Μια σκιερή σιλουέτα γερακιού που με ορθάνοιχτες φτερούγες κόβει βόλτες ψηλά στο φλογάτο και μενεξεδί φέγγος του λυκόφωτου! Ναι, αλλά υπάρχουν μυστικές λέξεις εδώ… λέξεις κρυφές, λέξεις μέσα και πέρα από τις λέξεις… Τι θα λέγατε αν μιλούσαμε για λύκους και για γεράκια; Για τον λυκηγενή Απόλλωνα που είχε ως ιερά του ζώα το λύκο και το γεράκι; Για τους Ιέρακες του Μίθρα; Ή για τον γερακόμορφο Ώρο και για τον λυκόμορφο πατέρα του, τον Όσιρι Χέντι Αμέντι; Ή μήπως θα προτιμούσατε τον επίσης λυκόμορφο Ουπουάουτ, “Εκείνον που Ανοίγει τις Πύλες”; Α… μην μπαίνετε στον κόπο ν’ ανοίξετε μυθολογίες και λεξικά. Αν και δεν θα έβλαπτε τίποτε να το κάνετε, σας διαβεβαιώνω εκ των προτέρων ότι υπάρχουν άφθονοι τοτεμικοί συμβολισμοί με αυτά τα ζώα, συμβολισμοί που σχετίζονται τόσο με το φως και τη γνώση όσο και με το άνοιγμα κάποιας πύλης.
Ναι – και, φυσικά, εκείνος που θέλει να μάθει το σύνολο της αλήθειας πρέπει να περάσει πρώτα από κάποιο Λύκειο! Αλλά τι αξία έχουν τα λόγια, τα μυστικά ονόματα ή τα σύμβολα δίχως κάποια πράξη, δίχως την ουσία και την αμεσότητα της εμπειρίας; Σκεφτείτε! Το να πετάς μαζί με τα γεράκια στους μεθυστικούς Ανέμους των Κόσμων!… Το να τρέχεις με τους λύκους στα σαγηνευτικά Δάση της Νύχτας!… Το να περνάς στ’ αλήθεια τις Πύλες, πέρα στους Μυστικούς Τόπους της Γης!… Νιώστε!