Διεισδύοντας στις εμπειρίες του μέλλοντος..

 

Θυμάσαι τι σημαίνει "ευτυχισμένος άνθρωπος"; Μπορείς να τον περιγράψεις; 

Πόσο αβίαστα, πόσο εύκολα μπορούμε πια να εκθειάσουμε τη χαρά; Μα πότε ήταν η τελευταία φορά που μπορούσαμε να επιβεβαιώσουμε με σιγουριά την εσωτερική αυτή πλημμυρίδα που κάνει εύφορη την καρδιά και τις στιγμές ολάνθιστες ; -γιατί από στιγμές μετριέται και νοηματοδοτείται και όχι απαραίτητα συνεχείς-

Ο Γουίλλιαμ Τζαίημς έλεγε ότι τα υψηλότερα ιδανικά είναι διεισδυτικά κι επαναστατικά. Κυρίως ως πιθανές αιτίες μελλοντικών εμπειριών, ως παράγοντες στους οποίους πρέπει να υποτάσσεται το περιβάλλον και τα μαθήματα που έχουμε μέχρι τώρα διδαχτεί από αυτό. Αλλά το παρόν είναι εδώ και πριν το καλοσκεφτούμε έχει ήδη γίνει παρελθόν, με ό,τι διδαχτήκαμε από αυτό να αποτελεί -για όποιον έχει την ικανότητα να μαθαίνει- μάθηση. Και το μέλλον ήδη πατάει στο παρόν και διαμορφώνεται στιγμή τη στιγμή. 

 Και ποιο να είναι το μάθημα, ένα καλό έστω μάθημα, της Μεγάλης Ημέρας των τελευταίων 18 μηνών:

Μήπως να αγκιστρωθούμε πάνω στο διεισδυτικό όχημα των "υψηλότερων ιδανικών"; Στη -δύσκολη να περιγραφεί με λέξεις και φράσεις- φώτιση κι άρα Δύναμη αυτών τα πιθανών αιτίων μελλοντικών εμπειριών; Για να χαράξουμε τη διαδρομή που θα αφήσει πίσω τα ζοφερά τοπία, τα οποία στοίχειωσαν έναν ολόκληρο πλανήτη. Με όποιο κόστος, όποιο κι αν είναι το τίμημα, όσο ισχυρός κι αν είναι ο εθισμός στη νοσηρότητα, που μεταλλάχτηκε τόσο με πολύ άγριες όσο και με σουρεαλιστικές διαθέσεις σε εξωφρενικά πνευματικό και σωματικό καρκίνωμα. Να υιοθετήσουμε το σπινθηροβόλο βλέμμα του κατεργάρη που διασταυρώνεται με το απλανές βλέμμα της ανίας και κοινοτυπίας του φόβου. Να μην απογοητευθούμε, όσοι τελάληδες και δεσμοφύλακες και εθελόδουλοι μαζί μας φράξουν το δρόμο με τους τρόπους και τα τεχνάσματά τους..

Η Αλήθεια και η ζωή βρίσκονται έξω από την Συσκευασία αυτή, από την ταφόπλακα που σκεπάζει το μνήμα των .."κάποτε μπορεί και ν' αναπνέαμε ελεύθερα".

 Θέλουμε όμως να πάρουμε ανάσες, σαν αυτές του παγιδευμένου σε σήραγγα που είχε καταρρεύσει και βρήκε τη διέξοδο προς το Φως της επιφάνειας; Θέλουμε να  γίνουμε τα όνειρα που τρέφονται από διάπλατα ανοιχτούς ορίζοντες και χρωματίζουν τον καμβά της  πραγματικότητας; Τότε να χτίσουμε τις αιτίες και τα αποτελέσματα των νέων εμπειριών, όμως κατανοώντας με κάθε ικμάδα του είναι μας τη διαφορά του καθαρού αέρα από τον θάλαμο αερίων. Τα υψηλότερα ιδανικά είναι από τη φύση τους ασύμβατα με κάθε είδους περιορισμό και μάλιστα με πλεονάζουσας τοξικότητας ατμόσφαιρα..

Ο Ένοικος...