Κοινή Γνώμη

Η κοινή γνώμη είναι γυναίκα και μάλιστα πολύ ποθητή. Αν και σε γενικές γραμμές κυκλοθυμική, σαν το εκκρεμές του Φουκώ και νευρική σαν αδιάβαστη μαθήτρια, η κοινή γνώμη διατηρεί όλη την γοητεία μιας δεκαοχτάχρονης καταπιεσμένης Αγγλίδας που έρχεται διακοπές στην Ελλάδα και είναι πρόθυμη να εκπορνευτεί για λίγες μπύρες ελευθερίας σε κάθε ανορθωμένο φαλλό σκοπιμότητας.

Δεν είναι τυχαίο ότι η μέρα την βρίσκει ξαπλωμένη σε κάποια παραλία, με ένα κεφάλι γεμάτο βουδιστές μοναχούς να χτυπούν συνεχώς τα γκόνγκ τους και με πόδια ορθάνοιχτα σαν επίσκεψη στον γυναικολόγο, σημάδι ότι την προηγούμενη νύχτα στο γλέντι πήραν και άλλοι μέρος.

Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο, αφού ισιώσει την μικροσκοπική φουστίτσα της, να τρέξει στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα να καταγγείλει τον βιασμό της. Μπορεί να πεί κανείς ότι η ανεμελιά και η μερική αμνησία είναι μέρος της ακαταμάχητης προσωπικότητα της. Φυσικά δεν είναι μόνο αυτό που την κάνει τόσο ποθητή στα μάτια των πολιτικών, των θρησκευτικών ηγετών και των απανταχού guru δημοσίων σχέσεων μεγάλων επιχειρήσεων.

Διαθέτει πολλά φυσικά χαρίσματα. Σε θέματα ψυχαγωγίας την διακρίνει πάντα η τσαχπινιά της Μονρόε, στα πολιτικά η μελαγχολία της Ευας Μπράουν, στα θρησκευτικά η ογκώδης αδιαλλαξία της Μπλαβάτσκυ. Η κοινή γνώμη αποφασίζει για το τι είναι πραγματικότητα και γενικώς νομίζει ότι αποφασίζει για όλες τις αποφάσεις. Αυτό είναι το μόνο χαρακτηριστικό που μοιράζεται με το άλλο φύλο, αφού μόνο ένας άντρας έχει την πεποίθηση ότι αυτός είναι που κάνει κουμάντο μέσα στο σπίτι του.

Η κοινή γνώμη. Συντηρητική και αιώνια σαν αρχαίος ναός που δεν λέει να πέσει, γεννιέται ξανά και ξανά μέσα σε μυαλά που θέλουν να πουλήσουν γνώση, άποψη, νομοσχέδια, πολέμους, τέχνη, διασκέδαση, μουσική, οδοντόκρεμες floride, μάσκες μαλλιών και κυρίως όνειρα από τα οποία δεν ξυπνάς ποτέ. Kανένας μπάτσος, δεν κατάφερε ούτε και θέλησε ποτέ να την συλλάβει, είναι κατά βάθος μια γυναίκα ασύλληπτη. Υπεράνω όλων, δεν μπορείς να την βρείς κάπου συγκεκριμένα, δημιουργείται, συσκευάζεται και στέλνεται σε όλους μέσω του τρανζιστοροποιημένου πολιτισμού μας πιο γρήγορα από οτι έρχεται η pizza hut στο σπίτι μας, η κοινή γνώμη είναι κατα βάθος μια γυναίκα ουτοπία.

Η κοινή γνώμη ικανοποιεί όλα τα βίτσια και φανερώνει τις ικανότητες της στο κρεββάτι - ικανότητες κοριτσιών που συναντάς μόνο σε τσίρκο - όμως σε καμία περίπτωση δεν διαλέγει ποιοι κύριοι θα γίνουν οι επιβήτορες της. Ωστόσο έχει αδυναμία στους φανατικούς κάθε ιδεολογίας αφού το πάθος τους να την κατακτήσουν είναι πολύ μεγαλύτερο όλων των άλλων. Δεν είναι παράξενο που οι διανοούμενοι, οι ποιητές και καθε λογής νοητικοι αγαπησιάρηδες δεν έχουν γευτεί ακόμα το θεϊκό της νέκταρ.

Κοινή γνώμη, αναμαλλιασμένη, συνεχώς ερεθισμένη, καχύποπτη, ηλίθια, πανέξυπνη, με ανοιχτό το τρίτο μάτι και κλειστά τα άλλα δύο, χειραγωγημένη, ελεύθερη, σεβαστή και πόρνη. Αν όντως υπάρχει αυτή η γυναίκα, σίγουρα είναι προιόν της φανταστικής λογοτεχνίας.

 

  Ηοmo, Episkopos of Hahaland

 

το διαβάσαμε στο Unicorn Project