Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Περί μυστηρίου των Μάγια


Τα αινίγματα που συνοδεύουν τους Μάγια (που ζούσαν σε μια πολύ μεγάλη έκταση της Κεντρικής Αμερικής) είναι πολλά και εντυπωσιακά. Από πού να ξεκινήσει κανείς... Πρώτα πρώτα η ίδια ανεξήγητη όσο και ξαφνική εξαφάνιση τους, που μόνο με την εξαφάνιση των Ασσυρίων (που η αυτοκρατορία τους  στη Μεσοποταμία υπολογίζεται ότι έφτασε στο απόγειό της γύρω στον 9ο με 8ο αιώνα προ χριστού) μπορεί να παραλληλιστεί, είναι ένα αναπάντητο ακόμη αίνιγμα. Εδώ να αναφέρουμε ότι και η γραφή τους παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες με αυτή των Σουμερίων (που η ακμή τους, στη Μεσοποταμία, εντοπίζεται στην 3η και 2η περίπου χιλιετία προ χριστού).
 Τα τείχη τους δεν έχουν κανένα ίχνος από μάχες ή πολιορκίες, άρα δεν δικαιολογείται και το χτίσιμό τους, και δεν έχει βρεθεί κανενός είδους όπλο! Εντούτοις μια από τις θεωρίες θέλει τους Μάγια να εξαφανίστηκαν ύστερα από την υποδούλωσή της σε έναν άγνωστο λαό του Βορρά. Οι αιχμάλωτοι εξοντώθηκαν και κάποιες ομάδες που επέζησαν υπέκυψαν στις μεταδοτικές ασθένειες και στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης.
 Οι πόλεις τους ουσιαστικά ΔΕΝ είχαν δρόμους επαφής με τον έξω κόσμο, σαν να επικοινωνούσαν μεταξύ τους με ιπτάμενα μέσα! Βέβαια έχει βρεθεί ο περίφημος "Μεγάλος Δρόμος των Μάγια", ένα ανάχωμα δυόμισι μέτρα ψηλό και δέκα μέτρα πλατύ, που ξεκινά από την Κόμπα και καταλήγει στην περιοχή Τσιτσέν Ιντζά, περνώντας για 100 χιλιόμετρα ανάμεσα από ζούγκλες και έλη! Ήταν όμως ένας από τους μεγαλοπρεπείς δρόμους που χρησιμοποιούσαν για τις φοβερές λιτανείες, όπου οι ιερείς των Μάγια προπορεύονταν και ακολουθούσαν τα υποψήφια για τις ανθρωποθυσίες νεαρά θύματα, και όχι δρόμος επικοινωνίας και μεταφοράς εμπορευμάτων...
 Άλλο μυστήριο είναι η μεταφορά μέσα από τη ζούγκλα τεραστίων ογκόλιθων βάρους είκοσι και πλέον τόνων, για τις ανάγκες της οικοδόμησης των τεράστιων μνημείων τους. Ας μην ξεχνάμε τις μεγάλες αποστάσεις και την έλλειψη τροχοφόρων οχημάτων...Λέγεται μάλιστα ότι το κύριο δομικό υλικό τους βρίσκεται μόνο στην...Αφρική!
 Αμέτρητες θεωρίες έχουν εκμεταλλευτεί αυτά τα μυστήρια και το δικαιολογημένο δέος που προκαλούν οι χαμένες μέσα στη ζούγκλα πόλεις των Μάγια, τα παράξενα γλυπτά, οι μυστικές συμμετρίες της αρχιτεκτονικής τους...

πάρθηκε από άρθρο του Θ. Μαστακούρη για τους Μάγια στο περιοδικό "Τρίτο Μάτι", τεύχος 66 Ιανουαρίου του 1998.
Στο ίδιο άρθρο, ο αρθρογράφος αναφέρει για τον περίφημο "κώδικα της Δρέσδης", ένα από τα ελάχιστα γραπτά μνημεία των Μάγια που διασώθηκαν από τη μανία των καθολικών εισβολέων, οι οποίοι και  κατέκαιγαν τις ανεκτίμητης γνώσης βιβλιοθήκες των Μάγια, τα εξής χαρακτηριστικά:
Το περιεχόμενο του "Κώδικα της Δρέσδης" (όπως ονομάστηκε ο διασωθέντας πάπυρος, 800 περίπου ετών, κι εκτίθεται σήμερα στο μουσείο της γερμανικής πόλης) επιτρέπει να κατατάξουμε τους δημιουργούς του σε υψηλό πολιτισμικό επίπεδο. Οι Μάγια καταχωρούν τις ιδέες-γνώσεις τους με γραφικούς χαρακτήρες, με μαύρους και κόκκινους αριθμητικούς χαρακτήρες όπου οι μαύροι αριθμοί είναι σε εικοσαδικό σύστημα και οι κόκκινοι σε δεκατριαδικό σύστημα! Είναι σε θέση, με το σύστημά τους, να αναπτύξουν πολύπλοκα θέματα, να εκφράσουν με τύπους τα φυσικά φαινόμενα όπως θα έκαναν οι σύγχρονοι φυσικοί μας, ακόμα και να ακολουθήσουν την τροχιά ενός αντικειμένου σε τρισδιάστατο χώρο!


The Dresden Codex



(Mόλις πατήσετε "play", στη συνέχεια, πατήστε το κουτάκι με τις δυο τελείες και τις δυο γραμμές για υπότιτλους στα αγγλικά)


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου