Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2022

Κι αν ζούμε μέσα σε ένα MATRIX δεν σημαίνει ότι αυτό θα είναι ισόβια ποινή. Η απόδραση είναι πάντα εδώ.

 " Mήπως πρόκειται ο παρατηρητής να γίνει ένα αποτέλεσμα ανάμειξης και ένας που πάντα αναμειγνύεται και προσπαθεί να γίνει το κεντρικό μέρος της εμπειρίας αυτής, ή μήπως μπορεί ο παρατηρητής να γίνει μάρτυρας και να αφήσει την εμπειρία να ξετυλιχτεί μόνη της; Μερικές παραδόσεις είναι πολύ καλές σε αυτό. Οι Ινδιάνοι Χόπι δεν έχουν προφανώς κάποια λέξη για το εγώ ή το εμείς. Η έμφαση πέφτει στο ρήμα, στο συμβάν. Θα έριχναν βροχή, θα αγαπούσαν. Βλέπετε τι συμβαίνει; Συνήθως λέω ότι κάνω έρωτα με το συγκεκριμένο άτομο, έτσι δεν είναι; Αλλά αν αντ' αυτού πω ότι: η ερωτική πράξη συντελείται κι εγώ είμαι μάρτυρας. Συντελείται η ερωτική πράξη, εμπλέκονται δυο άτομα. Ένας εγώ κι ένας ο σημαντικός μου άλλος. Και μετά αυτό που συμβαίνει είναι έρωτας στην πράξη. Δεν υπάρχει εγώ δεν υπάρχει αυτό.  Μόνο έρωτας ως πράξη. Καταλαβαίνετε την ομορφιά αυτής της μεταστροφής; "  AMIT GOSWAMI, Ph.D.

Κολυμπάμε μέσα σε ωκεανούς ενέργειας, δονούμαστε σε ενεργειακές συχνότητες που εκπέμπονται από τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας και επηρεαζόμαστε από τις ταλαντώσεις του πλανήτη που μας φιλοξενεί. Τα ίδια τα κύτταρά μας "κατασκοπεύουν" τις σκέψεις μας, το ίδιο το σώμα μας ανταποκρίνεται σε αυτές και τη δονητική τους ποιότητα με το να ασθενεί ή να ενδυναμώνεται. Τοξικές σκέψεις και κατώτερα συναισθήματα αμαυρώνουν και παγιώνουν τη ρευστότητα της λεγόμενης πραγματικότητας σε υπαρξιακούς φαύλους κύκλους. Η ιδρυματοποίηση είναι το αντίθετο της ορμής της ζωής. Αναθεώρηση συστημάτων γνώσεων, πεποιθήσεων και αξιών, συντονισμός με την ενεργειακή αναβάθμιση ενός ολόκληρου πλανήτη, συνείδηση που από τη φύση της συνάδει με κβαντικά πεδία, παράξενες διαισθήσεις και "ενοχλήσεις" στην ίδια την προσαρμοστικότητα στο μεταβαλλόμενο αέναα "τώρα". Επικαλούμαι και τα λεγόμενα της JZ knight: " ένα σημάδι πλήξης είναι σημάδι για αλλαγή. Και τι σημαίνει αλλάζουμε γνώμη; Αλλάζουμε εκεί όπου ο παρατηρητής βρίσκεται στον εγκέφαλό μας. Αυτό αρχίζει να πυροδοτεί νέους νευρώνες κάτι που κάνει τον παράξενο λαβύρινθο ίδιο με τη σκουληκότρυπα και μας στέλνει με ένα

λούπινγκ σε ένα νέο νευρωνικό δίκτυο του εγκεφάλου.."

Πώς θα άλλαζαν τα πάντα στην οπτική της αντίληψής μας αν κατανοούσαμε ότι χρόνος δεν υπάρχει, ότι η γραμμικότητα είναι η μεγαλύτερη ψευδαίσθηση όλων των εποχών; Και τότε το χθες δεν θα βάραινε το σήμερά μας, μία άκυρη επιταγή, το αύριο θα σάρκαζε ανελέητα κάθε πρόγνωση και υπολογισμό, το τώρα θα αποτελεί μια εξελισσόμενη ταινία που προσφέρεται για ανατροπές και κανείς δεν μπορεί να προκαθορίσει το τέλος της. Τα πάντα συμβαίνουν, ίσως και να έχουν συμβεί στο μέλλον και τα αποτελέσματα να εξαργυρώνονται στο αιώνιο παρόν.  Δεν είμαστε απλές και αδιάφορα φευγαλέες σκιές ονείρων, είμαστε τα όνειρα που ονειρεύτηκε η ίδια η συμπαντική συνειδητότητα, κι όπου οι όροι ενότητα και σύνδεση αποτελούν τις θεμέλιες δοκούς του.."ονειρικού οικοδομήματος". Τόσο πραγματικού σαν αυτό που νιώθεις άμεσα όταν ατενίζεις ένα ουράνιο τόξο να κοσμεί τον ουρανό μετά την ανοιξιάτικη μπόρα.. Είμαστε τα πολύτιμα κομμάτια της υπερσυνειδητότητας.

Και τα όνειρα είναι ρευστά, όπως και η εγρήγορση, τα πάντα μπορούν να συμβούν και όλες οι πιθανότητες να πραγματωθούν σε άπειρες -"ονειρικές"- πραγματικότητες μέσα σε ηλεκτρικές συνάψεις του εγκεφάλου που δημιουργεί πραγματικότητα. Γεννηθήκαμε ελεύθεροι, είμαστε περισσότερο πνευματικά όντα παρά προβλέψιμα μηχανιστικά σαρκία, φτιαγμένοι από την ίδια την ουσία των άστρων, έχοντας λίγη από τη λάμψη τους και τις δυνατότητες που ανοίγουν τις Πύλες των Θαυμάτων. Μην το ξεχνάμε.   Ο Ένοικος...


" Η σοφία των αποκρυφιστών φαίνεται να έχει προβλέψει εδώ και αιώνες αυτό που η νευρολογία σήμερα αποδεικνύει. Μια απόλυτα μονιστική ύπαρξη, ένα εγώ που αναμειγνύεται με άλλα, νους και ύλη είναι ένα και το αυτό."  ANDREW NEWBERG, M.D.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου