ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ: " IT’S NOT ONLY ROCK AND ROLL (Πώς ακούστηκε κάποτε η ροκ μουσική από τους νέους μιας τριτοκοσμικής χώρας) "

Ένα από τα καλύτερα έργα που έχουμε ανακαλύψει εδώ και χρόνια μέσα στο ελληνικό συγγραφικό τοπίο!

 Καλοκαίρι. Ο ήρωας ταξιδεύει με τη μηχανή του και συνεπιβάτη το μικρό του γιο σε μια πορεία γεμάτη χρώματα, διηγήσεις, απρόοπτες συναρπαστικές συναντήσεις, παραστάσεις αφυπνιστικές και απολογισμό μιας ολόκληρης ζωής.
Ένα δυνατό, αντισυμβατικό, λογοτεχνικό "road trip", που από τα πρώτα του κιόλας "μαρσαρίσματα" μας δελεάζει να ακολουθήσουμε τα κάθε άλλο παρά ανιαρά βήματά του σε χωροχρονικές διαδρομές σφύζουσες από σημαντικά γεγονότα και κοχλάζουσες διεργασίες. Από αυτές που παράγουν πολιτισμό και γράφουν την Ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών.
Ένας καλοζυγισμένος συνδυασμός ταξιδιωτικής εμπειρίας, φιλοσοφικής πραγματείας, ιστορικής μελέτης ενάντια στο επίσημο ρεύμα και τις εκ του πονηρού ερμηνείες του, συναρπαστικών μουσικών αφηγήσεων και έξυπνης και χρήσιμης στο "ξετύλιγμα του κουβαριού" μυθοπλασίας. Όλα σε μια σφιχτοδεμένη μεταξύ τους διαλεκτική σχέση.

Κέρδισε με το καλημέρα τις εντυπώσεις τις δικές μας, από την εισαγωγική του σελίδα, με το "κλείσιμο όλο νόημα του ματιού" του συγγραφέα Θοδωρή Λαμπρόπουλου ή διαδικτυακά γνωστού και ως ΥΠΝΟΒΑΤΗ. Διαβάζοντας τη διευκρινιστική μικρή του επισήμανση: "Αυτό το βιβλίο δεν απευθύνεται σε όλους. Το να απευθύνεσαι σε όλο τον κόσμο είναι ύποπτο"(!)
Κάτι που μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους.

Πάντως σ'εμάς απευθυνόταν! Ελπίζουμε και σ'εσάς! Αναζητήστε το!

ανιχνευτής

Επισκεφτείτε την προσωπική ιστοσελίδα του ΥΠΝΟΒΑΤΗ ή Θοδωρή Λαμπρόπουλου και διαβάστε και την παρουσίαση του ίδιου για το βιβλίο του (αλλά και πού θα το βρείτε):
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: IT’S NOT ONLY ROCK AND ROLL (Πώς ακούστηκε κάποτε η ροκ μουσική από τους νέους μιας τριτοκοσμικής χώρας)

" τα θεμελιώδη προβλήματα του ανθρώπου δεν είναι πολιτικά, είναι φιλοσοφικά "

Sissy: You really don't believe in political solutions do you?
The Chink: I believe in political solutions to political problems. But man's primary problems aren't political; they're philosophical. Until humans can solve their philosophical problems, they're condemned to solve their political problems over and over and over again. It's a cruel, repetitious bore.
Sissy: Well, then, what are the philosophical solutions?
The Chink: Ha ha ho ho and hee hee. That's for you to find out. I'll say this much and no more: there's got to be poetry. And magic. At every level. If civilization is ever going to be anything but a grandiose pratfall, anything more than a can of deodorizer in the shithouse of existence, then statesmen are going to have to concern themselves with magic and poetry. Bankers are going to have to concern themselves with magic and poetry. Time magazine is going to have to write about magic and poetry. Factory workers and housewives are going to have to get their lives entangled in magic and poetry.
Sissy: Do you think such a thing can ever happen?
The Chink: If you understood poetry and magic, you'd know that it doesn't matter.”
― Tom Robbins, Even Cowgirls Get the Blues

Μεταφρασμένος από εμάς διάλογος, που βρήκαμε μεταξύ πολλών άλλων φράσεων και μικρών αποσπασμάτων απ'το ίδιο βιβλίο εδώ, μεταξύ δυο εκ των ηρώων του εκπληκτικού μυθιστορήματος του Τομ Ρόμπινς, "Ακόμα και οι καουμπόισσες μελαγχολούν"-"Even Cowgirls Get the Blues". Από τα πλέον αγαπημένα μας βιβλία, όπως και τα περισσότερα του ίδιου πολύ ιδιαίτερου Αμερικανού συγγραφέα:

-Σίσσυ (η βασική ηρωίδα): Δεν πιστεύεις στ'αλήθεια στις πολιτικές λύσεις, σωστά;
-Τσινκ: Πιστεύω σε πολιτικές λύσεις στα πολιτικά προβλήματα. Αλλά τα θεμελιώδη προβλήματα του ανθρώπου δεν είναι πολιτικά, είναι φιλοσοφικά. Και ώσπου οι άνθρωποι να καταφέρουν να λύσουν τα φιλοσοφικά τους προβλήματα, είναι καταδικασμένοι να πρέπει να λύνουν τα πολιτικά τους προβλήματα ξανά και ξανά και ξανά. Πρόκειται για μια σκληρή κι επαναλαμβανόμενη τρύπα.
-Σίσσυ: Τότε λοιπόν ποιες είναι οι φιλοσοφικές λύσεις;
-Τσινκ (μετά από γελάκια): Αυτό είναι κάτι που πρέπει εσύ η ίδια να το μάθεις. Θα σου πω μόνο αυτό και τίποτα περισσότερο. Πρέπει να υπάρχει ποίηση. Και μαγεία. Σε κάθε επίπεδο. Αν ο πολιτισμός πρόκειται ποτέ να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από μια μεγαλοπρεπή αποτυχία, κάτι περισσότερο από ένα αποσμητικό δοχείο μέσα στον υπόνομο της ύπαρξης, τότε οι πολιτικοί θα πρέπει να αρχίσουν να ασχολούνται με τη μαγεία και την ποίηση. Το περιοδικό "Τime" θα πρέπει να γράψει για τη μαγεία και την ποίηση. Ο εργάτες των εργοστασίων και οι νοικοκυρές θα πρέπει να εντάξουν μέσα στις ζωές τους τη μαγεία και την ποίηση.
- Σίσσυ: Πιστεύεις ότι κάτι τέτοιο μπορεί ποτέ να συμβεί;
-Τσινκ: Αν κατανοούσες τη μαγεία και την ποίηση, τότε θα ήξερες ότι κάτι τέτοιο δεν έχει σημασία.

Χμ! Μια τέτοια οπτική σίγουρα δεν θα έβρισκε καθόλου σύμφωνο τον Πλάτωνα και δεν θα είχε καμία σχέση με την "παγωμένη φιλοσοφία του"(κατά τον Νίτσε) και τον κόσμο των "καθαρών μορφών" ή άκαμπτων ιδεών, όπως το βλέπουμε εμείς. Και βεβαίως θα έβρισκε κλειστές τις πύλες της ιδανικής Πολιτείας του. Η οποία άλλωστε είχε από την αρχή φροντίσει, σύμφωνα με τα δομικά σχέδια του δημιουργού της, να εξορίσει από τους κόλπους της τους ποιητές...

Μια σύγχρονη ληστρική και απόλυτα ειδεχθής ιστορία..

ΗΠΑ, πριν τέσσερα με πέντε χρόνια. Το "έργο" έχει ξεκινήσει και παίζεται πλέον και στις ευρωπαϊκές "αίθουσες" καθηλώνοντας στην κυριολεξία το ανυποψίαστο και υποψιασμένο "κοινό". Τόσο πνευματικά όσο και υλικά. Άλλωστε, οποιοδήποτε καινοτόμο ή ανατρεπτικό γεγονός συμβεί εκεί -στην Αμέρικα- ή αλυσίδα γεγονότων με θετικές ή, πολύ περισσότερο, αρνητικές συνέπειες, δεν αργεί να διαχυθεί και στον υπόλοιπο "πολιτισμένο κόσμο".
 Έναν κόσμο όπου η απόλυτη οικονομική παράνοια και η πιο κτηνώδης αδικία σημαδεύουν τις ζωές των πολλών και των πολύ λίγων.
Των μεν που ξυπνούν την επόμενη ημέρα χωρίς εργασία ή δουλεύουν εξοντωτικά και με όλο και πιο συρρικνωμένα δικαιώματα για μισθούς σκληρής επιβίωσης και όχι σε μόνο μία δουλειά.
Και των δε, των διευθυντών, στελεχών, golden boys -ή girls- μεγάλων ομίλων, που απολαμβάνουν μεγάλα έως τεράστια bonus. Και οι παρασιτικές επιχειρήσεις τους μετρούν τα κέρδη τους με τα κλοπιμαία και τα δανεικά που θα χρεωθούν να ξεπληρώσουν τα παιδιά και τα εγγόνια των γνωστών μαζικών θυμάτων.

Ας δούμε λοιπόν ένα κομβικό επεισόδιο αυτής της σύγχρονης ληστρικής και ειδεχθούς ιστορίας,  όπως αναλύεται και καυτηριάζεται στο παρακάτω βίντεο.

Γέμισε " μικρά φεγγάρια " η διαστημική γειτονιά του Δία και του Κρόνου!

A collage of Saturn (bottom left) and some of its moons: Titan, Enceladus, Dione, Rhea and Helene. Credit: NASA/JPL/Space Science Institute

" Saturn’s moons have such a variety of environments between them that you’d be forgiven for wanting to spend an entire mission just looking at its satellites. From the orangy, hazy Titan to the icy plumes emanating from Enceladus, studying Saturn’s system gives us plenty of things to think about.
Not only that, the moon discoveries keep on coming. As of April 2014, there are 62 known satellites of Saturn (excluding its spectacular rings, of course). Fifty-three of those worlds are named. While this sounds like a large number of satellites, there’s another planet that has even more — Jupiter, with 67 to its name."
To πλήρες άρθρο: How Many Moons Does Saturn Have? Αλλά και:  the discovery of Saturn’s 60th moon

"Astronomers have recently discovered nine new moons. The astronomers found eight new moons of Jupiter and one new moon of Saturn. We now know of 60 moons orbiting Jupiter and 31 orbiting Saturn. The new moons were discovered using telescopes on the top of a volcano called Mauna Kea in Hawaii.
All of the new moons are small. The new moons of Jupiter are about two or three kilometers (a mile or two) across. The diameter of the new moon of Saturn is about eight kilometers (five miles).
Twelve new moons of Jupiter were discovered earlier this year. The last time astronomers found new moons of Saturn was December 2000. Scientists think there are many more small moons that haven't been found yet. A spacecraft called Cassini is on its way to Saturn. When it gets there, it may find more moons around Saturn!"
Πηγή: More Moons around Jupiter & Saturn 
Aκόμα:  Astronomers Discover 11 More Small Moons of JupiterMay 17, 2002

Πλέον η "Never A Straight Answer" ή ΝΑSΑ δηλώνει ότι από το 2000 και ύστερα ανακαλύπτονται νέοι, μικροί με διάμετρο λίγα χλμ., δορυφόροι ή φεγγάρια που "μαζεύονται" στις τροχιές των γιγάντιων πλανητών Κρόνου και Δία! Πάνω από 60 πλέον δορυφόρους μετράει έκαστος, όταν πριν από χρόνια τους υπολόγιζαν σε πολύ λιγότερους! Και το παράδοξο της υπόθεσης; Aνακαλύφθηκαν από τηλεσκόπια μήκους 3,5 μέτρων, όπως αυτό το συγκεκριμένο,αμερικανο-καναδο-γαλλικό, που αναφέρει το παραπάνω άρθρο -με χρώμα από εμένα- στη Χαβάη. Αυτοί οι "νέοι δορυφόροι" σύμφωνα με την αρθρογραφία, ανακαλύπτονται σταδιακά από το 2000 μέσω μικρών γενικά τηλεσκοπίων, από 2,5 περίπου έως 3,5 μέτρα, σε Νότια Αμερική -Χιλή- και ΗΠΑ κι όχι με τα πιο καινούργια υπερσύγχρονα δεκάμετρα περίπου τηλεσκόπια. Θα αναρωτηθεί κανείς πού είναι το περίεργο, εδώ. Το παράξενο έως παράδοξο είναι ότι τηλεσκόπια από τρία μέτρα έως πέντε μέτρα - μαζί με την ανάλογη ικανή φωτογραφική τεχνολογία- υπήρχαν ήδη εδώ και τέσσερις δεκαετίες τουλάχιστον και κανείς σοβαρός αστρονόμος ΔΕΝ μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν ήταν τακτικά στραμένα προς τους δυο αέριους γίγαντες του ηλιακού συστήματος, που ανέκαθεν τραβούσαν και με το παραπάνω το ενδιαφέρον! Και ειδικά όσον αφορά το Δία, το 1994, όταν ένας μεγάλος αριθμός θραυσμάτων του κομήτη Shoemaker-Levy 9 έπεσε πάνω του, προσφέροντας στους αστρονόμους για πρώτη φορά την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την εντυπωσιακή σύγκρουση δύο ουρανίων σωμάτων στο ηλιακό μας σύστημα! Αλλά ως τότε ΔΕΝ είχαν παρατηρήσει με τα μεγαλύτερα τηλεσκόπιά τους τη σταδιακή άφιξη μιας μεγάλης σειράς "μικρών φεγγαριών". Κι όπως αναφέρθηκε όχι μητρικών των δυο τεράστιων πλανητών, κατά το σχηματισμό τους! Που ήρθαν και "καρφιτσώθηκαν" τροχιακά, ποιος ξέρει από ποια περιοχή του ηλιακού συστήματος ή έξω απ'αυτό, από το 2000 και ύστερα σε Δία και Κρόνο! Για τα οποία μας λένε ότι πρόκειται πλέον για "φυσικούς τους δορυφόρους", οι οποίοι όμως ακολουθούν αντίθετη φορά τροχιάς σε σχέση με τη ροπή που φυσιολογικά ακολουθούν οι -πραγματικά;- μεγάλοι φυσικοί δορυφόροι των πλανητών!

Κι επειδή για τους "mainstream" επιστήμονες της ΝΑΣΑ και όχι μόνο τα εξόφθαλμα κι ανεξήγητα ή ανεξήγητα εξόφθαλμα σπρώχνονται κάτω από το γεμάτο αυθαίρετες τρύπες και απίθανα μπαλώματα διαστημικό τους χαλί, με τη σκούπα της αποσιώπησης ή γελοίας διαστρέβλωσης, εμείς ας θέσουμε ένα..συνωμοσιολογικό ή αιρετικό ερώτημα: Μήπως αυτά τα σταθμευμένα μικρά σφαιρικά "φεγγαράκια" σε Δία και Κρόνο* έχουν καμιά συγγένεια ή συνάφεια ή σύνδεση ή οποιαδήποτε ομοιότητα με παρακάτω αγνώστου ταυτότητας -και κατασκευής- σταθμευμένα δίπλα στον Ήλιο τεράστια αντικείμενα; Ή να μιλήσουμε πιο.."επιστημονικά" -όπως οι spokesmen της NASA- πρόκειται κι εδώ για..δορυφόρο του.. άστρου μας;
*που αν πρόκειται για τεχνητά αντικείμενα, όπως -λέμε εμείς τώρα!- σκάφη, έχουμε να κάνουμε με κατασκευές χιλιομέτρων!

-τα παρακάτω είναι απόσπασμα από το άρθρο "Κοσμοσυρροή" πάνω από τον πλανήτη γη!-

 SOHO = Solar and Heliospheric Observatory
Δηλαδή το διαστημικό σκάφος-"μάτι" της NASA, που από το 1995 εκτοξεύτηκε με αποστολή να παρατηρεί τον ήλιο και να φωτογραφίζει καθημερινά η δραστηριότητά του. Μέχρι τώρα μας έδωσε εντυπωσιακές και θεαματικές φωτογραφίες, αλλά ανάμεσά τους βρέθηκαν -πολλές από αυτές στη συνέχεια κατέβηκαν από το σάιτ της NASA- και μερικές πολύ μα πολύ περίεργες. Με αντικείμενα τα οποία έκαναν τους "spokesmen" της Never A Straigt Answer" (NASA) να καταπίνουν τη γλώσσα τους, γιατί πολύ απλά αυτά δεν θα έπερεπε να υπάρχουν σύμφωνα με τις επίσημες θεωρήσεις και επιτηδευμένα εθελοτυφλούσες και μίζερα περιοριστικές αντιλήψεις. Μιλάμε για σημεία και τέρατα, κολοσσιαίων διαστάσεων "αντικείμενα" σε απόσταση αναπνοής από τον ήλιο ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ, προφανώς με μια τεχνολογία άγνωστη για το "πλατύ κοινό".

H γιγαντιαία εκπληκτική "μαύρη σφαίρα", που βρίσκεται μονίμως σταθμευμένη -κάτι σαν "φάρος-φύλακας, και ποιους φυλάει ή εποπτεύει άραγε;- πάνω από τον πόλο του ήλιου, "αγγίζοντας" το ηλιακό στέμμα! Πάντως η διαστημική μπάλα μπόουλινγκ του ήλιου μας με κορίνες τους πλανήτες δεν είναι, ευτυχώς.

3 Δεκεμβρίου του 2012 και μια ηλιακή έκρηξη φωτογραφημένη από τη NASA, φανέρωσε λοιπόν πως τόσο κοντά στην ηλιακή ατμόσφαιρα υπάρχει "κρυμμένο" ένα γιγαντιαίων διαστάσεων σφαιρικό αντικείμενο, που απ΄την οπτική του πλανήτη μας είναι ημιδιαφανές. Άρα τυχαία κι εξαιτίας των ιδιαίτερων συνθηκών της ηλιακής έκρηξης έγινε ορατό και η κάμερα το αποτύπωσε!

 Μάρτιος του 2012: παρατηρήστε μια από τις πιο συγκλονιστικές φωτογραφίες όπου ξεκάθαρα φαίνεται γιγαντιαίο αντικείμενο με ενεργειακή δίνη ή δέσμη από -ή προς- αυτό και προς τον ήλιο!!! Κάτι σαν "ανεφοδιασμός καυσίμων" να υποθέσουμε;

Το SOHO, όμως, έχει καταγράψει "αντικείμενα", γιγαντιαίων συχνά διαστάσεων -μέγεθος πλανήτη  και με διάμετρο δυο περίπου χιλιάδες χιλιόμετρα μεγαλύτερη από αυτή του πλανήτη γη (42.000 χλμ), σχήματος πούρου έως κυβου- που ούτε διαταραχές στην κάμερά του ήταν, ούτε σχηματισμοί νεφελωμάτων, ούτε κάτι άλλο, κάποιο "φυσικό φαινόμενο" ή η "φλατ δικαιολογία" των "αλχημιστών" της NASA.

 Περί αξιοπιστίας και "καθαρών λόγων" της ΝΑΣΑ διαβάστε κι αυτό: Δεν μας τα λέει καθόλου καλά η "μαντάμ NASA" για τη Σελήνη!

"νοσταλγοί του rock'n'roll"

 HIROLLERS
" Το ρυθμικό drum-beat, ο ρυθμός από το κοντραμπάσο, τα κιθαριστικά ριφάκια, τα πιανιστικά ting-a-lings και τα πνευστά σίγουρα θα παρακινήσουν το κοινό για χορό, ακόμα και τους μη χορευτές. "

" Οι HIROLLERS ήταν μια ιδέα του κοντραμπασίστα, τραγουδιστή και συνθέτη Χρήστου Ζώη και βγήκε μέσα από την ανάγκη του να δημιουργήσει ένα μουσικό σχήμα που να καλύπτει τις μουσικές του προτιμήσεις.

Έτσι πίσω στο 2005 άρχισε να μαζεύει γύρω του μουσικούς, γνωστούς στους κύκλους της rock n’ roll και jazz ελληνικής μουσικής σκηνής. Μετά από αρκετές πρόβες και αλλαγές μελών κατέληξε στο σημερινό σχήμα. Το όνομα HIROLLERS σημαίνει στην αμερικάνικη αργκό αυτός που ποντάρει μεγάλα ποσά στο καζίνο και γενικά στον τζόγο. Οι μουσικές μας επιρροές είναι κατά μεγάλο βαθμό από την δεκαετία αμέσως μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή την δεκαετία των 40’s – έως και τις αρχές της δεκαετίας των 50’s και τα μουσικά ιδιώματα που εκείνη την εποχή ήταν στη μόδα, δηλαδή swing, jump blues, rhythm n’ blues, jive, rhumba κλπ.

Αυτό σημαίνει ότι έχουν φτιαχτεί σε εποχή επανάκαμψης από τον πόλεμο και άρα χαρούμενες, με αποτέλεσμα να έχουν μεγάλη απήχηση και στο ελληνικό κοινό που πάντα διψάει για χορό και διασκέδαση.

Έτσι το κοινό έχει αγκαλιάσει την προσπάθεια που κάνουν με πολλή αγάπη και εμπιστοσύνη, ερχόμενο στα Live τους και αγοράζοντας τους δίσκους τους. Είναι νοσταλγοί της εποχής εκείνης και δεν το κρύβουν. Αυτό το δείχνουν με το ντύσιμό τους, με τα όργανα που παίζουν μουσική (που είναι αν όχι εκείνης της εποχής, τουλάχιστον φτιαγμένα με τον ίδιο τρόπο) αλλά και με την στάση τους στη ζωή. "

 Από αφιέρωμα του Ηalf Note στην πολύ καλή αυτή ελληνική μπάντα νοσταλγών του swing και rock'n'roll στα πρώτα του άκρως χορευτικά βήματα, η οποία και είχε εμφανιστεί στη σκηνή του γνωστού αθηναϊκού club.

Η σελίδα τους στο facebook:  https://www.facebook.com/pages/Hirollers/162920690531580

 Eμείς σας τους παρουσιάζουμε μέσα από ένα χαρακτηριστικό βίντεο.

meet "Gryflet": ένας μεν αλλά όλα τα λεφτά δε!

"Gryflet" ονομάζεται ένα "solo project" που ξεκίνησε από τον Πορτογάλο μουσικό Nuno Tavares to 2013. O Tavares, ο οποίος ζει στο Σόμερσετ της Αγγλίας, καταφέρνει να δημιουργήσει εξαιρετική μουσική. Αν και κυρίως είναι ένας solo καλλιτέχνης, έχει συνεργαστεί αρκετές φορές και με άλλους μουσικούς.
O ίδιος προσδιορίζει τη μουσική του ή την τέχνη του ως  "Alternative Rock, Stoner Rock, Psychedelic Rock and Art Rock." 
Άλλος ένας δηλαδή που έχει πέσει μέσα στη "χύτρα" του rock κι έχει διαποτιστεί από τα μαγικά του ελιξήρια!

Η σελίδα του στο facebook: https://www.facebook.com/gryflet7?ref=ts&fref=ts
Επίσης: http://gryflet.bandcamp.com/
Και μια μικρή συνέντευξή του στο "Round Trip": http://roundtripp.tumblr.com/post/114667581094/round-trip-meets-with-gryflet

Πάρτε λοιπόν μια μικρή γεύση από την τέχνη του μοναχικού κιθαρίστα, μπασίστα, ντράμερ και παραγωγού:

αστόχημα ζωής*

(σχόλιο δικό μας: στοχαστικό, διεισδυτικό, ποιητικά δομημένο, αφοπλιστικά ειλικρινές..!)

*για αστόχημα βολής (aberratio ictus) γίνεται λόγος όταν ο δράστης δεν προσβάλλει το υλικό αντικείμενο που είχε ήδη εξατομικεύσει και κατά του οποίου κατευθυνόταν η πράξη του, αλλά ένα άλλο, το οποίο δεν ήθελε να προσβάλλει.

(από τη θεωρία του γενικού ποινικού δικαίου)

σε εύστοχα ερωτήματα αστόχως σήμερα θα προσπαθήσω να απαντήσω

διερωτηθήκατε λοιπόν ποτέ

ποιοι πάνε στα ακροατήρια των δικαστηρίων ως φιλοθέαμον κοινό

πού αναγκάζονται να ακουμπάνε τα δάχτυλα των χεριών τους οι μάρτυρες

ώστε το ευαγγέλιο να μην αναγκαστούν να αγγίξουν

με πόσο περιπαιχτικό ύφος ο ναζωραίος κρεμασμένος από ψηλά όλους σας κοιτάζει

αν ο ένστολος ανθρωποφύλακας κάθε πρωί εντίμως τη στολή του σιδερώνει

αν τα πηλίκια έχουν μέγεθος, αρίθμηση, οσμή και κατά πόσον σε καλύπτουν έναντι του ήλιου

πόσα μειδιάματα χωράνε τα εννέα ημερών άλουστα μαλλιά της αξιοτίμου κυρίας δικαστού

παρατηρείστε σας παρακαλώ

πώς τρίβουν χαρισματικά οι γραμματείς τις παλάμες των χεριών τους

να ‘ναι άραγε λόγω κρύου ή να ‘ναι μήπως από την άγρια χαρά που προκαλεί η καταπάτηση ηθών

που η κοινωνία της γάγγραινας ως τάχα μου χρηστά ονομάτισε

κι ύστερα άνευ συναινέσεως στους ώμους σας σας φόρτωσε;

δείτε ακόμα το αυτάρεσκο χάιδεμα του προσώπου της δικαστού

επιτρέπεται ο δημόσιος βαυκαλισμός· απαγορεύεται επί ποινή ο ιδιωτικός αυνανισμός

κοιτάξτε γύρω τα μεγάλα φωτεινά παράθυρα

για δείτε πώς με σιδερόβεργες οριζοντίως και καθέτως βιάζεται νομίμως η ομορφιά τους

ξέρετε πως των χαρτοπαικτών οι λέσχες παράθυρα δεν έχουνε ποτέ

ώστε επιθυμία για φυγή στους δύστυχους της ατυχίας λάτρεις ποτέ να μην γεννιέται;

εν μέσω της δικαστικής αιθούσης αντιθέτως επιδιώκουν οι εξουσιαστές

μοναδική επιθυμία θύτη θύματος και μάρτυρα η ηρωική έξοδος να αποτελεί

και τέλος αναρωτηθείτε

αν άραγε τα ακροατήρια είναι πάντοτε ψηλοτάβανα

προκειμένου των υπηρετών της θέμιδος το ανύπαρκτο πανύψηλο ανάστημα εντός τους να χωράει

 

 

Το διαβάσαμε στο nullapoenasinelege

Ο ταξιδιώτης και η μαργαρίτα

 του Ευγένιου Τριβιζά

Αν ψέματα του ‘λεγε; Αν καμωνόταν; Αν κάποιο άλλο αστέρι πρόσμενε; Αν πεταλούδες πλουμιστές ονειρευόταν; Πως θα σιγουρευόταν; Αλήθεια, πως;


***** ***** ***** ***** *****

Μεσάνυχτα. Στον ουρανό τον ήσυχο, το βαθυσκότεινο, θαμποσβήνουν δειλά, αχνόφωτα τα αστέρια σ’ άπειρους μαγευτικούς συνδυασμούς, αμέτρητες εξωτικές, παραμυθένιοες ζωγραφιές. Αστέρια πολλά. Μυριάδες αστέρια. Φαναράκια χρυσαφιά, που, με τις τοσοδούλικες τους λάμψεις, ζωγραφίζουν στα μενεξεδένια βελούδα γαλέρες, γιρλάντες, άτια και κάστρα και θεριά παράξενα.

Εκεί ψηλά, στων αστεριών τον κόσμο που η χλωμόχρυση σελήνη βασιλεύει, πλανιόταν κάποτε συντροφικά τρία άστρα μικρά, αδέλφια αγαπημένα. Το πρώτο το ‘λεγαν Αυγερινό, τα’ άλλο Αστραφτερή και το τρίτο το τελευταίο, που ‘χε την πιο γλυκόθωρη λάμψη απ’ όλα τ’ άλλα αστέρια που το στερέωμα στολίζουν, το ‘λεγαν «Καμάρι τ’ Ουρανού».

Ανέμελα έπαιζαν κρυφτό στα πουπουλένια νέφη, κυνηγητό με τις φεγγαραχτίδες, που γλιστρούσαν γοργά, γνέφανε γελαστά, χάνονταν και ξέφευγαν στ’ απλόχωρα ουράνια χαρωπές.

Ώσπου κουράστηκε κάποια νυχτιά το Καμάρι τ’ Ουρανού με τ’ αδέλφια του αντάμα. Απόκαμε να παίξει. Βαρέθηκε να θαυμάζει το φεγγάρι εκστατικά. Πεθύμησε σ’ άλλους κόσμους, κόσμους πρωτόγνωρους, αλαργινούς, να ταξιδέψει. Δεν το χώραγε ο ουρανός, άχαρος και πληχτικός του φαινότανε ο γαλαξίας.

- Μη φεύγεις! παρακάλεσε η Αστραφτερή.
- Μη μας αφήνεις! κλάφτηκε ο Αυγερινός.

Μα το ‘χε πάρει απόφαση το Καμάρι τ’ Ουρανού. Υπόσχεση του έδωσε πως θα γυρνούσε σίγουρα, προτού η ροδόλουστη αυγούλα ξεπροβάλει, και, μ’ ένα σάλτο ανάλαφρο, αποχαιρέτησε τους συντρόφους του και τις ουράνιες στράτες.

Άρχισε να γλιστρά γοργά στο διάφανο διάστημα, νιώθοντας έναν ίλιγγο μεθυστικό, ίλιγγο που τ’ ανατρίχιαζε, του έκοβε την ανάσα.

Ένα τράνταγμα, μια μαρμαρυγή, κι έπεσε το Καμάρι τ’ Ουρανού στη Γή!

Η Σιγουριά της Αμφιβολίας

Σχόλιο: αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η μεγαλύτερη βεβαιότητα και η πιο αδιαμφισβήτητη σιγουριά μας (πάνω στις οποίες οικοδομούνται και καριέρες, σχολές και ρεύματα) δεν είναι παρά η άγνοιά μας για όσα θεωρούμε δεδομένα... Ή, όπως καταλήγει το εξαιρετικό αυτό κείμενο, «Το μόνο Σίγουρο είναι η Εικασία»


Η Σιγουριά της Αμφιβολίας
 
Πως ξέρεις ότι γνωρίζεις τα πράγματα που γνωρίζεις; Αν δεν απαντήσεις «απλά τα ξέρω» αυτό που απομένει τι είναι; Πως ξέρεις το οτιδήποτε αν στην πραγματικότητα δεν γνωρίζεις το οτιδήποτε; Το γνωστό κρέμασμα από μια κλωστή έχει την τάση να γέρνει την ζυγαριά προς την λογική. Υπήρξε ένας άνθρωπος που είπε «Σκέφτομαι άρα υπάρχω» κι αυτό σε βάζει να σκέφτεσαι περίπου σαν το «η κότα έκανε το αυγό η το αβγό την κότα;» Με αυτό τον τρόπο ο Ντεκάρτ προτίμησε την λογική πηγή, αντί της θεϊκής πηγής της γνώσης. Ο Ντεκάρτ έφτασε σε αυτή του την διαπίστωση κάνοντας ένα πείραμα πάνω στην ριζοσπαστική αμφιβολία, δηλ. στο να ανακαλύψει αν υπήρχε κάτι για το οποίο να μπορούσε να είναι σχετικά σίγουρος, κάτι για το οποίο δεν θα μπορούσε να αμφιβάλει.

Αλλά όσο κι αν αμφέβαλε δεν συνέχισε να ερχόταν αντιμέτωπος με το γεγονός ό,τι υπήρχε ένας αμφισβητίας, δηλ. ο εαυτός του. Έπρεπε ν’ αμφισβητήσει την ίδια την αμφισβήτηση. Θα μπορούσαμε να γλυτώναμε από έναν μεγάλο βαθμό παρερμηνείας και παρεξηγήσεων αν απλά έλεγε «Αμφιβάλω άρα υπάρχω»

Για να μην αμφιβάλει κάποιος σε ό,τι σκέφτεται, πρέπει πρώτα να μην αμφιβάλει ότι υπάρχει. Διότι αν πάρουμε σαν δεδομένο το «Αμφιβάλω άρα υπάρχω» ελάχιστοι άνθρωποι στον πλανήτη μας «υπάρχουν» και αυτό γιατί ελάχιστοι άνθρωποι στον πλανήτη μας «αμφιβάλλουν» σχετικά με το οτιδήποτε. Ακόμη και στην μορφή του «σκέφτομαι άρα υπάρχω» να το πάρουμε το ίδιο ισχύει.

Όταν ο Ντεκάρτ πέθανε και πήγε στον Αη Πέτρο του είπε «ακόμα σκεφτομαι άρα υπάρχω» για να εισπράξει την απάντηση «Δεν υπάρχεις, αλλά μην το σκέφτεσαι» κατά τον Αρκά.

 Τα μάτια σου σε κοροϊδεύουν
 

Με περισσή εγωπάθεια οι άνθρωποι, δεν αμφιβάλουν καθόλου για τίποτα και χωρίς σκέψη, αναφέρουν το ένα ή το άλλο απόφθεγμα, αφορισμό ή κείμενο, φιλοσοφική θέση ή θεωρία και το αποδίδουν με σιγουριά χωρίς σκέψη ή έστω αμφιβολία, στον ένα ή στον άλλο φιλόσοφο, ενώ δεν γνωρίζουν καν αν αυτός το είπε έτσι ή αλλιώς γιατί σαν πρόσωπο δεν είναι σίγουρο ό,τι υπήρξε και τα υποτιθέμενα λεγόμενα του είναι λόγια άλλων ανθρώπων, σκέψεις άλλων ανθρώπων –ποιος ξέρει αν είναι καν ανθρώπων- που απλώς επαναλαμβάνουν παπαγαλίζοντας κατά πως τους βολεύει, διαιωνίζοντας σωστά και λάθη, ανάκατα μέχρι σήμερα.

Σκέψου πόσο ανόητος φαίνεσαι, όταν λες -αν δεν το δω μα τα μάτια μου δεν το πιστεύω- και άλλες ανάλογες μεγαλοστομίες, ειδικά όταν όλα όσα παπαγαλίζεις είναι λόγια άλλων, που δεν είδες ποτέ και δεν μπορείς να είσαι καν σίγουρος, πως αυτοί τα είπαν, ή αν καν υπήρξαν με σιγουριά! Και αυτό το «αν δεν το δω με τα μάτια μου»αποκλείει τους τυφλούς απ’ την γνώση; Είδες ΕΣΥ ό,τι η γη είναι στρογγυλή με τα μάτια σου; Που το ξέρεις ό,τι είναι στρογγυλή αφού δεν την είδες;

Αν τα μάτια σου σε κοροϊδεύουν -ειδικά αν δεν έχεις καλλιεργήσεις τον εγκέφαλο σου, γιατί με τον εγκέφαλο βλέπεις και όχι με τα μάτια- σκέψου σε τι πέλαγος άγνοιας κολυμπάς όταν αυτά που καλλιεργούν το εγκέφαλο δεν είναι και τόσο σίγουρο … ό,τι είναι έτσι όπως λέγονται !

Όταν ακόμα δεν γνωρίζουμε οι άνθρωποι, τι είναι η βαρύτητα τι είναι το ηλεκτρικό φορτίο, όταν ακόμα κινούμαστε με πετρέλαιο, όταν και την πυρηνική ενεργεία την μετατρέπουμε σε ηλεκτρική με τρόπο σαν το παράδειγμα: οι δυο ενέργειες είναι δυο δωμάτια μεσοτοιχία, κι εμείς περνάμε από το ένα στ’ άλλο μέσω του άλφα Κενταύρου (spontaneous idea), όταν την τύφλα μας την καταραμένη έχουμε ακόμα για το πληροφοριακό περιεχόμενο του DNA κλπ κλπ, εντούτοις δεν μας λείπει η εγωπάθεια της σιγουριάς, για τους χαριτωμένους νομούς που «ανακαλύψαμε» !!!

Βασική αρχή και μέτρο υγιούς ψυχικά ανθρώπου είναι ο τρόπος που επικοινωνεί και ειδικά η αναμετάδοση της επικοινωνίας του. Λες κάτι στον Νίκο να πει στον Γρηγόρη κι αυτός άλλο κατάλαβε κι άλλο του είπε, με αποτέλεσμα … σύγχυση, αταξία και καθημερινές παρεξηγήσεις στις ζωές όλων σας. Όλη αυτή η αταξία δημιουργείται από μια απλή αναμετάδοση επικοινωνίας στον παρόντα χρόνο και τόπο κι όχι μετά από 1.000+ χρόνια.

 Αυτό που είναι σχετικά ξεκάθαρο σήμερα, μετά την επόμενη χρονικά στιγμή παύει να βγάζει νόημα, ή αλλοιώνεται το νόημα του εντελώς ειδικά όταν οι ορισμοί των λέξεων και οι τονισμοί αλλάζουν … και αλλάζουν σε 5 -10 χρόνια πόσο μάλλον σε 1.000+

Ήδη σήμερα η νεώτερη γενιά δεν μιλά και δεν γνωρίζει τους ορισμούς των λέξεων και τις έννοιες της μόλις προηγούμενης.  

Πόσο σίγουροι μπορούμε να είμαστε για την σιγουριά μας, όταν αναφερόμαστε σε λόγια και σκέψεις ανθρώπων που έζησαν –αν έζησαν- πολλές χιλιάδες χρόνια πριν; Δεν μιλώ για θρησκείες και ανάλογες φαντασιώσεις αλλά για πιο «πραγματικά» πρόσωπα και πράγματα. Επιγραμματικά ας κάνουμε κάποιες αναφορές, μπορείς να βρεις πολύ περισσότερες, αν ερευνήσεις εντελώς επιφανειακά, δεν χρειάζεται και πολύς κόπος για ν’ ανακαλύψεις πως κάθε τι που θεωρείς σταθερό δεδομένο … δεν είναι καν δεδομένο και πόσο βέβαιος μπορείς να είσαι για τις εικασίες;

Ο Όμηρος φέρεται ως ο συγγραφέας των ποιητικών κειμένων της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, από τα πρώτα κείμενα της Ιστορικής περιόδου της αρχαίας Ελλάδας, γνωστά ως «Ομηρικά Έπη». Αναφέρεται σαν συγγραφέας, ενώ δεν έγραψε τίποτε, ενώ το πιο σωστό είναι να αναφέρεται σαν ραψωδός. Για τη ζωή του δεν υπάρχουν καθόλου  πληροφορίες και αυτές οι λίγες είναι αντιφατικές, ενώ η φιλολογική επιστήμη των δύο τελευταίων αιώνων αμφισβήτησε την ύπαρξή του και μάλιστα θεωρεί πως δεν υπήρξε μονάχα ένας Όμηρος.

Διαθέτουμε επτά βίους των Ομήρων που προέρχονται από την αρχαιότητα!! Δηλαδή δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως κάποιος άνθρωπος που λέγεται Όμηρος υπήρξε, πόσο μάλλον να έγραψε τα εν λόγο κείμενα. Η σύγχρονη έρευνα, και ειδικότερα όσοι δέχονται ότι ο Όμηρος μπορεί να θεωρηθεί πραγματικό πρόσωπο, τοποθετεί τη ζωή του στον 8ο αι. π.κ.ε. και θεωρεί πιθανό ότι ήταν Ίωνας αοιδός –ραψωδός συνεχιστής μιας μακραίωνης παράδοσης προφορικών ηρωικών αφηγήσεων

Υπό τον όρο «ομηρικό ζήτημα» ομαδοποιούνται πολλά ερωτήματα που έχουν σχέση με την πατρότητα, τον τρόπο σύνθεσης και την καταγραφή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Ειδικότερα, έχουν τεθεί τα θέματα: Ήταν πραγματικό πρόσωπο ο Όμηρος; Ήταν μονάχα ένας; Πότε έζησε, πώς συνέθεσε ή έγραψε τα έργα του και ποια είναι αυτά; Τα κείμενα που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα είναι έργα του ίδιου ποιητή; Κάποιες υφολογικές αλλά και πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των δύο ποιημάτων καθιστούν πιθανό το γεγονός να μην γράφτηκαν από τον ίδιο συγγραφέα; Τα κείμενα είναι ενιαίες ποιητικές συλλήψεις ή αποτελούνται από διάφορα στρώματα;

Τα σημερινά κείμενα προέρχονται από συνένωση πολλών τμημάτων κι επέκταση παλαιοτέρων. Απέναντι σε αυτήν την «αναλυτική» θεωρία τάσσονται οι «ενωτικοί» που υποστηρίζουν ότι στο καθένα μπορεί να διακριθεί μία συνεπής λογοτεχνική σύλληψη και πραγμάτωση από ένα άτομο. Η σύγκριση με προφορικά έπη έδειξε ότι οι προφορικοί ποιητές, με τεχνικές που δεν είναι οικείες σε μια εγγράμματη κοινωνία, μπορούν να συνθέσουν και να απομνημονεύσουν ποιήματα μεγάλης έκτασης !!

Από την προφορική θεωρία, προκύπτει το ερώτημα ποια ήταν η συμβολή της γραφής στη σύνθεση των ποιημάτων, καταγράφηκαν την εποχή που συντέθηκαν κατά τη διάρκεια της απαγγελίας, υπαγορεύτηκαν από τον ποιητή ή επιβίωσαν προφορικά και καταγράφηκαν αργότερα; Με δυο λόγια ο Όμηρος (αν υποθέσουμε ό,τι υπήρξε ένας άνθρωπος που λεγόταν Όμηρος)  δεν έγραψε τίποτε, δεν υπάρχει τίποτε γραμμένο απ τον ίδιο προσωπικά και αυτά που υπάρχουν είναι πολλών και πολύ μεταγενέστερων συγγραφέων, με τις ανάλογες αλλοιώσεις που επιφέρει ο χρόνος στην αναμετάδοση του λόγου.

Ο Σωκράτης δεν έγραψε τίποτε, δεν υπάρχει δικό του γραπτό, αλλά οι άνθρωποι λένε πως είπε το ένα ή το άλλο έτσι αυθαίρετα. Μην ξεχνάμε πως η «διαλεκτική» που του αποδίδεται, είναι ό,τι χειρότερο για την έρευνα, γιατί τοποθετεί  τον άνθρωπο ερευνητή σε κατάσταση αποτελέσματος και όχι αιτίας. Άρα επιφέρει σύγχυση και καμία πρόοδο. Καταστρατηγεί δε, κάθε κανόνα ορθής επικοινωνίας αν τυχόν κάποιος θελήσει να την εφαρμόσει.

Και ποιος έδωσε στον άνθρωπο την «διαλεκτική» ο  δύσμορφος Σωκράτης ή το δαιμόνιο που του μιλούσε; Κάποιος άνθρωπος υποθετικά φιλόσοφος ή οι καταλήψεις του; Πόσο σίγουρος είσαι ΕΣΥ; Οι μοναδικές πηγές για τη ζωή και τα ΛΕΓΟΜΕΝΑ (και όχι τα γραπτά) του, είναι κατ’ αρχάς ο Πλάτων, ο Ξενοφών, ο Αριστοτέλης και ο Αριστοφάνης. Διάφοροι συγγραφείς ασχολήθηκαν με τον Σωκράτη ήδη από την αρχαιότητα και ο καθένας πρόσθεσε νέες πτυχές από τη ζωή του και φυσικά σύμφωνα με τις δικές του πεποιθήσεις.

Ο Σωκράτης, όπως ο Ηράκλειτος και ο Πυθαγόρας, δεν άφησε κανένα σύγγραμμα

Γι’ αυτό είναι πολύ δύσκολο να καθοριστεί ακριβώς το περιεχόμενο της φιλοσοφίας του και, πρακτικώς, ότι γνωρίζουμε για τον Σωκράτη προήλθε κυρίως από όσα έγραψαν οι μαθητές του σχετικά με αυτόν, καθώς και ορισμένους συγγραφείς που επικεντρώθηκαν στη μελέτη της προσωπικότητάς του και ο καθένας πρόσθεσε τα δικά του!

Ο W.K.C. Gutrie  γράφει πως «μελετώντας τα κείμενα που αποδίδονται στον Σωκράτη, στο τέλος ο καθένας έχει το δικό του, ως ένα βαθμό Σωκράτη, που δεν είναι ίδιος ακριβώς με τον Σωκράτη κανενός άλλου» Πόσοι Σωκράτες υπάρχουν άραγε;

Στην εποχή του Σωκράτη έχουμε με τους Σοφιστές τη στροφή της φιλοσοφίας προς τον άνθρωπο και τη χρήσιμη αρετή, ενώ προηγουμένως το κύριο θέμα της φιλοσοφίας των προσωκρατικών ήταν η φύση. Βέβαια, οι Σοφιστές, δεν ήταν φιλόσοφοι, δεν διείσδυσαν εις βάθος στη μελέτη της πραγματικής ουσίας του ανθρώπου. Ο Αριστοτέλης αναγνωρίζει αυτή τη στροφή του πνεύματος με τη φράση «επί Σωκράτους το δε ζητείν τα περί φύσεως έληξε, προς τη χρήσιμη αρετή και την πολιτική δε απόκλεινον οι φιλοσοφούντες».  

Ο Ηράκλειτος επίσης δεν έγραψε τίποτα, που να έχει φτάσει ως εμάς, μάλιστα παραλίγο να μην γνωρίζαμε καν την ύπαρξη του! Πόσο σίγουρος μπορείς να είσαι ό,τι αυτά που αναφέρονται στον Ηράκλειτο είναι έτσι όπως ο φιλόσοφος τα σκεφτόταν;

Dr Quantum Visits Flatland - Ο δρ Κβάντουμ επισκέπτεται την "επιπεδούπολη"

Ένα ακόμη πανέξυπνο animation από την εξαιρετική ταινία What The Bleep Do We Know - Down The Rabbit Hole, όπου διαπραγματεύεται με ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο το ζήτημα των άλλων-παράλληλων-πιθανώς με παράξενους τρόπους διαπλεκόμενων ενίοτε μεταξύ τους.. διαστάσεων!



 "Dr. Quantum welcomes you to flat-land, the world of only two dimensions!In this world there is only forwards, backwards and left and right. There is no up and no down!In this world two dimensional creatures have no concept of three dimensional objects. There flatlanders have no understanding of cubes, spheres, tetrahedrons... From their 2D perspective, Dr. Quantums 3D finger looks like a filled ellipse.Fear of the unknown? If we see only what we know, how does anyone every see anything new - the unknown? How do we ever get out of our box?Dr. Quantum explains how he sees things from a different perspective than the two dimensional creatures.Finally Dr Quantum takes the 2D creature and brings her to 3D space."

"BIOKENTΡΙΣΜΟΣ": Η επέλαση της νέας επιστημονικής αντίληψης για έναν κόσμο όπου ο χωροχρόνος είναι κατασκεύασμα του νου και ο θάνατος ΔΕΝ υφίσταται!

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Τα υλικά σώματα, όπως το ανθρώπινο, υπόκεινται στη διαδικασία της φθοράς κι άρα του φυσικού θανάτου. Στα εκπληκτικά όμως πλαίσια των ανακαλύψεων και επαναστατικών δεδομένων της κβαντικής φυσικής, σ'ένα σύμπαν επί το πλείστον περισσότερο πνευματκό και πολύ λιγότερο υλικό -Ξεχάστε ό,τι ξέρατε περί "πραγματικότητας": αυτή διαμορφώνεται από τη συνείδηση του παρατηρητή που επηρεάζει την "ύλη", το σύμπαν υιοθετεί ΟΛΕΣ τις πιθανότητες και είναι κυρίως πνευματικής φύσης!- η συνειδητότητα του παρατηρητή διαμορφώνει και επηρεάζει άμεσα την πραγματικότητα, κάθε άχρονη αέναη στιγμή. Και η συνειδητότητα δεν χάνεται μετά τη φυσική φθορά, αλλά ίσως μεταφέρεται σε άλλα, άχρονα, πεδία ύπαρξης! Ο ίδιος ο χωροχρόνος αποτελεί δίνες ή δέσμες πληροφοριών που επεξεργάζεται ο νους του Παρατηρητή -δηλαδή ο δικός μας- ώστε να βάλει τα πράγματα σε μία τάξη και να τα μεταφράσει σε πραγματικότητα μέσω των αισθήσεων. Ή με άλλα λόγια ο χωροχρόνος είναι ίσως καθαρά νοητικό κατασκεύασμα!
Πάνω σε αυτά τα μεγάλα αινίγματα,τα από καταβολής της παρουσίας του ανθρώπου στη γη, είναι που έρχεται να δώσει απαντήσεις μια νέα επιστημονική θεωρία, αυτή του "βιοκεντρισμού" του Robert Lanza, που ενώ ακούγεται "εξωπραγματική", δηλαδή έξω από το μοντέλο που είχαμε διδαχτεί ως τώρα για την πραγματικότητα που μας εμπεριέχει, στηρίζεται πλέον από επιστήμονες διόλου αμελητέου κύρους! Όπως ο David Thompson, αστροφυσικός στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, που  λέει ότι ο βιοκεντρισμός είναι μια "κλήση αφύπνισης" και ο καθηγητής της ιατρικής Anthony Atala που δήλωσε ότι αυτή η νέα θεωρία είναι βέβαιο ότι θα φέρει επανάσταση στις αντιλήψεις μας για τους νόμους της φύσης. Ή ο καθηγητής Αστρονομίας και Φυσικής Richard Conn Henry, από το Πανεπιστήμιο John Hopkins, που γράφει ότι η θεωρία αυτή αφορά την αλήθεια την οποία ως τώρα οι Φυσικοί τολμάνε μόνο να ψιθυρίσουν ο ένας στον άλλον!
Τι υποστηρίζει ο βιοκεντρισμός, επιγραμματικά; Ότι ο θάνατος δεν είναι ο τελικός σταθμός, δεν υφίσταται σ'έναν μη χωρο-χρονικό κόσμο, τα παράλληλα πολλαπλά σύμπαντα υφίστανται -μια ιδέα που κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος στη σύγχρονη επιστήμη: OI ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ - κι όπου κάθε επιλογή που απορρίφτηκε και μπορούσε να συμβεί συμβαίνει σε άπειρο αριθμό συμπάντων! Και η ίδια η ζωή αποτελεί το επίκεντρο μέσα σ'ένα σύμπαν ευνοϊκό για την ύπαρξή της, με τη συνειδητότητα να είναι πέρα από κάθε όριο και να αποτελεί τον ίδιο τον..κόσμο!

Ο Ένοικος...

Βιοκεντρισμός: Μια νέα θεωρία θεωρεί ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος


Φοβόμαστε το θάνατο. Τον φοβόμαστε γιατί βλέπουμε ότι εκείνοι που πεθαίνουν εξαφανίζονται και δεν επιστρέφουν ποτέ ξανά, φοβόμαστε επειδή δεν ξέρουμε τι συμβαίνει "εκεί", κυρίως επειδή φοβόμαστε ότι δεν έχουμε πια καμιά σχέση με το σώμα μας, το οποίο πεθαίνει.

Ωστόσο, μια νέα επιστημονική θεωρία επιβεβαιώνει παλαιότερες θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες ο θάνατος δεν είναι το τέλος όπως εμείς το πιστεύουμε.

Η νέα θεωρία

Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο τον Αϊνστάιν. Προτάθηκε το 2007 από τον Αμερικανό Robert Lanza.

Όπως λέει και η λέξη βιοκεντρισμός, η ζωή και η βιολογία είναι κεντρικής σημασίας στο είναι, την πραγματικότητα, και το σύμπαν – μάλλον η ζωή δημιουργεί το σύμπαν.Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι οι τρέχουσες θεωρίες του φυσικού κόσμου δεν λειτουργούν, και μπορεί ποτέ να μην λειτουργήσουν, μέχρι αυτές να ευθύνονται εξ ολοκλήρου για τη ζωή και συνείδηση.

Ο Lanza υποστηρίζει ότι η υπεροχή της συνείδησης είναι χαρακτηριστική στο έργο του Ντεκάρτ, του Καντ, του Λάιμπνιτς, του Μπέρκλεϋ, του Σοπενχάουερ και του Μπερξόν. Ο ίδιος το βλέπει ως υποστήριξη του κεντρικού ισχυρισμού ότι αυτό που ονομάζουμε χώρος και χρόνος είναι μορφές της αντίληψης της αίσθησης των ζώων, και όχι εξωτερικά φυσικά αντικείμενα.

Ο Lanza υποστηρίζει ότι ο βιοκεντρισμός προσφέρει μια άλλη ματιά σε πολλά μεγάλα παζλ της επιστήμης, συμπεριλαμβανομένης της Αρχής της Αβεβαιότητας του Heisenberg, του πειράματος της διπλής σχισμής καθώς και της λεπτής ρύθμισης των δυνάμεων, των σταθερών και των νόμων που διαμορφώνουν το σύμπαν όπως το αντιλαμβανόμαστε.


Σύμφωνα με ένα άρθρο στο περιοδικό Discover με βάση το βιβλίο Lanza, ο βιοκεντρισμός προσφέρει ένα πιο ελπιδοφόρο τρόπο για να συγκεντρωθεί μαζί όλη η φυσική, καθώς οι επιστήμονες προσπαθούν να το κάνουν μετά από τις ανεπιτυχείς προσπάθειες για τις ενοποιημένες θεωρίες πεδίου του Einstein πριν 80 χρόνια.

Η θεωρία του Lanza για τον βιοκεντρισμό έχει επτά αρχές:

• Αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα είναι μια διαδικασία που περιλαμβάνει τη συνείδησή μας. Μια «εξωτερική» πραγματικότητα, αν υπήρχε, θα έπρεπε εξ ορισμού να υπήρχε στο χώρο. Αλλά αυτό δεν έχει νόημα, επειδή χώρος και ο χρόνος δεν είναι απόλυτες πραγματικότητες, αλλά τα εργαλεία του ανθρώπινου νου και των ζώων.

• Οι εξωτερικές και εσωτερικές αντιλήψεις μας είναι άρρηκτα συνυφασμένες. Πρόκειται για διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος και δεν μπορούν να διαχωριστούν το ένα από το άλλο.

• Η συμπεριφορά των υποατομικών σωματιδίων, στην πραγματικότητα όλα τα σωματίδια και τα αντικείμενα, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παρουσία ενός παρατηρητή. Χωρίς την παρουσία ενός παρατηρητή με συνείδηση, αυτά στην καλύτερη περίπτωση υπάρχουν σε μια απροσδιόριστη κατάσταση των κυμάτων πιθανότητας.

• Χωρίς συνείδηση, η "ύλη" κατοικεί σε μια ακαθόριστη κατάσταση των πιθανοτήτων. Κάθε σύμπαν που θα μπορούσε να είχε προηγηθεί της συνείδησης θα ​​υπήρχε μόνο σε μια πιθανή κατάσταση.

• Η δομή του σύμπαντος είναι δυνατόν να εξηγηθεί μόνο μέσα από τον βιοκεντρισμό. Το σύμπαν είναι συντονισμένο με ακρίβεια για την ύπαρξη της ζωής, που αποκτά το νόημα της καθώς η ζωή δημιουργεί το σύμπαν. Το «σύμπαν» είναι απλά η πλήρης χωρο-χρονική λογική του εγώ.

• Ο χρόνος δεν έχει πραγματική ύπαρξη έξω από την αντίληψη του ζώου . Είναι η διαδικασία με την οποία αντιλαμβανόμαστε τις αλλαγές στο σύμπαν.

• Ο χώρος, όπως και ο χρόνος, δεν είναι ένα αντικείμενο ή ένα πράγμα. Ο χώρος είναι μια άλλη μορφή της κατανόησης της ζωικής μας κατανόησης και δεν έχει μια ανεξάρτητη πραγματικότητα. Μεταφέρουμε χώρο και χρόνο γύρω μας, όπως κάνουμε με τις χελώνες ή με τα κοχύλια. Έτσι, δεν υπάρχει μια απόλυτη αυτο-υπάρχουσα μήτρα στην οποία συμβαίνουν τα φυσικά γεγονότα ανεξάρτητα από τη ζωή.

Βιοκεντρισμός και Παράλληλα σύμπαντα

Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης, την Αρχή του Λαβουαζιέ, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται απλά υπάρχει.

Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί. Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;

Για τους μελετητές, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δεν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε. Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ’ όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.

Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λέει ο Robert Lanza. Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;

Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο: «Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».

Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε. Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη.

Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας. Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.

Πολλοί επιστήμονες, μεταξύ των οποίων οι φυσικοί Lawrence Krauss και ο David Lindley ή ο νομπελίστας της Ιατρικής Donnall Thomas, λένε ότι η θεωρία του βιοκεντρισμού δεν είναι μια συνεπής επιστημονική θεωρία αλλά είναι περισσότερο μια φιλοσοφία.

Ο David Thompson, ένας αστροφυσικός στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA λέει όμως ότι είναι μια “κλήση αφύπνισης”. Επίσης, ο καθηγητής της ιατρικής Anthony Atala δήλωσε, «Αυτή η νέα θεωρία είναι βέβαιο ότι θα φέρει επανάσταση στις αντιλήψεις μας για τους νόμους της φύσης».

Ο Richard Conn Henry, καθηγητής της Φυσικής και Αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, τόνισε ότι η θεωρία του Lanza είναι σύμφωνη με την κβαντική μηχανική.

Ο Ινδός συγγραφέας Deepak Chopra δήλωσε ότι «οι ιδέες του Lanza για τη φύση της συνείδησης είναι πρωτότυπες και συναρπαστικές» και ότι «η θεωρία του είναι συνεπής με τις πιο αρχαίες παραδόσεις της σοφίας του κόσμου, που λένε ότι η συνείδηση συλλαμβάνει, κυβερνά, και γίνεται ένα με τον φυσικό κόσμο. Είναι ο λόγος της ύπαρξής μας στην οποία η υποκειμενική όσο και η αντικειμενική πραγματικότητα έρχονται στην ύπαρξη."

Wikipedia

Πάρθηκε από το physics4u

Τι θα γινόταν εάν... ...ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ξεσπάσει το 1938;

Τι θα γινόταν εάν...
...ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ξεσπάσει το 1938;

Κι αν τα πράγματα δεν είχαν γίνει όπως έγιναν; Η ερώτηση ίσως φαίνεται ηλίθια, αλλά από κάτι τέτοιες ερωτήσεις ξεκίνησε και η Θεωρία της Σχετικότητας. Άραγε τι θα δούμε αν ανοίξουμε κάποιες πόρτες πίσω από τις οποίες κρύβονται εναλλακτικές επιλογές και εκβάσεις ιστορικών γεγονότων; 

Τι διαφορά θα μπορούσε να παίξει μια μόνο χρονιά στο ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου; Αν ο πόλεμος είχε εκραγεί το 1938 αντί το 1939 θα είχε καμία ιδιαίτερη σημασία; Όχι μόνο ιδιαίτερη, αλλά τεράστια, λέει ο καθηγητής της ιστορίας Ουΐλιαμσον Μάρεϊ. Το ξέσπασμα του πολέμου το 1938 θα μπορούσε να αλλάξει πανεύκολα και αποφασιστικά το ρου της μετέπειτα ιστορίας.

Το Σεπτέμβριο του 1938, οι εκπρόσωποι της Αγγλίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας συναντήθηκαν στο πλαίσιο της περίφημης Διάσκεψης του Μονάχου προκειμένου να επιλύσουν την κρίση που ο Χίτλερ είχε επιδέξια δημιουργήσει στην Τσεχοσλοβακία. Μακροπρόθεσμος στόχος του Χίτλερ ήταν να καταστρέψει την επικρατούσα ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη, αντικαθιστώντας την με μια γερμανική ηγεμονία που θα επικρατούσε από τα Ουράλια μέχρι τον Ατλαντικό. Για το σκοπό αυτό οι Ναζί είχαν επιδοθεί σε έναν άνευ προηγουμένου αγώνα εξοπλισμών ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσαν να αποκτήσουν επικράτεια με άλλα μέσα. Στο πλαίσιο αυτό, η Γερμανία απορρόφησε την Αυστρία με το περίφημο Άνσλους το Μάρτιο του 1938.

Η όρεξη του Χίτλερ είχε ανοίξει. Επόμενος στόχος στη σειρά ήταν η Τσεχοσλοβακία. Ο μηχανισμός προπαγάνδας των Ναζί βάλθηκε να πείσει τους πάντες ότι τα δικαιώματα των Γερμανών της Σουδητίας, επαρχίας της Τσεχοσλοβακίας, υφίσταντο καταπάτηση. Η γερμανική εισβολή ήταν επικείμενη. Στο πλαίσιο αυτό οι Χίτλερ και Μουσολίνι συναντήθηκαν με τους Νταλαντιέ και Τσάμπερλεν, πρωθυπουργούς της Γαλλίας και Βρετανίας αντίστοιχα. Οι Αγγλογάλλοι υποχώρησαν απέναντι στη γερμανική επιθετικότητα κι έτσι υπογράφηκε η περίφημη Συνθήκη του Μονάχου με την οποία παραχωρούντο τα εδάφη της Σουδητίας στη Γερμανία. Η Τσεχοσλοβακία είχε διαμελιστεί αποτελεσματικά. 

Στην πραγματικότητα ο Χίτλερ ήταν εξαιρετικά θυμωμένος που οι Σύμμαχοι υποχώρησαν, παραχωρώντας του την Σουδητία. Η γερμανική εισβολή ήταν πανέτοιμη και ο Χίτλερ πόνταρε στην άρνηση των Τσάμπερλεν-Νταλαντιέ για να ξεκινήσει πόλεμο.

Πόσο έτοιμος ήταν όμως ο γερμανικός στρατός για να πραγματοποιήσει το 1938 τις κεραυνοβόλες νίκες που θα πετύχαινε το 1940; Ελάχιστα, σύμφωνα με τους ιστορικούς. Εάν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεσπούσε το 1938, ελάχιστα θα έμοιαζε με τον πόλεμο που ξέσπασε ένα χρόνο αργότερα.

ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΑ ΕΝΝΟΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ...

ΑΝΑΡΧΙΑ! Η δαιμονοποιημένη λέξη-όρος-έννοια-ατομική φιλοσοφία-συλλογική προοπτική. Ακόμη και άτομα "υπεράνω υποψίας" προσπαθούν να περάσουν και να παγιώσουν στα πλήθη των ανυποψίαστων ότι αυτό σημαίνει μια μονίμως χαοτική κι άρα δυσαρμονική κοινωνική κατάσταση (την αποκαλούν και "αναρχη κατάσταση" με σαφώς υποτιμητική διάθεση) και αποδομητική για το ανθρώπινο ον. Πόσο βολικό! Αναρχικός είναι, όπως το βλέπουμε τουλάχιστον εμείς, εκείνος ο άνθρωπος που είναι διψασμένος για τους "χυμούς" της ζωής, ανοιχτός στις προκλήσεις, τα θαύματα, τα μυστήριά της, από τη φύση του κοινωνικό πλάσμα και φύση ασύμβατη με κάθε μορφή καταπίεσης, "βελούδινης σκλαβιάς", υλικής και πνευματικής εξουσίας. Υπό αυτή την έννοια, ναι! είμαστε αναρχικοί!
 Όταν όμως και σε αυτό το χώρο παρατηρείται το φαινόμενο της ιδεολογικής στράτευσης (ο Ένοικος τα έχει θέσει τα πράγματα στη βάση που τους πρέπει: Οι στρατευμένοι και οι εξεγερμένοι.. και Μήπως ο αντιφασισμός στην πιο φανατισμένη και στρατευμένη μορφή του κατρακυλάει σ'ένα μερικές φορές λανθάνον είδος φασισμού;), κι άρα οι αγκυλώσεις και η εχθρικότητα αποκτούν το πάνω χέρι και η "επιπεδούπολη"(Ενάντια στην επιπεδούπολη: ένας κόσμος που βρίθει από πολλαπλότητα και διαφορετικότητα) αναδεικνύεται ύπουλα κι εδώ σε κυρίαρχη συνθήκη, τότε συνυπογράφουμε αυτό που είχαμε κάποτε διαβάσει κάπου: "Προτιμώ μια αναρχία χωρίς αναρχικούς παρά αναρχικούς χωρίς αναρχία!"
Γιατί αναρχικός για εμάς είναι ένας άνθρωπος ελεύθερος τω πνεύματι..!

ανιχνευτής

Το παρακάτω βιντεάκι προσπαθεί με περιεκτικό τρόπο να αδράξει την ουσία του όρου "Αναρχία"
 

Τι Είναι Ζωντανός Άνθρωπος;

Τι Είναι Ένας Ζωντανός Άνθρωπος;

Τι είναι πραγματικά ένας ζωντανός άνθρωπος; Για να διηγηθώ τη ζωή μου, πρέπει να ξεκινήσω από τα πολύ παλιά χρόνια. Αν μου ήταν μπορετό, έπρεπε να πάω πολύ πίσω, ώς τα πρώτα χρόνια της παιδικής μου ηλικίας κι ακόμα πιο μακριά, στις ίδιες τις ρίζες της καταγωγής μου.

Οι λογοτέχνες, όταν γράφουν μυθιστορήματα, φροντίζουν να φαίνονται σαν θεοί και πιστεύουν πως μπορούν την κάθε ανθρώπινη ιστορία να την εξετάζουν και να την περιγράφουν με όλες τις λεπτομέρειες και συνάμα να την παρουσιάζουν με τέτοιο τρόπο, που μόνο ο Θεός θα μπορούσε να τη διηγηθεί, χωρίς σκοτεινά σημεία και με όλα τα ουσιαστικά γνωρίσματα. Κάτι τέτοιο δεν μπορώ να το κάνω, όπως άλλωστε και οι λογοτέχνες πολύ λίγο το καταφέρνουν.

 

Αλλά η ιστορία μου είναι πολύ πιο σημαντική από την ιστορία ενός οποιουδήποτε άλλου λογοτέχνη. Γιατί είναι μια ιστορία πέρα για πέρα δική μου. Πρόκειται για την ιστορία ενός πραγματικού, ζωντανού και μοναδικού ανθρώπου, κι όχι για έναν πλαστό, υποτιθέμενο ή ιδανικό ήρωα. Σήμερα λιγότερο από κάθε άλλη φορά ξέρουμε τι είναι πραγματικά ένας ζωντανός άνθρωπος. Έτσι φτάνουμε στο σημείο να εξοντώνουμε κατά μάζες τους ανθρώπους, που ο καθένας τους αποτελεί μια πολύτιμη και μοναδική προσπάθεια της φύσης.

Αν δεν ήμασταν άνθρωποι, με ανεπανάληπτη προσωπικότητα, τότε θα αρκούσε μια σφαίρα να μας εξαφανίσει από τη γη, χωρίς να υπάρχει κανένα νόημα να διηγείται κανείς ιστορίες. Κάθε άνθρωπος δεν είναι απλώς ένα άτομο, αλλά κάτι το ανεπανάληπτο, το ιδιαίτερο πέρα για πέρα, το πάντοτε σπουδαίο και αξιοσημείωτο κέντρο, όπου διασταυρώνονται τα φαινόμενα του κόσμου, με ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο χαρακτήρα.

Γι’ αυτό ακριβώς η ιστορία του κάθε ανθρώπου είναι σπουδαία, αιώνια, θεία. Γι’ αυτό ο κάθε άνθρωπος, όσο ζει και εκπληρώνει τη θέληση της φύσης, είναι άξιος θαυμασμού και κάθε προσοχής. Στον καθένα μορφοποιείται το πνεύμα, στον καθένα πάσχει η δημιουργία, στον καθένα σταυρώνεται κι ένας λυτρωτής.

»Λίγοι ξέρουν σήμερα τι είναι ο άνθρωπος

Πολλοί όμως το νιώθουν και πεθαίνουν πιο εύκολα, όπως κι εγώ πιο εύκολα θα πεθάνω στην ώρα μου, αφού τελειώσω την ιστορία αυτή.

Δεν μπορώ να ονομάσω τον εαυτό μου πολύξερο. Ήμουν ένας ερευνητής και εξακολουθώ ακόμα να είμαι, αλλά δεν ψάχνω την αλήθεια στα αστέρια και τα βιβλία. Αρχίζω να αφουγκράζομαι το αίμα που κυλά μουρμουριστά μέσα στο σώμα μου. Η δική μου ιστορία δεν είναι ευχάριστη ούτε γλυκειά και αρμονική, όπως είναι οι κατασκευασμένες ιστορίες. Φαίνεται να γεύεται το άλογο στοιχείο και τη σύγχυση, την τρέλα και το όνειρο, όπως είναι η ζωή όλων των ανθρώπων που δεν θέλουν να πουν ψέματα.

Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένας δικός του δρόμος, η προσπάθεια για την εύρεση ενός δρόμου, η διαίσθηση πως κάπου υπάρχει ένα μονοπάτι. Κανένας άνθρωπος δεν μπόρεσε να γίνει αυτό που ήθελε ο ίδιος. Όλοι προσπαθούν να γίνουν κάτι, άλλος στα τυφλά, άλλος στα φανερά, ο καθένας όπως μπορεί. Ο καθένας φέρνει μαζί του ως το τέλος τα υπολείμματα από τη γέννησή του, τις μεμβράνες και το κέλυφος του αυγού ενός αρχέτυπου κόσμου.

Πολλοί δεν γίνονται ποτέ άνθρωποι, παραμένοντας βατράχια, σαύρες, μυρμήγκια.

Το σχολείο έξω απ’ το σχολείο

by ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΑΚΟΣ

Το σχολείο είναι έξω απ’ το σχολείο, εκεί όπου οι κοινότητες είναι πολλές κι όχι μία. Έξω απ’ τη θεσμική παιδαγωγική και τη θεσπισμένη διδακτική πράξη. Το σχολείο είναι έξω απ’ το σχολείο, ενάντια στην κανονιστική και οιδιπόδεια ακολουθία που εξωραΐζει τη συγκρουσιακή σχέση δασκάλου και μαθητή. Το σχολείο είναι στο δρόμο. Στη σύναψη των σχέσεων. Στα υλικά δίκτυα. Το σχολείο είναι έξω απ’ τα κτήρια που εκφράζουν τις οιδιπόδειες σχέσεις. Σχέσεις που συμβάλλουν στην υποτακτική πολιτική κουλτούρα, την εξέγερση ή τον θυμό, την επιθετικότητα και το δόλο, τον ανταγωνισμό και τη στέρηση. Το σχολείο βρίσκεται μακριά απ’ τους δασκάλους και το μαυροπίνακα, το θλιβερό τους καβούκι. Το σχολείο είναι έξω απ’ τα ντουβάρια. Έξω απ’ τις μυοσκελετικές ανωμαλίες της καθήλωσης επί συνεχούς εξαώρου σε στάση άκακου καθιστόζωου. Το σχολείο είναι έξω απ’ το στρατωνισμό της μοναδικής άποψης. Μακριά απ’ τους επαγγελματίες διευθυντές και τα μαντρόσκυλα της κρατικής εκπαίδευσης. Της ιδεολογίας που γίνεται κυρίαρχη μέρα με τη μέρα. Λεπτό με το λεπτό. Της ιδεολογίας που θέλει τους ανθρώπους ρομπότ. Της ιδεολογίας που θέλει τα σχολεία πρότυπα ή αλλιώς δεν τα θέλει καθόλου. Πρότυπα σχολεία για ανθρώπους πρότυπα. Αφού τα ρομπότ δεν πεινάνε, ούτε νιώθουν φόβο. Δεν ξεχνούν ποτέ τις διαταγές και αδιαφορούν αν πέφτει νεκρός ο διπλανός τους στη μάχη. Το σχολείο είναι εκεί που κάποιος περνάει καλά. Εκεί που διασκεδάζει. Εκεί που η χαρά έχει τον πρώτο λόγο. Γιατί, όταν η χαρά λείπει απ’ τη γνώση η γνώση στάζει δηλητήριο. Βερμπαλισμό, διδακτισμό και ακατάσχετη φλυαρία. Το σχολείο είναι έξω απ’ το σχολείο. Μακριά απ’ το δάσκαλο που μιλάει πολύ και ακούει λίγο και βαθμολογεί το βαθμό πρόσληψης της εξουσίας του απ’ τους υποτελείς και κουνάει το δάχτυλο αντί να το βάλει στο χοντρό του κώλο.

Το διαβάσαμε στον ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΣΚΥΛΟ

Το παράδοξο του Fermi – Γιατί δεν έχουμε αποδείξεις μιας εξωγήινης ζωής;(είμαστε "βέβαιοι" γι'αυτό;)

Το παράδοξο του Fermi – Γιατί δεν έχουμε αποδείξεις μιας εξωγήινης ζωής; (Βίντεο)


Μια εξερεύνηση στο διάσημο “παράδοξο του Fermi”.

Δεδομένου του τεράστιου αριθμού των πλανητών στο σύμπαν, αρκετοί πολύ μεγαλύτεροι από τη Γη, γιατί δεν έχουμε δει ακόμα εμφανή σημάδια εξωγήινης ζωής;

Οι πιθανές απαντήσεις στο ερώτημα αυτό είναι πολλές και ενδιαφέρουσες, ανησυχητικές, αλλά και ελπιδοφόρες.

Θεωρίες που εξηγούν το παράδοξο του Φέρμι

Ορισμένοι θεωρούν δεδομένη την ύπαρξη εξωγήινης ζωής, τονίζοντας ότι απλά δεν έχει έρθει η στιγμή να την ανακαλύψουμε ή να έρθουμε σε επαφή μαζί της.

Το πρόβλημα είναι, όπως αναφέρει δημοσίευμα στην ιστοσελίδα io9.com ότι δεν υπάρχουν στοιχεία μέχρι τώρα!

Ο Γαλαξίας μας είναι πια τόσο παλιός που κάθε «γωνιά» του θα έπρεπε να έχει δεχτεί πολλές επισκέψεις μέχρι τώρα. Καμία θεωρία δεν έχει εξηγήσει μέχρι σήμερα ικανοποιητικά γιατί υπάρχει αυτή η «μεγάλη ησυχία».

Παρακάτω παρατίθενται μερικές από αυτές –τις πιο περίεργες- που προσπαθούν να δώσουν μια απάντηση στο παράδοξο του Φέρμι.

Το «παράδοξο του Φέρμι» μιλά για την πιθανότητα να βρεθεί νοήμων εξωγήινη ζωή. Ο Ενρίκο Φέρμι είχε υποστηρίξει τη δεκαετία του 1940 ότι «αν υπάρχουν τόσοι νοήμονες πολιτισμοί, πού είναι και γιατί δεν έχουμε βρει ίχνη από αυτούς;».

1. Η υπόθεση του «ζωολογικού κήπου»
Αυτή η θεωρία υποστηρίζει ότι βρισκόμαστε μέσα σε ένα είδος «ουράνιου κλουβιού». Τα όντα εξωγήινης νοημοσύνης μας παρακολουθούν και μας παρατηρούν από μακριά. Ίσως μάλιστα να ψυχαγωγούνται μαζί μας (σαν να είμαστε μαϊμούδες κλεισμένες σε κλουβί) ή να μας μελετούν για επιστημονικούς λόγους. Όπως και να έχει έχουν επιλέξει να μας αφήσουν ήσυχους. Την άποψη αυτή υποστήριξε το 1973 ο John Ball.

2. Αυτοεπιβαλλόμενη καραντίνα
Αυτή η θεωρία είναι το αντίθετο της προηγούμενης. Τα εξωγήινα όντα είναι πιθανό να είναι επικίνδυνα, πολύ επικίνδυνα. Έτσι, αντί να τριγυρνούν με διαστημόπλοια στο Γαλαξία μας, ίσως έχουν επιλέξει να παραμένουν σε απόσταση και να μην τραβήξουν την προσοχή επάνω τους.

3. Η υπόθεση της προσομοίωσης
Δεν μας έχει επισκεφτεί κάποιος ακόμη κι αυτό γιατί ζούμε μέσα σε έναν προσομοιωτή, ο οποίος δεν προβλέπει την ύπαρξη εξωγήινης ζωής ή συντροφιάς για εμάς.

4. «Ησυχία»
Αυτή η θεωρία είναι παρόμοια με εκείνη της καραντίνας, όμως όχι τόσο παρανοϊκή. Σύμφωνα με αυτή όλοι μας ακούνε, όμως κανείς δεν εκπέμπει σήματα.

Ο David Brin είχε υποστηρίξει ότι η πρακτική του «Active SETI», δηλαδή της σκόπιμης μετάδοσης υψηλής ισχύος ραδιοκυμάτων σε υποψήφια αστρικά συστήματα, είναι σαν να «φωνάζει κανείς μέσα στη ζούγκλα».

Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι ότι με αυτόν τον τρόπο ίσως τραβήξουμε όλη την προσοχή επάνω μας.

5. Δε μπορούμε να «διαβάσουμε» τα σήματα
Είναι πολύ πιθανό γύρω μας να υπάρχουν μηνύματα από εξωγήινα όντα, όμως εμείς να μη μπορούμε να τα δούμε.

Είτε γιατί είμαστε πολύ ανόητοι για να τα παρατηρήσουμε, ή γιατί πρέπει να αναπτύξουμε κι άλλο τα τεχνολογικά μας συστήματα για να εντοπίσουμε.<
Οι εξωγήινοι πολιτισμοί μπορεί να είναι πιο εξελιγμένοι και προχωρημένοι από εμάς και να χρησιμοποιούν άλλες τεχνικές για να επικοινωνήσουν μαζί μας.

6. Μήπως είμαστε εμείς εξωγήινοι;
Ίσως ο λόγος για τον οποίο δεν έχουμε ακόμη καμία επαφή με εξωγήινη ζωή είναι γιατί εμείς είμαστε εξωγήινοι, ή ότι οι εξωγήινοι είναι οι πρόγονοί μας! Τη θεωρία αυτή υποστήριξε πρώτος ο Francis Crick.

BINTEO:
 http://www.videoman.gr/75227


To διαβάσαμε ΕΔΩ
Αλλά τότε τι είναι όλα ετούτα τα περίεργα που καταδεικνύει ο παρακάτω σύνδεσμος; "Παραδοξότητα"; "Παραίσθηση"; "Φαντασιώσεις"; Ή μήπως, για να θυμηθούμε και "έγκυρα" επιστημονικά πορίσματα του παρελθόντος, πρόκειται για...(χε χε!) "αέρια βάλτων"; όπως είχε αποφανθεί στη δεκετία του'70 αν θυμάμαι καλά ο δρ. Άλλεν Χάυνεκ, που ερεύνησε το φαινόμενο για λογαριασμό της αμερικανικής Αεροπορίας, αλλά αργότερα άλλαξε απόψεις;
  "Κοσμοσυρροή" πάνω από τον πλανήτη γη!

Σε αυτό το κείμενο δεν θα μιλήσω για τον Βαγγέλη

Σε αυτό το κείμενο δεν θα μιλήσω για τον Βαγγέλη. Το'χoυν κάνει άλλοι και με το παραπάνω, ίσως και να το'χουν παρακάνει. Σε αυτό το κείμενο θα μιλήσω για όλους τους Βαγγέληδες του κόσμου.

Θα πω για έναν κόσμο που έχει μετατραπεί σε θύμα στα χέρια συμμοριών πωρωμένων μπούληδων ή νταήδων, οι οποίοι του καβαλάνε την πλάτη, του ξεριζώνουν κομμάτι-κομμάτι την ψυχή, του παραμορφώνουν την αισθητική. Και μετά διαρρηγνύουν τα σικάτα ιμάτιά τους για τη μη ευθύνη τους, όταν τα θύματα σωριάζονται κάτω αβοήθητα και ξέπνοα και προθυμοποιούνται να συνδράμουν και στην εύρεση των ενόχων. Ένας κόσμος που έχει υιοθετήσει μια ιδιότυπη καθομιλουμένη, η οποία καθορίζει τις αξίες και το ποιόν του. Με όρους όπως "ιν", "κουλ", "must", "φάτσαμπουκ ή facebook" και φυσικά με τη λέξη που περιγράφει τη νέα μάστιγα που ανακάλυψαν, όπως ο Κολόμβος την Αμερική: "bullying". Ένας κόσμος όπου τα δικαστήριά του έχουν μετακομίσει στις οθόνες των καναλιών με δικαστές και αστυνόμους μαζί τους δημοσιογράφους και τους τηλεθεατές σε ρόλο καθηλωμένου κοινού. Όπου το παραδικαστικό του κύκλωμα είναι oι ψηφιακές σελίδες των social media και τα "like" ή "dislike" ενθαρρύνουν, ενισχύουν, νομιμοποιούν ή το αντίθετο έναν καταιγισμό από ετυμηγορίες, οι οποίες κάθε άλλο παρά δεν αποκτούν ισχύ και επήρεια στην έκδοση της τελικής απόφασης: "Ένοχοι οι νταήδες πιτσιρικάδες"! "Συνένοχοι όλοι όσοι ήξεραν, έβλεπαν και δεν μιλούσαν".
ΚΑΙ ΑΘΩΑ Η ΠΟΛΥΠΛΟΚΑΜΗ ΦΟΒΕΡΗ ΜΗΧΑΝΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΕΝΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΕΝΟΧΟΥΣ! Και αδειάζει με μαεστρική υπουλία, σαν σκουπιδιάρα σε χωματερή, ατέλειωτους και διαρκώς ανακυκλώσιμους τόνους συναισθηματικών και υλικών μπάζων στις ζωές και στα μυαλά των κοινωνιών. Ενώ την ίδια στιγμή διασπείρει σαν ανήθικος πειραματιστής τους νοητικούς ιούς που αποδομούν τη λογική, στεγνώνουν την ψυχή και διαμορφώνουν τους "bullies" του παρόντος και του μέλλοντος. Οι οποίοι αυτό που κάνουν είναι στην ουσία να διδαχτούν καλά και να εμπεδώσουν το "υλικό" που τους προσφέρεται ήδη, αφειδώς κι ανηλεώς, από την παιδική εύθραυστη ηλικία. Μεταφέροντάς το σε σμίκρυνση και πιο απλουστευμένο στις συνθήκες της δικής τους καθημερινότητας και στους κόλπους των κοινωνιών που κινούνται.
Και οι τηλεδικαστές-κροκόδειλοι χύνουν τόνους δακρύων για τα θύματα.
Αν όμως τα "ψιλά γράμματα" είναι και αυτά που επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα του συμβολαίου που υπογράφουμε με την πραγματικότητα, τότε οι αυτόκλητοι δικαστές -από δημοσιογράφους στην υπηρεσία μεγιστάνων και υπόπτων για τεράστιες διαπλοκές καναλαρχών έως τους σοκαρισμένους μικροαστούς νοικοκυραίους με παιδιά- γιατί περνάνε στα ψιλά κάποια άλλα προκλητικά "νταηλίκια"; Ή δεν εστιάζουν στο βαθμό που επισύρει και κάθε είδους κινητοποίηση σε άλλες μορφές καθημερινών δολοφονικών "bullying"; Σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα και πολύ πιο δραματικά από τις ιστορίες σαν αυτή του Βαγγέλη ή αγοριών και κοριτσιών σε όλες τις χώρες του "πολιτισμένου κόσμου" που κακοποιούνται συστηματικά και ποικιλοτρόπως και σαδιστικά από συνομηλίκους ή μεγαλύτερούς τους.
Τι εννοώ;

• Είναι ή δεν είναι bullying, και μάλιστα θανατηφόρα ασφυχτικό, όταν οι πιο ισχυρές οικονομικά χώρες απαιτούν υποταγή μέχρι τελικής πνοής και παράδοση έως τελευταίου σεντ από τις πιο αδύναμες και ήδη παραπαίουσες; Και δεν μιλώ μόνο για την περίπτωση της Ελλάδας.

• Είναι ή δεν είναι κατά συρροήν bullying όταν η συμμορίες των τοκογλύφων, των μιντιαρχών και των πολιτικών τους τρομοκρατούν σε καθημερινή βάση σχεδόν τους πολίτες με σενάρια καταστροφολογίας κι εσχατολογίας; Ώστε οι τελευταίοι να εξουθενωθούν ψυχικά και να παραδώσουν σώμα και πνεύμα στα νύχια των δυναστών που εποφθαλμιούν να μετατρέψουν τις κοινωνίες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου "η εργασία απελευθερώνει".

• Είναι ή δεν είναι κατάπτυστο bullying όταν γνωστές πολυεθνικές εταιρείες απειλούν τοπικούς παράγοντες για προκλητικές φοροαπαλλαγές αλλιώς θα τα μαζέψουν και θα πάνε αλλού να βρουν χειρότερους υποτελείς; Και επιστρατεύουν ακόμη και μικρά παιδάκια σε πάμφτωχες χώρες, για ατέλειωτες εξουθενωτικές ώρες και κάτω από τρισάθλιες κι επικίνδυνες συνθήκες -όχι σπάνια με δεκάδες νεκρούς από "ατυχήματα"- επονείδιστης εργασιακής δουλείας και κυριολεκτικά με μισθούς ασιτίας; Τρομοκρατώντας τους σύγχρονους σκλάβους ώστε να μη σηκώνουν κεφάλι προς την υποψία έστω ήλιου -αυτού της πώς τη λένε; δικαιοσύνης- και να μη διανοηθούν ούτε να αρρωστήσουν γιατί θα απολυθούν. Αλλά και σε χώρες του "αναπτυγμένου κόσμου" οι εργοδότες να απειλούν και να ξεφτιλίζουν τους "εργαζόμενους", αν εκείνοι δεν νιώθουν ευγνώμονες με τους μισθούς πείνας και τις μαύρες ντροπαστικές συνθήκες που ακόμη αποκαλείται εργασία! Αυτό δεν έχει καμία σχέση με bullying;

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ - ΔΥΟ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΕΙΑ

Πάρη,

τα δίχτυα σου σαν γυρέψεις

να ρίξεις πάνω στην επόμενη Ελένη

στοχάσου:

από πίσω θα υπάρχει

μία Σπάρτη και μια Τροία

που το λόγο θα ζητήσουν.

Και τούτη ίσως τη φορά...

Ο γερο-Πρίαμος δεν θα σε συγχωρήσει.

Ο Έκτορας

πίσω απ'το ρωμαλέο του παράστημα

δεν θα σε κρύψει.

Η πάλαι ποτέ σύμμαχός σου,

η Αθηνά θα σε περιφρονήσει.

Και τιμωρός ο Αχιλλέας

θα προλάβει πρώτος να χτυπήσει.

........................

ΕΝΑΣ ΚΑΛΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

Σου μιλάω και γυρεύω τόσα να σου πω.

Δεν μ'ακούς.

Σου κραυγάζω απαλά

για όσα μας ρημάζουν την ψυχή,

για όσα μας κουρσεύουν το πνεύμα

και στις ξέρες μας πετάνε της απάθειας,

στην κινούμενη άμμο της παραίτησης.

Κλείνεις σα ν'αμύνεσαι τ'αυτιά.

Σου ζητώ μία μόνο στιγμή

μήπως βρούμε μια εξήγηση

για όλα τα μυστηριωδώς ανεξήγητα

που μπουκάρουν από τις κερκόπορτες στις ζωές μας

και τρομαχτικά παιχνίδια παίζουν με τις ανασφάλειές μας.

Μα συ ν'αποχωρήσεις σπεύδεις

 ρίχνοντας την τελευταία κουβέντα σα σουγιά.

Πως η σκέψη η παραπανίσια

και οι απορίες οι πολλές

βλάπτουν την υγεία  σοβαρά.

Ώστε έτσι!

Ίσως κάποτε 

αυτό που απομένει και μετρά

ένας καλός κι ευθύς να'ναι μονόλογος.

Eίτε παρουσία άλλων είτε όχι.

 Το θόρυβο να υποτάξω των σκέψεων

κι έξω νά βγω για να πάρω το στρατί.

Αυτό που μοναχά σ'εμένα αναλογεί.

.........................

ανιχνευτής

Ύμνος στον Bela Lugosi

"Bela Lugosi's undead!"

To σκοτεινό σου μεγαλείο 

θα έκανε και τις ερινύες να λουφάξουν.

Κάτωχρα και τα στοιχειά 

στο διάβα σου θα εξατμίζονταν μεμιάς

μην και πλακωθούν απ'τη βαριά σου σκιά.

Ακόμη και ο κέρβερος σκιαγμένος

απ'την απέθαντη γυαλάδα των ματιών σου

θα'σκουζε σε μια γωνίτσα άκακο γατί.

Βαθιά πλανεμένοι οι αφελείς θνητοί

στους κόλπους τους σε δέχονταν σαν όμοιό τους.

Μαέστρο της ομίχλης εσύ, εμένα δεν με ξεγελάς!

Δεν έχεις φύγει, η ιστορία σου σε τάφο δεν χωρά!

Μα πίσω από σκιές, πίσω από ανήσυχους ψιθύρους,

μέσα από στοιχειωμένες αφηγήσεις των παλιών,

μια σκοτεινή μέσα στα όνειρά μας θα κατέχεις

δική σου μυστική ανήλιαγη φωλιά.

ανιχνευτής

Οι Bauhaus, από τους "πατεράδες" της gothic rock σκηνής, σε μια "αθάνατη αναφορά τους" (τέλη της δεκαετίας του'70 και στην αυγή της δεκαετίας του'80) στον μετρ του πλέον υποβλητικού τρόμου, την αρχετυπική μορφή του βρυκόλακα, τον αλησμόνητο Bela Lugosi.

Νίκος Καββαδίας

 Εγώ ως εισαγωγή σε αυτό το άρθρο, για έναν από τους αγαπημένους μου ποιητές, παραθέτω αυτό το βίντεο με την πολύ καλή μελοποίηση πάνω σε κάποιους στίχους του που μου αρέσουν πολύ:

Νίκος Καββαδίας: Ο ποιητής των ναυτικών

«Όλα τα πράγματα έχουν τη δική τους μυρωδιά. Οι άνθρωποι δεν έχουν. Την κλέβουν από τα πράγματα.»

Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1910, στο Χαρμπίν της Μαντζουρίας στην Κίνα. Αμφότεροι οι γονείς του Νίκου Καββαδία ήταν Κεφαλλονίτες, ενώ ο πατέρας του, Χαρίλαος, είχε και τη ρωσική υπηκοότητα. Με το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η οικογένεια εγκαταλείπει την Άπω Ανατολή και επιστρέφει στην Ελλάδα – εκτός από τον Χαρίλαο Καββαδία ο οποίος επιστρέφει στην Ρωσία, όπου διατηρεί επιχειρήσεις γενικού εμπορίου με κύριο πελάτη το τσαρικό στρατό. Με το ξέσπασμα την Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Χαρίλαος Καββαδίας φυλακίζεται ενώ οι επιχειρήσεις του έχουν καταστραφεί.

Το 1921 ο πατέρας της οικογένειας επιστρέφει στην Ελλάδα τσακισμένος. Η οικογένεια αρχικά διαμένει στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς αλλά στην συνέχεια μετακομίζει στον Πειραιά. Ο μικρός Νίκος πηγαίνει στο δημοτικό εκεί, συμμαθητής με τον Γιάννη Τσαρούχη ενώ στο εξατάξιο τότε Γυμνάσιο γνωρίζεται και με τον λογοτέχνη Παύλο Νιρβάνα. Από μικρός αγαπά την ανάγνωση και διαβάζει κυρίως Ιούλιο Βερν και περιπέτειες ενώ ήδη από το δημοτικό διαφαίνεται το συγγραφικό του ταλέντο, όπου εκδίδει ένα σχολικό περιοδικό.

Σε ηλικία 18 ετών δημοσιεύονται τα πρώτα ποιήματά του, υπό το ψευδώνυμο «Παύλος Βαλχάλας» στο περιοδικό της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας. Μετά το Γυμνάσιο δίνει εξετάσεις για την Ιατρική σχολή αλλά ο θάνατος του πατέρα του τον αναγκάζει να εγκαταλείψει τα θρανία για να εργαστεί πλέον για την επιβίωση. Εξακολουθεί ωστόσο να γράφει και έργα του εμφανίζονται σε διάφορα φιλολογικά περιοδικά της εποχής.

Ήταν Νοέμβριος του 1928 όταν εκδίδεται το πρώτο του ναυτικό φυλλάδιο ως «ναυτοπαίς» και τον επόμενο χρόνο μπαρκάρει για πρώτη φορά, ως ναύτης, στο φορτηγό πλοίο «Άγιος Νικόλαος».