'Οπως έχει γράψει ο Ραούλ Βάνεγκεμ στο εξαιρετικό βιβλίο του "Η Επανάσταση της Καθημερινής Ζωής": " Oι διάφοροι ρόλοι που αναλαμβάνει (ο άνθρωπος) του προκαλούν μυρμήγκιασμα ικανοποίησης, όταν πετυχαίνει να τους μοντελάρει πιστά στα στερεότυπα.Τα στερεότυπα δεν είναι τίποτε άλλο από εκφυλισμένες μορφές αρχαίων ηθικών κατηγοριών: ο ιππότης, ο άγιος, ο αμαρτωλός, ο ήρωας, ο προδότης, ο έμπιστος ακόλουθος, ο τίμιος άνθρωπος...Και όσο φτωχότερη γίνεται η καθημερινή ζωή τόσο μεγαλώνει η έλξη του μη αυθεντικού. Κι όσο την παρασύρει η αυταπάτη τόσο η καθημερινή ζωή φτωχαίνει..."
Aπό πολύ μικρός ο άνθρωπος μαθαίνει να υποδύεται ρόλους στη ζωή του. Παραδίδοντας έτσι τον εαυτό του στην κυριαρχία των διάφορων στερεότυπων και, ασυνείδητα αλλά με μαθηματική σχεδόν ακρίβεια, στην αυτοματοποιημένη αποδοχή της ψυχαναγκαστικά αναγνωρίσιμης "κανονικότητας μέσα στους κόλπους της διόλου σπάνια αποκαρδιωτικής έως ολέθριας κοινωνικής οργάνωσης. Αποκαρδιωτικής κι απογοητευτικής για όσους βεβαίως διαθέτουν ανεξαρτησία αντίληψης και νοημοσύνη που πηγάζει πρωτίστως από την καρδιά. Ο στόχος αυτής της δικλείδας ασφαλείας για τους κλειδοκράτορες αυτού του κόσμου είναι η προβλεψιμότητα και τελικά η δημιουργία απόλυτα εξαρτημένων ανακλαστικών των μαζών, άρα και η διαφύλαξη των "θέσφατων βεβαιώσεων" και δημοφιλών αντιλήψεων και, εντέλει, η αέναη αναπαραγωγή της καταπιεστικής βίας της εξουσίας. Tόσο σωματικής όσο και ψυχολογικής βίας, όπως τη βιώσαμε όλοι με την τελευταία "υγειονομική κρίση" και τα παρανοϊκά "μέτρα" της ψυχικής, κοινωνικής και οικονομικής αποδόμησης. Αλλά και με το να αντλεί το ανθρώπινο ον ικανοποίηση από την εκπλήρωση ρόλων, τους οποίους ενσωματώνει έστω και ασυνείδητα σε μοντέλα στερεότυπων, στην ουσία επιλέγει την άρνηση της ανακάλυψης του ίδιου του εαυτού του, την ολέθρια απομάκρυνση από αυτόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου