Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2019

ΑΛΛΑΓΕΣ



ΠΛΑΣΤΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ - Μάνος Δανέζης -  Ακούγοντας αυτά τα λόγια του κ. Δανέζη, που τόσο εκτιμούμε, μου έρχεται -κάτι σαν κομμάτι, ίσως κι ως προέκταση των όσων θίγει- μια λέξη:
"Aκρασία": το να γνωρίζεις, να αναγνωρίζεις το σωστό, αλλά να καταλήγεις στο να επιλέγεις το εν γνώσει σου λάθος! Τη λάθος στάση, θέαση και πράξη ή το να μην πράττεις τίποτα εκεί που κάτι θα μπορούσες να κάνεις, μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία, κάτι! Οι άνθρωποι - οι κατά πολύ περισσότεροι;- έχουν γίνει "ακρατείς".. Δυσκολεύονται ή αρνούνται να πράξουν, αν και μέσα τους γνωρίζουν, ξεχωρίζουν, αναγνωρίζουν, αλλά κωλύονται, δειλιάζουν ή απλώς επιλέγουν να συρθούν πίσω από το αντικειμενικά λάθος, γίνονται δέσμιοί του, το αναπαράγουν. Ή απλώς συναινούν, το αποδέχονται ως μη αναστρέψιμη πραγματικότητα.."Ακρασία" στην προσωπική, την κοινωνική κι επαγγελματική, τη δημόσια και πολιτική ζωή. Ένα συλλογικό ασυνείδητο βεβαρυμένο από τέτοιες δυσαρμονικές δονήσεις.
 Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Κομμάτι μιας σειράς προβληματισμών μου από την ανάρτηση για την οποία επέλεξα τον τίτλο  Η μαγεία της προκλητικής ελευθερίας

Συνεχίζω με τα παρακάτω λόγια του Τζόζεφ Κάμπελ:

" Οι ευκαιρίες για να βρούμε βαθύτερες δυνάμεις μέσα μας εμφανίζονται όταν η ζωή γίνεται πιο δύσκολη, όταν μας προκαλεί. Η αρνητικότητα απέναντι στον πόνο και στην αγριότητα της ζωής είναι αρνητικότητα και εναντίωση στην ίδια τη ζωή. Η προσέγγιση του πολεμιστή είναι να λέει ναι σε όλα. Να αντιμετωπίζεις με χιούμορ την κατάστασή σου, αυτό σε βοηθάει να παίρνεις μια απόσταση από τα πράγματα. Τότε οι αποφάσεις σου είναι πιο ρεαλιστικές και πιο κοντά στις βαθύτερες επιθυμίες σου ".

Και ολοκληρώνω με τα  ουσιαστικά ερωτήματα που θέτει στο βίντεο ένας από  τους πιο σοφούς ανθρώπους του περασμένου αιώνα.



Σκέψου τα όλα αυτά με ειλικρίνεια αλλά και με απλότητα. Αγγίζουν έστω και λίγο την καρδιά σου; Κεντρίζουν τη σοφία που αέναα διαφυλάττει μέσα της; Αποκτούν κάποιο απρόσμενα ξεχωριστό νόημα για σένα; Θες να το ψάξεις περισσότερο; Οδηγοί υπάρχουν, αλλά το μεγαλύτερο μέρος του μονοπατιού ανήκει δικαιωματικά κι ολοκληρωτικά σ' εσένα.
 Και να ξέρεις: "αυτοί που θέλουν να φωτίσουν πρέπει ν' αντέχουνε τη φωτιά", όπως έχει συμβουλέψει και ο Βίκτορ Φρανκλ.

Ο Ένοικος... 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου