Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 7 Μαΐου 2018

" Κάποιοι Γελάνε Πολύ Μαζί Μας "





Ανθρώπινα Ζώα: Κάποιοι Γελάνε Πολύ Μαζί Μας

> Κάποιοι γελάνε πολύ μαζί μας, γελάνε πάρα πολύ μαζί μας, γελάνε με τα διλήμματα και τις προαποφασισμένες εκδοχές της πραγματικότητας μας, γελάνε διότι αυτό που θέλουν εν τέλει το παίρνουν και οι μόνοι ζημιωμένοι σε όλα τα επίπεδα είμαστε εμείς. Αν νομίζουμε ότι ο κόσμος είναι μαύρο ή άσπρο είμαστε οικτρά παραπλανημένοι, ο κόσμος δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, ο κόσμος και η πραγματικότητα μας είναι μια ρευστή διάσταση στην οποία εμείς είμαστε οι Δημιουργοί ή βασικά είμαστε δυνητικά.

> Αυτό που με θλίβει ιδιαίτερα είναι το ιδιόμορφο χάσμα που δημιουργείται ανάμεσα στους Έλληνες πολίτες, από την μια ο φόβος από την άλλη η οργή ανακατεμένη με την θίγουσα αξιοπρέπεια ΚΑΙ ΑΝΤΙ να επιτρέπουμε να δημιουργούμε χαμόγελα σε αυτούς που σαν μαριονέτες μας χειρίζονται ως έθνος οφείλουμε να δράσουμε, όχι όπως έχουμε μάθει να ταΐζουμε ένα σύστημα το οποίο ξέρει να προβλέπει με μαθηματική ακρίβεια τις αντιδράσεις και τους διχασμούς μας και αυτό θα το κάνουμε σταματώντας να του δίνουμε την Ενέργεια μας η συλλογικότητα μας, οι μικρές μας πράξεις, η θυσία του εγωισμού μπροστά στο συλλογικό είναι εκείνες οι ΔΡΑΣΕΙΣ που οφείλουμε για την επιβίωση του Ανθρώπινου και την Τιμή των προγόνων μας. Ας γίνουμε έστω και Τώρα παρατηρητές και δράστες του Φυσικού, του Ανθρώπινου, όπως πράττουν καθημερινά οι σοφές κοινωνίες του ζωικού βασιλείου και είναι κατάντια για την Ανθρώπινη Ύπαρξη να εξελίσσεται καθημερινά με τις πράξεις της προς την αντίθετη κατεύθυνση.

> Μονομερής ανθρωπισμός, αυτού του είδους η ιδεολογία είναι υπέρ του Ανθρώπου και κατά του Ανθρώπου ταυτόχρονα, τα δίποδα που τον ασπάζονται είναι υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκείνων που δεν πιστεύουν και δεν θέλουν τον Άνθρωπο, εκείνων που σκοτώνουν, ακρωτηριάζουν και επιβάλλουν τον φονταμελισμο και την κάθε είδους απάνθρωπη ιδεολογία τους. Αυτούς λοιπόν τους προστατεύουν ένα είδος δίποδων με νύχια και με δόντια για να μην εξαφανιστούν από τον χάρτη επιτρέποντας ταυτόχρονα τον αφανισμό της άλλης πλευράς. Μιλάμε για μορφή μονομερούς φασιστικού ανθρωπισμού που εξυπηρετεί σκοτεινά κέντρα. Μιλάμε για μια ψυχιατρική διαταραχή που έχει τις ρίζες της στην ηλιθιότητα, δείγμα νοητικού άχυρου, γι αυτό εμείς αντιστεκόμαστε με κάθε τρόπο στην ηλιθιότητα και στην νεκροποίηση του ανθρώπου. Φτάνει πια, Φτάνει!

> Ούτε ο Αριστοφάνης δεν θα μπορούσε να φανταστεί την τραγελαφικότητα, την αστειότητα αλλά και το δράμα που διαδραματίζεται σήμερα στην Ελλάδα. Δηλαδή να σε ρωτάνε τι θέλεις λαέ μου, τον αργό ή τον γρήγορο θάνατο σου; Να δημιουργείται μια διχαστική και τραγελαφική κατάσταση. Να ρωτάει το αρχιπρόβατο το κοπάδι πώς θέλει να είναι το μέλλον του, με τους τσοπάνηδες και τους χασάπηδες απέξω να ακονίζουν τα ξίφη και τους μπαλτάδες τους. Ρίχνουν το μπαλάκι σε έναν λαό ανεύθυνο, γεμάτο άγνοια για την πραγματικότητα, έναν λαό χωρίς ενημέρωση και γνώση της ιστορικής στιγμής της κατάστασης. Δεν είναι το ζήτημα να πούμε Ναι ή Όχι σε κάτι που οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα. Το ζήτημα είναι επιτέλους να πάρουμε στα χέρια μας την πραγματικότητα που βιώνουμε και να την μεταλλάξουμε σε ΕΥΘΥΝΗ. Καιρός ίσως να γυαλίσει το μάτι μας. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ και ένας άσωτος λαός δεν σώζεται με τίποτα.
Περαστικά μας!

@Γιάννης Γαμπιεράκης

το διαβάσαμε στο terra papers
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου