Μικροσκοπικό μπαλκόνι με μία κάποια (μίζερη) θέα...

{ "Δε θέλω ενημέρωση, τροφή και διασκέδαση, γουστάρω ελευθερία!"-  ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ...γιατί μ'αρέσει να "καυλώνω (κι)άρα (να)υπάρχω!" }

« στην καρδιά σου βάλαν φρένα, το μυαλό σου παίρνει βύσμα για χιλιάδες σαν εσένα θα αρκέσει μια πρίζα»  - ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ

Μισοζεσταμένη στο χέρι μπίρα και σώριασμα σε πλαστική καρέκλα στο μικροσκοπικό μπαλκόνι του πολυώροφου σπιρτόκουτου. Δειλά μα σταθερά ο ήλιος γέρνει στο κοιμητήριό του κι απόψε...
Εσωτερικοί τριγμοί αναπόλησης "καλών" και "κακών" στιγμών του παρελθόντος. Να'ναι καλά κι εκείνος ο γενικός γραμματέας απ'το χωριό της μάνας σου που σε τακτοποίησε στη βολική "θεσούλα" που ακόμα βρίσκεσαι με έστω και μειωμένο πλέον μισθούλη. Μυρμηγκιάσματα προσμονής χειρότερων μελλούμενων από τη σημερινή σφαγή της αβάσταχτης ακρίβειας, που σε ανάγκασε και να μάθεις να "κουτσομαγειρεύεις", γιατί το προνόμιο του "μαγειρεύω έξω", που έλεγες στο παρεάκι χαριτολογώντας, έγινε ασύμφορο οικονομικά και η μαμά από το γηροκομείο πλέον δεν μπορεί  να σου ετοιμάζει πια το "ταπεράκι" με σπιτικό φαγητό...Σκόπιμη αποβολή οποιουδήποτε ίχνους στοχασμού, με φόντο την απέναντι μπουγάδα στο σχοινί. Πιτσιρικάδες με στρατιωτικά κουρέματα κλωτσάνε τη μπάλα στο διπλανό παρκάκι, ξεφωνίζοντας και βλαστημώντας διαρκώς, μια και δεν γνωρίζουν άλλον τρόπο επικοινωνίας. Κοπελίτσες σουλατσάρουν χαχανίζοντας στο δρόμο, πασχίζοντας ενίοτε με την άκρη του ματιού να συλλάβουν κάποιο λάγνο αντρικό βλέμμα. Σου κάνει εντύπωση να τις ακούς να αποκαλούν η μία την άλλη "μαλάκα", αντιγράφοντας τους "μαλάκες" πιτσιρικάδες...

Με μικρές, χαλαρές, τελετουργικές κινήσεις άναμμα τσιγάρου. Προσγείωση ροχάλας με αναθυμιάσεις μπίρας κάτω στο πεζοδρόμιο, χωρίς να τσεκάρεις αν το διέσχιζε κάποιος περαστικός. Δε γαμιέται...Πώς σκοτώνεις την κυριακάτικη ραστώνη; Μπούχτισες ακόμα κι εσύ από την τηλεπλήξη και το "σερφάρισμα" στο δίκτυο έτσι "για να περάσει η ώρα"...

Μήπως ξεφύλλισμα εκείνου του βιβλίου, που σου δάνεισαν εδώ και μήνες, μα εσύ ακόμα; Δεν βαριέσαι! Η (αυτο)συγκέντρωση του διαβάσματος δεν ήταν ποτέ το φόρτε σου.
Σχέδια για βραδινό ξεπόρτισμα, λοιπόν.
Ίσως στο γνωστό μπαράκι, ίσως κάνα σινεμά. Με τη γνώριμη παρέα. Που σα να σου περνά απ'το μυαλό και η υποψία πως η παρέα, που ως τώρα "σκοτώνατε μαζί την ώρα", κατάντησε μια προβλέψιμη περιφερόμενη ανία. Και τα φράγκα μετρημένα πια κουκιά. Ευτυχώς που δεν έχεις γυναίκα, παιδιά και σκυλιά. Αλλά και οι γνωστοί σου οικογενειάρχες, με τόσα προβλήματα πια, δεν ξεκουνάνε κι αυτοί καθόλου. "Νοικοκυραίοι άνθρωποι"...

Δε γαμιέται...

Ουφ! Δεν βαριέσαι τελικά! Πού να πηγαίνει πια κανείς και τι πραγματικά μπορεί να κάνει! "Μήπως να βάλει το δικό του λιθαράκι στο χτίσιμο ενός νέου κόσμου, αλλάζοντας πρώτα τον ίδιο του τον εαυτό", όπως σου έλεγε ο φοιτητάκος εξυπνάκιας γιος ενός καλοκάγαθου συναδέλφου, που του ανοίξανε το κεφάλι σε μια διαδήλωση και τον απολύσανε με ένα σωρό απειλές κι από την τελευταία δουλειά επειδή διεκδίκησε τα λεφτά που του χρωστούσανε; Εμ! αυτά παθαίνει όποιος "τον τρώει το κεφάλι του", ανώριμος όσο χρονών κι αν πάει! 

(παρέμβαση-συμβουλή προς τους αναγνώστες: Μην ωριμάσεις ΠΟΤΕ!)

Τίποτα καλύτερο λοιπόν από μία μισοζεσταμένη, έστω, μπίρα και κάνα cd με καψουροτράγουδα μπας και "ανεβείς" λιγάκι. Σ' ένα μικροσκοπικό μπαλκόνι με μία κάποια, έστω μίζερη, θέα(ση).

Όπως κι ολόκληρη η ζωή(;) σου...

"ΔΕ ΓΑΜΙΕΤΑΙ!"

ανιχνευτής

Σε βαρέθηκες;

"Διάσπαση" (αφιερωμένο στην "κανονικότητα")

H ωραία κοιμωμένη που δεν είναι καθόλου ωραία...

Στο βωμό μιας καριέρας

" αταίριαστες σκιές, φτερωτά πλάσματα και λυτρωτικές σιωπές "

Η φυλακή από την ελευθερία διαφέρουν στην αντίληψη του καθενός, όπως και η δουλειά από τη δουλεία διαφέρουν μόνο στον τόνο...

Η διαχρονική πτώση του μαζάνθρωπου...

Η υπνωτισμένη "ελεύθερη βούληση" του πολίτη-πελάτη και μόνιμα θύματος

ένα αυτοκίνητο με παράξενους μέσα επιβάτες που δεν σταματάει να κινείται

Όταν μιλάς για ελευθερία...ΘΥΜΗΣΟΥ!