Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2025

Φτερά τα λόγια που πετούν...

  

Ένας σαμανικός μύθος λέει το εξής...
Ένα παιδάκι πρόσβαλε κάποιο άλλο. Το παιδάκι έβαλε τα κλάματα και έφυγε τρέχοντας.
Βλέποντας το αυτό, το παιδάκι που το πρόσβαλε στεναχωρήθηκε γιατί κατάλαβε ότι τα λόγια του προκάλεσαν πόνο, έψαξε να το βρει και να του ζητήσει συγνώμη. Όμως δεν τα κατάφερε γιατί το παιδάκι από τη θλίψη και την ντροπή κρύφτηκε.

Τότε έτρεξε στο σαμάνο να ζητήσει βοήθεια. Όταν έφτασε εκεί, του είπε τι είχε συμβεί και ζήτησε την βοήθεια του. Εκείνος τον κοίταξε και του ζήτησε να μαζέψει φτερά και να δώσει από ένα σε κάθε άτομο της φυλής. Το παιδάκι έτρεξε να τα μαζέψει και να τα μοιράσει προσπαθώντας να διορθώσει το λάθος του και να κάνει το φίλο του να νιώσει καλύτερα.

Μόλις τα μοίρασε, έτρεξε χαρούμενος στο σαμάνο να του το πει. Εκείνος του απάντησε:

"Τώρα πήγαινε και μάζεψε τα όλα και φέρτα εδώ". Το παιδάκι έτρεξε πίσω να τα μαζέψει...

Η μέρα έφυγε. Προσπαθούσε για ώρες...

Το βράδυ, κουρασμένος γύρισε στο σαμάνο κρατώντας λίγα φτερά...

Του τα έδωσε λυπημένος περιμένοντας να δει πως αυτό θα βοηθήσει τον φίλο του...

"Και τώρα τι να κάνω;", ρώτησε.
Και τότε ο σαμάνος του απάντησε, "Τα λόγια είναι σαν τον αέρα...μόλις φύγουν δύσκολα μαζεύονται!"...
 


Όπως λέει και το λατινικό ρητό "verba volant, scripta manent"... Τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν... Φτερά λοιπόν τα λόγια για όσους τα λένε είτε με ηρεμία, είτε με θυμό, είτε με προσοχή είτε απρόσεκτα! Είναι πολύ σημαντικό να προσέχουμε όχι μόνο τι λέμε αλλά και πως το λέμε... Ακόμα και ο τόνος που μιλάμε μπορεί να μετατρέψει κάτι θετικό σε κάτι αρνητικό.

Ο λόγος έχει την δύναμη να δημιουργεί κόσμους πέρα από κάθε φαντασία, να προκαλεί συναισθήματα, να κάνει καλούς λογαριασμούς (και άρα καλούς φίλους), να προκαλεί παρεξηγήσεις και εντάσεις, να μεταφέρει κυριολεκτικά την σκέψη μας στον υπόλοιπο κόσμο γύρω μας! Ο λόγος μας διακρίνει απο τα υπόλοιπα πλάσματα της Φύσης και οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί στο τρόπο που τον χρησιμοποιούμε!

Είναι πολλές οι φορές που πάνω σε έντονες στιγμές λέμε λόγια που δεν τα εννοούμε! Και απαιτεί εγκράτεια και κριτικό μυαλό για να επιλέξεις τις σωστές λέξεις και φράσεις που δεν θα πληγώσουν τον άλλον ή θα δημιουργήσουν κάποια μεταξύ σας παρεξήγηση! Είναι τέχνη ο λόγος, ειδικά ο προφορικός, και μαζί με άλλα ηθικά εργαλεία γίνεται ενα πολύ δυνατό όπλο στα χέρια μας, που μπορεί να εξυψώσει ή να καταβυθίσει την πνευματική υπόσταση τόσο την δική μας όσο και των υπολοίπων ανθρώπων γύρω μας!

 

To δανειστήκαμε από το aiswpou-istories

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου