Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020

Συνέντευξη με τον Αζραήλ (Φόρος τιμής στον Γιώργο Μπαλάνο!)




Στις 18 Φεβρουαρίου, ο παγκόσμιας φήμης ερευνητής "εναλλακτικών πραγματικοτήτων" (αλλά και όλων αυτών που κρατιούνται μυστικά από την κοινή θέα...αν και συχνά σε κοινή θέα!) και συγγραφέας με το πολύ ιδιαίτερο και συναρπαστικό στυλ Γιώργος Μπαλάνος αναχώρησε για το προσωπικό του ταξίδι. Να εξερευνήσει τις ονειροχώρες και τα ρευστά τοπία του Μεγάλου Άγνωστου...
Μία πολύ μεγάλη απώλεια, εδώ στον κόσμο της υλικής ψευδαίσθησης, τόσο για τη λογοτεχνία όσο και για την πιο πρωτοπόρο έρευνα!  Και δυστυχώς εμείς το μάθαμε μόλις σήμερα.
Μία από τις αγαπημένες του (και δικές μας στη συνέχεια) ατάκες ήταν ότι" η πιο καταπιεσμένη μειονότητα όλης της γης είναι οι άνθρωποι που μπορούν και σκέφτονται για λογαριασμό τους".
 Βιβλία του όπως "Νύχτες της Εκάτης", "Κάτι που Έρπει σαν Σκιά", "Οι Δρόμοι της Γνώσης", "Αινίγματα σε Γκρίζο Φόντο", "Αντανακλάσεις σε Βαθιά Νερά" κατέχουν περίοπτη θέση στις
βιβλιοθήκες μας, μαζί με τις εξαιρετικές μεταφράσεις του σε εκπληκτικά μυθιστορήματα ή ανθολογίες διηγημάτων της πολυαγαπημένης μας Λογοτεχνίας του"Φανταστικού" (όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να αναζητήσει τίτλους στο https://locus7.gr/)
Στην αρχή αυτής της ανάρτησης παραθέτουμε κι ένα βίντεο ως ελάχιστο φόρο τιμής στον  "πολυδιαστατικό μέντορα" μας (κι ας μην ήξερε ο ίδιος για αυτήν, επιπλέον, την ιδιότητά του)...

Συνέντευξη με τον Αζραήλ

Σκέφτηκα (κάτι που το παθαίνω κατά καιρούς):
Στη μαγεία όλοι καλούν δαίμονες – είναι, το λιγότερο, μια παραδοσιακή συνήθεια. Συνεπώς, αν θέλω να τηρήσω την παράδοση, αν θέλω να μάθω κάποια επιπλέον μυστικά για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα σε αυτό το χώρο, τι πιο φυσικό από το να καλέσω ένα δαίμονα και να τον ρωτήσω σχετικά; Άλλωστε, αν δεν μπορείς να εμπιστευτείς ένα δαίμονα, ποιον μπορείς να εμπιστευτείς;
Έτσι αποφάσισα να καλέσω τον Αζραήλ!
Τον Αζραήλ των είχα γνωρίσει παλιότερα από ένα διήγημα φαντασίας του Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ και είχα συγκρατήσει το όνομά του . Μου άρεσε αυτός ο δαίμονας, ή το διήγημα, εν πάση περιπτώσει. Ψάχνοντας να μάθω για το χαρακτήρα του ανακάλυψα ότι είχαμε πολλά κοινά μαζί. Ο Αζραήλ είναι άγγελος ή διάβολος, καλός ή κακός ανάλογα με τη θρησκευτική ή μαγική παράδοση που τον αποδέχεται, όπως κι εγώ είμαι καλός ή κακός ανάλογα με τα κέφια μου. Επιπλέον, Αζραήλ λένε και τον γάτο του Δρακουμέλ στις περιπέτειες με τα Στρουμφάκια – γεγονός που καταγράφεται στα θετικά αυτού του δαίμονα.
Αλλά, πώς θα τον καλούσα; Σκέφτηκα αρχικά να το ψάξω στη Wikipedia, αλλά μετά θυμήθηκα το

πλήθος των σχετικών βιβλίων στη βιβλιοθήκη μου – και έψαξα εκεί. Φυσικά και βρήκα, όχι έναν, αλλά πολλούς τρόπους επίκλησης δαιμόνων.
Έτσι, ήπια μερικά ουίσκι να πάρω θάρρος, σχεδίασα τον δέοντα μαγικό κύκλο, επρόσφερα τη δέουσα θυσία, έκανα τη δέουσα επίκληση, και μετά από τη δέουσα αγωνιώδη αναμονή κατάφερα να τον πετύχω στο κινητό του.
“Αζραήλ εδώ”, είπε κοφτά.
Αφού τον χαιρέτησα με τον δέοντα σεβασμό και με τις δέουσες κολακίες, του έθεσα την πρώτη μου ερώτηση στο δέον δημοσιογραφικό στυλ:
“Είναι αλήθεια ότι πολλά υψηλά ιστάμενα πρόσωπα στην Ελλάδα –πρωθυπουργοί, υπουργοί, αρχιεπίσκοποι, βουλευτές, αρχιδικαστές, μεγαλοεπιχειρηματίες και άλλοι μεγαλόσχημοι του είδους

διεξήγαγαν και διεξάγουν μαγικές τελετές, ιδίως σεξουαλικού περιεχομένου;”
“Ναι”, απάντησε ο Αζραήλ.
“Είναι αλήθεια ότι είχαμε ακόμη και Κόκκινες Γυναίκες στις ίδιες υψηλές θέσεις, όπως σε υπουργικούς θώκους και τα παρόμοια;”
“Ναι”, απάντησε ο Αζραήλ.
“Είναι αλήθεια ότι στις τελετές, κάποιες φορές, συμμετέχουν και παιδιά, ακόμη και τα δικά τους;”
“Ναι”, απάντησε ο Αζραήλ.
“Είναι αλήθεια ότι παράλληλα με τις μαγικές δραστηριότητες ή πίσω από αυτές υπάρχουν και άλλες που αφορούν σε λαθρεμπόριο ναρκωτικών, σωματεμπορία, εμπόριο όπλων, και άλλα παρόμοια – όλα σε ένα πακέτο, με το περιτύλιγμα να αλλάζει ανάλογα με την περίπτωση;”
“Ναι”, απάντησε ο Αζραήλ.
“Είναι αλήθεια ότι πίσω από κάποιες τρομοκρατικές οργανώσεις κρύβονται μαγικές αδελφότητες, και πίσω από κάποιες μαγικές αδελφότητες κρύβονται τρομοκρατικές οργανώσεις – και ότι συχνά τα ονόματα, οι ορολογίες, και τα σύμβολά τους το δείχνουν αυτό;”
“Ναι”, απάντησε ο Αζραήλ.
“Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά τα γνωρίζουν πολλά ΜΜΕ και δημοσιογράφοι, αλλά δεν μιλούν γιατί είναι μέσα στο κόλπο ή φοβούνται;”
“Ναι”, απάντησε ο Αζραήλ.
“Είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν θα δίσταζαν μπροστά σε τίποτε;”
“Ναι”, απάντησε ο Αζραήλ.
“Είναι αλήθεια ότι, εσύ, ο Αζραήλ, τιμωρείς με τον τρόπο σου κάποιους από αυτούς – δημιουργώντας τις φυσικές ροές, ή τα κανάλια, όπου θα τους ακολουθήσει και θα τους βρει η όποια τιμωρία;”
“Ναι”, απάντησε ο Αζραήλ.
“Αυτές οι ροές, ή τα κανάλια, διακλαδίζονται έτσι ώστε μπορεί να τα περιγράψει κανείς σαν ένα δίκτυο ή πεδίο δυνάμεων;”
“Ναι”, απάντησε ο Αζραήλ.
“Εννοείς, αναπόφευκτα – όπως η μάζα ενός πλανήτη ή ενός άστρου κυλά ή ρέει στην καμπύλη του βαρυτικού του πεδίου;”
“Ναι”, απάντησε ο Αζραήλ.
“Όλο σκέτα ‘ναι’ ακούω”, διαμαρτυρήθηκα τότε, “αλλά δεν μου λες τίποτε το συγκεκριμένο. Μπορείς να μου δώσεις κάποια πιο χειροπιαστά στοιχεία;”
“Όχι”, είπε ο Σαμαήλ, “και κλείνω γιατί μου τελειώνουν οι μπαταρίες.”
Τι να κάνω, τον απέπεμψα με τις δέουσες ευχαριστίες και τα δέοντα μαγικά λόγια.
“Και κοίτα να δεις”, μου είπε, ενώ η φωνή του έσβηνε πέρα. “Μη με ξανακαλέσεις, γιατί παρακολουθούν το κινητό μου...”
* * *

Τάδε έφη Αζραήλ.
Φυσικά, όποιος θέλει τον πιστεύει.
Έτσι κι αλλιώς, δεν μου είπε και πολλά, ούτε τεκμηρίωσε τίποτε, αλλά έχω εμπιστοσύνη στον Αζραήλ. Είπαμε, αν δεν μπορείς να εμπιστευτείς ένα δαίμονα, ποιον να εμπιστευτείς;
Εξάλλου –ξέχασα να σας το πω!– ο Αζραήλ είναι ο Δαίμονας του Θανάτου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ


το διαβάσαμε στο locus7


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου