Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 23 Απριλίου 2016

'Οι άνθρωποι πρέπει να χάσουν το μυαλό τους προτού βρουν τα λογικά τους’


«Οπότε όπως βλέπεις», εξήγησε ο Σάιμον όταν έκλεινε το εστιατόριο «το κλειδί της απελευθέρωσης είναι η μαγεία. Ο αναρχισμός παραμένει προσκολλημένος στην πολιτική και έτσι παραμένει ένας ακόμα θάνατος όπως όλη η πολιτική, ώσπου να μπορέσει να ξεφύγει από την προκαθορισμένη ‘πραγματικότητα’ της καπιταλιστικής κοινωνίας και να δημιουργήσει τη δική του πραγματικότητα. Ένα γουρούνι για Πρόεδρος. LSD στο δίκτυο ύδρευσης. Σεξ στους δρόμους. Κάνοντας το εντελώς αδύνατο αιώνια δυνατό. Η πραγματικότητα είναι θερμοπλαστική και όχι θερμοσκληρική ξέρεις. Εννοώ ότι μπορείς να την επαναπρογραμματίσεις πολύ πιο εύκολα απ’ όσο νομίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Αυτές οι βασκανίες με τις οποίες μας κοροϊδεύουν, το προπατορικό αμάρτημα, ο λογικός θετικισμός, όλοι αυτοί οι περιορισμοί και οι περιοριστικοί μύθοι, όλα αυτά βασίζονται σε μια θερμοσκληρική πραγματικότητα. Εντάξει υπάρχουν και όρια φυσικά, κανείς δεν είναι τόσο τρελός ώστε να ισχυριστεί το αντίθετο, αλλά τα όρια αυτά δεν είναι τόσο δύσκαμπτα όσο μας έχουν μάθει πως είναι. Είναι πολύ πιο κοντά στην αλήθεια να πεις ότι δεν υπάρχουν καθόλου πρακτικά όρια και πως η πραγματικότητα είναι αυτό που αποφασίζουν οι άνθρωποι πως είναι. Αλλά μας πάνε από περιορισμό σε περιορισμό εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, το μεγαλύτερο εγκεφαλικό τριπάκι του κόσμου και χρειάζεται πραγματική αρνητική εντροπία για να ταράξεις τα θεμέλια. Όλα αυτά δεν είναι μαλακίες. Έχω πτυχίο στα μαθηματικά εγώ φίλε».

«Σπούδασα μηχανική πριν από πολύ καιρό», είπε ο Τζο. «Καταλαβαίνω πως μέρος από αυτά που λες είναι αλήθεια...»

«Όλα είναι αλήθεια. Η γη ανήκει στους γαιοκτήμονες λόγω μαγείας. Οι άνθρωποι λατρεύουν τους τίτλους ιδιοκτησίας στα γραφεία των κυβερνήσεων και δεν τολμούν να πατήσουν πάνω σε ένα τετραγωνικό μέτρο γης αν είναι γραμμένο σε ένα χαρτί πως ανήκει σε κάποιον άλλο. Είναι εγκεφαλικό τριπάκι, ένα είδος μαγείας και χρειάζεται η αντίθετη μαγεία για να σπάσει η κατάρα. Χρειάζεται απανωτά σοκ για να σπάσεις και να αποδιοργανώσεις την αλυσίδα εντολών του εγκεφάλου, τις «νοητικές χειροπέδες» όπως είχε γράψει ο Μπλέικ. Μιλάω φίλε για το στοιχείο του απρόβλεπτου: το ακανόνιστο, το ερωτικό, το Εριστικό. Όπως το είπε ο Τιμ Λίρι: ‘Οι άνθρωποι πρέπει να χάσουν το μυαλό τους προτού βρουν τα λογικά τους’. Δεν μπορούν να νιώσουν, να αγγίξουν και να μυρίσουν τη αληθινή γη όσο οι χειροπέδες στο κεφάλι τους πείθουν πως ανήκει σε κάποιον άλλο. Αν δε θες να το πεις μαγεία, πές το αντίστροφη ρύθμιση, η αρχή παραμένει η ίδια. Να βγούμε από το τριπάκι που μας επέβαλε η κοινωνία και να φτιάξουμε το δικό μας. Να επαναφέρουμε πραγματικότητες που υποτίθεται πως έχουν πεθάνει. Να φτιάξουμε καινούργιες πραγματικότητες. Αστρολογία, δαίμονες, η μετουσίωση της ποίησης από το χαρτί στην καθημερινή μας ζωή. Σουρεαλισμός, με πιάνεις; Ο Αντουάν Αρτό και ο Αντρέ Μπρετόν το συνόψισαν μια χαρά στο Πρώτο Σουρεαλιστικό Μανιφέστο: «πλήρης μεταμόρφωση του μυαλού και όλων όσων του μοιάζουν». Γνώριζαν για τις Πεφωτισμένες Στοές που ιδρύθηκαν στο Μόναχο το 1923 και ότι αυτές έλεγχαν την Γουόλ Στριτ και τον Χίτλερ και τον Στάλιν μέσω της μαγείας. Πρέπει να ασχοληθούμε με τη μαγεία κι εμείς για να μπορέσουμε να ξεκάνουμε τα μάγεια που έχουν κάνει στα μυαλά μας. Δόξα στην Έριδα. Με καταλαβαίνεις;»

~The Illuminatus! Trilogy, Robert Shea - Robert Anton Wilson (Book 1: The Eye in the Triangle)


Πάρθηκε από τη discordia
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου