Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Η δική μας ευχή για την "αλλαγή" του χρόνου: να γίνουμε σκεπτόμενα όντα!


 "Σκέφτομαι άρα υπάρχω", είχε διακηρύξει ο Καρτέσιος. Αναδεικνύοντας τη δύναμη της ορθής λογικής, πάνω στην οποία πάτησε γερά η επιστημονική έρευνα και γνώση που ξεκινούσε για να εξοβελίσει από τη ζωή των ανθρώπων την τυφλή υποταγή στα σκληρά κι άκαμπτα δόγματα της μέχρι τότε πανίσχυρης θρησκείας και της "ελέω θεού" δεισιδαιμονίας και σκοταδισμού που σκέπαζε σαν ταφόπλακα το νου και την ψυχή τους. Βέβαια και η ίδια η επιστήμη δεν πήρε πολύ στο να εξελιχτεί σε ένα είδος ιδιότυπης θρησκείας, με πολύ μικρή έως ανύπαρκτη ανεκτικότητα στο καινοτόμο, πρωτοπόρο κι επομένως ανατρεπτικό.  Εξαρτημένη από τις δικές της δογματικές θεωρίες, από τη μονολιθκή περιγραφή ενός υλιστικού κόσμου και ενός μηχανιστικού σύμπαντος. Κάτι που πλέον η "νέα επιστήμη" - η οποία ανακαλύπτει τη "μεταφυσική" με την συνδρομή των συγκλονιστικών ανακαλύψεων της κβαντομηχανικής κι όχι μόνο- καταρρίπτει με πειραματικές πλέον αποδείξεις! Αποκαλύπτοντας ένα σύμπαν περισσότερο πνευματικό, με "ψυχική επικάλυψη" ανάμεσα στα αλληλοσυνδεόμενα φαινόμενα, παρά υλικό! Αλλά αυτό αποτελεί θέμα ενός άλλου προφανώς άρθρου.

"Σκέφτομαι άρα υπάρχω"! Κατά πόσο αυτό αν μεταφερθεί στην εποχή μας μπορεί να μεταφέρει κάποια σημασία που κάνει τη διαφορά στην κοινωνική και πνευματική ύπαρξη του ατόμου; Σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική, όπως είχε ήδη επισημάνει ο Όργουελ από το 1948.
Μια πρώτη απάντηση θα μπορούσε να είναι: καμία σημασία! Αν οι σκέψεις του ανθρώπου μόνο δικές του δεν είναι επί το πλείστον. Αλλά αποτελούν ένα είδος "εγκεφαλοσκώληκων", νοητικών εμφυτευμάτων από εξωτερικούς παράγοντες, με πλείστες επιστημονικά μελετημένες κι εφαρμοσμένες μεθόδους κι άφθονη διάχυση προπαγάνδας και παραπληροφόρησης από τα επιστρατευμένα ΜΜΕ κι εξαγορασμένες "αυθεντίες" και "ειδικούς", τόσο επί της κοινωνικής όσο  και επί της πνευματικής κι επιστημονικής τάξης των πραγμάτων. Μια κολοσσιαία επιχείρηση διαμόρφωσης πραγματικότητας και δημιουργίας "συνειδήσεων" δίχως ουσία και πραγματική κινητήρια δύναμη για την εξέλιξη του ατόμου και του κοινωνικού συνόλου σε αυτόνομες και διαρκώς εξελισσόμενες οντότητες. Με χορηγούς και εργοδότες τις φατρίες εκείνων που αντιμετωπίζουν τους ανθρώπινους πληθυσμούς ως χειραγωγήσιμα αγελαία δίποδα κοπάδια και ά-νοες οντότητες που προσφέρονται προς μαζική εξαπάτηση, εξαχρείωση και αφαίμαξη. Υλική και ενεργειακή. Που σημαίνει ότι οι "βοσκοί" θεωρούν τα "ανθρωπο-κοπάδια" ως ιδιοκτησία τους κι άρα και ως προϊόντα σκοτεινών πειραμάτων -βλέπε αεροψεκασμούς με βαρέα μέταλλα και αποδομητικά στοιχεία και τοξική μάστιγα μαζικών διατροφικών  δηλητηρίων- αλλά και ως πρόθυμα σφάγια σε πεδία μαχών με στημένα από πολύ παλιά τα "ιδανικά" και τις ιδεοληψίες. Για χάρη και για λογαριασμό των διαφορών και των διεκδικήσιμων κομματιών της "μεγάλης πίτας" ανάμεσα στα ίδια τα πολύ μεγάλα και αόρατα συνήθως αφεντικά..


Οπότε, ας ξαναγυρίσουμε στο στοχασμό του ίδιου του Καρτέσιου και ας θεωρήσουμε ως απαραίτητη συμπληρωματική σημείωση στην προηγούμενη περίφημη ρήση του τα παρακάτω δικά του και πάλι λόγια:
" Για να φτάσει ο άνθρωπος στην αλήθεια πρέπει, σε κάποια στιγμή της ζωής του, να εγκαταλείψει όλες τις ιδέες που δέχτηκε και να ανακατασκευάσει εκ νέου κι εκ θεμελίων όλο το σύστημα των γνώσεων και των αξιών του"

Γιατί μόνο μέσα σε τέτοιες διανοητικές συνθήκες μπορεί ο άνθρωπος να εξελιχθεί σε πραγματικό σκεπτόμενο ον, που δε δέχεται με παθητικό τρόπο τα καλούδια που του επιβάλλει η κοινωνία και οι μηχανισμοί ελέγχου της κι ερμηνείας των φαινομένων που συνθέτουν την πραγματικότητα του κόσμου ο οποίος τον περιβάλλει. Κι ένα τέτοιο ον δεν μπορεί παρά να διεκδικήσει ενεργητικά όση περισσότερη αυτάρκεια χαρακτήρα και αυτονομία ύπαρξης μπορεί. Να γίνει από μοιρολάτρης λάτρης της υπευθυνότητας και της δράσης. Από παρα-ι-τημένος καμβάς στις ύποπτες διαθέσεις επικίνδυνων και κυνικών "δημιουργών", που χαράσσουν πάνω του ασύμμετρες γραμμές και τερατώδη σχέδια, να μεταμορφωθεί σε καλλιτέχνη που με τις μπογιές και το πινέλο στο σταθερό του χέρι δημιουργεί τη δική του πραγματικότητα!


Άλλωστε είναι κοινό μυστικό στους κόλπους των επιστημών, που οδηγούν την ανθρώπινη αντίληψη και γνώση σε εκπληκτικά πεδία πιθανοτήτων όπου όλα μπορούν να συμβούν, ότι η πραγματικότητα είναι εύπλαστη. Κι ότι ο ίδιος ο κόσμος υπάρχει και υλοποιείται πρώτα στη σκέψη μας.



Ευχόμαστε σε αυτό το νέο γύρισμα του χρόνου μέσα στα μυαλά μας -άλλο ένα μυστικό: ο χρόνος είναι άχρονος και τα ρολόγια είμαστε μόνο εμείς- να μετατραπούν όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται σε σκεπτόμενα όντα!

- Κι από τον ανιχνευτή:  Σκέψου! Πού θες να ανήκεις; -

Ο Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου