(το δεύτερο μέρος ΕΔΩ)
Κάθε επανάσταση όταν δεν διεξάγεται με πραγματικούς όρους χειραφέτησης των εξεγερμένων μαζών και απελευθέρωσης τόσο των εξαρτημένων αντανακλαστικών τους από τις (πρώτιστα πνευματικές) εξαρτήσεις και τους δυνάστες τους όσο και από τους υπερ-προστάτες της "επαναστατικής ιδεολογίας" (συχνότατα αποκομμένης στην πράξη από τις ασθμαίνουσες ανάγκες των ανθρώπινων πληθυσμών), έχει κάθε δικαίωμα να επαναστατήσει με διπλάσιο σθένος ενάντια και σε αυτούς που αυτοπροβάλλονται ως αποκλειστικοί εκφραστές και "ιδιοκτήτες" της επανάστασης.
Γιατί η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς, όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος, όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...
Σε τούτους τους παιδότοπους
τα παιδιά δεν παίζουν σαν παιδιά
μα της φρίκης ξεσηκώνουν τους κανόνες
και σκαρφίζονται παιχνίδια δολιότητας
και μίσους.
Σε τούτους τους ρημαγμένους δρόμους
σα φάντασμα
μια κρυάδα θανάτου πλανιέται.
Λόγια μισά ή λουστραρισμένα
πότε αντιγράφουν τη φτώχεια
πότε βαυκαλίζονται
πότε χάσκουν βαριεστησμένα.
Σε τούτη τη νοόσφαιρα
η ηθική σα φθηνή κοκότα
τα πόδια στους προαγωγούς ανοίγει,
τη βολή και το συμφέρον.
Σε τούτα τα πεδία των άσφαιρων νόμων
η οργή σαν αδέσποτο φουσκώνει μπαλόνι
που το βάζουν στο σημάδι
πληρωμένοι δολοφόνοι.
Ετούτα όλα τα κιτάπια
κάποτε είναι
από άκρη σ'άκρη να καούν,
έτσι που για πάντα πίσω να πάρει
η μπόχα και οι θύμησές τους.
Και για κείνα
που'ναι κάποτε να ξαναγραφτούν
χαρτιά δεν θ'αρμόζει να τα φυλακίσουν
μήτε σχολεία χρειαζούμενα
για να διδαχτούν.
Μονάχα αγνά δοχεία
για να φωλιάσουν.
Κάθε επανάσταση όταν δεν διεξάγεται με πραγματικούς όρους χειραφέτησης των εξεγερμένων μαζών και απελευθέρωσης τόσο των εξαρτημένων αντανακλαστικών τους από τις (πρώτιστα πνευματικές) εξαρτήσεις και τους δυνάστες τους όσο και από τους υπερ-προστάτες της "επαναστατικής ιδεολογίας" (συχνότατα αποκομμένης στην πράξη από τις ασθμαίνουσες ανάγκες των ανθρώπινων πληθυσμών), έχει κάθε δικαίωμα να επαναστατήσει με διπλάσιο σθένος ενάντια και σε αυτούς που αυτοπροβάλλονται ως αποκλειστικοί εκφραστές και "ιδιοκτήτες" της επανάστασης.
Γιατί η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς, όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος, όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου