Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 16 Μαρτίου 2016

Γη: ο μεγάλος σκουπιδότοπος του Γαλαξία...


Το πρόβλημα των διαστημικών σκουπιδιών όπως το εμπνεύστηκε ο φωτογράφος Michael Najjar, που έφτιαξε μια εικόνα στηριγμένη στα τελευταία στοιχεία γύρω από τον απίστευτο όγκο της "διαστημικής χωματερής"


Ο «γαλάζιος πλανήτης» μόνο ειδυλλιακή εικόνα δεν προσφέρει από το Διάστημα. Καθώς βρίσκεται περικυκλωμένος από αιωρούμενα "διαστημικά σκουπίδια": εγκαταλελειμμένους πυραύλους και δορυφόρους ή πιο σωστά συντρίμια αυτών, που βρίσκονται σε μια απειλητική τροχιά γύρω από τη Γη. Απορρίματα που...απλώς αφέθηκαν στην τροχιακή τύχη τους. Προβληματική και απειλητική κατάσταση όμως, τόσο για δορυφόρους σε τροχιά και για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό όσο και για κάθε διαστημικό σκάφος που σκοπεύει να πραγματοποιήσει κάποια αποστολή "εκτός συνόρων".
Το κακό μάλιστα είναι ότι ο αριθμός πολλαπλασιάζεται συνεχώς και σε αυξανόμενους ρυθμούς, καθώς συγκρούονται μεταξύ τους και σπάνε σε περισσότερα κομμάτια.

Τα διαστημικά αυτά σκουπίδια εκτιμάται πως κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες των 28 χιλιάδων χλμ./ώρα και ότι περίπου 20 χιλιάδες από αυτά έχουν μέγεθος άνω των δέκα εκατοστών και πως υπάρχουν περισσότερα από 370 χιλιάδες αντικείμενα μεγέθους 1-10 εκατοστών που  «βολοδέρνουν» στο Διάστημα. Αυτή η ολοένα και πιο διογκούμενη "πλανητική περικύκλωση" είναι ασφαλώς ιδιαίτερα επικίνδυνη για κάθε project εξόδου (αλλά και επάνοδου) στο "μητρικό πλανήτη".

Το κακό είναι (σύμφωνα και με τη NASA) ότι ο όγκος αυτής της διαστημικής χωματερής αυξάνεται με τέτοιους ρυθμούς ώστε όχι πολύ μελλοντικά θα είναι σχεδόν αδύνατο(;!) να πραγματοποιηθούν διαστημικές αποστολές. Διότι θα μοιάζει δύσκολο τα οποιαδήποτε σκάφη ή οι δορυφόροι που θα εκτοξεύονται να μην χτυπηθούν από κάποιο διαστημικό σκουπίδι, καθώς αφήνουν πίσω τη γήινη ατμόσφαιρα…

Σε αυτό ακριβώς το σενάριο στηρίχτηκε και η βραβευμένη αμερικανική ταινία του 2013 "Gravity". Όπου η ηρωίδα, ιατρική μηχανικός στην πρώτη της διαστημική αποστολή, βρίσκεται σε θανάσιμο κίνδυνο μαζί με το βετεράνο αστροναύτη που τη συνοδεύει, όταν ο διαστημικός τους σταθμός καταστρέφεται από τη σύγκρουση με τέτοια σκουπίδια που ταξιδεύουν γύρω από τη Γη…

Προς το παρόν ιδέες και σχεδιασμοί καταστροφής της "στρατιάς διαστημικών σκουπιδιών" μένουν στα χαρτιά και το πρόβλημα απλά παραμένει και βαραίνει σαν καρκίνωμα την όποια πραγματικά φιλόδοξη προσπάθεια απογαλακτισμού και απαγκίστρωσης από τα «γήινα δεσμά». Κάτι που ίσως αποτελεί το πιο θαυμαστό και γεμάτο συναρπαστικές υποσχέσεις πεπρωμένο της ανθρώπινης φυλής, αν επιθυμεί την εξέλιξή της και το άπλωμα των φτερών της σε ανείδωτους ως τώρα ορίζοντες.
Αρκεί, βέβαια, να μάθει πρωτίστως να σέβεται και να προστατεύει και το "σπίτι" που τη φιλοξενεί και το οποίο έχει δανειστεί από τις επόμενες γενιές κι όχι για να τους το παραδώσει "αφαιμασμένο" και σχεδόν μη αναστρέψιμα κατεστραμμένο.

Ωστόσο η εικόνα της ρύπανσης, τόσο έξω από τον πλανήτη όσο και στο έδαφος και την ατμόσφαιρά του, μάλλον αντανακλάει το πολιτισμικό επίπεδο και τα μοντέλα ζωής (άρα και νοοτροπίας) των δίποδων "καταληψιών" του;

  Welcome stranger to the intergalactic dump!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου