Το υπερ-παράδοξο του παγκόσμιου χρέους μέσα από μια προσέγγιση που θα άφηνε αμήχανο κάθε επαγγελματία οικονομολόγο και όχι μόνο...(?)

 

Σε έναν κόσμο απείρων δυνατοτήτων αλλά μηδενικής ρευστότητας, Χ-Ρ-Ε-Ο-Σ είναι η μαγική λέξη. Όλοι χρωστάνε. Μεμονωμένα άτομα, οικογένειες, εταιρείες, κράτη, συνασπισμοί, οι πάντες είναι χρεωμένοι χοντρά. Όλων ο κώλος είναι ανοιχτός. Οι δανειστές γαμάνε όχι μονάχα ό,τι κινείται και δείχνει ζωντανό, αλλά ακόμα και τους πεθαμένους. 

Ως και η Ελβετία έχει χρέος. Το πιο πλούσιο και νοικοκυρεμένο κράτος του κόσμου έχει τα βρακιά κατεβασμένα. Το ως αστείο λεχθέν «αφού όλα τα κράτη της Γης χρωστάνε, άρα μήπως τα χρωστάνε σε κάποιον άλλο πλανήτη;» φαίνεται τελικά να είναι η ύπατη ρεαλιστική διαπίστωση. Αν τα χρωστούσαν σε π.χ. εκατό ανθρώπους, θα έβγαζαν ένα νόμο και σε μια νύχτα θα τα έσβηναν όλα. Το πρωί καμιά χώρα δεν θα χρώσταγε. Μετά δηλαδή τι θα γινόταν; Εκατό ζάπλουτοι θα τα έβαζαν με όλο τον πλανήτη; Το πολύ-πολύ να έχαναν και τα κεφάλια τους.

Το πρώτο αρχιδο-επιχείρημα λέει ότι πολλά χρέη είναι αγορασμένα από ασφαλιστικά ταμεία διάφορων χωρών.

Ποια ταμεία που είναι χτύπα το ένα και βάρα το άλλο; Αρχίδια συντάξεις δίνουν τα πουστοταμεία. Κοιτάζουν πώς θα στείλουν τους ασφαλισμένους μια ώρα αρχύτερα στον τάφο γιατί δεν έχουν να τους πληρώσουν αυτά που δικαιούνται.

Τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων τζογάρονται στα σκατοχρηματιστήρια και χάνονται. Ύστερα οι διαχειριστές των αμοιβαίων για να αποφύγουν το κανόνι τρέχουν και παρακαλάνε τα κράτη να τους σώσουν. Εκείνα μεσολαβούν ως εγγυητές και τα ρεμάλια δανείζονται με τοκογλυφικό επιτόκιο και τα ξαναχώνουν στον τζόγο μήπως και ρεφάρουν. Τελικά ο Κουβάς τα καταπίνει όλα. Η άθλια μπίζνα του χρέους είναι η μόνη που ευημερεί.

Το δεύτερο αρχιδο-επιχείρημα, ότι οι χώρες και ειδικά οι μεγάλες σέβονται τους κανόνες του παιχνιδιού και το δίκαιο, απορρίπτεται ασυζητητί. Ποιους κανόνες και ποιό δίκαιο; Το μόνο που σέβονται αυτά τα χυσοσφούγγαρα είναι η ισχύς. Τους κανόνες και το δίκαιο τα τσαλαπατάνε καθημερινά. Όσο πιο ισχυρός είναι κάποιος, τόσο λιγότερο εφαρμόζει στις υποθέσεις του κανόνες και δίκαιο. Ζούμε την πιο απατεωνίστικη περίοδο της ιστορίας. Οι πονηράκηδες κάνουν κουμάντο στον κωλόκοσμο.

Με τους πιο μέτριους υπολογισμούς, το παγκόσμιο χρέος ξεπερνάει σήμερα τα 350 τρις !!! Μερικοί μιλούν για ΕΝΑ (1) ΤΕΤΡΑΚΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ !!!! Αριθμός με 13 ψηφία. (1.000.000.000.000). Σε στραγάλια να τα είχε αυτά κάποιος, θα ήταν ο μεγιστάνας των μεγιστάνων. 

 

Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης αυτού του υπέρογκου παγκόσμιου χρέους; Ας μας πουν επιτέλους ποιος είναι ο Ύψιστος Δανειστής.

…Οι φτωχομπινέδες των ασφαλιστικών ταμείων;

…Οι Ιουδαίοι ταλιροβαλέδες;

…Οι βρομερές πολυεθνικές που δεν έχουν να πληρώσουν τους φόρους τους;

…Οι διαρκώς χρεωκοπημένες τράπεζες;

Με μεγάλη ευκολία η απάντηση είναι: Κανείς από τους ανωτέρω.

"... στην κεφάλα του τοκογλύφου..."

 Η αδυναμία επίλυσης του παγκόσμιου δημοσιονομικού προβλήματος με αυτοκρατορικές μεθόδους, δημιουργεί το εξής παράδοξο: Χώρες με 15.000 πυρηνικές κεφαλές η καθεμία, στέκονται κλαρίνο μπροστά σε μερικούς ιδιώτες και τις βρομοπολυεθνικές τους. Ενώ με έναν απλό νόμο μπορούν να διαγράψουν όλα τα δημόσια χρέη και να κλείσουν τους τοκογλύφους στην φυλακή, δεν τολμούν να το κάνουν. Γιατί άραγε; Ποιόν φοβούνται;

[....]

Σημειώσεις από εμάς: ΕΛΑ ΝΤΕ! Ίσως και να κωλύονται, όσο ισχυρές κι αν είναι τεχνολογικά και στρατιωτικά κάποιες δυνάμεις μπροστά στην εκ θεμελίων ανατροπή της..."φυσικής τάξης πραγμάτων", ενός κόσμου - μαύρης σιδερένιας ΦΥΛΑΚΗΣ, με δεσμοφύλακες σε κνηματογραφικής φύσης ρόλους εναλλαγής "καλών και κακών", "φωτεινών και σκοτεινών" , δίπολα -Τα ξερά τα δίπολα, καλο/κακογραμμένα σενάρια μέσα στον ρου της χαλκευμένης και αποσιωποιημένης Ιστορίας και μέσα σε "στούντιο δημιουργίας πραγματικοτήτων"... Έτσι ώστε να κρατάνε τους κρατούμενους σε ζάλη και υπνωτισμένους μες στον μικρόκοσμο των κελιών και των εσωτερικών κι αύλιων χώρων του πλανητικού Ιδρύματος Εγκλεισμού ανθρωπόμορφων πειραματόζωων. Αν είναι έτσι προκύπτουν κάποια ερωτήματα, όπως: α) Αν το πείραμα μέσα στην πάροδο των αιώνων διένυσε κάποιες δοκιμαστικές φάσεις και "υφάνσεις" κατασκευασμένης μα απόλυτα επώδυνης και ενίοτε παράλογης σε πλείστες εκφάνσεις της πραγματικότητας, μήπως πια οδεύει προς μια..."τελική φάση", μια ΜΕΓΑΛΗ - μα πολύ μεγάλη ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ που κάνει αυτή του WEF να μοιάζει με αθώα παιδική ταινιούλα?? β) Ποιος ή ποιοι είναι το μεγάλο αφεντικό/ά στον/στους οποίους όλοι, διευθυντές-δεσμοφύλακες-"επιστημονικό προσωπικό"-κρατούμενοι και συνάμα πειραματόζωα οφείλουν τυφλή υποταγή, καθένας με τον τρόπο του???

Το παραπάνω κείμενο αποτελούσε επιλεγμένα από εμάς αποσπάσματα από ένα άρθρο απίθανα μα δομημένα πολυδιάστατο , θανάσιμα χιουμοριστικό σε πολλές πτυχές του και χαρακτηρισμένο (από όσους καταφέρουν να αντέξουν ως το τέλος) άνετα ως προκλητικώς συνωμοσιολογικό για την "κοινή λογική" (ίσως την τρέλα των πολλών δηλαδή), παραληρηματικά αν και στοχευμένα αθυρόστομο, εξωφρενικά ανατρεπτικό στην επιχειρηματολογία του και άκρως δύσπεπτο για σίγουρα πολλούς ανυποψίαστους αναγνώστες (και ειδικά για άτομα που αυτο-αναγνωρίζονται ως "βράχοι σκεπτικισμού", ως επαγγελματίες της "επανάστασης" και ιδεολογικά στρατευμένοι ή θεοφοβούμενοι, καταστάσεις που για εμάς δεν διαφέρουν και πολύ μεταξύ τους), το οποίο μας έστειλε να διαβάσουμε ένας φίλος...   ΕΔΩ