Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2021

Μια ενδιαφέρουσα εκπομπή για τον "δανεισμό" των αρχαίων του τόπου σε ξένα συμφέροντα, για πενήντα -μόνο-χρόνια!



Το ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ παρουσιάζει την ραδιοφωνική εκπομπή «ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ», της ομοτίμου καθηγήτριας ΕΚΠΑ, Μαρίας Τζάνη, με καλεσμένο τον συγγραφέα Γιώργο Λεκάκη. Παρεμβαίνει ο δικηγόρος Γρηγόρης Κοσσυβάκης. Σχολιάζει ο Γιώργος Καρποδίνης. Η εκπομπή μεταδόθηκε από τον ραδιοσταθμό ALBEDO 14, Την ΔΕΥΤΕΡΑ, 28.12.2020. Περιγραφή του βίντεο της εκπομπής.

 " Αν μπορούσαν θα έβαζαν όλη την πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας σε νταλίκες και θα τη μετέφεραν σε ενδιαφερόμενες άλλες χώρες -και στα μουσεία τους ή τις συλλογές επιφανών ιδιωτών- κομμένη και ταξινομημένη σε κομμάτια "

Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή, όπου αναφέρονται άγνωστα στο ευρύ κοινό ιστορικά δεδομένα, ανατρεπτικά αρχαιολογικά ευρήματα, τα του ρόλου των ξένων αρχαιολογικών σχολών -αμερικανική, γαλλική, αγγλική- που εδώ και πάρα πολλά χρόνια δραστηριοποιούνται στον τόπο κι έχουν προφανώς τον πρώτο λόγο στις ανασκαφές και στην.."τύχη" των σημαντικών ή ανατρεπτικών ευρημάτων σε όλο τον ελλαδικό χώρο. Που εδώ και δεκαετίες φυγαδεύονται και αξιοποιούνται καταλλήλως στο εξωτερικό. Ποιες πρώτες κινήσεις αντίδρασης μεθοδεύονται αυτή τη στιγμή ενάντια στο πρωτοφανές ξερίζωμα της ιστορικής και πολιτισμικής κληρονομιάς του τόπου από τους παθιασμένους εγχώριους πλιατσικολόγους στην υπηρεσία διεθνών πλιατσικολόγων και ξεπωλητές.  Παγκόσμια κι εσπευσμένη "νομοθετική" πρωτοτυπία μεθοδευμένη ίσως εδώ και χρόνια με την αναμονή του κατάλληλου timing και την ώρα που ο κόσμος είναι μαντρωμένος στα σπίτια του και του έχουν απαγορεύσει, πάλι με "νόμο", τις διαδηλώσεις..Αυτοί που διακηρύττουν δεξιά και αριστερά ότι εργάζονται για το δημόσιο συμφέρον -και για το καλό της υγείας των ανθρώπων, να μην το λησμονούμε και αυτό το αφήγημα-, μέσω της προώθησης των "αρετών" της αναξιοπρέπειας, της έλλειψης αποριών, της άκριτης αποδοχής και τυφλής υπακοής σε κάθε παραλογισμό και της ταπείνωσης.

Βαθύς -;- ο ύπνος των νεοελλήνων που, ενώ δεν έχουν παραγάγει τίποτε το πρωτογενές και αξιοσημείωτο ως προς την πολιτιστική του βαρύτητα, έχουν και την απαίτηση να θέλουν να θεωρούνται και άξιοι συνεχιστές των αρχαίων κατοίκων του τόπου και προστάτες της παγκόσμιας κληρονομιάς που άφησαν πίσω. Πού είναι όλη η ως τώρα "πατριωτική αφήγηση", προσφερόμενη για "πλατιά κατανάλωση", για την επιστροφή των κλεμμένων μαρμάρων του Παρθενώνα στον τόπο καταγωγής τους ; Πού είναι τα μεγάλα λόγια για την ανακήρυξη της Ελλάδας σε παγκόσμια πολιτιστική πρωτεύουσα, με την ανάδειξη -και όχι απόκρυψη ή θάψιμο συστηματικό- και αξιοποίηση όλων των εκπληκτικών ιστορικών θησαυρών της; Με όσα οικονομικά οφέλη συνεπάγεται ένα τέτοιο σχέδιο προσέλκυσης εκατομμυρίων επισκεπτών κάθε χρόνο; Και, πράγματι, γιατί ένα παιδί που θα επισκέπτεται με τους γονείς ή και τη σχολική του τάξη τους Δελφούς, τον "ομφαλό της γης", θα βλέπει το άγαλμα του Ηνίοχου σε ζωγραφιά και το αυθεντικό έργο θα το θαυμάζουν πια, για παράδειγμα, στο μουσείο του Βερολίνου; Όταν ένας λαός δέχεται αδιαμαρτύρητα το ξεπούλημα του πολιτισμού και την "απαλλοτρίωση" της Ιστορίας του, κάνοντας μια μεγαλοπρεπή γαργάρα και σε αυτές τις χυδαίες μεθοδεύσεις, τότε έχει απωλέσει την όποια ταυτότητα διεκδικεί και είναι άξιος κατάληξης στη χοάνη του "χωνευτηρίου" της Ιστορίας.   ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!

Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου