Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2015

"Dreamtime" 1o μέρος: η τέχνη των Αβοριγίνων

"Όσοι έχασαν τα όνειρα είναι χαμένοι."
" Όσα περισσότερα ξέρεις, τόσα λιγότερα χρειάζεσαι."

Aboriginal Art



Ως aborigines (αβορίγινες) εννοούνται οι αυτόχθονες κάτοικοι ενός τόπου και προέρχεται ετυμολογικά από τις λατινικές λέξεις ab = από και origine = προέλευση. Στη σύγχρονη βιβλιογραφία «Αβορίγινες«, με κεφαλαίο «Α», (στα Αγγλικά «Aborigines«) αποκαλούμε κυρίως τους αυτόχθονες κατοίκους της Αυστραλίας και έτσι, από το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστραλίας, προσδιορίζονται όσοι κάτοικοι της χώρας κατάγονται βιολογικά από τους πρώτους κάτοικους αυτής της ηπείρου.

Για να προσεγγίσουμε την τέχνη τους θα πρέπει να γνωρίζουμε, όπως άλλωστε και για κάθε λαό, την ιστορία του, τη ζωή του, τις συνήθειές του και τους θρύλους του.
Οι πρόγονοι των Αβορίγινων (από φυλές της Κεντρικής και Νότιας Ινδίας, της Σρι Λάνκα, της Μαλαισίας και των Φιλιππίνων) πριν 40.000 και πλέον χρόνια, περνώντας το χαμηλό, τότε, επίπεδο της θάλασσας έφτασαν στην Αυστραλία. Χωρισμένοι σε 500 φυλές (κάθε φυλή είχε τη γλώσσα της) ζούσαν σαν νομάδες, υπό καθεστώς κοινοκτημοσύνης, εδαφικής και οικονομικής ανεξαρτησίας, αλλά και ειρηνικής εμπορικής ανταλλαγής μεταξύ των φυλών. Στα 1788, μεταφέρθηκε στο Σίδνεϊ η πρώτη ομάδα καταδίκων και δημιουργήθηκε ο πρώτος βρετανικός οικισμός.
Τότε άρχισε η εξόντωση των Αβορίγινες, η οποία κορυφώθηκε μετά το 1820, με την εκούσια μετανάστευση εποίκων, και χρυσοθήρων. Αυτό αλλά και η έκθεσή τους σε καινούργιες ασθένειες είχαν ως αποτέλεσμα την μαζική μείωση του πληθυσμού και την εξαφάνιση πολλών φυλών. Λόγω της μαζικής εξόντωσης οι Αβορίγινες κατέφυγαν στις πιο άγονες περιοχές, όπου ζουν και σήμερα. Τον 19ο αιώνα αριθμούνταν σε 300.000. Με την ομοσπονδοποίηση των αποικιών (1900) και μέχρι το 1966 απέμειναν μόνο 40.000, και ελάχιστες από τις γλώσσες τους διασώθηκαν.


Οι αυτόχθονες κάτοικοι της Αυστραλίας πίστευαν και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η γη είναι θρησκευτικό φαινόμενο και κατοικείται από τα προγονικά πνεύματα. Αυτές οι πίστεις γιορτάζονται με θρύλους, τραγούδι, μίμηση, ξυλοτεχνία και ζωγραφική.


Η τέχνη τους περιγράφεται σαν μια μέθοδος απόκτησης γνώσης για την ορατή και αόρατη φύση.



Στα έργα τους αναπαριστούν σκηνές από τη γέννηση του κόσμου, θεότητες, τον ιερό βράχο Ουλουρού αλλά και ζώα της Αυστραλίας (κοάλα, καγκουρό, ιγκουάνα κά).


Πολλά από τα έργα τους είναι σκαλισμένα ή ζωγραφισμένα σε βράχους. Συνηθίζουν, σε βραχογραφίες, να αποτυπώνουν το περίγραμμα της παλάμης τους ψεκάζοντας χρώμα  γύρω γύρω.

  

Χρησιμοποιούν, συνήθως, ζεστά, γήινα και άλλες φορές πολλά και έντονα, καθαρά χρώματα με ένα ιδιαίτερο τρόπο: σχεδιάζουν και γεμίζουν το χώρο με χρωματιστές τελείες, μια τεχνική γνωστή σαν dot painting ή dot art. Επίσης, συνηθίζουν να σχεδιάζουν σύμβολα και σχέδια στο σώμα τους (body painting).



Οι Αβορίγινες της Αυστραλίας, πιστεύουν ότι η δημιουργία του κόσμου ξεκίνησε από ένα «άδειο χώρο» που γέμισε με τη βοήθεια των θεών τους. Τότε δημιουργήθηκαν τα διάφορα στοιχεία όπως, τα ζώα, το νερό, τα δέντρα, ο ουρανός. Όλα αυτά έγιναν σε μια εποχή, «την εποχή του ονείρου» -Dreamtime- Ονειροχρόνος- η οποία όμως δεν έχει τελειώσει, αλλά ούτε και θα τελειώσει ποτέ αφού δεν είναι μόνο μια χρονική περίοδος αλλά είναι και ένας χώρος, με τον οποίο μπορεί να επικοινωνήσει κανείς, είτε μέσα από τα όνειρα, είτε αφού πεθάνει και πάει εκεί. Η έκφραση »Dreamtime» χρησιμοποιείται συχνά για να δηλώσει το «χρόνο πριν το χρόνο» ή το «χρόνο δημιουργίας όλων» ενώ η λέξη »Dreaming» χρησιμοποιείται για τα ιδιαίτερα πιστεύω ενός ή μιας ομάδας ατόμων.

  

Οι δημιουργοί θεοί εμφανίζονται ως γιγάντια ερπετά προγονικά πνεύματα ή γέροντες, που ήρθαν μέσα από τη γη και οι οποίοι αφού ταξίδεψαν παντού, δημιούργησαν στο πέρασμά τους, τον κόσμο. Καθώς κινούνταν διαμόρφωναν το ανάγλυφο της γης, τις πλαγιές, τις πεδιάδες, τα ποτάμια, τα βουνά. Κάθε φορά που ξεκουράζονταν κάπου, δημιουργούσαν άστρα ή ακόμα και λίμνες ή ποτάμια. Είναι αυτοί που διαμορφώνουν το σύμπαν αφού οι ίδιοι μετατρέπονται σε ήλιο, φεγγάρι, ή πλανήτες.
ή πλανήτες.

Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, χρειάστηκε να έρθουν σε σύγκρουση με άλλα πλάσματα, ενώ στον κατακλυσμό που ακολούθησε, το τοπίο διαμορφώθηκε και άλλαξε από μόνο του. Αρσενικοί και θηλυκοί θεοί μεταμορφωνόταν σε βράχια, βουνά, ποτάμια, πηγές. Έτσι οι θεοί θεωρούνται υπεύθυνοι για τις κλιματολογικές αλλαγές, τις εποχές των βροχών ή τη ξηρασία, τη βροντή και τον κεραυνό. Και όταν κάποια στιγμή εμφανίστηκε κατά την «Εποχή των Ονείρων» η αιμοδιψής φυλή των Κούνγια, τα προγονικά πνεύματα τους απολίθωσαν στον Ιερό Βράχο Ουλουρού.


Ο κάθε Αβορίγινος πιστεύει ότι έχει ένα προσωπικό πνεύμα το οποίο ταξιδεύει, ενώ αυτός κοιμάται και επισκέπτεται τους συγγενείς του και τους τόπους διαμονής τους. Η «Εποχή των Ονείρων» δεν τελείωσε, αλλά συνεχίζεται μέσω των Ιερών Χορών (Κορρόμπορι) και των τελετών.





Στις τελετές τραγουδούν και χορεύουν με τη συνοδεία του didjeridoo (ή Yidaki). To didgeridoo είναι μια μακριά ξύλινη φλογέρα (από 1 έως 1,6 μέτρα) που έφτιαχναν από έναν κορμό ή ένα μεγάλο κλαδί ευκαλύπτου που το είχαν προηγούμενα σκάψει και αδειάσει οι τερμίτες. Γι΄αυτό και δεν έχει συγκεκριμένο σχήμα και ο ήχος του που είναι ένας χαμηλός παλλόμενος ήχος, ποικίλει ανάλογα με τις ιδιοτροπίες του δέντρου απ΄ το οποίο γεννήθηκε. Οι Αβορίγινες πιστεύουν ότι μέσα σε κάθε όργανο βρίσκεται ένα πνεύμα που παράγει τον ήχο.




Με τον ιδιαίτερο, χαρακτηριστικό ήχο του didgeridoo και με περίπλοκους ρυθμούς προσπαθούν να αναπαράγουν τους ήχους της φύσης και να έρθουν σε επαφή με τους θεούς. Η μουσική θεωρείται ότι αποτελεί μία «γέφυρα» ανάμεσα σε αυτούς και στους προγόνους, τους ήρωες, τη Γη, τα ζώα που ζουν σε αυτήν. Το χρησιμοποιούν σε επίσημες γιορτές αλλά και στις καθημερινές, σε επικλήσεις για βροχή, σε θεραπευτικές τελετουργίες, στα ηλιοβασιλέματα, στις κηδείες… Οι ίδιοι υποστηρίζουν πως είναι το αρχαιότερο μουσικό όργανο του κόσμου.

Αβοριγινές Αυστραλιανές παροιμίες:
– Κράτα τα μάτια σου στον ήλιο και δεν θα δεις τις σκιές.
– Όσοι έχασαν τα όνειρα είναι χαμένοι.
- Όσα περισσότερα ξέρεις, τόσα λιγότερα χρειάζεσαι.
– Είμαστε όλοι επισκέπτες σ” αυτό το χρόνο, σ” αυτό το μέρος. Απλοί περαστικοί. Σκοπός μας εδώ είναι να παρατηρήσουμε, να μάθουμε, να αναπτυχθούμε, ν” αγαπήσουμε…και μετά επιστρέφουμε σπίτι.
Σήμερα, εκτός από τις συλλογές που φιλοξενούνται σε μουσεία, παράγονται πολλά έργα από κοινότητες Αβορίγινων, με σκοπό την διάδοση της τέχνης τους αλλά και την οικονομική τους ενίσχυση.
Αρκετά από αυτά όμως, έχοντας ένα διακοσμητικό ρόλο και στόχο να καλύψουν ανάγκες της τουριστικής βιομηχανίας, τείνουν να χάσουν το ιδιαίτερο χαρακτήρα τους.


πηγές:
wikipedia
aboriginalart
Wiradjuri
Noongar_people
http://atlaswikigr.wetpaint.com
Χάνα Μίντλετον «Θέλουμε τη γη μας πίσω (Η ιστορία των Αμπορίτζινες, ιθαγενών κατοίκων της Αυστραλίας)», («Σύγχρονη Εποχή», μετάφραση Στρατή και Ξανθούλας Μαυραντώνη).
The Aboriginal Memorial – National Gallery of Australia
aboriginal art online

Πάρθηκε από το users.sch.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου