(εντυπωσιακά τα γυρίσματα που έχουν οι καιροί! Σωστά;)
του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
Στις 4 και 5 Νοεμβρίου του 1863, επί δύο ολόκληρα εικοσιτετράωρα οι Νεοϋορκέζοι χόρευαν στους δρόμους σ’ ένα ξέφρενο πάρτυ που είχε οργανώσει η κυβέρνηση των Βορείων. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα θεάματα στην ιστορία της πόλης και έγινε προς τιμήν των αξιωματικών και των πληρωμάτων του Ρωσσικού στόλου του Ατλαντικού, που είχε καταπλεύσει στη Νέα Υόρκη κατά την σκοτεινότερη ώρα του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου. Ένα γεγονός που έκρινε σε μεγάλο βαθμό την έκβασή του υπέρ των Βορείων.
Προς τιμήν αυτού του ελάχιστα προβεβλημένου γεγονότος γίνεται κάθε φθινόπωρο το ετήσιο γκαλά της American-Russian Corporation Federation στη Νέα Υόρκη.
Αυτό που, επίσης, πολλοί αγνοούν είναι ότι, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, οι ΗΠΑ είχαν πολύ καλύτερες σχέσεις με την Ρωσσία, απ’ ό,τι με την Βρετανία και την Γαλλία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν δώσει δύο σκληρούς πολέμους με την Βρετανία: τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας και τον πόλεμο του 1812. Είχαν, επίσης, πολλά προβλήματα με την Γαλλία, με την οποία συγκρούστηκαν σ’ έναν ακήρυκτο πόλεμο το 1798.
Τον καιρό του αμερικανικού εμφυλίου, οι Γάλλοι, όπως φυσικά και οι Βρετανοί, στήριξαν τους Νότιους και υπήρχε μεγάλη ανησυχία στην Ουάσιγκτων, ότι οι Βρετανοί θα έμπαιναν στον πόλεμο, δίνοντας στους Βόρειους το τελειωτικό χτύπημα.
Αντίθετα, από την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης, η Ρωσσία ήταν πάντα φιλική στους εξεγερμένους Αμερικανούς, αφού αρνήθηκε να στείλει ρωσσικό στρατό στο πλευρό του βασιλιά της Αγγλίας όταν της ζητήθηκε. Μετά το 1832, η Ρωσσία είχε γίνει το πρώτο κράτος με το “πιο ευνοϊκό καθεστώς εμπορικών συναλλαγών" με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μόνο οι ΗΠΑ στάθηκαν στο πλευρό της Ρωσσίας το 1854 και το 1855, κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου.
Οι Αμερικανοί πολίτες που πολεμούσαν στον στρατό των Βορείων αποκαλούσαν τον Ρώσσο αυτοκράτορα Αλέξανδρο τον Β’ “Τσάρο Ελευθερωτή”, γιατί είχε καταργήσει την δουλοπαροικία τον
Φεβρουάριο του 18861, κάτι που έκανε και ο πρόεδρος Λίνκολν με τους σκλάβους στα εδάφη που ήλεγχαν οι Βόρειοι, τον Ιανουάριο του 1863.
Η άφιξη του ρωσσικού στόλου ερμηνεύθηκε αμέσως ως σαφής έκφραση της φιλίας του Τσάρου προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Τα ρωσσικά πολεμικά πλοία τόνισαν με δραματικό τρόπο το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος Β’ ήταν καλός φίλος των Αμερικανών και φανερά έτοιμος να πολεμήσει στο πλευρό τους εναντίον των υπολειμμάτων της αγγλοκρατίας.
Άγγλοι και Γάλλοι τάχθηκαν από την αρχή με τους αποσχισθέντες του Νότου, ενώ η Ρωσσία κράτησε στάση σεβασμού προς την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Βορείων.
Η εμφάνιση των ρωσσικών πολεμικών, με επικεφαλής την φρεγάτα “Αλεξάντρ Νιέφσκι”, προκάλεσε γεωπολιτικό σεισμό και ανάγκασε τις δύο Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης να αναθεωρήσουν την θέση τους.
Ο ρωσσικός στόλος εμφανίστηκε με 2 ναυτικές μοίρες, η μια ξεκινώντας από τα λιμάνια της Άπω Ανατολής κατέπλευσε στο Σαν Φρανσίσκο και η δεύτερη από την Κροστάνδη έφθασε στη Νέα Υόρκη, όπου έμεινε μέχρι τον Αύγουστο του 1864.
Το γεγονός του φθινοπώρου του 1863 και η Διακήρυξη Χειραφέτησης των 3,5 εκατομμυρίων Αφροαμερικανών το 1865 ήταν δύο από τις αιτίες της δολοφονίας του Λίνκολν.
“Ο Θεός να ευλογεί τους Ρώσσους!”, αναφώνησε ο υπουργός Ναυτικού Gideon Welles, και το αίσθημα αυτό αντιλάλησε σε ολόκληρη την Ομοσπονδία. Πολλοί ιστορικοί θεωρούν τον ρόλο των Ρώσσων αποφασιστικό για την επιβίωση των νεαρών Ηνωμένων Πολιτειών.
Τέλος, σημειώνουμε ότι τα γεγονότα αυτά συνέβησαν μέσα σε λιγότερο από τέσσερις δεκαετίες μετά το Ναυαρίνο όπου, επίσης, η παρέμβαση του ρωσσικού στόλου ήταν καθοριστική για την Ελληνική Ανεξαρτησία.
Αξίζει, επίσης, να πούμε ότι πάνω σ’ ένα σκάφος του ρωσσικού στόλου βρισκόταν τότε ο διάσημος συνθέτης Νικολάϊ Ρίμσκι-Κόρσακωφ, ο οποίος κατά την διάρκεια της παραμονής του στη Νέα Υόρκη εμπνεύστηκε και έγραψε το έργο "Το Πέταγμα της Μέλισσας" (“The Flight of Bumblebee”).
Το ρωσσικό ναυτικό έξω από τις ακτές της Νέας Υόρκης, κατά την διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου.
"Τα Άκρα Συναντώνται". Η Αμερικανο-Ρωσσική συμμαχία όπως απεικονίζεται στο βρετανικό σατιρικό περιοδικό Punch. Ο τσάρος Αλέξανδρος Β' χαιρετά τον πρόεδρο Λίνκολν.
Το ρωσσικό ναυτικό παρελαύνει στο Μπροντγουαίη. μπροστά στα ενθουσιώδη πλήθη των Νεοϋορκέζων.
Επάνω αριστερά: Πρωτοσέλιδα για την Αμερικανο-Ρωσσική Συμμαχία. New York Herald, φθινόπωρο του 1863.
Δεξιά: Ρώσσοι ναύτες σε ένα από τα πλοία του ρωσσικού στόλου στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.
το δανειστήκαμε από την Πύλη των Φίλων
του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη
Στις 4 και 5 Νοεμβρίου του 1863, επί δύο ολόκληρα εικοσιτετράωρα οι Νεοϋορκέζοι χόρευαν στους δρόμους σ’ ένα ξέφρενο πάρτυ που είχε οργανώσει η κυβέρνηση των Βορείων. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα θεάματα στην ιστορία της πόλης και έγινε προς τιμήν των αξιωματικών και των πληρωμάτων του Ρωσσικού στόλου του Ατλαντικού, που είχε καταπλεύσει στη Νέα Υόρκη κατά την σκοτεινότερη ώρα του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου. Ένα γεγονός που έκρινε σε μεγάλο βαθμό την έκβασή του υπέρ των Βορείων.
Προς τιμήν αυτού του ελάχιστα προβεβλημένου γεγονότος γίνεται κάθε φθινόπωρο το ετήσιο γκαλά της American-Russian Corporation Federation στη Νέα Υόρκη.
Αυτό που, επίσης, πολλοί αγνοούν είναι ότι, μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, οι ΗΠΑ είχαν πολύ καλύτερες σχέσεις με την Ρωσσία, απ’ ό,τι με την Βρετανία και την Γαλλία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν δώσει δύο σκληρούς πολέμους με την Βρετανία: τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας και τον πόλεμο του 1812. Είχαν, επίσης, πολλά προβλήματα με την Γαλλία, με την οποία συγκρούστηκαν σ’ έναν ακήρυκτο πόλεμο το 1798.
Τον καιρό του αμερικανικού εμφυλίου, οι Γάλλοι, όπως φυσικά και οι Βρετανοί, στήριξαν τους Νότιους και υπήρχε μεγάλη ανησυχία στην Ουάσιγκτων, ότι οι Βρετανοί θα έμπαιναν στον πόλεμο, δίνοντας στους Βόρειους το τελειωτικό χτύπημα.
Αντίθετα, από την εποχή της Μεγάλης Αικατερίνης, η Ρωσσία ήταν πάντα φιλική στους εξεγερμένους Αμερικανούς, αφού αρνήθηκε να στείλει ρωσσικό στρατό στο πλευρό του βασιλιά της Αγγλίας όταν της ζητήθηκε. Μετά το 1832, η Ρωσσία είχε γίνει το πρώτο κράτος με το “πιο ευνοϊκό καθεστώς εμπορικών συναλλαγών" με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μόνο οι ΗΠΑ στάθηκαν στο πλευρό της Ρωσσίας το 1854 και το 1855, κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου.
Οι Αμερικανοί πολίτες που πολεμούσαν στον στρατό των Βορείων αποκαλούσαν τον Ρώσσο αυτοκράτορα Αλέξανδρο τον Β’ “Τσάρο Ελευθερωτή”, γιατί είχε καταργήσει την δουλοπαροικία τον
Φεβρουάριο του 18861, κάτι που έκανε και ο πρόεδρος Λίνκολν με τους σκλάβους στα εδάφη που ήλεγχαν οι Βόρειοι, τον Ιανουάριο του 1863.
Η άφιξη του ρωσσικού στόλου ερμηνεύθηκε αμέσως ως σαφής έκφραση της φιλίας του Τσάρου προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Τα ρωσσικά πολεμικά πλοία τόνισαν με δραματικό τρόπο το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος Β’ ήταν καλός φίλος των Αμερικανών και φανερά έτοιμος να πολεμήσει στο πλευρό τους εναντίον των υπολειμμάτων της αγγλοκρατίας.
Άγγλοι και Γάλλοι τάχθηκαν από την αρχή με τους αποσχισθέντες του Νότου, ενώ η Ρωσσία κράτησε στάση σεβασμού προς την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Βορείων.
Η εμφάνιση των ρωσσικών πολεμικών, με επικεφαλής την φρεγάτα “Αλεξάντρ Νιέφσκι”, προκάλεσε γεωπολιτικό σεισμό και ανάγκασε τις δύο Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης να αναθεωρήσουν την θέση τους.
Ο ρωσσικός στόλος εμφανίστηκε με 2 ναυτικές μοίρες, η μια ξεκινώντας από τα λιμάνια της Άπω Ανατολής κατέπλευσε στο Σαν Φρανσίσκο και η δεύτερη από την Κροστάνδη έφθασε στη Νέα Υόρκη, όπου έμεινε μέχρι τον Αύγουστο του 1864.
Το γεγονός του φθινοπώρου του 1863 και η Διακήρυξη Χειραφέτησης των 3,5 εκατομμυρίων Αφροαμερικανών το 1865 ήταν δύο από τις αιτίες της δολοφονίας του Λίνκολν.
“Ο Θεός να ευλογεί τους Ρώσσους!”, αναφώνησε ο υπουργός Ναυτικού Gideon Welles, και το αίσθημα αυτό αντιλάλησε σε ολόκληρη την Ομοσπονδία. Πολλοί ιστορικοί θεωρούν τον ρόλο των Ρώσσων αποφασιστικό για την επιβίωση των νεαρών Ηνωμένων Πολιτειών.
Τέλος, σημειώνουμε ότι τα γεγονότα αυτά συνέβησαν μέσα σε λιγότερο από τέσσερις δεκαετίες μετά το Ναυαρίνο όπου, επίσης, η παρέμβαση του ρωσσικού στόλου ήταν καθοριστική για την Ελληνική Ανεξαρτησία.
Αξίζει, επίσης, να πούμε ότι πάνω σ’ ένα σκάφος του ρωσσικού στόλου βρισκόταν τότε ο διάσημος συνθέτης Νικολάϊ Ρίμσκι-Κόρσακωφ, ο οποίος κατά την διάρκεια της παραμονής του στη Νέα Υόρκη εμπνεύστηκε και έγραψε το έργο "Το Πέταγμα της Μέλισσας" (“The Flight of Bumblebee”).
Δεξιά: Ρώσσοι ναύτες σε ένα από τα πλοία του ρωσσικού στόλου στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.
το δανειστήκαμε από την Πύλη των Φίλων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου