Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020

Τι γυρεύουν όλοι αυτοί στους δρόμους;



  

Τι γυρεύουν όλοι αυτοί στους δρόμους της Ισπανίας και της Αγγλίας; Και σε τακτική βάση στη Γερμανία, ειδικά στο Βερολίνο με λαοθάλασσα;

Τι ζητάνε, γιατί τέτοιο πάθος, ποιοι οι λόγοι για όλα αυτά;

Έχουν κάτι να μας πούνε τα ελληνικά ΜΜΕ, να καταλάβουμε κι εμείς; Και, κυρίως, να μας ενημερώσουν στα πλαίσια της αμερόληπτης πληροφόρησης, εν είδει "δημοσιογραφικής δεοντολογίας";  Για παράδειγμα για τα όσα τρομερά συνέβησαν στην (θα της ταίριαζε ο όρος νεοναζιστική;) Αυστραλία;

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΚΡΙΝΗ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ:   Το δικαίωμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας κοίταξε με ελπίδα τα άλλα ανθρώπινα δικαιώματα και τους είπε: "Θα επισκεφτώ την Αυστραλία, τα πράγματα εκεί έχουν σκουρύνει εδώ και πάρα πολύ καιρό, καιρός να αντιδράσουν οι άνθρωποι". Το δικαίωμα στην υγεία, κατακρεουργημένο μέσα σε μια λίμνη αίματος σαν κουφάρι που το είχαν τεμαχίσει τα όρνια, βρήκε με ηρωική προσπάθεια το σθένος να συμβουλέψει το αδέλφι του: "κοίτα εμένα πώς με κατάντησαν! Από δικαίωμα σε ψυχαναγκαστική υποχρέωση που εξοντώνει και παρασύρει στην απελπισία και στην άβυσσο της εξαθλίωσης πολύ περισσότερους από αυτούς που οι μανιπιουλάτορές μου διακηρύττουν ότι θα σώσουν! Πού πας, μέσα στη φωλιά ειδικά των φιδιών; θα σε μεταχειριστούν σαν εγκληματία, θα σε τσαλαπατήσουν, θα σε συλλάβουν, θα ποδοπατήσουν την αξιοπρέπεια που και η δική σου φύση προϋποθέτει!"

Το δικαίωμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας έμεινε για λίγο σκεφτικό, μα παρορμητικό όπως και συχνά υπέρ του δέοντος ρομαντικό που επίσης ήταν από τη φύση του, απάντησε αποφασιστικά: "θα το ρισκάρω, θα είναι πολλοί αυτοί που θα γίνουν τα δοχεία για να φωλιάσω μέσα τους. Και θα πρέπει τέλος πάντων να γίνει μια καλή αρχή για να βγούνε οι άνθρωποι από αυτό το κατασκότεινο τρομαχτικό τούνελ που λατρεύει την έκλυση Φόβου και τη φράση 'ουδέν μονιμότερον του προσωρινού' ! Κι αν χρειαστεί θα ματώσω..."

"Ως πότε όμως θα ματώνεις συνέχεια κι εσύ; Δεν βαρέθηκες να σε προσβάλλουν βάναυσα, να σε κακοποιούν, δεν βάζεις επιτέλους μυαλό;" Του είπε με αυστηρό βλέμμα το δικαίωμα στη νόμιμη αντίσταση ενάντια στον αυταρχισμό και την (έστω και μεταμφιεσμένη σε σύμμαχο) καταπίεση. Το δικαίωμα της ειρηνικής διαμαρτυρίας έμεινε λίγο περισσότερο σκεφτικό ετούτη τη φορά. Και, χωρίς να πει τίποτε, χαμογέλασε με μια ωστόσο παράξενη συνάμα μελαγχολική έκφραση στα αδέλφια του και προσγειώθηκε στην όμορφη (ως τοπίο) Αυστραλία...

Κάπου σε μια γωνιά της αιθερικής νοόσφαιρας πάνω από τον πλανήτη γη, η έννοια της Δικαιοσύνης προσπαθούσε να αφουγκραστεί τι συμβαίνει, αλλά δυσκολευόταν πολύ από τον αποστειρωμένο επίδεσμο στα μάτια και τα δεμένα ακουστικά στα αυτιά όπου, σαν σε πλύση εγκεφάλου και νοητικού ελέγχου μέθοδο, ακουγόταν μονότονα το ίδιο τραγούδι ξανά και ξανά. Ο άνεμος, την ίδια στιγμή, σκόρπιζε παντού στη γη τα κομμάτια από χαρτί από κάποιο σύγγραμμα που κάποτε (πότε;) ήταν ακέραιο και ίσως να περιείχε κάποιες υποσχέσεις προς όλους αυτούς που τις είχαν ανάγκη. Ένα παιδάκι, που ο πατέρας του το είχε πάρει μαζί του με περηφάνια στην κινητοποίηση, αλλά εκείνη τη στιγμή αυτός βρισκόταν μπρούμυτα στο έδαφος και βαριανάσαινε με δύο ένστολα μασκοφόρα γομάρια από πάνω του, σήκωσε κλαίγοντας (και υγραίνοντας τη μάσκα που καλού-κακού φορούσε) ένα μεγάλο κομμάτι από αυτό που κάποτε ήταν ένα αδιαίρετο σύνολο και διάβασε ψιθυριστά τη φράση, που αν και έλειπαν συλλαβές μπορούσε εντούτοις να διαβαστεί: "Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων"...

ανιχνευτής
https://antidras.blogspot.com/2020/09/blog-post_8.html

" I dont even watch movies any more. The actual real world is now crazier than any movie." - comment on a youtube video


4 σχόλια:

  1. Σού σφίγγει την ψυχή, αλλά είναι πολύ καλό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν βιώνεις μια παγκόσμια επέλαση σκληροπυρηνικού παραλογισμού και μια άτακτη υποχώρηση ακόμη και της στοιχειώδους λογικής, πώς να μη σου σφίγγεται η ψυχή;
      Πού να επέλθει και "πείνα βιβλικών διαστάσεων" όπως διακηρύττουν οι "ειδικοί" (ήδη σε πολλές χώρες υπάρχουν μεγάλα προβλήματα πλέον επιβίωσης σε μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες- και στην Ελλάδα, δες π.χ. τους καλλιτέχνες και μουσικούς...), λόγω των τραγικών συνεπειών από τα lockdown, τότε να δούμε τι θα συμβεί όταν αρχίσουν να σφίγγονται και τα στομάχια μικρών και μεγάλων. Κατά τ' άλλα θα έχουν παραμείνει υγιείς!

      Διαγραφή
    2. Έτσι είναι φίλε μου. Νιώθω σαν να βρίσκομαι στο Σάλεμ την εποχή που κυνηγούσαν τις "μάγισσες". Λες "Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό" κι όμως συμβαίνει. Σαν τον ήρωα του Ιονέσκο, ας ορκιστούμε να παραμείνουμε άνθρωποι μέχρι το τέλος, σ' ένα σκοτεινό κόσμο όπου μέρα με τη μέρα χάνεται και η λογική και ο,τι ψήγματα δημοκρατικότητας και πολιτισμού μας είχαν απομείνει. Δόξα τω Θεώ για τις ανυπότακτες φωνές σαν τη δική σου.

      Διαγραφή
    3. Απλά έχει να κάνει με την ελευθερία έκφρασης κι άποψης μέσα σε υποτιθέμενες δημοκρατικές συνθήκες, όπου μέχρι τώρα υποτίθεται ότι σέβονταν αυτό το θεμελιώδες δικαίωμα των ανθρώπινων όντων, κάτι που κυνηγήθηκε με μένος από καθεστώτα όπως το ναζιστικό και όχι μόνο...
      Το αν ζούμε σε εποχή (ξανά) κατασκευής και κυνηγιού "μαγισσών", προφανώς αυτό αποτελεί οφθαλμοφανές σημάδι του εκφυλισμού και της κατάπτωσης ολόκληρης της ανθρωπότητας, έτσι τουλάχιστον το βλέπουμε εμείς. Και είναι αποκαρδιωτικό και ισοπεδωτικό και για τις γενιές που πρόκειται να έρθουν και να "ζήσουν" μέσα σε τέτοιες διεργασίες και εξαρτώμενες από τέτοιες κατευθυντήριες αντιλήψεις.

      Διαγραφή