ο στρατός προσπάθησε να ανοίξει σήραγγες. Να υποθέσουμε ότι το μετάνιωσε στην πορεία ή ότι ευοδώθηκαν άλλα έργα που εξυπηρετούσαν καλύτερα τα όποια συμφέροντα; Αχ, Πεντέλη! Με τόσο κόσμο μαζεμένο εκεί πάνω τα ραντάρ έπιαναν παράσιτα.

Η μόνη είσοδος στοάς που υπάρχει ανοικτή σήμερα εντός της σπηλιάς, δεν οδηγεί παρά μερικά μέτρα πιο βαθιά σε μια υπόγεια μικρή λίμνη. Μόνο υποθέσεις μπορούμε πλέον να κάνουμε για την πιθανή ύπαρξη και άλλων στοών πριν την έναρξη των έργων. Από το βουνό βέβαια δεν εξαλείφθηκαν τα παράξενα φαινόμενα, με υπόκωφους μηχανικούς θορύβους, θεάσεις αγνώστων όντων και παρεμβολές σε μηχανήματα να συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Φαντάζει πάντως παράλογο ο ελληνικός στρατός ή όποιες δυνάμεις εκμεταλλεύονταν με κάποιο τρόπο το πεντελικό όρος να έπαψαν ξαφνικά να ενδιαφέρονται για αυτό. Η Αθήνα χρειάζεται αεράμυνα, χρειάζεται καταφύγια και χρειάζεται υπόγειες βάσεις. Στοιχειώδης στρατηγική προετοιμασίας πολέμου. «Αν θέλεις ειρήνη, προετοίμαζε τα βουνά σου…» Η κοινή λογική προστάζει ότι αν οι ιθύνοντες, έπαψαν να ασχολούνται με την Πεντέλη, δεν είναι γιατί έχασαν το ενδιαφέρον τους, αλλά γιατί έστρεψαν την προσοχή τους αλλού. Κάπου εδώ, ξεκίνησαν να ακούγονται ιστορίες για τον Υμηττό. Ο Υμηττός ή αλλιώς Τρελός (!) βρίθει από τρύπες και ανοίγματα με μαρτυρίες για ανθρώπους που χάθηκαν για πάντα στα βάθη του. Φημολογείται ότι οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις δεν είχαν παρά να εκμεταλλευτούν τις ήδη υπάρχουσες διόδους. Άλλες μαρτυρίες μιλούν για θεάσεις UFO, παράξενων φώτων ή ακόμη και πλασμάτων. Είναι γεγονός πάντως ότι απαγορεύεται η παραμονή στον Υμηττό μετά τη δύση του ηλίου. 

 Στο καταφύγιο του Λυκαβηττού

 Στρατιωτικά έργα στον Λυκαβηττό

Ο Υμηττός θεωρείται θετικός πόλος σε ένα παράξενο κύκλωμα που περιζώνει την Αθήνα.

Θεραπεία με ελαιοκάθαρση

Η μέθοδος της ελαιοκάθαρσης του δρ. Karach συνίσταται στη μετακίνηση –σε αντίθεση με τις συνήθεις γαργάρες– φυτικών ελαίων στο στόμα. Το έλαιο «δουλεύεται» μέσα στο στόμα, καθώς ο ασθενής το σπρώχνει και το τραβά ανάμεσα στα δόντια του για ένα διάστημα 15 ως 20 λεπτών. Πραγματοποιείται μία έως τρεις φορές την ημέρα, με άδειο στομάχι. Η καλύτερη ώρα είναι το πρωί πριν το πρωινό, αλλά μπορεί να γίνει πριν από οποιοδήποτε γεύμα. Το χρησιμοποιημένο έλαιο αποβάλλεται και το στόμα ξεπλένεται με νερό. Δεν καταπίνουμε ποτέ το έλαιο, καθώς αυτό έχει απορροφήσει βακτήρια, τοξίνες, πύον και βλέννες.

Στην ελαιοκάθαρση χρησιμοποιούνται συνήθως ηλιέλαιο και σησαμέλαιο, αλλά το ίδιο εξυπηρετεί και κάθε φυτικό έλαιο. Πολλοί είδαν επιτυχία με ελαιόλαδο, έλαιο καρύδας, αμυγδαλέλαιο, και άλλα έλαια. Κάποιοι προτιμούν να χρησιμοποιούν λάδι καρύδας, λόγω των πολλών ωφελημάτων του στην υγεία.

Το λάδι δρα ως καθαριστικό – «τραβάει» τα βακτήρια και άλλα κατάλοιπα. Η λειτουργία του μοιάζει με εκείνη του λαδιού που βάζουμε στη μηχανή του αυτοκινήτου. Το λάδι μαζεύει τις σκόνες και τις ακαθαρσίες. Όταν αδειάζουμε το λάδι, αυτό συμπαρασύρει τις σκόνες και τις ακαθαρσίες, αφήνοντας σχετικά καθαρή τη μηχανή. Έτσι λειτουργεί πιο ομαλά και συντηρείται για μεγαλύτερο διάστημα. Κατά τον ίδιο τρόπο, όταν αποβάλλονται επιβλαβείς ουσίες από το σώμα, η υγεία του ατόμου βελτιώνεται, η «μηχανή» λειτουργεί πιο ομαλά και διαρκεί περισσότερο.

Παρά την απλότητά της, η ελαιοκάθαρση έχει μία πολύ ισχυρή αποτοξινωτική επίδραση. Το στόμα φιλοξενεί δισεκατομμύρια βακτήρια, ιούς, μύκητες και άλλα παράσιτα, μαζί με τις τοξίνες τους. Η Candida και ο Streptococcus είναι μεταξύ των συνηθέστερων «ενοίκων» της στοματικής κοιλότητας. Οργανισμοί αυτού του είδους και τα τοξικά τους απόβλητα προκαλούν ουλίτιδα και τερηδόνα, ενώ παράλληλα συμβάλλουν στην εμφάνιση πολλών ακόμη προβλημάτων υγείας, όπως η αρθρίτιδα και η καρδιοπάθεια.

Το ανοσοποιητικό σύστημα μάχεται διαρκώς ενάντια σε αυτούς τους «ταραξίες». Αν όμως υπερφορτωθεί ή επιβαρυνθεί με υπερβολικό στρες, φτωχό διαιτολόγιο, περιβαλλοντικές τοξίνες κ.ά., οι οργανισμοί αυτοί μπορούν να εξαπλωθούν σε όλο το σώμα, προκαλώντας δευτερογενείς μολύνσεις και χρόνια φλεγμονή, οδηγώντας έτσι στη δημιουργία πολλών προβλημάτων υγείας.

Η ελαιοκάθαρση είναι μία απ’ τις πιο αξιόλογες μεθόδους αποτοξίνωσης και θεραπείας που διαπίστωσα κατά τη σταδιοδρομία μου ως φυσιοθεραπευτής. Προσωπικά με βοήθησε να ξεπεράσω ένα χρόνιο δερματικό πρόβλημα, το οποίο δεν είχα καταφέρει να αντιμετωπίσω με άλλες μορφές αποτοξίνωσης, συμπεριλαμβανόμενων και πολλών διαιτών με χυμούς, οι οποίες διαρκούσαν έως και 30 ημέρες.

Η ελαιοκάθαρση μπορεί να κάνει το θαύμα της σχεδόν ακαριαία. Τα μικροπροβλήματα συχνά φεύγουν μέσα σε λίγες μόλις μέρες. Τα πιο σοβαρά, χρόνια προβλήματα ενδέχεται να απαιτήσουν λίγες εβδομάδες ή και αρκετούς μήνες. Το πρώτο πράγμα που παρατηρούν οι περισσότεροι άνθρωποι όταν εφαρμόσουν τη θεραπεία της ελαιοκάθαρσης είναι μια βελτίωση στη στοματική τους υγεία. Τα δόντια γίνονται πιο λευκά, η αναπνοή πιο δροσερή, ενώ η γλώσσα και τα ούλα αποκτούν ένα υγιές ροδαλό χρώμα. Ακόμη και προβλήματα, όπως ούλα που ματώνουν, τερηδόνα και ουλίτιδα, μειώνονται αισθητά.

Ένα από τα πρώτα συμπτώματα του σχετικού καθαρισμού είναι η αυξημένη ροή βλέννας από τον φάρυγγα και τους ρινικούς πόρους. Η αποστράγγιση της βλέννας είναι μία από τις μεθόδους που διαθέτει το σώμα για να απομακρύνει τις τοξίνες. Όσο «παίζετε» το λάδι στο στόμα σας, ενδέχεται να δημιουργηθεί περίσσεια βλέννας στο πίσω μέρος του φάρυγγα. Ίσως ακόμη και να χρειαστεί να φτύσετε το λάδι και να καθαρίσετε τη βλέννα από τον φάρυγγα πριν ολοκληρωθεί το εικοσάλεπτο. Αυτό δεν επηρεάζει τον καθαρισμό. Απλώς παίρνετε μία ακόμη κουταλιά λάδι και συνεχίζετε, μέχρι να συμπληρωθεί ο χρόνος των 15-20 λεπτών.

Επιπλέον, πιθανή είναι και η αίσθηση λίγης ναυτίας ή η επιθυμία για εμετό. Όλα αυτά τα συμπτώματα θα υποχωρήσουν, καθώς το σώμα καθαρίζει και το άτομο συνηθίζει την πρακτική της ελαιοκάθαρσης. Σε αντίθεση με άλλες μεθόδους αποτοξίνωσης, οι οποίες έχουν μικρή διάρκεια, η ελαιοκάθαρση πρέπει να γίνει τακτικό μέρος της καθημερινής ρουτίνας, όπως το πλύσιμο των δοντιών.

Συνιστώμενα Έλαια

Ραούλ Βανεγκέμ: Η Βίβλος των Ηδονών

" Ο Ραούλ Βανεγκέμ (4 Σεπτεμβρίου 1934) είναι Βέλγος συγγραφέας και φιλόσοφος. Σπούδασε λατινική φιλολογία στις Βρυξέλλες, δίδαξε στο πανεπιστήμιο και συμμετείχε στην Καταστασιακή Διεθνή από το ’61 ως το ’70. Μέχρι σήμερα έχει γράψει περισσότερα από 30 βιβλία, ανάμεσά τους τα: Βασικές κοινοτοπίες, Η βίβλος των Ηδονών, Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπινου όντος, Η επανάσταση της καθημερινής ζωής. Ο Βανεγκέμ στα έργα του απορρίπτει την ηθική της εργασίας και ασκεί έντονη κριτική στον καπιταλισμό και τον σύγχρονο κόσμο, θεωρώντας ότι οι αυταπάτες εμποδίζουν τη δημιουργία και καλεί σε μια αλλαγή προοπτικής. Ο Βανεγκέμ συνεχίζει να γράφει βιβλία, προωθώντας την ιδέα μιας ελεύθερης και αυτοδιαχειριζόμενης κοινωνίας. "



Ο έρωτας αγνοεί την ανταλλακτική σχέση. Αρκείται στον εαυτό του.

Άν ο έρωτας είναι τυφλός, ο λόγος είναι ότι δεν βλέπει τίποτα με τα μάτια της εξουσίας. Μην ελπίζετε να κρίνει και να κυβερνήσει, γιατί αγνοεί την ανταλλακτική σχέση. Αρκείται στον εαυτό του. Όντας το κέρας της Αμάλθειας της σεξουαλικότητας, εκφράζει καλύτερα απ’ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο του ευνουχισμού τη θέληση για ζωή και την υπέροχη αγριάδα της.

Αν πάντως, οι εραστές που χτες λατρευόταν, χωρίζουν ξαφνικά μέσα στο μίσος και στην περιφρόνηση, η αιτία δεν βρίσκεται σε κάποιον αναλλοίωτο νόμο της παρακμής, σε κάποια αδυσώπητη μοίρα της κούρασης. Προέρχεται από τη μέγγενη των ανταλλαγών, που μαραίνει τα πάθη, σβήνει τις φλόγες της καρδιάς, πνίγει τις παρορμήσεις.

Αντί να μείνουν άπληστοι για τα πάντα μέχρι την εσχατιά του κορεσμού, να που οι εραστές επικαλούνται το καθήκον, απαιτούν αποδείξεις, αναζητούν μια παραγωγικότητα της στοργής. Επιβάλλονται νόρμες συνοδευόμενες από την απαίτηση της αυστηρής τήρησής τους, δεν γίνεται πια ανεκτή η απερίσκεπτη λήθη, η αδεξιότητα, το ανάρμοστο, η φαντασιοκοπία, τα πάντα αποτελούν αφορμή επιπλήξεων και κυρώσεων. Επειδή τους λείπει η θέληση να δημιουργήσουν την αλλαγή όπου θα ξαναβρεθούν, δανείζονται τα δεκανίκια της κοινωνίας που τους ακρωτηριάζει από τη γενναιοδωρία τους.

Η ψυχρή λογική αποδιώχνει την τρέλα της αφθονίας και έρχεται να κάνει απολογισμό των πραγμάτων. Έφτασαν οι ύπουλοι καιροί του να ζητάς και να δίνεις λογαριασμό, των υποχρεώσεων που πληρώνουν εντόκως τα αναγνωριζόμενα δικαιώματα, των φιλιών έναντι φιλιών που προαναγγέλλουν το ”μία σου και μία μου” του απελπισμένου γοήτρου.

Μία ανάσα μές στη σκοτεινιά

Χάρισέ μου δυο πολύτιμες στιγμές!

Την πόρτα άνοιξέ μου
με ζεστή και σπλαχνική συνάμα 

και για λιγάκι μοναχά

του λογισμού και των ματιών μου απάλυνε τα βάρη.

Και γλυκομίλησέ μου.

Για τη ζεστασιά μιας διάπλατης καρδιάς.

Για την άσβεστη σπίθα μιας αέναης φωτιάς.

Για την ομορφιά της καρδιάς του κόσμου.

Για τη Δύναμη της προσήλωσης στον στόχο

και τη σύνεση μαζί με το αλύγιστο μιας αγριεμένης ματιάς.

Για το απελευθερωτικό Παιχνίδι του Κατεργάρη

που τους Άρχοντες ξεγελάει και τον ίδιο τον Αετό...

Πες μου αλήθειες που μοιάζουν με ψέματα

μίλα μου για ψέματα που φλερτάρουν με αλήθειες:

Ότι του Αίολου τα καταστροφικά παιδιά 

θα ξανασφραγιστούν μες στο ασκί.

Ότι ο Πάγος θα λιώσει απ' τη Φωτιά.

Ότι πήραμε απ' της κουρσεμένης Ιστορίας τους τυράννους 

πίσω τη λευτεριά της κουρσεμένης μας ψυχής.

Ότι τα λαμπερά πουλιά των ιδεών

ξεφεύγουνε απ' το θανάσιμο ιστό των ιδεολογιών.

Ότι η θολή υπόστασή μας θ' αναβαπτιστεί

βουτώντας στα τρεχούμενα ύδατα της Γνώσης

και στην κάμινο του αλχημικού χρυσού θα σμιλευτεί.

Ότι ολοκαίνουργιοι Αιώνες μ' ένα πρωτόγνωρο μεγαλείο θα λάμψουν

και η μεγάλη Σκιά εις τα εξ ων συνετέθη θα διαλυθεί.

Κι αφού με περιθάλψεις 

με της πιο αληθινής έγνοιας το γιατρικό, 

σαν ένα αδέσποτο όλο πληγές σκυλί,

κι αφού τον πόνο απαλύνεις και την αμφιβολία διαγράψεις,

μην με κακομάθεις μα την πόρτα να μου ανοίξεις.

Τα καταφύγια πρέπει να έχουν ημερομηνία λήξης 

αντίθετα με τον Σκοπό και τον Δρόμο κάθε φορά...

ανιχνευτής

Καρλ Σαγκάν - "Τα όρια μεταξύ εΠιστήμης και Πίστης"

Ο άπιστος Καρλ Σαγκάν... επιστρέφει
http://www.kathimerini.gr

Έχουν περάσει δέκα χρόνια από την τελευταία φορά που ακούσαμε τον Καρλ Σαγκάν να μας καλεί να αναλογιστούμε τις πιθανότητες που προκύπτουν από την ύπαρξη δισεκατομμυρίων αστεριών στο Διάστημα και δισεκατομμυρίων νευρωνικών συνάψεων στον εγκέφαλό μας.

Κάποτε ο Καρλ Σαγκάν ήταν από τους πιο διάσημους και ευφραδείς απίστους·ένας απόστολος του κοσμικού θαύματος, επικριτής των πυρηνικών εξοπλισμών και υπερασπιστής του χρέους της επιστήμης να ερευνά και να ρωτάει χωρίς περιορισμούς, περιλαμβανομένων και των θρησκευτικών δογμάτων. Ο Καρλ Σαγκάν πέθανε τον Δεκέμβριο του 1996 από πνευμονία. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του η δημόσια συζήτηση για τα αγαπημένα του θέματα -η μοίρα του πλανήτη, η ομορφιά και το μυστήριο του κόσμου- δεν εξελίχθηκε πολύ καλά. Η διδασκαλία της θεωρίας της εξέλιξης των ειδών στα δημόσια σχολεία προσκρούει σε ισχυρές αντιδράσεις· η ΝΑΣΑ αποπειράθηκε να θέσει εκτός λειτουργίας το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ και να λογοκρίνει τους επιστήμονές της όσον αφορά την κλιματική αλλαγή· και φυσικά φανατικοί πιστοί έριξαν δύο αεροσκάφη στους δίδυμους πύργους, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σε έναν πόλεμο στη Μέση Ανατολή.

 Από τον τάφο...

Τώρα όμως ο Καρλ Σαγκάν ξαναπαίρνει θέση στον δημόσιο διάλογο έστω και από τον τάφο. Τον περασμένο μήνα εκδόθηκε (από τις εκδόσεις Penguin) το βιβλίο «The Varieties of Scientific Experience: A Personal View of the Search of God». Το βιβλίο είναι βασισμένο σε σειρά διαλέξεων που έδωσε ο Καρλ Σαγκάν στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης με αντικείμενο τα όρια μεταξύ επιστήμης και πίστης και το έχει επιμεληθεί η σύζυγος και συνεργάτης του, Αν Ντράιαν.

 «Θα έλεγα ότι η επιστήμη είναι, τουλάχιστον εν μέρει, ελεγμένη πίστη», γράφει ο Σαγκάν στην αρχή του βιβλίου που περιλαμβάνει την ιστορία της κοσμολογίας, έναν ταξιδιωτικό οδηγό για το ηλιακό μας σύστημα, τον λόγο για τον οποίο υπάρχουν υποδοχείς παραισθησιογόνων ουσιών στον εγκέφαλό μας και το νόημα της δυνητικής ανακάλυψης -ή όχι- εξωγήινων νοήμονων όντων.

Αναφερόμενος στη θρησκεία, ο Σαγκάν παραδέχεται ότι πράγματι μπορεί να δημιουργήσει ελπίδα και να μιλήσει αληθινά, αλλά προσθέτει ότι το πράττει σπανίως. Είναι αξιοπρόσεκτο, λέει ο Σαγκάν, ότι κανένα κατ' όνομα χριστιανικό κράτος δεν εφάρμοσε το «ο συ μισείς, ετέρω μη ποιήσεις» σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. «Σύμφωνα με τα χριστιανικά διδάγματα πρέπει να αγαπάμε τους εχθρούς μας. Πουθενά δεν λέγεται ότι πρέπει να σκοτώνουμε τα παιδιά τους».Αυτό που ώθησε την κ. Ντράιαν να αναζητήσει τις παραδόσεις του Καρλ Σαγκάν, που δόθηκαν στο πλαίσιο των διαλέξεων Gifford, μιας φημισμένης σειράς διαλέξεων σχετικής με τη φυσική θεολογία

(theologia naturalis η οποία προσπαθεί να ανακαλύψει το Θείο με τη βοήθεια της λογικής και όχι υπερφυσικών αποκαλύψεων), ήταν η άνοδος του θρησκευτικού φονταμενταλισμού. Μετά την 11η Σεπτεμβρίου και τις προσπάθειες να μη διδάσκεται η θεωρία της εξέλιξης των ειδών στα σχολεία, λέει η κ. Ντράιαν, η εύθραυστη εκεχειρία που υπήρχε μεταξύ επιστήμης και θρησκείας από την εποχή του Γαλιλαίου άρχισε να παραβιάζεται.

Διαρκής ηλεκτρική εκκένωση

Πόσες υπέρ πάντων μάχες έχεις να δώσεις

ενάντια στις πολυμήχανες αντανακλάσεις σου;

Πόσοι συναγερμοί θα πρέπει να χτυπήσουν

για να σου γίνει αισθητή η ανάγκη;

Πόσες φορές σου ξεγλίστρησε απ'το κεφάλι

η υποψία ότι μπορεί και όλα να'ναι λάθος;

Πόσοι γενναίοι είναι να έρθουν ακόμη

με όπλο πότε τη φωτιά πότε τη γνώση τους

για να υποφέρουν προσφέροντάς σου λύτρωση;

Πόσα ενδύματα θα προβάρεις με ζήλο

για να μάθεις ότι ο βασιλιάς παραμένει πάντα γυμνός;

Πόσες καλοκουρδισμένες στρώσεις θα αποβάλλεις

για να χαρείς το κάλλος της γύμνιας σου;

Πόσα ξεβολέματα χρειάζεται να περάσεις

για να διδαχτείς τις αρετές της Κίνησης;

Πόσους μικρούς προσωπικούς θανάτους θα περάσεις

για να φυτρώσει μέσα σου το άνθος της Κατανόησης;

Πόσο βαθιά δύνασαι μέσα να βουτήξεις

στη δαιδαλώδη άβυσσο των εγώ σου;

Πώς θα διαχειριστείς τη Γνώση που θ'ανακαλύψεις

για να λάμψει όλη η μοναδική φύση σου;

Πόση Ελευθερία αντέχεις να εισπνεύσεις

για να τη φυσήξεις σε ολάκερο το σύμπαν;

Και άραγε:

άραγε

πόσο υπέροχος

πόσο ευθυτενής

πόσο ευγνώμων

πόσο ακέραιος

θα'σαι τη στιγμή εκείνη

που θ'αποβάλλεις το σαρκίο σου;

........................

Ο πυροκροτητής του Χάους μέσα στην παγωμένη τάξη...

Τα παγωμένα (ή παγ-ι-ωμένα) κλειστά συστήματα, όπως ένα ολοκληρωτικό καθεστώς (πχ κομμουνιστικό ή στρατιωτική δικτατορία) ή μια κοινωνία που προσδιορίζεται από υποτιθέμενα απαρέγκλιτα χρηστά ήθη, απεχθάνονται τον παράγοντα του απρόβλεπτου, την εισροή του στοιχείου της αβεβαιότητας που απειλεί τη συνοχή τους. Μια συνεκτική "δύναμη" που στηρίζεται στις επιμέρους συμφωνίες των μελών-μερών τα οποία συνθέτουν το σύνολο του συστήματός της, ή αλλιώς τη συναινετική αποδοχή των μονάδων-"ψηφίδων" που απαρτίζουν τη συνολική εικόνα του "ψηφιδωτού". Η επιβολή, και η "συμφωνία" που αυτή επιφέρει, στηρίζεται πρωτίστως στο Φόβο. Στη στατικότητα της νόρμας, στην αποδοχή του "οικείου", ακόμη κι αν αυτό είναι ενάντια στα συμφέροντα και την ελευθερία κινήσεων και έκφρασης (άρα και εξέλιξης) του μεγαλύτερου ή έστω ενός σημαντικού μέρους των μονάδων που όλες μαζί διαμορφώνουν ένα σύνολο. Το οποίο λειτουργεί ως ένα κλειστό και διόλου σπάνια αντιεπιβιωτικό (άρα και αντιεξελικτικό) σύστημα. Τα ίχνη όμως της εισροής του παράγοντα του απρόβλεπτου τείνουν συχνά να κλονίσουν τα θεμέλια της Παγίωσης, ακόμα και με μια "ελαφριά κίνηση", σαν το άνοιγμα και τίναγμα των φτερών της πεταλούδας, ένα φαινομενικά "μικρό" γεγονός που με την πρώτη ματιά δεν μπορούν να γίνουν εύκολα αντιληπτές οι αλυσιδωτές στη συνέχεια συνέπειές του! Κι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από την εισβολή στη "συναινετική πραγματικότητα ενός εξελισσόμενου χαοτικού δυναμικού συστήματος. Του Χάους που ταράζει και αποδομεί την "παγωμένη τάξη", επιφέροντας την ανατροπή, η οποία με τη σειρά της μεταφέρει τις συναρπαστικές υποσχέσεις (και την Αρμονία) του απρόβλεπτου και επομένως την πιθανή ευρυθμία κάτι καινούργιου...

Το 1955, στο ρατσιστικό Νότο των ΗΠΑ, η άρνηση της Ρόζα Παρκς, μιας κουρασμένης έγχρωμης εργαζόμενης, να σηκωθεί από τη θέση της από το λεωφορείο για να κάτσει ένας λευκός επιβάτης, αποτέλεσε εκείνο τον απαραίτητο χαοτικό παράγοντα που έκανε θρύψαλα τη συναινετική υποταγή των (αν και πολλών) πιο αδύναμων μελών της τοπικής κοινωνίας και όλων των άλλων όμοιων με αυτή. Υποταγή στους αντιανθρώπινους και εξευτελιστικούς νόμους, κοινωνικές νόρμες και "παραδόσεις" (οι οποίες υπάρχουν και για να αναθεωρούνται και να ανασυνθέτονται) της τοπικής κοινωνίας. Ήταν η τοπική πεταλούδα που η κίνηση των φτερών της προκάλεσε τυφώνες και πυροδότησε καταστάσεις σε όλο το ρατσιστικό φάσμα των ΗΠΑ! (και όχι μόνο). Αυτό που ακολούθησε αποτέλεσε μια νέα και ανατρεπτική ιστορική αφήγηση δυναμικών αγώνων και ψυχωμένης διεκδίκησης δικαιωμάτων.

Άραγε στις ημέρες μας, αυτές της πιο ψυχοπαθητικής και καταστροφικής επέλασης ενός προκλητικά ανάλγητου χρηματοπιστωτικού κι εταιρικού πολυεθνικού ολοκληρωτισμού, που χειραγωγεί κυβερνήσεις και αλώνει νομοθεσίες και οδηγεί σε κοινωνικές γενοκτονίες και αποδομεί βάναυσα κάθε έννοια δικαιωμάτων κι ελευθεριών των ανθρώπων, ποιο γεγονός μπορεί να αποτελέσει  εκείνον τον παράγοντα της απροσδιοριστίας του απρόβλεπτου; Που θα οδηγήσει με μη γραμμικές φρακταλικές διαδικασίες σε χαοτικές δυναμικές καταστάσεις; Και πάλι η Αρχή του Χάους! Το οποίο τόσο πολύ τρέμουν οι ελίτ και τα ΜΜΕ τους, που διαμορφώνουν και κλειδώνουν με κάθε είδους προπαγάνδα και ασύμμετρους παράγοντες τα νέα ήθη και νόρμες μιας αστυνομοκρατούμενης τρομολάγνας πραγματικότητας. Αυτής που δένει τους πάντες με θηλειές του επί το πλείστον λογιστικού και ψηφιακού σε οθόνες χρέους και αλυσίδες δουλεμπορικής εκμετάλλευσης (όπως πχ συνέβαινε στην Αθήνα προ του Σόλωνα που οι πολίτες έχαναν την ελευθερία τους λόγω χρεών); Και θεοποιεί το αέναο, σ'ένα πεπερασμένο σύστημα, όπως ο πλανήτης και με κάθε ισοπεδωτικό μέσο κέρδος και τη συσσώρρευσή του ως μέσου μιας αποδεδειγμένα πλέον αυτοκαταστροφικής κοινωνικής, οικολογικής, ψυχικής ανισσοροπίας.

Και ειδικά στην Ελλάδα, που εδώ και χρόνια συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν και εγχώριοι και μη ιθύνοντες νόες αποκαλούν "ανθρωπιστική κρίση", με παραδοχές (έστω και από διεθνή στόματα σοβαρών αναλυτών και οικονομολόγων) περί μη βιώσιμου τοκογλυφικού χρέους-βόμβα στα παραπαίοντα θεμέλια της κοινωνίας και στις προοπτικές των μελλοντικών γενεών... Αλλά την  ίδια στιγμή δεν κάνουν καμιά πραγματική και "γενναία" κι απαραίτητη, ή απαραίτητα γενναία, κίνηση προς την ουσιαστική αντιμετώπιση και λύση αυτής της φοβερής και...παγ-ι-ωμένης πλέον, κατάστασης; Οδηγώντας με παράλογες και επαναλαμβανόμενα εσφαλμένες και όλο και πιο καταστροφικές μεθοδεύσεις, όλο και πιο βαθιά τους πληθυσμούς μέσα στην άβυσσο και τους εκμεταλλευτές της κατάστασης αυτής σε ακόμα μεγαλύτερο πλουτισμό...

"ΘΡΥΨΑΛΑ ΧΡΟΝΟΥ....."

ΘΡΥΨΑΛΑ ΧΡΟΝΟΥ.....

"...Η σύγχρονη ιστορία θυμίζει κάτι πρόσωπα από κινούμενα σκίτσα, που τρέχοντας σαν παλαβά, φτάνουν ξαφνικά πάνω απ’ το κενό, χωρίς να το ‘χουν πάρει χαμπάρι, λες και η δύναμη της φαντασίας τους τα κάνει να πετούν σε τέτοιο ύψος, μόλις όμως το συνειδητοποιήσουν, αμέσως πέφτουν..."

"...Η μόνη αίσθηση κοινότητας που υπάρχει είναι η ψευδαίσθηση πως είμαστε μαζί..."

"...Στο βασίλειο της κατανάλωσης, ο πολίτης είναι βασιλιάς.

Δημοκρατική βασιλεία:

Ισότητα στην κατανάλωση,
αδερφότητα στην κατανάλωση,
ελευθερία στην κατανάλωση...."


Raoul Vaneigem

"Η Επανάσταση της Καθημερινής Ζωής"
Οκτωβρης 1972

Μόνιμη ανάρτηση στην ΙΝΔΙΑΝΑ που "μας έκανε κλικ", λόγω και μεγάλης εκτίμησης που τρέφουμε στο πρόσωπο του Βέλγου στοχαστή.
 "...όλα μπορούν να λεχθούν", γιατί τίποτα δεν είναι ιερό και η ελευθερία είναι ασύμβατη με τη λογοκρισία και την "προστασία ιδεών"!

Άνθρωποι και "δαίμονες"

Tρομοκρατούν με κάθε τρόπο και μέσο για έλευση καταστροφικών καταστάσεων και χαωδών συνεπειών. Αν δεν γίνουν τα πράγματα έτσι "όπως πρέπει". Όταν ήδη βιώνονται κοινωνικά κρεματόρια, εκρηκτικά πεδία μαχών και έτοιμα προς ανάφλεξη ναρκοπέδια. Κι ενώ αποδομείται η υπόληψη και η λειτουργικότητα θεσμών και απειλείται άμεσα η επιβίωση τόσων...

Εκπαιδεύουν τους νεότερους στη μετριότητα, στην αμάθεια, σε φιλοσοφίες πιο άγονες κι από τις ερήμους Γκόμπι και Σαχάρα μαζί, στους τελείως αποπροσανατολιστικούςσυλλογισμούς, σε αναπόδεικτες κι άστοχες θεωρίες, στην έμμεση-πλην σαφή πορεία επί πτωμάτων, μέσω του ανώμαλου ανταγωνισμού των εξετάσεων για μια θέση στα πλυσταριά και τις παράγκες των φέουδών τους. Τα δε καλύτερα νεανικά μυαλά, μετά το ολοκληρωτικό ξέπλυμα εγκεφάλου, θα αξιοποιούνται σε αναγκαία και νευραλγικά πόστα λαδώματος των γραναζιών -με το "λάδι" που προωθούν οι κεφαλές του "εργαστηρίου"- και των ιδεολογικών δικλείδων ασφαλείας του οικοδομήματος.

Τα παιδιά ωθούνται να ξεχάσουν επώδυνα, αφύσικα κι από νωρίς την αθωότητα της παιδικότητας και να νιώσουν θέλοντας και μη στο πετσί τους τι θα πει διαχωρισμός, διαταραχές, μίσος, οδύνη και... μάθηση. Όλων των αχρείαστων -κι αυτών κουτσουρεμένων ή διαστρεβλωμένων - εννοιών, πραγμάτων, προτύπων, σχημάτων, θεωρημάτων, μοντέλων εντελώς ασύμβατων με την ηλικία.

Το σώμα να μπουκώνεται με μεταλλαγμένα, επεξεργασμένα και τοξικά δηλητήρια-προϊόντα φονικών μαγειρείων με καζάνι τον άνθρωπο και την (αντι)εξέλιξή του.

Αιωρούμενοι και απορροφούμενοι νοητικοί ρύποι απ'όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα. Προδοσία, χαφιεδισμός, ηλιθιότητα, μιζέρια, αδιαλλαξία, εχθρικότητα, καιροσκοπισμός, ιδρυματοποίηση σε λογής μικρές και μεγάλες στάνες.

Πάνω κάτω να βολοδέρνουν όλοι αυτοί που δεν πρόλαβαν καν να εξανθρωπιστούν, παρά μετατράπηκαν σε ασθματικές σκιές που φαντασιώνονται ότι υπάρχουν και σκέπτονται και επιλέγουν. Επιλέγουν να μην επιλέγουν. 

Αν αυτός ο κόσμος γυρνάει σε ένα κολαστήριο ιδιοκτησίας ανθρωπόμορφων δαιμόνων, χειριστών της ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ και χειραγωγών της συνείδησης, ποιες επιλογές έχουν οι κολασμένοι να ξεφύγουν; Και να εξασφαλίσουν τις συνθήκες εκείνες που δε θα επιτρέψουν ξανά το κατρακύλισμα στις πύρινες δαγκάνες επίγειων κολάσεων...

Οι γνώσεις που αγνοούσε και οι απαντήσεις βρίσκονται έσωθεν του καθενός κι ας μη το πιστεύει ή υποπτεύεται ακόμη. Τουλάχιστον όλων εκείνων που διατηρούν απαραίτητα στοιχεία της ανθρώπινης υπόστασης να τους προσδιορίζουν ακόμα...
Κι άρα έχουν δυνατότητες.


Ο Ένοικος...