Γράμματα και αριθμοί Ή Τα βέλη των μοχθηρών αρχαγγέλων

του Αντώνη Αντωνάκου

 Δέκα αριθμοί, εικοσιτέσσερα γράμματα, ένα τρίγωνο, ένα τετράγωνο κι ένας κύκλος παλεύουν να λύσουν το μεγάλο αίνιγμα του κόσμου.

Οι θρησκείες θα πεθαίνουν και θα παρακμάζουν μαζί με τους πολιτισμούς που τις γέννησαν, θα εκφυλιστούν σε σχηματικές τελετές και σε κοροϊδία λόγων δίχως νόημα.

Όμως τα Σύμβολα, οι λέξεις και οι αριθμοί, που γίνανε τα σφοδρά της εργαλεία, θα ζουν αιώνια, αφού η ομορφιά και η κομψότητά τους αντανακλά την αρχετυπική συνθήκη της θέλησης για ζωή, δηλαδή τη θέλησης για αθανασία.
Εμείς οι τρομαγμένοι πρίγκιπες ερχόμαστε πάντα αργοπορημένοι, βγάζοντας ήχους αμφιβολίας, δυσθυμίας και κόπωσης, φτάνοντας πολλές φορές να διαδίδουμε πως το να ζεις δεν σημαίνει τίποτε άλλο από μια μακρόχρονη αρρώστια.

Όμως οι αριθμοί, τα γράμματα και τα σχήματα στήνουν κάθε φορά τον πόλεμο εναντίον της παρακμής.

Γίνονται οι χτίστες και οι γκρεμιστές μαζί. Γίνονται οι νόμοι της διαλεκτικής που διαφθείρουν κάθε πλάνη, με όση ποιητική ασέλγεια επιτρέπουν στην τόλμη μας οι γκαστρωμένοι καιροί.

Μακριά απ’ την περιοχή της ηθικής και της θρησκείας, δηλαδή μακριά από κάθε κυριαρχικό σύστημα της συνείδησης οι λέξεις και οι αριθμοί αφήνουν στο κορμί του κοριτσιού τον έρωτα κι όχι την αμαρτία.

Μόνο οι λέξεις και οι αριθμοί μπορούν να ξεμπερδέψουν την αιτία απ’ το αποτέλεσμα, γελοιοποιώντας τα τεχνάσματα των θεολόγων και των υπασπιστών τους.

Μόνο οι λέξεις και οι αριθμοί μπορούν να κάνουν τη μεγάλη ανταρσία κι από φανταράκια της εξουσίας να γίνουν πυροδότες της επιθυμίας για ζωή, καρφώνοντας στην καρδιά το θρησκευόμενο δύσπιστο κτήνος που μας κληροδότησε ο αρχέγονος φόβος, η λάμψη του μαχαιριού και η πρώτη αστραπή.

Μόνο οι λέξεις και οι αριθμοί, ως διαλεκτικά συμφραζόμενα του αιωνίου και αδιάσπαστου χάους μπορούν να μας λύσουν τα χέρια απ’ τα δεσμά του Σκοπού.

Γιατί Σκοπός δεν υπάρχει, αφού όλοι είμαστε αναγκαίοι, κομμάτια του πεπρωμένου, όλοι ανήκουμε στο Όλον, είμαστε μέσα στο Όλον και δεν υπάρχει τίποτε που να μπορεί να κρίνει, να μετρήσει, να συγκρίνει, να καταδικάσει το Είναι μας, γιατί κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως θα έκρινε, θα μετρούσε, θα σύγκρινε, θα καταδίκαζε το Όλον.

Καμιά πρώτη αιτία και καμιά εξουσία. Η απάντηση όλων των αινιγμάτων είναι ο άνθρωπος, απέναντι σε κάθε προσταγή της ηθικής και της θρησκείας.

Απέναντι στην πλάνη της ψευδούς αιτιότητας, ένα λουλούδι σκορπά το άρωμά του, τόσο άσκοπα όσο οι έρωτες σκορπούν τα ανθρώπινα πλήθη στο συμπαντικό καρναβάλι της γέννησης και του θανάτου. Εκεί που το τραγικό και το γελοίο τα συντροφεύει η λογική στην αποκαθήλωση τους.

Εκεί όπου τα βέλη των μοχθηρών αρχαγγέλων σκοτώνουν την πνευματικότητα του γορίλα και της εξελιγμένης μαϊμούς, ανάμεσα σε λαίμαργους ανθρώπους, ανάμεσα σε τέρατα που κυνηγούν την επιτυχία και τη δόξα, ανάμεσα σε εφευρέτες μπιχλιμπιδιών και εραστές αστυνομικών σκύλων.

Το δανειστήκαμε από τον αδέσποτο σκύλο