Λόγια σαν ανεμοβουητά, από τς μακρινές εκείνες εποχές, που στη γηραιά ήπειρο και όχι μόνο σ' εκείνην, ο άνθρωπος βρισκόταν σε αρμονική και θεραπευτική επαφή με τη ΓΗ, με τα πνεύματα της Φύσης, με την ίδια τη διάχυτη Μαγεία σε κάθε πτυχή του είναι και γίγνεσθαι..
Ζούμε σε σκοτεινούς, για άλλη μια φορά, σε αυτοκαταστροφικούς για εμάς τους ίδιους καιρούς, γιατί αυτή η "ιερή" κι εξισορροπιστική διαλεκτική σχέση μοιάζει να έχει πλήρως απορρυθμιστεί πια, να έχει ανεπανόρθωτα διαταραχτεί. Και έχει "απομαγευτεί" το θαύμα της Αιώνιας Ημέρας μέσα στα ίδια τα κύτταρα της Φύσης και του ανθρώπου. Αυτού του όντος που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Φύσης, το μέρος στο Όλον, την τόσο μικρή μα πολύτιμη λάμψη στην εξέλιξη της συμπαντικής συνειδητότητας. Κακόβουλα θεριά, "δαιμονικά στοιχειά" από τα πιο σκοτεινά έγκατα της Ύπαρξης κι από άλλες ανείδωτες εκφάνσεις της, με ανθρωπόμορφα κτήνη και δοχεία δίχως ψυχή συνεργούς, εργάζονται ακούραστα. Για την αντιστροφή της δημιουργικής πνοής σε κάτι από τη φύση του εχθρικό και ξένο προς την ανθρώπινη φύση. Χρησιμοποιώντας τα "απομαγεμένα", πνευματικά αποστεωμένα, φιμωμένα ανθρώπινα όντα ως...λίπασμα στην παρασιτική σπορά τους, εκεί που κάποτε υπήρχαν τα πιο γόνιμα και πολλά υποσχόμενα εδάφη. Εκεί που ο σαμάνος γινόταν ένα με τη φυσική ροή και ο αγγελιοφόρος των δονήσεων της συνύπαρξης κι ένωσης με αυτήν, ακόμα και μετά το θάνατο του φυσικού σώματος ..Και ο Κρόνος συνεχίζει να απαιτεί προσφορές αίματος για να στεριώσει η παγωμένη τάξη μέσα από το τεχνητό χάος.
Προειδοποίηση τόσο παλιά όσο και οι αιώνες, που όσο κι αν παραλλάσσει στις μορφές που παίρνουν δεν παύει να στερείται ουσίας. Ειδικά σήμερα, στη "μεγάλη νύχτα της ψυχής"..
The place is here and the time is now" Όταν νικήθηκε ο πρώτος άνθρωπος, έπεσε στη Λίμνη των Δακρύων και δημιουργήθηκε ο Κάτω κόσμος. Από το Σκοτάδι του ξεπήδησε το Φως, για να φωτίσει το δρόμο. Τώρα η Φλόγα τρεμοπαίζει.
Ο δρόμος μπροστά μας σκοτεινιάζει. Μέχρι να έρθει η μέρα που δεν θα ανατείλει ο Ήλιος..Η γη θα είναι στο σκοτάδι. Τα ποτάμια θα σωπάσουν. Η μονιμότητα θα τελειώσει και τη θέση της θα πάρει ένα ατέλειωτο βουβό κενό.
Όλες μας οι προσευχές και οι θυσίες θα είναι βουβές κραυγές, ουρλιαχτά στο κενό. Η θάλασσα αίματος δεν θα διορθώσει τα πράγματα. Θα έχουμε απογοητεύσει τη Γη. Θα έχουμε απογοητεύσει τον Ήλιο. Θα έχουμε απογοητεύσει τον Ποταμό, τον Άνεμο, τα δέντρα. Θα έχουμε απογοητεύσει τους νεκρούς μας. Θα έχουμε απογοητεύσει τα παιδιά μας... Θα έχουμε αποτύχει!
Τι θα επακολουθήσει; Αίμα! μόνο αίμα!" BRITANNIA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου