Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2015

Αφήνοντας πίσω τα σκουπίδια και γυρεύοντας τα Μονοπάτια τα άλλα..





 Άχρηστα φορτία

 " Το πιο μεγάλο βάρος για τον άνθρωπο είναι ο εαυτός του, γιατί κουβαλάει πολλά άχρηστα πράγματα στους ώμους του"
ΝΙΤΣΕ



Ο πιο μεγάλος φόβος κόντρα στο πιο δυνατό φως

" Mπορεί κανείς ν'αποσυνθέσει τον κόσμο μέσω πολύ δυνατού φωτός. Για τα αδύνατα μάτια ο κόσμος γίνεται στερεός, για τα ακόμα πιο αδύνατα φαίνεται ν'αναπτύσσει γροθιές, για μάτια πολύ ακόμα πιο αδύνατα ντροπιάζεται και συντρίβει όποιον τολμήσει να τον κοιταξει έντονα.

Οι χαρές αυτής της ζωής δεν είναι οι χαρές της, παρά ο φόβος της ανύψωσής μας σε μια ανώτερη ζωή. Τα βάσανα αυτής της ζωής δεν είναι τα βάσανά της παρά ο αυτοβασανισμός μας εξαιτίας αυτού του φόβου"
ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ




Πέρα από τους φράχτες της τέχνης 

" Η τέχνη είναι επιφάνεια και συμβολισμός. Όσοι θέλουν να ψάξουν κάτω από την επιφάνεια το κάνουν με δική τους ευθύνη. Εκείνοι που διαβάζουν το σύμβολο το κάνουν με δικό τους κίνδυνο.
Όλη η τέχνη είναι εντελώς άχρηστη "
ΟΣΚΑΡ ΓΟΥΑΪΛΝΤ ("Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκραίη")


Το αληθινό μονοπάτι της απελευθέρωσης

"Θέλεις να σου πω πού οδηγεί ο δρόμος σου; Είναι εύκολο. όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο ίδιο μέρος: Πουθενά.

Αυτό που έχει σημασία είναι να ακολουθείς τα Μονοπάτια Που Έχουν Καρδιά.

Να ρωτάς, έχει καρδιά το μονοπάτι που βαδίζω; Αν ναι, ακολούθησέ το και μη φοβάσαι τίποτε, ακόμα κι αν όλος ο κόσμος θέλει να σε αποτρέψει  από το να τ'ακολουθήσεις. Αν όχι, άφησέ το, δεν είναι καλό μονοπάτι. Να ψάχνεις πάντα τα μονοπάτια που έχουν καρδιά κι όταν καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν, να μη διστάζεις να τα εγκαταλείψεις.

Ποιο μονοπάτι σου λέει η καρδιά σου ότι είναι σωστό;  Σε περιμένει να το βαδίσεις. Πήγαινε. Τα μονοπάτια μπορούν να περιμένουν απίστευτα πολύ. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι δεν έχουν αρκετό χρόνο στη διάθεσή τους.."
Ο Ινδιάνος σαμάνος Δον Χουάν Μάτους, μέσω των γραπτών του συγγραφέα και ανθρωπολόγου Κάρλος Καστανέντα.


Και η δική μου άποψη; Αν θέλετε διαβάστε ξανά αυτό το κείμενο ή διαβάστε το για πρώτη φορά. Απευθύνεται σε νέους ανθρώπους, είτε ηλικιακά είτε ψυχικά, ανήσυχους και συνετούς την ίδια στιγμή, οδοιπόρους και εξερευνητές του αχαρτογράφητου, χλευασμένου και δαιμονοποιημένου. Που δεν κρέμονται καλά αγκιστρωμένοι στα ξένα προς κάθε προσέγγιση της ουσίας του "είναι", στα ιδεολογικά τους τσιγκέλια, πασπαλισμένοι με άφθονη επίστρωση απολυτότητας και υπεροχής έναντι των άλλων ανθρώπινων οικόσιτων ζωντανών. Μέσα στις στάνες όπου παρασιτικοί οργανισμοί τρέφονται από την ενέργεια τους -και όχι μόνο- και γουρούνια και έχιδνες εποπτεύουν τα νεκροζώντανα κουφάρια τους.

- Οι τίτλοι στα παραπάνω ειπωμένα λόγια, πολύ ιδιαίτερων κι επομένως πολύ σημαντικών ανθρώπων, ήταν από εμένα-

Ο Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου