video taken from youtube
Με την ανάπτυξη της ανθρώπινης αφηρημένης και συμβολικής σκέψης όλα εντάχθηκαν σε τυποποιημένα πολικά ζεύγη τα οποία είναι μεν χρήσιμα όσο παραμένουν σ’ ένα καθαρά συμβολικό επίπεδο, αλλά καταλήγουν σε αδιέξοδα και παράλογα δόγματα αν τα αποδεχτεί κανείς κατά γράμμα.
Για παράδειγμα τα κλασικά πολικά ζεύγη του φωτεινού/σκοτεινού, άσπρου/μαύρου, θετικού/αρνητικού, καλού/κακού, ηλιακού/σεληνιακού αρσενικού/θηλυκού. Είναι μεν σωστά αρκεί να τα δούμε το καθένα από μόνο του και ως απλά γενικά και κλισαρισμένα σύμβολα, αλλά αν επιχειρήσουμε να τα ερμηνεύσουμε κατά γράμμα και να τ’ αναμείξουμε, τότε καταλήγουμε στο σαφώς ηλίθιο συμπέρασμα ότι το φωτεινό, το θετικό και το καλό ταυτίζονται με τους άντρες και το σκοτεινό, το μαύρο, και το αρνητικό ταυτίζονται με τις γυναίκες.
Το σύνολο της γλώσσας μας μάς προδιαθέτει προς αυτή την αφελή θεώρηση και διάκριση σε καθετί που λέμε ή γράφουμε – και είναι ζωτικής σημασίας να μην κάνουμε το λάθος να ταυτίζουμε τα κατά βάση γενικά, αφηρημένα ή μεταφυσικά σύμβολα, όπως είναι τα πολικά ζεύγη των αντιθέτων με πραγματικές έννοιες της καθημερινότητας. Η πολικότητα υπάρχει, ναι, αλλά όχι στο αφελές επίπεδο του “μαύρο = κακό” ή “σκοτάδι = γυναίκα”, γιατί τότε θα πρέπει να πούμε και “θετική εντροπία = θάνατος” και “θάνατος = άντρας”. Οι εξισώσεις του είδους δε δείχνουν γνώση των συμβόλων, αλλά ηλιθιότητα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου