Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

" ΑΠΟΔΡΑΣΗ "



ΑΠΟΔΡΑΣΗ 

Οι πολλοί πρόδωσαν τα ευγενή πρότυπα του Ανθρώπου και μας δέσμευσαν σε αυτήν την κατάντια στην οποία ζούμε. Οι προδότες του ανθρώπινου πνεύματος, που συνωμότησαν συγχρονικά με τις άδικες συγκυρίες, τις αναπάντεχες διαστρεβλώσεις και παρακμές, τους εκβιαστικούς τυράννους και την ανοησία. Η Ελπίδα είναι στους λίγους. Πρέπει να φανταστούμε ότι μπορούμε να βγούμε έξω από τον βούρκο τους, να εκπαιδευτούμε μυστικά για να μπορέσουμε να το πετύχουμε στ' αλήθεια. Να ατενίσουμε αληθινά τον παράξενο κόσμο μας, να τον κατανοήσουμε με νέες ερμηνείες και με νέες προσδοκίες. Να αποφασίσουμε να ζήσουμε στ' αλήθεια, να προσεγγίσουμε το Θαυμαστό και να υπερβούμε τον μικρό δειλό εαυτό μας, να πολεμήσουμε τον κόσμο και την κατάντια μας και τους δεσμοφύλακές μας, να εξερευνήσουμε το Άγνωστο, να αναζητήσουμε την Ουτοπία, να εκφράσουμε την ομορφιά και τις πολυπλοκότητές μας και να υλοποιήσουμε το Όνειρο. Να φωτιστούμε μέσα στο σκοτάδι μας, να αποδράσουμε από την καθημερινή φυλακή μας, να συνωμοτήσουμε μεταξύ μας αν χρειαστεί, ενάντια στη δεδομένη πραγματικότητα, για να τα καταφέρουμε. Η ευκαιρία είναι τώρα!... Πρέπει να αρχίσουμε να αναλύουμε νέες μεθοδολογίες προσεγγίσεων, προς το απερίγραπτο, το ακατονόμαστο, το ανεκδιήγητο και το άπιαστο. Να αφυπνιστούμε. Να συνεχίσουμε τα βήματα που οδηγούν μακριά… Γνωρίζω πως αυτό ακούγεται τρελό –ακριβώς γι’ αυτό η Ελπίδα είναι στους λίγους. Θα τα καταφέρουμε. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς...

το διαβάσαμε στο μπλογκ του συγγραφέα Παντελή Γιαννουλάκη

και κάτι από εμάς:
 Μέσα στη μεγάλη νύχτα ας λάμψει το βλέμμα του πειρατή κι ας σπινθηρίσει η μαγιά του ονειροπόλου...

Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

Το σώμα σου είναι ένα δάσος ολάκερο



" Το σώμα σου δεν είναι ναός. Οι ναοί μπορούν να γκρεμιστούν και να βεβηλωθούν. Το σώμα σου είναι ένα δάσος, σκιάδα από φύλλα σφενδάμων, μυρωδάτα αγριολούλουδα που βλασταίνουν δίπλα σε θάμνους ανάμεσα στα δέντρα. Θα γεννηθείς ξανά και ξανά, όσες φορές κι αν έχεις καταστραφεί "

Eγώ με τη σειρά μου να τονίσω ότι ο διαχωρισμός της ευαίσθητης συνείδησης ή διάνοιας του σώματος από τη διάνοια του πνεύματος είναι καταστροφική για κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Αυτά τα δυο αποτελούν μια αδιαίρετη ολότητα, όπου το ένα συμπληρώνει το άλλο και βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση μαζί του, χωρίς το καθένα να απωλέσει την αυτονομία του. Μέσα στους κύκλους, τους πόνους, τις στιγμές της γαλήνης, της ομορφιάς ή των δεινών και την αντάρα της ζωής. Για την επίτευξη της λεγόμενης φυσικής και πνευματικής ευεξίας. Κι επειδή η φύση του ανθρώπου ολοκληρώνεται μέσα στο φυσικό της περιβάλλον, είναι σημάδι υγείας να διατηρεί ο άνθρωπος αρμονική σχέση με τη φύση και ακόμη κι αν λυγίζει στην πνοή των άγριων ανέμων να καταφέρνει να μη σπάει. Σαν ένα ανθεκτικό δεντράκι που δεν το πτοεί το σφυροκόπημα των στοιχείων της φύσης. Και ειδικά η γυναίκα, η, αρχέγονη σαν τη Φύση-μεγάλη Μητέρα θεά, πηγή της ζωής και μάλλον το πραγματικά ισχυρό φύλο, διαθέτει τόσο συναισθηματική ευφυία και αυθεντική εσωτερική φωνή όσο και εκείνες όλες τις ιδιότητες -που τόσο απεχθάνθηκαν και στοχοποίησαν οι μονοθεϊστικές θρησκείες- για να αφουγκραστεί τη δύναμη και τη γεμάτη ευωδιές υφή της δικής της φύσης. Και να συντονιστεί με την ιδιαίτερη σοφία και τις φυσικές κινήσεις του σώματός της. Ακόμη κι αν κακοποιείται και πνίγεται από τα παράσιτα και "σαπρόφυτα" της ζωής-εχθρούς της ίδιας της ανθρώπινης φύσης και των "αιώνιων χαρών" της. Αυτών που δεν μπορούν απ'τη φύση τους να κλειστούν μέσα σε κάθε είδους ναούς, που κάποτε έρχεται η ώρα τους να γκρεμιστούν με πάταγο στη γη, να στριμωχτούν μέσα σε πνιγηρούς κώδικες, να εκφυλιστούν μέσα σε κελιά από αρρωστημένη ηθική και μπετόν.

 Ο Ένοικος...

εδώ βρήκα την εικόνα, τα λόγια της οποίας και μετέφρασα.

Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Η πόλη των ψευδών αναμνήσεων

" Η πόλη των ψευδών αναμνήσεων "


Μία από τις παραποιημένες φωτογραφίες που χρησιμοποιήθηκαν στο πείραμα της Kimberley Wade. Παλιές φωτογραφίες των συμμετεχόντων επικολλήθηκαν σε κάποια άσχετη φωτογραφία αερόστατου, κατά τρόπο ώστε να παραπέμπουν σε οικογενειακές στιγμές του παρελθόντος. Από
τους συμμετέχοντες ζητήθηκε έπειτα να καταθέσουν, κατά την πορεία τριών διαδοχικών συνεντεύξεων, όλα όσα μπορούσαν να θυμηθούν σχετικά.
(κλίκαρε πάνω στην εικόνα για μεγένθυση)

Το 1992, ο Jim Coan, φοιτητής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Washington, ανέλαβε, ως μέρος μιας ευρύτερης μελέτης υπό την καθηγήτρια του, Elizabeth Loftus, την εκτέλεση ενός πειράματος σε σχέση με τη δυνατότητα εμφύτευσης ψευδών αναμνήσεων σε ανθρώπους. Ο Coan επέλεξε ως υποκείμενα του πειράματος τη μητέρα, την αδερφή και τον δεκατετράχρονο αδερφό του, Chris, παραδίδοντας τους ολιγόλογες περιγραφές τεσσάρων περιστατικών που είχαν λάβει χώρα κατά την παιδική ηλικία του Chris και ζητώντας τους να σημειώσουν μέσα στις επόμενες έξι μέρες όλα όσα περισσότερα μπορούσαν να θυμηθούν σχετικά. Τα τρία από τα αναφερόμενα περιστατικά αντιστοιχούσαν σε πραγματικά γεγονότα, το τέταρτο όμως ήταν φανταστικό και περιέγραφε τον Chris να έχει χαθεί σε ένα εμπορικό mall στην ηλικία των πέντε ετών, να περιμαζεύεται από κάποιον ηλικιωμένο άνδρα, και τελικά να παραδίδεται σώος πίσω στην οικογένεια του. Τις επόμενες πέντε μέρες, ο Chris θυμήθηκε και σημείωσε διάφορες λεπτομέρειες σε σχέση με το φανταστικό περιστατικό: θυμήθηκε ότι ο κύριος που τον είχε περιμαζέψει ήταν σπουδαίος τύπος, θυμήθηκε ότι είχε φοβηθεί πως δε θα έβλεπε την οικογένεια του ποτέ ξανά, θυμήθηκε την κατσάδα που του είχε ρίξει η μητέρα του.

Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο Chris ερωτήθηκε και πάλι. Του ζητήθηκε να βαθμολογήσει τις αναμνήσεις των τεσσάρων περιστατικών σε μια κλίμακα από το 1 ως το 11, όπου το 1 θα αντιστοιχούσε στο πολύ θολό, ενώ το 11 στο εντελώς διαυγές. Για τα τρία αληθή περιστατικά, ο Chris έδωσε βαθμολογίες 1, 10 και 5, ενώ για το φανταστικό περιστατικό με το mall έδωσε 8 - τη δεύτερη υψηλότερη. Επιπλέον, τώρα μπορούσε να θυμηθεί και άλλες λεπτομέρειες, όπως ότι ο ηλικιωμένος άνδρας φορούσε μπλε φανελένιο πουκάμισο, ότι ήταν φαλακρός και ότι φορούσε γυαλιά. Όταν ενημερώθηκε ότι το ένα από τα τέσσερα περιστατικά ήταν φανταστικό και του ζητήθηκε να το αναγνωρίσει, ο Chris επέλεξε ένα από τα αληθή περιστατικά. Και όταν τελικά του αποκαλύφθηκε ότι το περιστατικό με το mall ήταν πέρα για πέρα φανταστικό, ο Chris δυσκολεύτηκε πολύ να το πιστέψει.

Με κεντρισμένο το ενδιαφέρον, οι Loftus και Coan, σε συνεργασία με άλλα μέλη από την ομάδα, σχεδίασαν ένα νέο πείραμα, βασισμένο στις ίδιες μεθόδους, στο οποίο τη φορά αυτή πήραν μέρος 24 άτομα. Οι έξι από τους συμμετέχοντες -δηλαδή, ένας στους τέσσερις, ή ποσοστό 25%- θυμήθηκαν το ψευδές περιστατικό με το mall, ενώ από αυτούς οι πέντε, όταν τους αποκαλύφθηκε ότι μεταξύ των τεσσάρων περιστατικών το ένα ήταν φανταστικό, υπέδειξαν κάποιο από τα τρία πραγματικά τους βιώματα. Τα ίδια αποτελέσματα επαναλήφθηκαν και σε σειρά άλλων ανάλογων πειραμάτων, από διαφορετικούς ερευνητές, μετά την ανακοίνωση της μελέτης των Loftus και Coan. Ένα 25%, όχι μόνο θυμόταν το ψευδές συμβάν της παιδικής ηλικίας με το mall, αλλά μπορούσε να ανακαλέσει και διάφορες ενδιάμεσες λεπτομέρειες. Έκτοτε, το συγκεκριμένο πείραμα έμεινε γνωστό και πέρασε στη βιβλιογραφία ως τεχνική «Χαμένος στο Mall» («Lost in the Mall» technique - ενδεικτικά μόνο: https://en.wikipedia.org/wiki/Lost_in_the_mall_technique, http://users.ecs.soton.ac.uk/harnad/Papers/Py104/loftus.mem.html).

Η δημοσίευση όλων αυτών τράβηξε την προσοχή ψυχολόγων, ψυχιάτρων και ερευνητικών ιδρυμάτων. Νέα πειράματα διενεργήθηκαν γύρω από το ζήτημα της δυνατότητας εμφύτευσης ψευδών αναμνήσεων, και τα αποτελέσματα ήταν από εντυπωσιακά έως ανησυχητικά. Έτσι, αν ένα 25% είχε αποδειχθεί δεκτικό στην εμφύτευση της ψευδούς ανάμνησης με το εμπορικό mall, ένα ποσοστό 50% των συμμετεχόντων στο πείραμα της Kimberley Wade, καθηγήτριας ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Warwick της Αγγλίας, μπορούσε να θυμηθεί την εμπειρία μιας πτήσης με αερόστατο που δεν είχε γίνει ποτέ. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν η επίδειξη παραποιημένων φωτογραφιών, όπου οι συμμετέχοντες εμφανίζονταν να επιβαίνουν στο καλάθι ενός αερόστατου και να χαμογελούν ξέγνοιαστα, σε υποτιθέμενες παλιές οικογενειακές στιγμές. Σε μία άλλη, τρομακτική περίπτωση, ο John Ingram, αξιωματικός της αστυνομίας και πολιτευτής των Ρεπουμπλικανών στην πολιτεία Washington, κατηγορούμενος από τις δύο του κόρες για σεξουαλική κακοποίηση, θυμήθηκε με λεπτομέρειες μία φανταστική επιμέρους ιστορία κακοποίησης των παιδιών του, που ο Richard Ofshoe, κοινωνιολόγος και ειδικός στο θέμα των κατασκευασμένων αναμνήσεων, του είχε προβάλει ως δήθεν πρόσθετη κατηγορία, προκειμένου να ελέγξει την αξιοπιστία της ομολογίας του. Ο Ingram είχε αρχικά αρνηθεί τα πάντα, όμως, έπειτα από επανειλημμένες ανακριτικές συνεδρίες, είχε τελικά αποδεχθεί όλες τις κατηγορίες που του απέδιδαν οι κόρες του, μεταξύ των οποίων και η συμμετοχή σε οργιαστικές σατανιστικές τελετές (σε σχέση με τα προηγούμενα: http://www.bbc.com/news/science-environment-24286258, https://en.wikipedia.org/wiki/Thurston_County_ritual_abuse_case, http://www.spring.org.uk/2008/02/implanting-false-memories-lost-in-mall.php).

 Εκείνο που έγινε πολύ σύντομα φανερό ήταν ότι το φαινόμενο των ψευδών αναμνήσεων αντιστοιχούσε σε μια σύνθετη κατάσταση, με μεγάλο φάσμα υποκατηγοριών και υποπεριπτώσεων. Γι' αυτό και η όλη διαταραχή χαρακτηρίστηκε σύνδρομο: το σύνδρομο των ψευδών αναμνήσεων («false memory syndrome» - https://en.wikipedia.org/wiki/False_memory_syndrome).

Μία από τις πολλές προεκτάσεις του ζητήματος ήταν και η νομική.

Σάββατο 13 Μαΐου 2017

Τρίτη 9 Μαΐου 2017

“The Hunger Games”: A Glimpse at the Future? - "Αγώνες Πείνας": μια ματιά σε ένα δυστοπικό μέλλον;


The hit movie “The Hunger Games” takes place in a dystopian future where the poor and wretched masses live under the high tech tyranny of a wealthy elite. Is the movie depicting the kind of society the elite is trying to establish for the New World Order? We’ll look at characteristics of the world presented in “The Hunger Games” and how they relate to plans for a New World Order.


Pushed by a gigantic marketing campaign, The Hunger Games did not take long to become a world-wide sensation, especially among teenagers and young adults. Sometimes referred to as the new Twilight, The Hunger Games has similar components to the previous book-to-movie craze (i.e. a young girl torn between two guys) but takes place in a very different context.

Set in a dystopian future (why is the future always “dystopian”?), The Hunger Games paints a rather grim picture of the world of tomorrow, whether it be from a social, economical or political point of view. In short, it is a big-brotherish nightmare where a rich elite thrives on the backs of a starving population. Meanwhile, the perversity and voyeurism of mass media is taken to absurd levels and is used by the government as a glue to keep its unjust social order intact. Is The Hunger Games giving teenagers a glimpse of a not-too-distant future? It doesn’t take a crystal ball to see the elite are trying to take the world in that direction. Is the author Suzanne Collins communicating a strong anti-NWO message to the youth by showing its dangers or is it getting the youth used to the idea? Let’s look at the fictional, yet possible, future world of The Hunger Games.
Note: This article is about the movie and not the book series. The movie has been formatted in a different way and conveys a slightly different message.

The NWO for Teenagers


The Hunger Games takes place in a context that is strikingly on-par with descriptions of the New World Order as planned by today’s global elite. One of the main characteristics of the New World Order is the dissolving of regular nation-states to form a single world government to be ruled by a central power. In The Hunger Games, this concept is fully represented as the action takes place in Panem, a totalitarian nation that encompasses the entire North-American territory. The United States and Canada have therefore merged into a single entity, a step that many predict that will happen before the full-on creation of the NWO.

 In Panem, the concepts of democracy and freedom have disappeared from America to be replaced by a high-tech dictatorship based on surveillance, monitoring, mass-media indoctrination, police oppression and a radical division of social classes. The vast majority of the citizens of Panem live in third-world country conditions and are constantly subjected poverty, famine and sickness. These difficult living conditions are apparently the result of a devastating event that engendered the complete economic collapse of North America. In District 12, home of the hero Katniss Everdeen, the locals live in conditions similar to the pre-industrial era where families of coal miners lived makeshift in shacks and eat rodents as meals.

While the masses look as if they are living in the 1800s, they are nevertheless subjugated to the high-tech rule of the Capitol, which uses technology to monitor, control and indoctrinate the masses. Surveillance cameras, RFID chips and 3D holograms are abundantly used by the government to manipulate the will of a weak and uneducated population (although there are signs of solidarity and rebelliousness among the peasants). To preserve the fragile social order, the Capitol relies on a massive police force that is always ready repress any kind of uprising. The workers are often rounded up in civilian camps where they are shown state-sponsored propaganda videos. Panem is therefore a high-tech police state ruled by a powerful elite that seeks to keep the masses in poverty and subjugation. As we’ve seen in previous articles on this site, all of these concepts are also thoroughly represented in other forms of media as there appears to be a conscious effort to normalize the ideas of a high-tech police state as the only normal evolution of the current political system.

Living in sharp contrast to the proletariat, the elite in The Hunger Games inhabits the glistening Capitol city and indulges in all sorts of extravagances and fashion trends. This upper-echelon of society perceives the rest of the population as an inferior race to be ridiculed, tamed and controlled. All valuable resources have been vacuumed from the people living in the districts to profit the Capitol, creating a clear and insurmountable divide between Regular People and The Elite. The concept of an opulent elite ruling over the dumbed-down and impoverished masses (thus making them easily manageable) is an important aspect of the New World Order and it is clearly depicted in The Hunger Games. The government’s reliance on high-tech surveillance and mass media to keep the population in check is something we are already seeing and, if we keep going in that direction, the world of The Hunger Games will soon become reality. There is another concept important to the occult elite that is at the heart of The Hunger Games, however: Blood sacrifices to strike fear and gain power.

Blood Sacrifices for the Elite

Όταν η οργιαστική Φύση δονείται


Βαλπουργιανή Νύχτα -30 Απριλίου- όταν μέσα στο ανοιξιάτικο οργιαστικό τοπίο η ανθρώπινη μαγική φύση φλέγεται και συντονίζεται με τη φυσική μαγεία. Αυτή που εμπεριέχει όλη την ύπαρξη μέσα στις αρχέγονες δονήσεις και χθόνιες -και μη- δυνάμεις της. Κι επηρεάζει την ανθρώπινη φύση και ύπαρξη με τρόπους που ο σύγχρονος αυτοματοποιημένος άνθρωπος αδυνατεί να συλλάβει, να κατανοήσει και, πόσο περισσότερο, να αδράξει και να καναλιζάρει αυτές τις ισχυρές ενέργειες και να χειριστεί τα στοιχεία ή "στοιχειακά" τους. Για να "σύρει προς επιθυμητές κατευθύνσεις" την εύπλαστη πραγματικότητα! Το πόσο εύπλαστη και ανοιχτή προς όλες τις "κατευθύνσεις" ή διαστάσεις είναι, έρχεται να το επιβεβαιώσει με συγκλονιστικό τρόπο και η πιο προωθημένη επιστημονική γνώση, μέσω και της κβαντομηχανικής όπου ο παρατηρητής αποδεικνύεται και πειραματικά πως διαμορφώνει την "πραγματικότητα" , η οποία τείνει να υιοθετήσει όλες τις πιθανές εκδοχές. Και μια εμβρόντητη επιστήμη που ανακαλύπτει ξανά μια ξεχασμένη πανάρχαια γνώση..
 Αν και αργήσαμε μερικές ημέρες, προχωράμε σε ένα μικρό αφιέρωμα με αποσπάσματα από δικά μας -κυρίως- γραφήματα κι ένα αντιπροσωπευτικό, όμορφο βίντεο.

Ο Ένοικος...



" Αρχαίες μαινάδες σκίζουν τα ρούχα τους με ουρλιαχτά, κατασπαράσσοντας στα δάση τους παρείσαχτους καταπατητές.
Ο τράγος μέσα από τα σκανδαλιστικά μάτια της ομορφιάς και της χαράς, στον ιεραπόστολο χαμογελάει περιπαιχτικά.
Πολύχρωμες εικόνες από τρικυμίες πάθους παίρνουν σάρκα και οστά μέσα σε απόκρυφες ανεξερεύνητες θάλασσες του νου.
Η υπέργηρη δεσποινίς "συναινετική ορθότητα" κοκκινίζει σαν ξελογιασμένη παπαρούνα που αρπάει φωτιά, σπαρμένη σε απερίφραχτους αγρούς. Με τις επικυρηγμένες παραινέσεις του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, τους βελουδένιους πόθους της γλυκόλαλης Σαπφούς και του Επίκουρου τη σοφή ηδονή.
Καθώς ο ήλιος εισβάλλει με ανοιξιάτικες υποσχέσεις στα πνιγηρά κελιά, ο Aσμοδαίος ψιθυρίζει βλάσφημα στο αυτί του θεοφοβούμενου μοναχού.
Αναμνήσεις θολές από οργιαστικής λάμψης τοπία, που θεσπέσια κοσμούνται από ξέγνοιαστα γυμνά κορμιά."
αποσπάσματα από το "Ο Παν Μέσα μας" - "Απαγορευμένο"

"Ένα από τα χαρακτηριστικά του σαμανισμού είναι η πτήση της ψυχής (έκσταση). Ένας σάμαν μπορεί να περιέλθει σε έκσταση με τη χρήση τελετουργικών χορών, με το άκουσμα ήχων από τύμπανα ή με αυτοσυγκέντρωση. Eίναι ένα ταξίδι με σκοπό την προσέγγιση άλλων κόσμων ή διαστάσεων ύπαρξης και την επίτευξη επαφής με κάτι που θα τους βοηθήσει, είτε είναι πνεύμα είτε είναι φυσική ή ζωϊκή δύναμη. "
αποσπάσματα από το ΣΑΜΑΝΙΣΜΟΣ

" Είμαστε η πρωινή αύρα που πάνω στα νερά του ποταμού γλιστράει.
Είμαστε το ανάλαφρο περπάτημα που ανατριχιάζει το δέρμα της λίμνης.
Είμαστε ο αόρατος χορός
που τη σκόνη σηκώνει στις όχθες και ολόγυρα τη σκορπάει.
Αέρινα είμαστε παιχνιδιάρικα χάδια που καλοπιάνουν τις φυλλωσιές.
Είμαστε του δάσους τα ύποπτα σουρσίματα
και τα απότομα από το πουθενά τριξίματα
που προειδοποιούν τους καταπατητές.
Είμαστε οι φύλακες των ανθέων και οι ένοικοι των κορμών.
Της πληρότητας και της πολυχρωμίας είμαστε οι τιμητές
και οι αέναοι ψίθυροι των μύθων.
Άλλοτε οι φιλήσυχοι και κάποτε ζαβολιάρηδες γείτονες
κι άλλοτε της ασέβειας οι οργισμένοι τιμωροί.
Τα θαυμαστά είμαστε παιδιά της Μεγάλης Μητέρας."
από το ΤΡΑΓΟΥΔΙ "ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ"



Αϊεεεέ! Αϊοοοό! Τίποτα δεν είναι μόνο του, τίποτα δεν μένει στατικό, τίποτα δεν είναι συνηθισμένο, τίποτα δεν παραμένει ίδιο! Και τίποτε δεν είναι νεκρό!
(Κανένας δεν μπορεί να μας πάρει την πιο ιερή έκσταση που μας δονεί! Και ο πιο ισχυρός δυνάστης είναι ανίσχυρος μπροστά στην πιο τρελή μας μέθη!)
απόσπασμα από το δικό μας χορό