Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2021

Ξύπνημα από όνειρο μέσα σε όνειρο

  

Ο μόνος, ως τώρα, κόσμος που μπορώ να είμαι Ελεύθερος: έτοιμος να "παίξω μουσική" με τις πιο εσωτερικές κι αδικαιολόγητα ακατέργαστες χορδές του εαυτού μου, εξερευνώντας και προεκτείνοντας τις ιδιότητες και έμφυτες ικανότητές μου και αδράττοντας όλα τα θαύματα έξω και γύρω από εμένα , ανακαλύπτοντας και τους συνοδοιπόρους για την αναγκαία ζωογόνο παρέα στη χαρτογράφηση των δρόμων του θαυμαστού. Είναι ο κόσμος που γεννιέμαι κάθε βράδυ σχεδόν. 

Σε γεμάτα φλογερούς ανέμους, απάτητα από κανόνες και "μέτρα" εδάφη, αυτά των πιο εξαίσιων ονείρων. Εκεί όπου όλα μπορούνε να συμβούν και το απίθανο φαντάζει ως μια απόχρωση του πιθανού, η πραγματικότητα ως μαγιά ρευστή και εύπλαστη ως δυνατότητα. Πόσο πολύ θέλω να φέρω μαζί μου, κάθε φορά που ξυπνώ, έστω και λίγη από αυτή την ονειρική ουσία, την υπερβατική Αλήθεια, στον ψεύτικο αυτό κόσμο της "εγρήγορσης"! Που μοιάζει ένας, παραλυτικός του μυαλού και του σώματος, βαθύς ύπνος. Οι εφιάλτες του, αυτά τα τερατώδη φληναφήματα και μαστιγώματα που κατέκλυσαν την όχθη αυτής της "πραγματικότητας", που την κατέλαβαν με φιλοδοξίες μακροημέρευσης και σκληροπυρηνικής κυριαρχίας, εγκαθιδρύοντας μια εποχή πυκνού και κακόβουλου σκοταδιού, δεν έχουν δύναμη πάνω μας. 

Αν αποφασίσουμε να ξυπνήσουμε μέσα στον Μεγάλο Ύπνο που τα Μεγάλα ανθρωπόμορφα κτήνη μας κρατούν με τις εκπομπές της υπνωτικής προπαγάνδας και συχνοτήτων ονειρικής διαταραχής φόβου.. Ας ξυπνήσουμε! Ονειρευόμενοι ένα αύριο όπου τα σιχαμερά, έκφυλα, εντυπωσιακά μοχθηρά, μικρά και μεγάλα τέρατα,  ικανά για όλα τα ανείπωτα και ασύλληπτα για μια καθαρή ψυχή, δεν θα έχουν πουθενά ούτε μία γωνία να σταθούν και να ριζώσουν. Για να ξεκινήσουν μεμιάς τη μολυσματική αφήγηση ιστοριών τρόμου και μίσους που εκκρίνουν δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις και μας ρουφάνε το μυαλό και αδειάζουν την ψυχή. Ας ξυπνήσουμε. 

Ο χειρότερος όλων μπάτσος είναι η πίστη σε αυτά τα γεμάτα κενά και τοξικά μηνύματα αφηγήματα. Η χειρότερη ασθένεια είναι τα φυλακισμένα πίσω από στρώσεις υλικού πρόσωπα που ξέχασαν να κοιτάνε με ζεστασιά το ένα το άλλο και όλα μαζί προς τα άστρα. Κι ο πιο θανατηφόρος ιός ή ιοί που έχουν μεταλλαχτεί σε σχέση με την αρχική μορφή και πρακτική μόλυνσης, ο βαθιά ριζωμένος σε αυτή την εκδοχή της πραγματικότητας "αόρατος εχθρός" είναι...Νομίζω γνωρίζεις την απάντηση. Και δεν εννοώ τα ΜΜΕ ή το ΦΟΒΟ, αυτά είναι συμπτώματα. Κι αν δυσκολεύεσαι να αποφανθείς, δεν έχεις παρά να καταφέρεις να ξυπνήσεις μέσα στους κόσμους του βραδινού σου ύπνου και να διαχωριστείς με κάποιον τρόπο από τον ονειρικό σου εαυτό, παρατηρώντας τη σωτήρια λειτουργία επικοινωνίας με το ένστικτο, την αμεσότητα και σοφία με την οποία χειρίζεται ή αποφεύγει καταστάσεις που ο ελεύθερος από τα δεσμά του εγκέφαλος θεωρεί πέρα για πέρα αληθινές.  



 Γιατί, τι είναι τελικά αληθινό; Μη βιαστείς καθόλου να ορκιστείς πως πρόκειται για όλο αυτό το "ΚΟΥΤΙ" που βρίσκεσαι μέσα του για τα  καλά κλεισμένος, όποτε ανοίγεις τα μάτια σου..

Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου