Dead Christmas

Τα στοιχεία αποτελούν κόλαφο για τον άνθρωπο του 21ου αιώνα και την αντίληψή του περί πολιτισμού και αξιών: Πάνω από 152 εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον πλανήτη βρίσκονται σε καθεστώς απάνθρωπης και δολοφονικής καταναγκαστικής εργασίας (με τις ευλογίες των πολυεθνικών εταιρειών που χρειάζονται πρώτες ύλες για να κατακλύσουν τις αγορές με τα έξυπνα κι εύχρηστα γκατζετάκια, τις διάφορες συσκευές και άλλα προϊόντα τους), ενώ 40 εκατομμύρια πλέον άτομα (τουλάχιστον) βρίσκονται σε κατάσταση δουλείας.
 (πχ: Τα παιδιά σκλάβοι στα «ορυχεία του τρόμου» στο Κονγκό-Από την ηλικία των 4 ετών εργάζονται σε απάνθρωπες συνθήκες στην εξόρυξη κοβαλτίου ή: Σύγχρονη σκλαβιά. Όνειδος για την ανθρωπότητα)
Κι αυτές οι συνθήκες δεν ευδοκιμούν μόνο σε Αφρική και Ασία κυρίως, αλλά πλέον συμβαίνουν και
στην καρδιά της Ευρώπης. Στο μεταξύ όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι ανά τον κόσμο υποπρολεταριοποιούνται, ενώ από την άλλη αυξάνεται σκανδαλωδώς η κάστα των κροίσων

Ηappy New Fear!

Και μέσα σε όλα, νάτος πάλι ο κωλοπαιδαράς κοιλαράς (τυχαίο αυτό του το γνώρισμα;), ο κοκακο(ω)λο-αναθρεμμένος "άγιος" που έρχεται (πιο σωστά μας τον κουβαλάνε για στυγνά εμπορικούς κι εμπορεύσιμους λόγους) σαν ειρωνικός πύραυλος από τα παγωμένα του λημέρια:
τα αόρατα διευθυντήρια της νέας α-ταξίας πολιτικών καθαρμάτων, τα εργαστήρια κοινωνικών μαζικών ταφών, τα σχεδιαστήρια καπιταλιστικών ψυχαναγκασμών, τα στρατηγεία σχεδιασμού απανωτών φορολογικών "δώρων", τις βόμβες εισπραχτικών τρόμων, τα κολαστήρια αστυνομικών μπουντρουμιών!
 Τα τσοπανόσκυλα δεν σταματούν να γαβγίζουν άγρια, παρά το πέρασμά του, για να θυμίσουν στα κοπάδια, ιδιοκτησίας τσελιγκάδων και κρυφών από πίσω μεγαλο-αφεντάδων, ότι οι χαζοχαρούμενες φαντασιώσεις και τα χονδροκομμένα, ευρείας κατανάλωσης, παραμύθια είναι παρηγοριά για τους ασθενείς-ποτέ διέξοδος χειροπιαστή και πραγματική.
Tα λογής φωτεινά φτιασίδια και τα λαμπιόνια δεν μπορούν με τίποτε να εξωραΐσουν την κοινωνική ασχήμια και την πνευματική εξαχρείωση.Οι άστεγοι, οι άνεργοι, οι αποκλεισμένοι, οι παρίες, οι χθεσινοί νοικοκύρηδες και νυν επαίτες, φλερτάρουν περισσότερο με τους καλικάντζαρους και τα στοιχειά, γινόμενοι κομμάτι της πιο σκοτεινής όψης των λεγόμενων εορταστικών ημερών.
Όλο και πιο πολλοί άνθρωποι νιώθουν ότι θέλουν να καταπιούν όλη τη σιωπή μέχρι οι λέξεις να χάσουν κάθε νόημά τους, κάθε λόγο ύπαρξης. Γιατί οι λέξεις τους πρόδωσαν, αφέθηκαν να χρησιμοποιηθούν απο αυτές και στη συνέχεια εκείνες τους ξέρασαν στα πιο στείρα εδάφη της ψυχής και στα πιο  δύσοσμα και αγωνιώδη λαγούμια της ζωής.

Μπροστά σε όλα τα καλούδια που ετοιμάζεται να φέρει κι αυτός ο σημαδεμένος σαν τράπουλα σεσημασμένων λωποδυτών κι απατεώνων χρόνος, ίσως η μόνη λύση είναι να του γυρίσουμε πεισματικά την πλάτη. Να αρνηθούμε κάθε ευχή που, στηριγμένη στις συνειδητές ψευδαισθήσεις των λέξεων, έχει απολέσει κάθε νόημα. Να αρνηθούμε να εκπληρώσουμε κάθε πειθήνια υποχρέωση που φέρνει ο νέος χρόνος και οι σπόνσορες και ιδιοκτήτες του. Να αρνηθούμε κάθε προσφορά της συμφοράς και του εμπαιγμού των χειριστών αυτής της ύπουλης, νεκρής γλώσσας: είτε λέγεται "Βlack Friday" είτε "κοινωνικό μέρισμα" είτε "ελαστική εργασία" είτε  διακανονισμός είτε κατώτατος μισθός είτε άλλη 24ωρη "απεργία" μετά υγιεινού περιπάτου είτε άλλη "θυσία" για έξοδο στις "αγορές" είτε άλλη σωτηρία τραπεζών είτε είτε είτε...

Και, ως οι πραγματικοί δημιουργοί του χρόνου που μας αναλογεί, να επανακαθορίσουμε την ποιότητα και τους χτύπους των ρολογιών, που θα τα συντονίσουμε στις δικές μας συχνότητες και στη δική μας νέα γλώσσα. Αυτή όπου η λέξη γιορτή δεν έχει περιορισμένα χρονικά όρια, διότι σημαίνει έναν υπαρκτό κόσμο καλύτερο για τους ζώντες ανθρώπους, απαλλαγμένο από σιχαμερούς χαρτογιακάδες και παράσιτα, νεκροθάφτες και μοιρολόγια και...αγιοποιημένους ή εκθειασμένους αντιερωτικούς κυφήνες και υπαλλήλους άπληστων αφεντάδων.

Και κάτι ως επίλογο: ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ!

 ανιχνευτής

(αναδημοσίευση ανάρτησής μου στα τέλη Δεκέμβρη του 2017, στο antidras)