Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

οι "Αλίκες" στη χώρα (ή τις χώρες) των κάθε λογής ιατρικών "θαυμάτων"


Μια επισήμανση:
Ο ιός είναι μια πάρα πολύ απλή, στοιχειώδης μορφή ζωής, που μάλλον δεν πρέπει καν να θεωρείται έμβιο ον. Δεν μπορεί να ζήσει αυτόνομα. Έχει ένα ημιτελές DNA (ή ψευδοDNA) και προσκολλάται παρασιτικά, ώστε να καταφέρει να υπάρξει, στα υγιή κύτταρα ενός έμβιου οργανισμού, μεταλλάσοντάς τον με το "ψευδοDNA" του. Αντίθετα, το μικρόβιο είναι ένας έμβιος οργανισμός, μονοκύτταρος, που διακρίνεται απ'όλα τα χαρακτηριστικά της ζωής, όπως το γεγονός ότι θρέφεται (αντίθετα με τον ιό). Ο όρος αντι-βιοτικό προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων "αντί" και "βίος"(ζωή), πρόκειται δηλαδή για φαρμακευτική αγωγή που χορηγείται για να καταπολεμήσει ένα έμβιο ον, όπως είναι τα μικρόβια ή τα βακτήρια. Η χορήγηση λοιπόν αντιβιοτικών για την καταπολέμηση ιώσεων (ο όρος αυτός προέρχεται φυσικά από τον ιό) είναι τελείως λανθασμένη πρακτική, αν και παρατηρείται συνεχώς να συμβαίνει. Ο ιός ΔΕΝ αντιμετωπίζεται με αντιβίωση, κάνει τον κύκλο του και περνάει (εδώ μετράει και η καλή κατάσταση ενός ανοσοποιητικού συστήματος) και δύναται να ενεργήσεις μόνο ανακουφιστικά (και όχι με τη χορήγηση αντι-βιοτικών) όσον αφορά τα συμπτώματα. Οποιοδήποτε γιατρό κι αν ρωτήσεις, που δακρίνεται από σοβαρότητα και ειλικρίνεια, να σου επιβεβαιώσει αν πραγματικά υπάρχουν αντι-ιικά φάρμακα, ίσως και να γελάσει μέχρι δακρύων...
(Να ένα διαφωτιστικό άρθρο για τη διαφορά ιών και μικροβίων:  Μικρόβια και ιοί )


Μια αφήγηση "ιατρικής αστοχίας":
Την παρακάτω ιστορία μου τη μετέφερε ένας φίλος, του οποίου ο πατέρας ήταν γνωστός με ιδιοκτήτη (που και αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας μας) μίας ονομαστής επιχείρησης εστίασης στα νότια προάστια της πρωτεύουσας, η οποία πλέον έχει κλείσει. Ο κύριος λοιπόν αυτός εμφάνισε κάποτε ένα ογκίδιο στο σβέρκο και ανήσυχος απευθύνθηκε στο εγχώριο ιατρικό σύστημα όπου και του έκαναν βιοψία. Όταν οι "ειδικοί" είδαν τα αποτελέσματα της βιοψίας του είπαν ότι δυστυχώς πρόκειται για καρκίνο και πρέπει να ξεκινήσει άμεσα χημειοθεραπεία.
Ο άνθρωπός μας όμως, που είχε και χρήματα να διαθέσει, αρνήθηκε να υποβληθεί σε αυτή την πολύ επώδυνη δοκιμασία (περί τούτου: Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ (ένα άρθρο που του αξίζει να διαβαστεί με όλη τη δέουσα προσοχή!) και Η Χημειοθεραπεία Θεραπεύει και… η Γη Είναι Επίπεδη και Η Χημειοθεραπεία υπεύθυνη για τις μεταλλάξεις του DNA) και αποφάσισε να πάει για περαιτέρω εξετάσεις στην Αγγλία.
Στο νοσοκομείο εκεί έδειξε τα αποτελέσματα της βιοψίας στον ιατρό που τον ανέλαβε, λέγοντάς του από πριν ότι δυστυχώς πάσχει από την "επάρατη νόσο". Ο ιατρός απάντησε ότι αυτό θα το κρίνει ο ίδιος και αφού είδε προσεχτικά τους δείκτες που αναγράφονταν στο έγγραφο της βιοψίας (δεν γνωρίζω αν του έκαναν κι άλλες εξετάσεις), του έδωσε μια αντιβίωση που έκρινε κατάλληλη, λέγοντάς του πως δεν έχει τίποτε το σοβαρό παρά μία αντιμετωπίσιμη κύστη και τον έστειλε σπίτι του. Ο άνθρωπος συνέχισε ομαλά τη ζωή του και ο "παραλίγο καρκινικός όγκος" κατέληξε να αποτελεί την ανάμνηση μιας δυσάρεστης ταλαιπωρίας που έληξε όμως με τον πλέον ευχάριστο τρόπο. Απορία δική μου: αν συμμορφωνόταν με τις αρχικές ιατρικές υποδείξεις κι έμπαινε μέσα για χημειοθεραπεία, η περιπέτειά του θα είχε την ίδια ευτυχή κατάληξη;
(Κατά  πρώτο λόγο: Αυτό όμως που συμβαίνει στην απόλυτη  διάλυση της  λεγόμενης δημόσιας Υγείας στην Ελλάδα των "μνημονιακών υποχρεώσεων" είναι σοκαριστικό και δεν έχει προηγούμενο, με ιστορίες καθημερινής τρέλας και δυστυχίας:  Η "ευταξία" στο ζωτικό χώρο του βασικότατου αγαθού της "δημόσιας" "δωρεάν" "Υγείας"  Κι εδώ οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τον αγώνα δρόμου με έλλειψη και σε στοιχειώση μέσα λόγω περικοπών, τις εξαντλητικές διπλοβάρδιες και όλη την ομολογουμένως μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλει το ανεπαρκές ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό για να ανταπεξέλθει σε άνισες καταστάσεις...)
(Κατά δεύτερο λόγο: Δεν είναι καθόλου τυχαία η υψηλή ποιότητα παροχής ιατρικών υπηρεσιών στην Αγγλία, μιας και το ιατρικό της σύστημα αποκομμίζει μεγάλα οφέλη από αυτό που αποκαλείται "ιατρικός τουρισμός". Αρκεί λεφτά να έχεις και μέχρι και "θαύματα" μπορεί να ελκύσεις - αλλά αν δεν έχεις παχυλούς λογαριασμούς ή καθόλου; Χμ! Πάμε παρακάτω...)

Μια τελευταία χαρμόσυνη είδηση (αν φυσικά σου περισσεύουν τα χρήματα-μην τρελαθούμε κιόλας):
Ανακοινώθηκε επίσημα από την ελβετική εταιρεία Novartis μια ιδιαιτέρως αποτελεσματική θεραπεία με το όνομα Kymriah, η οποία εγκρίθηκε κι από τον Oργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), κατά μιας ιδιαίτερα επιθετικής μορφής λευχαιμίας. Της λεγόμενης B κυτταρικής οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας, που μέχρι σήμερα παρέμενε ανθεκτική σε συμβατικές θεραπείες ή παρουσίαζε ανεπιθύμητη υποτροπή. Η ανησυχητική παρενέργεια; Κοστίζει μόνο... 475 χιλιάδες δολάρια!!Η εταιρεία βέβαια έσπευσε "να καθησυχάσει" τους πένητες, άνεργους, ημιαπασχολούμενους, ανασφάλιστους, φτωχοδιαβόλους ασθενείς σε ολόκληρο τον κόσμο, που βιάστηκαν να χαμογελάσουν στο πρώτο άκουσμα περί παρασκευής της θεραπείας μέχρι που άκουσαν και τη συνέχεια για το πέρασμα απ'το ταμείο. Λέγοντας ότι "θα βοηθήσει τους ασθενείς που δεν διαθέτουν ασφάλεια ή έχουν ελλειπή ασφάλιση". Απορία: πώς θα το κάνει άραγε; μέσω διακανονισμού και εξόφλησης σε πολλές-πάρα πολλές δόσεις; θα βοηθήσει προς την ταχύτατη διαδικασία υποθήκευσης όποιων σοβαρών περιουσιακών στοιχείων διαθέτει ο ασθενής (πχ ένα σπίτι); πώς; Πάντως "προτεραιότητα έχει η ανθρώπινη ζωή", "όλα τ'άλλα τακτοποιούνται αργά ή γρήγορα", σωστά;
Σχετικό άρθρο: Θεραπεία ορόσημο κατά της λευχαιμίας

Βρε, μπας και έχουμε γίνει οι "Αλίκες" στη χώρα (ή τις χώρες) των κάθε λογής ιατρικών "θαυμάτων";


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου