Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2023

"Ένα αίμα", μέσα στη μοναδικότητα της υπόστασής μας ..

 

Πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη για έναν ενυπόστατο σκοπό, πόσο περισσότερο στην εποχή της αποθέωσης της συλλογικής παράνοιας και της επικράτησης του αφύσικου σε βάρος της φυσικής αρμονίας.. Με την αγωνία ενός ατόμου που παλεύει για την ακεραιότητα της ύπαρξής του, ένας υγιής διανοητικά άνθρωπος ρίχνεται στην αναζήτηση ενός ένσαρκου, φιλοεπιβιωτικού και όχι το αντίθετο, Νοήματος..Αυτό είναι και το Holly Graal μήπως; Της σκοτεινής αυτής εποχής, με τις αρνητικές δυνάμεις να στοχοποιούν τις ανθρώπινες μάζες και να τις πυροβολούν με παρανοϊκά αφηγήματα, επιβλαβείς ατζέντες, τοξικές δόσεις, δηλητηριώδη ψέματα.. Τις αγελαίες ανθρωπομάζες.. Παθητικά "βολεμένες" μες στις σύσκατες μωρουδιακές ακόμα πάνες τους, δύσοσμες από το διαρκή Φόβο και την λοβοτόμηση της καθεστωτικής πολύπτυχης Προπαγάνδας. Δυστυχώς ανήμπορες να ενηλικιωθούν οπότε και να συγκρουστούν άμεσα με την ίδια  την αντιεπιβιωτική-αυτοκαταστροφική "ύπαρξή" τους, ανήμπορες να σκεφτούν από μόνες τους, να σκεφτούν ανεξάρτητα κι οπότε να ενεργήσουν και αυτόβουλα, να επιθυμήσουν την Υπέρβαση.. Αλλά οι ποιμένες έχουν εκπαιδεύσει τα κοπάδια να συνδέσουν την έννοια της σκέψης με την κούραση, την ανία, τον..χαμένο χρόνο! Η αγελαία μαζοψυχή ήταν και είναι ικανή για όλα:

να προχωρήσει ακόμη και σε ιατρική επέμβαση στα παιδιά της αν οι "αυθεντίες" και οι "γκουρού" των νέων εποχών διακήρυτταν πως οι ευνουχισμένοι υπάλληλοι είναι πιο αποδοτικοί στα καθήκοντά τους και μελλοντικά θα εξασφαλίζουν πιο εύκολα μια θέση δουλείας  μέσα στο σκλαβοπάζαρο της "αγοράς εργασίας", για την οποία μέχρι τώρα διαδηλώνουν αυστηρά εντός πλαισίου του συστήματος μισθωτής σκλαβιάς. Γιατί το ανθρώπινο ον οφείλει να πειστεί ότι η "μοίρα" του είναι αυτή του υπαλλήλου, του εργάτη, στα καλύτερά της ικανοποιητικά ή "αξιοπρεπώς" αμειβόμενου, ώστε και να διαμαρτύρεται και να συνδικαλίζεται απαιτώντας καλύτερες συνθήκες μισθωτής δουλείας; Και γενικά και τελικά, οι άνθρωποι παγκοσμίως, παντού και διαχρονικά, συνεχίζουν να εκφυλίζονται, να σβήνουν, να διαγράφονται, να πεθαίνουν μαζικά για χάρη θεωριών αντί να συμβαίνει το αντίθετο..

Πόσο έντονα επιθυμητή είναι, για τον ελεύθερο μέσα στα ανάκτορα του ψυχικού του εδάφους άνθρωπο, η λαχτάρα για ανεξαρτησία, για ανεξαρτητοποίηση! Για διαφοροποίηση και για απαγκίστρωση, ως επόμενο -και σύμφωνο με την ίδια τη σοφία της Φύσης-  βήμα του ίδιου του μεθυστικού χορού της Ύπαρξης. Διαφοροποίησης και απαγκίστρωσης από τα χρηστά ήθη, τις παγιωμένες παραδόσεις, τις πατροπαράδοτες καθώς και τις δημοφιλείς πεποιθήσεις, τις ανομολόγητες επιδιώξεις και συμφέροντα και την ενίοτε παροιμιώδη αδιαφάνεια και νοσηρότητα σεκτών, συλλογικοτήτων, ιδεολογικών και πνευματικών στρατοπέδων κράτησης της αντίληψης και κονιορτοποίησης των ανθρώπινων προσωπικοτήτων...Το ομόηχο βέλασμα στους ίδιους μονότονους και ακαλαίσθητους ρυθμούς, μια Χιροσίμα της θαυμαστής ανθρώπινης φύσης, που μετατρέπεται σε ένα απονεκρωτικό κλειστό σύστημα-μικρογραφία της ολέθριας κοινωνικής οργάνωσης.. 

Όχι όχι δεν θα πάρουμε, λουζόμαστε ακόμα από ένα δικό μας "ιερό" εσωτερικό φως που κανένα θρησκευτικό δόγμα ή οποιαδήποτε new age "διδασκαλία" μπορεί να επιτρέψει να παραμείνει αγνό κι αμόλυντο. Είμαστε ανεπίδεκτοι συμμόρφωσης και πιστοποίησης φρονημάτων, έντυπων ή ψηφιακών. Δεν θέλουμε ετικέτες και έγγραφα ταυτοποίησης σαν τους σκλάβους της αποικιοκρατικής εποχής. Γιατί είμαστε -κι αν δεν είμαστε δεν μας μένει επιλογή και χρόνος για ξόδεμα από τα να γίνουμε με πάθος- η αχαρτογράφητη φυλή που κηρύττει διαρκή περιφρόνηση στους ελεγκτικούς "έξυπνους" μηχανισμούς υποδούλωσης. Οι "πρωτόγονοι" που δεν προσκυνάνε την άψυχη θεοποιημένη οντότητα της τεχνητής νοημοσύνης. Δεν μας μένει παρά να αναγνωριστούμε ως οι αλήτες, οι troublemakers, για την προωθούμενη "Επανεκκίνηση" από τα αξιοκαταφρόνητα κέντρα αυθαίρετης παγκόσμιας εξουσίας και οριστικής ταφόπλακας στις εναπομείνουσες συλλογικές φαντασιώσεις για "δημοκρατίες", συλλογικά δικαιώματα και υπόσταση "βούλησης". Η μηχανή παραγωγής σκλάβων -που όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται τη σκλαβιά τους αλλά και την έχουν συνηθίσει- στα καλύτερά της! Αλίμονο όμως στη "βιώσιμη ανάπτυξη" αυτών που δημιούργησαν τα προβλήματα σε περιβάλλον και πληθυσμούς, των εξουσιανθρώπων της "κουλτούρας" ενάντια στη Φύση την ίδια, αλλά τώρα φέρνουν -και μάλιστα ασυζητητί- τις νέες  ριζικές λύσεις: Είμαστε τα καθάρματα που αναπνέουν με βουλιμία τον αέρα  σε διαδρομές εκτός καταθλιπτικής μεγαλούπολης και πορδίζουν όπου στέκονται και κάθονται για να εξοργίσουν το θρησκευτικό παραλήρημα της επίτευξης μηδενικών εκπομπών άνθρακα..

Δεν μας μένει παρά να θυμηθούμε! Να αφουγκραστούμε και να εναρμονιστούμε με τις συχνότητες αυτού του αρχαίου και αγνά Άγριου κομματιού μας, να  πάψουμε να αποτελούμε δυσλειτουργικά ανθρωποειδή και να γίνουμε ακμαίοι άνθρωποι. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου το να θεραπευτούμε από τον μολυσματικό "πολιτισμό" της Φρίκης και των νορμών εξουσιαστών-εξουσιαζόμενων. Να γίνουμε πάλι "ένα αίμα" με τους άγριους προγόνους. Να τα ξαναβρούμε με αυτό το αδάμαστο και συγχρόνως πάνσοφο στοιχείο της ύπαρξής μας, που δεν σκιάζεται από αφέντες και ορδές σκλάβων και παραμονεύει να εγερθεί με την ορμή καταιγίδας από τον μεγάλο ύπνο στα -ανέγγιχτα από ενέσιμες γενετικές "θεραπείες"- γονίδιά μας ..Και να αναδυθούμε σαν την πρωινή ομίχλη από το υγρό γόνιμο χώμα. Να πέσουμε σαν κατακόκκινη βροχή φωτιάς από τους ουρανούς αν χρειαστεί. Και να ξαναμιλήσουμε με τους γαλαξίες!

Η φύση μας δεν μπορεί παρά να είναι η ψυχή της ηδονής, η έκσταση του Χάους απέναντι στη θανατίλα της εκπολιτισμένης υποταγής, η ευεξία της κίνησης, η μαγεία της αναζήτησης, η διαύγεια του Ερεύνα και Μην Πιστεύεις τίποτα και κανέναν, το ψάξιμο της Αλήθειας πρώτα εντός εαυτού και όχι σε πράγματα έξω από αυτόν, η Ενέργεα και η Δύναμη που αντλείται από το αιώνιο Παρόν ενάντια στην ονειροπόληση ή αιχμαλωσία του όποιου παρελθόντος και στην ψευδαίσθηση του μέλλοντος......................

Γκρρρ!

" Το χάος είναι ένας χορός, ένας ρευστός χορός της ζωής, κι ο χορός αυτός είναι ερωτικός.
Ο πολιτισμός μισεί το χάος κι επομένως μισεί επίσης τον Έρωτα."  FERAL FAUN

Ο Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου