Φαντάσου, υπήκοε, ότι βρίσκεσαι μέσα σ'ένα τρένο που κινείται με μεγάλη ταχύτητα σε μια ατέρμονη πορεία με προορισμό το πουθενά. Στα πίσω βαγόνια συνωστίζονται τα πλήθη των εξαθλιωμένων χαμάληδων για όλες τις δουλειές, η "πλέμπα", γενιές και γενιές που έρχονται για να στριμώχνονται ο ένας απάνω στον άλλο, να βαριανασαίνουν και να σπαταρούν, χωρίς να αγωνιούν οι περισσότεροι για το τι τους έχει συμβεί, για το ποιοι οδηγούν αυτό το τρένο, για το ποιοι τους σιτίζουν σαν οικόσιτα ζωντανά με μια αμφίβολης ποιότητας άγευστη τροφή-βλέπε μεταλλαγμένα και επεξεργασμένα δηλητήρια προς μαζική κατανάλωση. Μα ανάμεσά τους υπάρχουν κάποιοι μπροστάρηδες που θέλουν να τραβήξουν την κουρτίνα, να προχωρήσουν μπροστά, να κατανοήσουν τις σχέσεις και λογικές που καθορίζουν την αναξιοπρεπή στατικότητα και δουλική καθήλωση της κατάστασής τους, να φτάσουν στα μπροστινά βαγόνια, να παραμερίσουν τους επιστάτες και τοποτηρητές της εξουσίας του τρένου, να αναλάβουν δυναμικά τη διαχείρισή του και να επανακαθορίσουν τις τύχες
και τη θέση τους μέσα σε αυτό. Κατά καιρούς ξεσπάνε κάποιες
επαναστάσεις που το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να προχωρούνε οι επαναστατημένοι λίγα βαγόνια μπροστά, αλλά οι φύλακες του αόρατου αφεντικού-χειριστή του τρένου καταφέρνουν
πάντα να τους καταστείλουν βίαια και να πισωγυρίσουν τους εξεγερμένους
στην ίδια ή και χειρότερη κατάσταση.
Στο μεταξύ, στα μπροστινά βαγόνια η εικόνα είναι εκ διαμέτρου διαφορετική:
η ελίτ διαθέτει άφθονες και καθαρές τροφές, πληθώρα "εξωτικών" ναρκωτικών για τη "διασκέδασή της", ειδική εκπαίδευση από την τρυφερή ηλικία που παγιώνει αυτή την πραγματικότητα ως μόνη αποδεκτή, βαρύ οπλισμό και διάφορες γενικά πολυτέλειες και ανέσεις για να "σκοτώνει την ώρα της" όταν δεν διασκεδάζει με την εξόντωση των πληβείων, όποτε αυτοί πολλαπλασιάζονται σε βαθμό που βάζει σε κίνδυνο το σύστημα ελέγχου. Αλλά ακόμα και αυτοί διαθέτουν ανύπαρκτη έως καθόλου εύκολη πρόσβαση στο μπροστινό βαγόνι. Αυτό που κρατάει σε λειτουργία τις μηχανές και κινεί τα νήματα, διαμορφώνοντας τις σχέσεις και ισορροπίες ολόκληρου του κλειστού αυτού συστήματος..
Πόσο αυτό το σενάριο της εκπληκτικής κινηματογραφικης ταινίας "Snowpiercer", του 2013, προσομοιάζει με τη σημερινή αλλά και παλαιότερη κοινωνική πραγματικότητα; Και την πυραμίδα της ιεραρχίας μέσα σε αυτήν.
Μια ταινία του Μπονγκ Γιουν-Χο, η οποία και κινείται στα πλαίσια
ταινίας «επιστημονικής φαντασίας» και του περιπετειώδους θρίλερ. Βασισμένη στο γαλλικό κόμικ «Le Transperceneige» των Ζακ Λομπ
και Ζαν Μαρκ Ροσέτ.
Συνέχισε λιγάκι ακόμα να
φαντάζεσαι ότι μέσα σε αυτό το τρένο που ταξιδεύει δίχως τέλος γύρω από
έναν παγωμένο πλανήτη και κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα -στα πρόθυρα σχεδόν ενός κάθε άλλο παρά απίθανου εκτροχιασμού- η "δικλείδα ασφαλείας" που κρατά υποτελείς τους πληθυσμούς της "πλέμπας" είναι η βεβαιότητα.