? (ως σχόλιο...)
Η Αρχαιότητα είναι Ψέματα!
Ο παράξενος Γάλλος Ιησουίτης μοναχός Ζαν Χαρντουίν (1646-1729) ήταν ένας σημαντικός λόγιος της κλασσικής λογοτεχνίας και της Καθολικής εκκλησιαστικής παράδοσης, καθηγητής της Θεολογίας και κύριος γραμματέας των συμβουλίων της Παπικής εξουσίας. Ήταν ένας άνθρωπος πολύ μεγάλης μόρφωσης, ο οποίος δημοσίευσε πολλά σημαντικά κείμενα. Ανάμεσα στα δεκάδες έργα του, βρίσκεται η έκδοση της Φυσικής Ιστορίας του Πλίνιου, η οποία θεωρείται πολύ καλά επιμελημένη και μεγάλης λογοτεχνικής αξίας.
Όμως, ο μεγάλος λόγιος Χαρντουίν είχε μια πραγματικά παράξενη άποψη σχετικά με την αρχαία λογοτεχνία: σύμφωνα με όσα ισχυριζόταν σε αρκετά έργα του, το μεγαλύτερο μέρος της Κλασικής Ελληνικής και Ρωμαϊκής λογοτεχνίας δεν είναι γραμμένη από Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς!! Αντίθετα, έγραφε, τα κείμενα που έχουν φτάσει στα χέρια μας είναι ψεύτικα, παραχαράξεις που έγιναν κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα από μια ομάδα Βενεδικτίνων μοναχών!!
Επίσης υποστήριζε ότι όλα τα αρχαία νομίσματα που σώζονταν στην εποχή του ήταν κι αυτά παραχαραγμένα!!
Όταν ο Χαρντουίν τόλμησε να δημοσιεύσει αυτούς τους εξωφρενικά παράξενους ισχυρισμούς στο
βιβλίο του Opera Selecta (Επιλεγμένα Έργα) του 1708, οι αρχές απαγόρευσαν το βιβλίο και τον υποχρέωσαν να δηλώσει δημόσια ότι δεν πίστευε σ’ αυτά που έγραφε. Αλλά ο λόγιος δεν πτοήθηκε, και επανέλαβε τους ισχυρισμούς του στο μεγαλύτερό του έργο, το 12τομο Conciliorum Collectio Regia Maxima: Acta Conciliorum, μια πλήρη συλλογή των εκκλησιαστικών κειμένων από την Καινή Διαθήκη και έπειτα, η οποία θεωρείται σαν ένα από τα σημαντικότερα έργα εκείνης της περιόδου –αφού αναμόρφωσε σχεδόν ολοσχερώς την εκκλησιαστική μελέτη και πάνω της βασίστηκαν όλες οι μεταγενέστερες σχετικές έρευνες. Οι Γαλλικές αρχές εκείνης της εποχής δίστασαν πολύ να επιτρέψουν την δημοσίευση του έργου, ενώ η εκκλησία αργότερα «καταδίκασε» (δηλαδή απαγόρευσε και κατάσχεσε) πέντε τόμους από το συνολικό έργο του Χαρντουίν.
Ο μεγάλος παράδοξος λόγιος δεν αποκάλυψε με λεπτομέρειες ποτέ γιατί έφτασε σε ένα τόσο απίστευτο συμπέρασμα, ούτε τις υποψίες του για τις πιθανές αιτίες μιας τόσο απίστευτα μεγάλης παραχάραξης. Είχε δηλώσει μονάχα ότι όταν θα πέθαινε όλες οι εξηγήσεις θα βρίσκονταν γραμμένες σε ένα χαρτί στο μέγεθος της παλάμης του! Το χαρτί όμως αυτό δεν βρέθηκε ποτέ…
Οι μεταγενέστεροι λόγιοι προβληματίζονται ακόμη και σήμερα πάνω στις αινιγματικές δηλώσεις του Χαρντουίν. Πολλοί προσπαθούν να αποδείξουν ότι ήταν τρελός ή ότι έλεγε ψέματα, αλλά αυτό έρχεται σε παράδοξη αντίθεση με τις άψογες εργασίες του και την φημισμένη ηθική του, θέτει σε αμφιβολία το –κατά τα άλλα– υπεράνω υποψίας συνολικό έργο του, το οποίο είναι σημαντικό για την Ιστορία.
Αν υποθέσουμε όμως ότι ο Χαρντουίν έλεγε κατά κάποιο τρόπο μία εντελώς τρελή αλήθεια, τότε δημιουργούνται απίστευτα ερωτήματα: Ποια ήταν η πραγματική μορφή της αρχαιότητας; Γιατί οι Βενεδικτίνοι μοναχοί αποφάσισαν να την αλλάξουν; Τι απέγιναν τα πραγματικά κείμενα της αρχαιότητας; Ποιον να ρωτήσουμε : όλα όσα ξέρουμε για την Ιστορία είναι ψέματα, δημιουργημένα για άγνωστους λόγους; Και, πώς θα μπορούσαμε να διερευνήσουμε αυτήν την παράξενη υπόθεση;…
ΣΤΡΑΝΓΗ
το δανειστήκαμε από ΕΔΩ
Η Αρχαιότητα είναι Ψέματα!
Όμως, ο μεγάλος λόγιος Χαρντουίν είχε μια πραγματικά παράξενη άποψη σχετικά με την αρχαία λογοτεχνία: σύμφωνα με όσα ισχυριζόταν σε αρκετά έργα του, το μεγαλύτερο μέρος της Κλασικής Ελληνικής και Ρωμαϊκής λογοτεχνίας δεν είναι γραμμένη από Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς!! Αντίθετα, έγραφε, τα κείμενα που έχουν φτάσει στα χέρια μας είναι ψεύτικα, παραχαράξεις που έγιναν κατά την διάρκεια του Μεσαίωνα από μια ομάδα Βενεδικτίνων μοναχών!!
Επίσης υποστήριζε ότι όλα τα αρχαία νομίσματα που σώζονταν στην εποχή του ήταν κι αυτά παραχαραγμένα!!
Όταν ο Χαρντουίν τόλμησε να δημοσιεύσει αυτούς τους εξωφρενικά παράξενους ισχυρισμούς στο
βιβλίο του Opera Selecta (Επιλεγμένα Έργα) του 1708, οι αρχές απαγόρευσαν το βιβλίο και τον υποχρέωσαν να δηλώσει δημόσια ότι δεν πίστευε σ’ αυτά που έγραφε. Αλλά ο λόγιος δεν πτοήθηκε, και επανέλαβε τους ισχυρισμούς του στο μεγαλύτερό του έργο, το 12τομο Conciliorum Collectio Regia Maxima: Acta Conciliorum, μια πλήρη συλλογή των εκκλησιαστικών κειμένων από την Καινή Διαθήκη και έπειτα, η οποία θεωρείται σαν ένα από τα σημαντικότερα έργα εκείνης της περιόδου –αφού αναμόρφωσε σχεδόν ολοσχερώς την εκκλησιαστική μελέτη και πάνω της βασίστηκαν όλες οι μεταγενέστερες σχετικές έρευνες. Οι Γαλλικές αρχές εκείνης της εποχής δίστασαν πολύ να επιτρέψουν την δημοσίευση του έργου, ενώ η εκκλησία αργότερα «καταδίκασε» (δηλαδή απαγόρευσε και κατάσχεσε) πέντε τόμους από το συνολικό έργο του Χαρντουίν.
Ο μεγάλος παράδοξος λόγιος δεν αποκάλυψε με λεπτομέρειες ποτέ γιατί έφτασε σε ένα τόσο απίστευτο συμπέρασμα, ούτε τις υποψίες του για τις πιθανές αιτίες μιας τόσο απίστευτα μεγάλης παραχάραξης. Είχε δηλώσει μονάχα ότι όταν θα πέθαινε όλες οι εξηγήσεις θα βρίσκονταν γραμμένες σε ένα χαρτί στο μέγεθος της παλάμης του! Το χαρτί όμως αυτό δεν βρέθηκε ποτέ…
Οι μεταγενέστεροι λόγιοι προβληματίζονται ακόμη και σήμερα πάνω στις αινιγματικές δηλώσεις του Χαρντουίν. Πολλοί προσπαθούν να αποδείξουν ότι ήταν τρελός ή ότι έλεγε ψέματα, αλλά αυτό έρχεται σε παράδοξη αντίθεση με τις άψογες εργασίες του και την φημισμένη ηθική του, θέτει σε αμφιβολία το –κατά τα άλλα– υπεράνω υποψίας συνολικό έργο του, το οποίο είναι σημαντικό για την Ιστορία.
Αν υποθέσουμε όμως ότι ο Χαρντουίν έλεγε κατά κάποιο τρόπο μία εντελώς τρελή αλήθεια, τότε δημιουργούνται απίστευτα ερωτήματα: Ποια ήταν η πραγματική μορφή της αρχαιότητας; Γιατί οι Βενεδικτίνοι μοναχοί αποφάσισαν να την αλλάξουν; Τι απέγιναν τα πραγματικά κείμενα της αρχαιότητας; Ποιον να ρωτήσουμε : όλα όσα ξέρουμε για την Ιστορία είναι ψέματα, δημιουργημένα για άγνωστους λόγους; Και, πώς θα μπορούσαμε να διερευνήσουμε αυτήν την παράξενη υπόθεση;…
ΣΤΡΑΝΓΗ
το δανειστήκαμε από ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου