Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2025

Φτερά τα λόγια που πετούν...

  

Ένας σαμανικός μύθος λέει το εξής...
Ένα παιδάκι πρόσβαλε κάποιο άλλο. Το παιδάκι έβαλε τα κλάματα και έφυγε τρέχοντας.
Βλέποντας το αυτό, το παιδάκι που το πρόσβαλε στεναχωρήθηκε γιατί κατάλαβε ότι τα λόγια του προκάλεσαν πόνο, έψαξε να το βρει και να του ζητήσει συγνώμη. Όμως δεν τα κατάφερε γιατί το παιδάκι από τη θλίψη και την ντροπή κρύφτηκε.

Τότε έτρεξε στο σαμάνο να ζητήσει βοήθεια. Όταν έφτασε εκεί, του είπε τι είχε συμβεί και ζήτησε την βοήθεια του. Εκείνος τον κοίταξε και του ζήτησε να μαζέψει φτερά και να δώσει από ένα σε κάθε άτομο της φυλής. Το παιδάκι έτρεξε να τα μαζέψει και να τα μοιράσει προσπαθώντας να διορθώσει το λάθος του και να κάνει το φίλο του να νιώσει καλύτερα.

Μόλις τα μοίρασε, έτρεξε χαρούμενος στο σαμάνο να του το πει. Εκείνος του απάντησε:

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2025

Ένα μείζον ερώτημα της εποχής μας...

 

" H ανάπτυξη μιας πλήρους τεχνητής νοημοσύνης μπορεί να σημάνει το τέλος της ανθρωπότητας" ΣΤΗΒΕΝ ΧΩΚΙΝΓΚ, διάσημος φυσικός.

" Δεν μπορείς να συζητήσεις για την τεχνητή νοημοσύνη, τις δυνατότητες εκμάθησης των μηχανών της και την αυτονομία τους, χωρίς να μιλήσεις για την ηθική της τεχνητής νοημοσύνης. Αυτή δεν είναι κάτι καλό για να έχουμε. Δεν είναι μόδα. Αλλάζει για πάντα την κοινωνία μας και τον στρατό μας...". ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΤΑΚΕΡ ΧΑΜΙΛΤΟΝ, επικεφαλής των προγραμμάτων τεχνητής νοημοσύνης της πολεμικής αεροπορίας των Η.Π.Α.

Ένα από τα πιο φλέγοντα, μάλλον, ερωτήματα της εποχής μας, που η σωστή προσέγγιση της απάντησης (ή του εύρους κα των προεκτάσεων των πιθανών απαντήσεων) έχει να κάνει με την ίδια τη συνέχεια του ανθρώπινου είδους, είναι το εξής:

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2025

" Bloksky " .... simply brilliant!

 
 

Τα όρια της λεκτικής γλώσσας ... (κι ένα απόσπασμα από ένα ιδιαίτερο βιβλίο)

 

Γνωρίζουμε τους "φραγμούς", τις παγίδες και το βάλτωμα και συχνά την (επιτηδευμένη) τοξικότητα των λέξεων. {https://dreamerwithacause.blogspot.com/2021/07/blog-post_26.html } Γνωρίζουμε το διόλου σπάνιο αδιέξοδο και την περιοριστικότητα των ορισμών. Αλλά και των λεγόμενων αναγκαιοτήτων και ανησυχιών (ή Φόβου μπροστά στο Άγνωστο, που συνδέεται σαφώς με τον απονεκρωτικό εν ζωή φόβο θανάτου) του σύγχρονου "Homo Securitus"...Έχουμε καταλάβει ότι υπάρχουν έννοιες αέναες και συνάμα απλές μέσα στη φαινομενική πολυπλοκότητα της φύσης τους, νοήματα που δεν υπακούουν σώνει και καλά σε μεταφυσικούς νόμους αλλά επιδέχονται απόλυτα φυσικές ερμηνείες, που η σύγχρονη "επιστήμη" επιμένει να "αγνοεί" και που δεν ερμηνεύονται μέσα από λεκτικά σχήματα, νοητικά επιδιωκόμενα άλματα που πασχίζουν να αποκτήσουν μορφή μέσω των γλωσσικών μηχανισμών. Είναι σαν να ζητάς να κατεβάσεις ένα αστέρι στη γη, χωρίς μάλιστα... να γίνεις στάχτη από τη λαμπρότητά του, αλλά να δηλώσεις και "κάτοχός του". Είναι σαν να θες να καλουπώσεις σε λεκτικούς ορισμούς τα μυστήρια της γέννησης και της ακριβούς μορφοδιάταξης της νέας ζωής και του επερχόμενου θανάτου, αλλά και της ίδιας της ύπαρξης "ψυχής" (ή Ενέργειας που διατηρείται και...εξελίσσεται με δικούς της τρόπους μετά την υλική φθορά), μέσα στον ακατανόητο για την μέση ανθρώπινη αντίληψη όρο της "αιωνιότητας" . Mε πιο απλά λόγια, οι λεκτικοί ορισμοί και τα γλωσσικά σχήματα είναι περιοριστικά και οι ορισμοί είναι, εκτός από μονολιθικοί, κι απονεκρωτικοί... Αλλά ακόμη και αυτή εδώ η απόπειρα αποτύπωσης μέσω γλωσσικών μηχανισμών ίσως είναι περιοριστική, ως προς το εύρος των νοημάτων που ανοίγουν σαν μαγική βεντάλια μέσα στην αναπόφευκτη κάψα του καλοκαιρινού ήλιου (και την κλιματική κλάψα των "κλειδοκρατόρων" της διανοητικής και υλικής φυλακής μας) ...

Διάβασε με τη δέουσα προσοχή το παρακάτω απόσπασμα:

 - Οι επιστήμονες σκέπτονται σε γλώσσα επιστημονική. Οι ποιητές σκέπτονται σε γλώσσα ποιητική. Όλοι οι μορφωμένοι άνθρωποι χρησιμοποιούν λέξεις όταν σκέπτονται τα θέματα που τους απασχολούν, λέξεις που τους ήρθαν απ' το παρελθόν και υποδουλώνουν το μυαλό τους! Να γιατί ο