Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 9 Μαΐου 2017

Όταν η οργιαστική Φύση δονείται


Βαλπουργιανή Νύχτα -30 Απριλίου- όταν μέσα στο ανοιξιάτικο οργιαστικό τοπίο η ανθρώπινη μαγική φύση φλέγεται και συντονίζεται με τη φυσική μαγεία. Αυτή που εμπεριέχει όλη την ύπαρξη μέσα στις αρχέγονες δονήσεις και χθόνιες -και μη- δυνάμεις της. Κι επηρεάζει την ανθρώπινη φύση και ύπαρξη με τρόπους που ο σύγχρονος αυτοματοποιημένος άνθρωπος αδυνατεί να συλλάβει, να κατανοήσει και, πόσο περισσότερο, να αδράξει και να καναλιζάρει αυτές τις ισχυρές ενέργειες και να χειριστεί τα στοιχεία ή "στοιχειακά" τους. Για να "σύρει προς επιθυμητές κατευθύνσεις" την εύπλαστη πραγματικότητα! Το πόσο εύπλαστη και ανοιχτή προς όλες τις "κατευθύνσεις" ή διαστάσεις είναι, έρχεται να το επιβεβαιώσει με συγκλονιστικό τρόπο και η πιο προωθημένη επιστημονική γνώση, μέσω και της κβαντομηχανικής όπου ο παρατηρητής αποδεικνύεται και πειραματικά πως διαμορφώνει την "πραγματικότητα" , η οποία τείνει να υιοθετήσει όλες τις πιθανές εκδοχές. Και μια εμβρόντητη επιστήμη που ανακαλύπτει ξανά μια ξεχασμένη πανάρχαια γνώση..
 Αν και αργήσαμε μερικές ημέρες, προχωράμε σε ένα μικρό αφιέρωμα με αποσπάσματα από δικά μας -κυρίως- γραφήματα κι ένα αντιπροσωπευτικό, όμορφο βίντεο.

Ο Ένοικος...



" Αρχαίες μαινάδες σκίζουν τα ρούχα τους με ουρλιαχτά, κατασπαράσσοντας στα δάση τους παρείσαχτους καταπατητές.
Ο τράγος μέσα από τα σκανδαλιστικά μάτια της ομορφιάς και της χαράς, στον ιεραπόστολο χαμογελάει περιπαιχτικά.
Πολύχρωμες εικόνες από τρικυμίες πάθους παίρνουν σάρκα και οστά μέσα σε απόκρυφες ανεξερεύνητες θάλασσες του νου.
Η υπέργηρη δεσποινίς "συναινετική ορθότητα" κοκκινίζει σαν ξελογιασμένη παπαρούνα που αρπάει φωτιά, σπαρμένη σε απερίφραχτους αγρούς. Με τις επικυρηγμένες παραινέσεις του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, τους βελουδένιους πόθους της γλυκόλαλης Σαπφούς και του Επίκουρου τη σοφή ηδονή.
Καθώς ο ήλιος εισβάλλει με ανοιξιάτικες υποσχέσεις στα πνιγηρά κελιά, ο Aσμοδαίος ψιθυρίζει βλάσφημα στο αυτί του θεοφοβούμενου μοναχού.
Αναμνήσεις θολές από οργιαστικής λάμψης τοπία, που θεσπέσια κοσμούνται από ξέγνοιαστα γυμνά κορμιά."
αποσπάσματα από το "Ο Παν Μέσα μας" - "Απαγορευμένο"

"Ένα από τα χαρακτηριστικά του σαμανισμού είναι η πτήση της ψυχής (έκσταση). Ένας σάμαν μπορεί να περιέλθει σε έκσταση με τη χρήση τελετουργικών χορών, με το άκουσμα ήχων από τύμπανα ή με αυτοσυγκέντρωση. Eίναι ένα ταξίδι με σκοπό την προσέγγιση άλλων κόσμων ή διαστάσεων ύπαρξης και την επίτευξη επαφής με κάτι που θα τους βοηθήσει, είτε είναι πνεύμα είτε είναι φυσική ή ζωϊκή δύναμη. "
αποσπάσματα από το ΣΑΜΑΝΙΣΜΟΣ

" Είμαστε η πρωινή αύρα που πάνω στα νερά του ποταμού γλιστράει.
Είμαστε το ανάλαφρο περπάτημα που ανατριχιάζει το δέρμα της λίμνης.
Είμαστε ο αόρατος χορός
που τη σκόνη σηκώνει στις όχθες και ολόγυρα τη σκορπάει.
Αέρινα είμαστε παιχνιδιάρικα χάδια που καλοπιάνουν τις φυλλωσιές.
Είμαστε του δάσους τα ύποπτα σουρσίματα
και τα απότομα από το πουθενά τριξίματα
που προειδοποιούν τους καταπατητές.
Είμαστε οι φύλακες των ανθέων και οι ένοικοι των κορμών.
Της πληρότητας και της πολυχρωμίας είμαστε οι τιμητές
και οι αέναοι ψίθυροι των μύθων.
Άλλοτε οι φιλήσυχοι και κάποτε ζαβολιάρηδες γείτονες
κι άλλοτε της ασέβειας οι οργισμένοι τιμωροί.
Τα θαυμαστά είμαστε παιδιά της Μεγάλης Μητέρας."
από το ΤΡΑΓΟΥΔΙ "ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ"



Αϊεεεέ! Αϊοοοό! Τίποτα δεν είναι μόνο του, τίποτα δεν μένει στατικό, τίποτα δεν είναι συνηθισμένο, τίποτα δεν παραμένει ίδιο! Και τίποτε δεν είναι νεκρό!
(Κανένας δεν μπορεί να μας πάρει την πιο ιερή έκσταση που μας δονεί! Και ο πιο ισχυρός δυνάστης είναι ανίσχυρος μπροστά στην πιο τρελή μας μέθη!)
απόσπασμα από το δικό μας χορό


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου