Και του το 'πα του Μεγάλου: Γιατί να παραμείνουμε σε αυτό τον πλανήτη ως φύλακες αυτών των λίγων που απομένουν εκεί κάτω διαθέτοντας την "αθάνατη ψυχή"; Δεν βλέπεις ότι ακόμη και αυτή χάνει αιώνα με τον αιώνα, εποχή με την εποχή, μέρα με τη μέρα, πλεκτάνη με την πλεκτάνη, την υφή της αθανασίας της; Ότι ρουφιέται λίγο λίγο η ουσία της από τις πολυμήχανες και ακούραστες οντότητες που κατέχουν τα κοπάδια των ανθρώπινων όντων; Μέχρι να διαλυθεί και η τελευταία εναπομείνουσα ψυχή σαν αστερόσκονη μέσα στο τρομερό κοσμικό χάος και το είδος τους εξαφανισθεί για πάντα. Σαν να μην υπήρξε ποτέ, σαν να μην πέρασε από τον πλανήτη της υλικής πλάνης, αφήνοντας ίχνη της αμφιλεγόμενης ύπαρξής τους. Άσε που κι εμείς κινδυνεύουμε να καθηλωθούμε και να εκφυλιστούμε από τις πολύ χαμηλές, τις νοσηρές δονήσεις που δεχόμαστε από τις εκπομπές όλων αυτών των χαμένων πλασμάτων, στην εξαχρείωση της υπνικής παράλυσης που τα διατηρούνε τόσον πολύ καιρό οι ποιμένες τους ..
Ο Μεγάλος μου απάντησε εμφανώς απογοητευμένος: Ξέχασες ότι αυτός ο κόσμος της ψευδαίσθησης δεν είναι δικό μου δημιούργημα! Δεν θυμάσαι καθόλου, έστω, τις διδασκαλίες των
προχριστιανικών και των μετά την κοινή χρονολόγηση υπόλοιπων Γνωστικών; Τόσον καιρό βρίσκεσαι, βρίσκεστε εκεί κάτω...Ο ρόλος σας είχε να κάνει όχι τόσο με την προστασία ενσαρκωμένων ψυχών, όσο με τη διακριτική και λεπτοφυή συνδρομή σας στη διαδικασία αφύπνισής τους. Αυτό σημαίνει αιώνια εγρήγορση και πολεμική αταραξία απέναντι στα τεχνάσματα και τους εθισμούς που πλάθουν οι άρχοντες της πλάνης και αδιάλειπτης κυριαρχίας. Αλλά απ' ότι βλέπω έχεις ήδη κυλήσει στις συχνότητες της υλικής τιποτοσύνης, έχεις αφομοιωθεί από τις εκπομπές της, έχεις εκτεθεί ανεπανόρθωτα στις νοσηρές της ακτινοβολίες. Έχεις γίνει κι εσύ ένα αποστεωμένο κομμάτι του πλέγματος, ένα ακόμη απόκτημά του, μία καχεκτική σκιά της αρχικής της μορφής και των δυνατοτήτων της, ανάμεσα στις τόσες υλικές και άυλες ... Ας είναι. Ας γίνουν όλοι και όλα αστερόσκονη. Δεν χρειάζεται ακόμη μία επανεκκίνηση, αυτά ήταν και είναι εκ του πονηρού εκπορεύσεις.Και με άφησε στη γήινη μοίρα μου. Και ιδού πως κατάντησα, πώς ξεπέσαμε όλοι! Τι να πω; Καλύτερα ας αφεθώ οριστικά στην παθητική ολοκλήρωση της μεταμόρφωσής μου. Κάποια πράγματα είναι μη αναστρέψιμα..Ή μήπως όχι, ή μήπως θα μπορούσαμε να... Ωχ! τι ακούω στην οθόνη του υπό την εποπτεία μου γήινου πλάσματος; Αρχίζει το "Survivor"; Τον καταλαβαίνω, πώς θα τη βγάλει άλλωστε τόσο καιρό στην καραντίνα, πώς θα...σκοτώσει τον χρόνο στη διάθεσή του; Ας θρονιαστώ κι εγώ, όσο παραμένω ακόμη αόρατος στα μάτια του κι όσο υφίσταμαι ακόμη, να απολαύσω το σώου!...
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου