πλεόνασμα Φόβου...

                                                     " υπνωτισμένοι όλοι μοιάζουμε θυμίζουμε νεκρούς

                                                       που πήρανε παράταση για λίγο εδώ στη γη
                                                       θα έρθει η ώρα που θα θέλει ο ζωντανός να θαφτεί

[...]
καταστάσεις που σου προκαλούν φοβία σαν ταινία
που θέλει ο κάθε ένας και η κάθε μία
αιχμάλωτο σε κρατάνε μέσα από κάθε σου αδυναμία
ακόμα μια ευκαιρία ζητάω να ζήσω
αυτοί ζητάνε την ελευθερία μου να φυλακίσω
[...]
Ξύπνα δεν έχεις τίποτα να χωρίσεις μαζί μου
Τους συμφέρει να είμαστε χωρισμένοι αυτό θέλουν
Έχουν καταλάβει τι μπορούμε να κάνουμε όταν ήμαστε όλοι μαζί απέναντι τους
                                                             Και φοβούνται
                                                        Πίστεψε με φοβούνται

Όπως φοβάσαι κι εσύ:

" Φόβος για τον θάνατο, ενώ το να ζεις έχει γενεί το πιο σπάνιο πράγμα στη γη.

Φόβος να υψωθείς στα πιο μεθυστικά ύψη, αφήνοντας πίσω την οικειότητα του σουρσίματος στο χώμα. Φόβος να μιλήσεις. Φόβος μήπως ακούνε και τη σκέψη σου. Φόβος να θυμηθείς. Φόβος να κοιμηθείς γιατί οι σκέψεις σε πολιορκούνε σαν αγγελιοφόροι δυσοίωνων εκτιμήσεων και μονίμως κακών μαντάτων. Φόβος να ξυπνήσεις γιατί θα πρέπει να επιπλεύσεις στα άγρια νερά της πραγματικότητας.  Φόβος μην και παρεκλίνεις απ'την κεντρική κατευθυντήρια γραμμή, μην αποπεμφθείς απ'την οικεία αγέλη σου.

 Φόβος να υπερασπιστείς το δίκαιο, μην και αυτό ανήκει στη σφαίρα των μύθων για παρηγοριά σε  ασθενείς. Φόβος να φωνάξεις γιατί δεν πιστεύεις πως σε ακούει κανείς.

 Φόβος μήπως κι εκτεθεί προς τα έξω ο φόβος σου.

Και, προπαντός, ΦΟΒΟΣ, ΤΡΟΜΟΣ για 'κείνο το θρασίμι που δεν σηκώνει απ'τη φύση του προστάτες και φτύνει γελώντας πάνω σε εγχειρίδια οδηγιών ζωής, καλωδιωμένα κελιά κι εκτελεστικά αποσπάσματα. Που το λένε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

  Φόβος να γυρίσεις την πλάτη στο ρεύμα ενός ανάποδου στη ροή ποταμού. Που τον λένε κόσμο και κυβερνάται απ' το Φόβο..."  (αποσπάσματα κι από τη δική μας άποψη περί Φόβου)

Και τώρα τρέχεις πανικόβλητος στα supermarket τους  να γεμίσεις τα ντουλάπια σου με απόθεμα προϊόντων, ώστε αν χρειαστεί να κλειδαμπαρωθείς στο οικείο κλουβί σου τρέμοντας...Τώρα σε πλακώνει σαν μνήμα ο νέος Φόβος που αγάπησες και σε νίκησε (;) πάλι. Πλεόνασμα στο ήδη ξέχειλο φορτίο από φοβίες στο μυαλό σου και από τραύματα κι αποξένωση στην παραπαίουσα ψυχή σου. Τώρα ακόμα πιο  πολύ φοβάσαι. Τον γαμημένο κορωνοϊό τους. Έχοντάς σε εκεί ακριβώς που σε θέλουν να είσαι...