Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017

Το πολυδιαστατικό σύμπαν μέσα στο κεφάλι μας!


 εικονογράφηση της "αλγεβρικής τοπολογίας" του ανθρώπινου εγκεφάλου

 Να λοιπόν τι συμβαίνει όταν η μέχρι σχετικά πρόσφατα νηπιακή επιστήμη μας το παίρνει απόφαση να ενηλικιωθεί και να πορευθεί με τόλμη και με μεθοδικότητα που συνεπάγεται τον εξοβελισμό του δογματικού κρετινισμού. Ειδικά όσον αφορά τη μελέτη ενός πολύπλοκου συστήματος όπως το ανθρώπινο πλάσμα. Επανακαλύπτει, λοιπόν, όλο και πιο συχνά -όπως συνέβη με τη διαπίστωση της σύγκλισης των πορισμάτων της κβαντομηχανικής με τη διδασκαλία του ΤΑΟ- την ξεχασμένη -;- αρχαία γνώση και διδασκαλία. Έτσι όταν οι επιστήμονες ανακοινώνουν ότι ανακαλύπτουν ένα νέο μοντέλο ερμηνείας της εγκεφαλικής λειτουργίας, που περιγράφει τον εγκέφαλο ως ένα πεδίο που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη "πολυδιαστατικών γεωμετρικών δομών και χώρων", ευθυγραμμίζονται με την περίφημη ρήση "όπως πάνω έτσι και κάτω" της ερμητικής γνώσης και φιλοσοφίας, φορέας της οποίας θεωρείται ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ή Θωθ κατά τους αρχαίους Αιγύπτιους! Γιατί αν ο άνθρωπος -το "κάτω"- είναι ο μικρόκοσμος, τότε ο "κόσμος", που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει "έναστρος ουρανός" ή το διάστημα, αποτελεί έναν μακρόκοσμο -το "πάνω"- στον οποίο και φαίνεται, σύμφωνα και με την πλέον προωθημένη επιστημονική έρευνα, να ισχύουν τα εξής:
 The Human Brain Can Create Structures in Up to 11 Dimensions - "We found a world that we had never imagined." { Ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να δημιουργήσει δομές μέχρι και σε 11 διαστάσεις - "ανακαλύψαμε έναν κόσμο που δεν είχαμε ποτέ φανταστεί ότι υπήρχε", ανάρτηση στο sciense alert}
και σε αναρτήσεις από εμάς:
 5 Reasons We May Live in a Multiverse - 5 λόγοι που εξηγούν γιατί ζούμε μέσα σε ένα Πολυσύμπαν!
Dr Quantum Visits Flatland - Ο δρ Κβάντουμ επισκέπτεται την "επιπεδούπολη"
 Ξεχάστε ό,τι ξέρατε περί "πραγματικότητας": αυτή διαμορφώνεται από τη συνείδηση του παρατηρητή που επηρεάζει την "ύλη", το σύμπαν υιοθετεί ΟΛΕΣ τις πιθανότητες και είναι κυρίως πνευματικής φύσης!
 OI ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ 
Διαβάστε το παρακάτω άρθρο στα αγγλικά κι ας μην τα πολυκαταφέρνετε με αυτά -είναι με απλό και κατανοητό τρόπο γραμμένο- και σκεφτείτε τις απίστευτες δυνατότητες και ίσως την προσβασιμότητα του ανθρώπινου μυαλού σε εναλλακτικά πεδία και πραγματικότητες, πιο λεπτοφυείς από την "χονδροειδή ύλη"..

Ο Ένοικος...



The multi-dimensional universe hiding inside your head

A model from the Blue Brain Project describes the brain as being made up of ‘multi-dimensional’ geometrical structures and spaces

A fabric of complex structures in our brain could be the key to understanding how the organ works, according to a new study. It could even provide an answer to mysteries like where our memories are stored.

The human brain is one of the most complex structures in nature, and we are still a long way from fully understanding how it works. Now, a group of researchers from the Blue Brain Project is bringing us closer to this goal using complex computer models.

Its latest model describes the brain as being made up of ‘multi-dimensional’ geometrical structures and spaces.

"We found a world that we had never imagined," said neuroscientist Henry Markram, director of Blue Brain Project and professor at the EPFL in Lausanne, Switzerland.

"There are tens of millions of these objects even in a small speck of the brain, up through seven dimensions. In some networks, we even found structures with up to eleven dimensions."

 The structures form when a group of neurons - cells that transmit signals in the brain - forms something called a clique. Each neuron connects to every other neuron in the group in a specific way, to form a new object.


The more neurons there are in a clique, the higher the ‘dimension’ of the object.

 It is important to understand these structures do not exist in more than three dimensions in space. Only the mathematics used to describe them uses more than three dimensions.
“Outside of physics, high-dimensional spaces are frequently used to describe complex data structures or conditions of systems, for instance, the state of a dynamical system in state space,” professor Cees van Leeuwen, from KU Leuven, Belgium and reviewer of the paper, told WIRED.

“The space is simply the union of all the degrees of freedom the system has, and its state describes the values these degrees of freedom are actually assuming.”

"The progression of activity through the brain resembles a multi-dimensional sandcastle that materialises out of the sand and then disintegrates" Ran Levi, Aberdeen University

 “When you take a complex network like the brain, you try to associate some familiar objects with it so that you can try to understand what it does,” Ran Levi from Aberdeen University, who worked on the paper, told WIRED. “Without it, all you see is a mess of ‘trees’ i.e. neurons firing at what appears to be random patterns.

“What we did is we took the complex structure of the brain network and mapped it to this universe. thus picking up very precisely defined high dimensional objects that give us a key to understanding structure and function.”

The team used a mathematical branch called algebraic topology to model these structures within a virtual brain, generated using a computer. Experiments were then carried out on real brain tissue, to test the results.

When the researchers added a stimulus into the virtual brain tissue, cliques of progressively higher dimensions assembled. In between these cliques were holes, or cavities.

"The appearance of high-dimensional cavities when the brain is processing information means that the neurons in the network react to stimuli in an extremely organised manner," said Levi.

"It is as if the brain reacts to a stimulus by building then razing a tower of multi-dimensional blocks, starting with rods (1D), then planks (2D), then cubes (3D), and then more complex geometries with 4D, 5D, etc. The progression of activity through the brain resembles a multi-dimensional sandcastle that materialises out of the sand and then disintegrates."

The next step will be to see what practical role these structures play in the brain. For example, neuroscience has also been struggling to find where the brain stores its memories, and the holes could be a solution.

"They may be 'hiding' in high-dimensional cavities," Markram speculates.

The research is published in Frontiers in Computational Neuroscience.

Πάρθηκε από το Wiredσυνδέστε το με αυτό επίσης το άρθρο: As above so below: Scientists have found a multidimensional universe inside our brain

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου