Ο μόνος θεός της ανθρωπότητας, κατά κάποιο τρόπο;

Με βάση την ανάρτηση του ανιχνευτή Το εσωτερικό κοχλάζον σύμπαν, θα αφεθώ σε μια δίνη σκέψεων που ίσως με οδηγήσουν σε μια ιδιότυπη προσέγγιση αυτού που ο Γιουνγκ ονόμασε "συλλογικό ασυνείδητο" της ανθρωπότητας.

 Ένα πεδίο όπου στροβιλίζονται, σε ενεργειακή μορφή που από μόνη της αποτελεί μια μορφή συνείδησης, όλα εκείνα τα "κοχλάζοντα στοιχεία" του ασυνείδητου κάθε ανθρώπινου όντος που έχει υπάρξει ή υπάρχει. Kι όλων μαζί συγχρόνως. Στοιχεία που εύστοχα, κατά την κρίση μου, ο ανιχνευτής προσδιόρισε ως "ροπές, τάσεις, ιδέες" που υλοποιούνται, αλληλεπιδρώντας κι εκδηλώνοντας συγκεκριμένες επιλογές κι άρα συμπεριφορά. Να προσθέσω σε αυτά τα στοιχεία και αόριστες εντυπώσεις, αυτοματισμούς, φοβίες, συναισθηματικά αποτυπώματα σημαντικών και δραματικών γεγονότων ακόμα και του απώτατου παρελθόντος, επιρροές αρχετυπικών συμβολισμών κτλ.
 Τα οποία, καθενός ανθρώπου χωριστά κι όλων μαζί κατά την υποτιθέμενη "ροή" του χρόνου -άλλη μια συλλογική ψευδαίσθηση, Ο χρόνος είναι άχρονος! και λειτουργεί με παράξενους τρόπους εκτός κι εντός πλανήτη, ενώ μπορεί και να "στρεβλωθεί" υπό την επίδραση κατάλληλα διατεταγμένων πολύ ισχυρών μαγνητικών πεδίων..βλέπε χωροχρονικά ταξίδια;!- πραγματοποιούν μια μετάβαση από το μερικό προς το ολικό.
 Κι αυτό το ολικό πεδίο, που δημιουργείται από την επιμέρους μερίκευση του ασυνείδητου κόσμου και της διεξόδου προς το συνειδητό και υλικό πεδίο, κάθε ανθρώπου ή ομάδας και κοινωνίας ανθρώπων, είναι το αποτέλεσμα της εγγραφής στην ύλη -ας το θέσω πολύ απλοϊκά έτσι- όλων των παρατεταμένων πλανών, των ψευδαισθήσεων, των στρεβλών αντιλήψεων, των αστοχιών και των νοητικών αποβλήτων. Αλλά και της δημιουργικής έκφρασης, των υπερβάσεων, των όποιων εξελικτικών αλμάτων της ανθρωπότητας.
 Το κρίσιμο σημείο εδώ είναι ποιας ποιότητας τάσεις και παγιωμένες καταστάσεις εν μεσω της Ιστορίας, υπερτερούν ή παρουσιάζουν, κάθε φορά, γεωμετρική αύξηση. Επηρεάζοντας, ίσως κι όχι σε αμελητέο βαθμό, την πορεία του ανθρώπου πάνω σε αυτό τον γαλάζιο βράχο που ταξιδεύει μέσα στο κοσμικό γίγνεσθαι.

 Κι αυτό το συλλογικό λεπτοφυές πεδίο, το "συλλογικό ασυνείδητο", μέσα στο οποίο διαγράφουν ενεργειακές τροχιές οι συνεκτικές μνήμες, αλλά και ανεκπλήρωτοι πόθοι όλης της ανθρωπότητας, είναι μια ενεργειακά ενσυνείδητη οντότητα. Αλλά και μία γκεστάλτ οντότητα, δηλαδή ένα σύνολο που διαθέτει περισσότερες ιδιότητες από τα επιμερους μέρη του, εάν αυτά υπολογιστούν ξεχωριστά, είναι δηλαδή μια εικόνα ή μορφοδιάταξη "ευρύτερη" σε σχέση με τα συνθετικά της κομμάτια..

Κι αυτό το πεδίο έχει την ικανότητα να επηρεάζει την εκδήλωση συμπεριφοράς των ανθρώπων και τις δυνατότητες απόκτησης δημιουργικής έκφρασης ή να συντελεί στο μπλοκάρισμα αυτών, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο, με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν το ποιόν ενός πολιτισμού.
 Ίσως αποτελεί και μία πηγή άντλησης των λεγόμενων "ψυχικών δυνάμεων", απόλυτα υπαρκτών, αποδεδειγμένων κι ως ένα σημείο εργαστηριακά μετρήσιμων. Ωστόσο, συμπληρωματικά αλλά και από τη σκοπιά της διεύρυνσης των παραπάνω, χρήσιμο θα ήταν εδώ να ανατρέξουμε σε κάποιες παλιότερες αναρτήσεις:  Το ξεκίνημα της πραγματικής επιστήμης: "Το Πεδίο: Η Μυστική Δύναμη του Σύμπαντος - Η Εποχή του Μηδενικού Σημείου" και Οι Αγνωστες Δυνάμεις του Ανθρώπου

Οπότε, όταν ένας καλλιτέχνης ομολογεί ότι η έμπνευσή του, για τη δημιουργία του έργου του, ήταν ακατανόητη και για τον ίδιο, κάτι σαν "ουρανοκατέβατη", προφανώς κατάφερε να συντονιστεί με το "ενεργειακό άθροισμα" όλων των επιμέρους αντιλήψεων, ιδεών και εφαρμογών τους ή μη που είχαν παραμείνει σαν "αγκάθι" ή ασχημάτιστη στο σύνολό της μορφή μέσα στο υποσυνείδητο ενός ή περισσότερων ανθρώπων. Ένας συντονισμός ή "download" που γίνεται τις περισσότερες φορές ακούσια αλλά μπορεί και να ειδωθεί κι ως εκούσια πραγμάτωση - κάθε δράση επιφέρει μία αντίδραση- με την αυτοσυγκέντρωση, την επιμονή στο σχηματισμό της ιδέας που τελικά μόνο αποκλειστική δεν ήταν, στο μυαλό ενός ανθρώπου σε συγκεκριμένη χωροχρονική στιγμή..

 Αλλά το παραπάνω παράδειγμα αφορούσε τις θετικές πλευρές του πράγματος. Και δεν ξέρω αν εκείνες υπερτερούν των αρνητικών ή φθοροποιών πλευρών, σύμφωνα και με την καταγεγραμμένη ιστορικά πορεία του ανθρώπου, τις συνθήκες που προσδιορίζουν τη συναινετική πραγματικότητα και το εξελικτικό στάδιο στο οποίο βρίσκεται ή δεν θα'πρεπε να βρίσκεται -άλλη μια χρήσιμη παραπομπή, με τα λόγια του Γουίλλιαμ Μπάροουζ  : Μία εκστατική επιθυμία...
Θυμηθείτε εδώ τα περί "κρίσιμου σημείου" που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Και ίσως..ίσως λέω, αυτό το "συλλογικό ασυνείδητο" να αποτελεί και το μόνο που μπορεί να αποκαλεστεί "θεός" της ανθρωπότητας, με συνείδηση της διαρκώς διογκούμενης υπόστασής του και με -χαοτικά εκδηλωμένη συχνά- επίδραση στα δημιουργήματα που..τον δημιούργησαν!
Ή όπως έχει ειπωθεί: "it moves in a mysterious way".

 Βεβαίως, όλα τα παραπάνω δεν απαλάσσουν το άτομο από την ευθύνη των επιλογών του και της ανάληψης ευθύνης των συνεπειών τους.


O Ένοικος...